5. Monodia akompaniowana. Peri, Caccii, Monteverdi, Durante.
1.Giovanni de’ Bardi:
- myśl teoretyczna Bardiego - entuzjazm dla muzyki antycznej
- Discorso mandato da Giovanni de’ Bardi a Giulio detto Roamn, sopra la musica antica e’l cantar bene – podaje ogólną definicję muzyki, harmonii i rytmu
- wyższość muzyki starogreckiej nad współczesną
- melodię traktuje zgodnie z wersją Platona: 3 elementy, harmonia, miara, opowieść, podmiot zdolny do przyjęcia, czyli odbiorca
- jak Platon, że mowa na pierwszym miejscu, reszta jej służy
- melodia składa się z mowy, rytmu i harmonii
- mowa częścią główną
- szyderstwo dla hałaśliwych śpiewaków
- śpiewając solo śpiewak może dowolnie przedłużać takt i skracać.
- monodyści będą się wzorować na mowie w budowaniu linii, umiar w zdobieniach, wnikanie w treść tekstu i kształtujące go elementy.
2. Gioseffo Zarlino:
- polityka Arystotelesa, muzyka pobudza ducha, uczucia, poskramia, ma moc rodzenia w nas dyspozycję do dobrych obyczajów, gdy używana jest we właściwy sposób, ponieważ właściwym zadaniem muzyki jest sprawianie przyjemności – bardziej Platońskie, etos na sferę moralną.
- muzyka komponowana to harmonia, która powstaje z dźwięków i głosów.
- dziedziną muzyki są sługi, a przede wszystkim harmonia
- harmonia jako współbrzmienie
- właściwe dobranie harmonii to zastosowanie konsonansów o odpowiednim charakterze
- śpiewak ma zadbać o to by śpiewając swoją linie melodyczną prowadzić ją tak jak skomponował kompozytor
- śpiewak winien śpiewać głosem umiarkowanym, aby słowa utworu były zrozumiałe
- dopasowywanie śpiewu do okoliczności miejsca – kościół, kaplice publiczne wszędzie inaczej
- nie wykonywać gestów, ruchów, które pobudzały by do śmiania się
- Bardi podobnie.
3. Vincenzo Galilei:
- Dialogo Della musica antica et Della moderna – krytyka współczesnej techniki kompozytorskiej
- ta sama definicja muzyki co Bardi w discorso
- krytyka kontrapunktu
- muzyka wyraża treści zawarte w tekście, bodziec wyzwalające uczucia w odbiorcy
- muzykiem jest kompozytor, i wykonawca – powinni dążyć do tego samego celu o się poddawać tym samym rygorom
- na pierwszym rzędzie uwzględnia muzykę etyczną i praktyczną – jako cel katharsis
- intelektualne przeżywanie muzyki
- doznania intelektualne – dla ludzi o pewnym poziomie wykształcenia, zdolnym śledzić konstrukcje muzyczne, relacje między dźwiękami
- celem muzyki współczesnej tylko przyjemność
- stanowisko całej Cameraty - grecka teoria etosu
- człowiek w śpiewie nie powinien wychodzić poza naturalną intonację mowy
- wszystkie prawa kontrapunktu zostały wprowadzone w myśl muzyki instrumentalnej
- prawdziwa muzyka uboga w środki techniczne
- komponowanie poprzedzone dogłębną analizą tekstu
- budowanie melodii – wzór mowy dobrego oratora
4.Giulio Caccini (+ Bardi i Galilei = Camerata Florencka):
- Le nouve musiche, wskazówki dotyczące interpretacji monodii akompaniowanej
- celem muzyki wyrażanie i przekazywanie emocji
- muzyka powinna dawać przyjemność i poruszać uczucia ducha
- zignorował teorię muzyki greckiej: muzyka antyczna nie prowadzi do antycznych wniosków, techniczne rozwiązania z teorii starogreckiej wprowadzają dużo ograniczeń, nie wpływały na wzmożenie ładunku emocjonalnego
- transpozycja – głos nie śpiewający w swojej naturalnej skali był wysilony więc nie brzmiał ładnie
- brawura i śmiałość w głosie basowym jest pożądana
- siła wyrazu leży w zasadniczej mierze kompozytora, dobór odpowiednich dźwięków do słów
- wyznacza muzycznie kadencję wersu cezurą
- była jak zwrot kadencyjny lub pauza
- powtarzanie słów – dany wers zyskuje dodatkowe sylaby, decydował o tym muzyk-kompozytor
- cały szereg zdobień na słabych, nieakceptowanych sylabach wersu, mogą się rozwijać na przestrzeni dwutaktu
- urozmaicenia niesprzeczne z niesionymi przez tekst afektami
- kompromistyczna postawa
- stworzenie nowego repertuaru solowego, który zastąpi praktykę solowego wykonywania utworów wielogłosowych i przeciwstawi się bezmyślnej gorgii
- śpiew ma odzwierciedlać intonacje mowy aktorskiej
- melodyka nie według cp tylko na wzór melodii mowy ludzkiej
kujawama