spliff_nr3.pdf

Gazeta Konopna

Gazeta bezpłatna

Czerwiec/Lipiec 2007

Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z 2005 roku

rozszerzyła możliwość zawieszenia postępowania

toczącego się przeciw użytkownikom narkotyków.

Strona 3

Maj, czerwiec, lipiec to czas, kiedy krzaki

wyciągają się w górę. Pracy za wiele nie ma, ba,

na upartego nie ma wcale... Strona 6

Zdołali ograniczyć produkcję opium do

rekordowo niskiego poziomu. Sytuacja musiała

być niepokojąca dla międzynarodowego

systemu inansowego... Strona 11

S.1

N EWS

S.6

G ROWING

S.9

H EMPLOBBY

S.10

K ULTURA

S.11

S TREFA

Jak się chamy do rządzenia w z ięły

Rozsądek vs LPR – 1 : 0 (do przerwy)

Z woli narodu urzędujący sejm V kadencji ma przed sobą nie

lada zadanie. Po wielu genialnych projektach, nad jakimi dane

mu było głosować, teraz na wokandę traia nowelizacja ustawy

o przeciwdziałaniu narkomanii i kodeksu pracy, autorstwa posła

Andriejuka z LPR. Zasadniczo, naszym kochanym faszystom

chodzi o to, by zakazać posiadania i obrotu nasionami (koniec

z makowcami?), zakazać produkcji gadżetów z listkiem,

wprowadzić testy narkotykowe do zakładów pracy... ogólnie

wesoło. Na szczęście idiotyzm tych propozycji, w szczególności

od strony prawnej, zauważyliśmy nie my jedni.

Konfederacja Pracodawców Polskich skrytykowała projekt

m.in. za jego ogólnikowość, brak konkretnych rozwiązań

co do sposobu przeprowadzania testów przez pracodawcę.

„Oceniamy tą propozycję negatywnie ” – piszą jasno o karaniu osób

prowadzących lokale gastronomiczne i rozrywkowe, na terenie

których sprzedawane

są narkotyki. W idealnym świecie LPR każdy właściciel klubu

powinien niezwłocznie zawiadamiać organy ścigania za

każdym razem, kiedy będzie miał najmniejsze podejrzenia. „W

tym kontekście zapis projektu może zostać uznany, jako ingerujący

w konstytucyjną sferę praw i wolności obywatelskich. Ponadto,

Konfederacja Pracodawców Polskich wyraża pogląd, że zamiast

nakładać na obywateli kolejne, wątpliwe prawnie obowiązki, należy

dążyć do poprawy pracy właściwych organów ścigania.”

„(...) należy zastanowić się nad celowością proponowanych zapisów.”

„Przedstawiony projekt oceniamy negatywnie (...)”

Swoich wątpliwości nie kryją też związkowcy – „(...) nie

podważając idei walki z narkomanią, zastanawia nas, czy faktycznie

istnieje konieczność dokonywania zmian, czy też wystarczające są w

tym zakresie istniejące ramy prawne”

12 maja 2007 w Warsz a wie tworzyła się historia

Million Marjuana March oczami Splifa

Dziękujemy też serdecznie wszystkim tym, którzy na marsz

przybyli – tym, którzy za kilka, kilkanaście lat, delektując się w

jednym z polskich cofeshopów, będą mogli powiedzieć BYŁEM

TAM.

Ostatnie tygodnie to coraz częstsze publikacje w mediach

(chociażby niedawny artykuł w Przekroju, za który serdecznie

dziękujemy), debaty, czy zabieranie głosu przez czołowych

polityków. Publiczna dyskusja o (bez)sensie karania

użytkowników konopi, czy w ogóle narkotyków, o której można

już naszym zdaniem mówić, nie zaczęłaby się nigdy bez Marszu

Wyzwolenia Konopi.

(m)

„(...) nale ży zastano wić się nad celowości ą pro-

po nowanych zapisów.”

Pracownicy Biura Bezpieczeństwa Kryzysowego, Policji,

strażnicy i urzędnicy wszelkiej maści robili co mogli, by

uniemożliwić, lub choćby przeszkodzić w marszu. Z trzech

lawet, które miały poprowadzić manifestacja, na miejsce

dojechały dwie – trzecia, najładniej przystrojona i mająca

napędzać całą imprezę ciężarówka została przez powyższych

zatrzymana. Za wysoka, za szeroka, za zielona – wersji pojawiło

się wiele, mało natomiast było z ich strony życzliwości. „Nie

straszne nam deszcze ni huragany, prohibicje razem pokonamy”

- zapewniał jednak jeden z urodzonych z megafonem w ręku,

rozkrzyczanych organizatorów. Koniec końców trzy tysiące

ludzi ruszyło spod Pałacu Kultury i Nauki, by przemaszerować

Alejami Jerozolimskimi i Nowym Światem pod siedzibę Naszego

Kochanego Rządu. Widok zablokowanego centrum stolicy, przez

które przelewał się strumień zielonej energii zapierał dech w

piersi. Kiedy na ostatnim przystanku mikrofon przechwycił Dana

Beal, pomysłodawca światowych Million Marjuana March, nikt

nie miał już chyba wątpliwości w nieuniknioność zasłyszanego

trzy godziny wcześniej hasła: prohibicje razem pokonamy.

Najbardziej ligowcom dostało się jednak od Prezesa Sądu

Najwyższego. „ W proponowanej zmianie posłużono się wysoce

niejasnym określeniem „wizerunek” substancji psychotropowej lub

środka odurzającego. Z uzasadnienia projektu wynika, że chodzi tu w

szczególności o obraz graiczny rośliny, z której produkuje się narkotyki,

np. obraz liścia marihuany. Sformułowanie uzupełniające rozpoczyna

się ponadto zwrotem, „a w szczególności”, co oznacza, że nie rozszerza

ono zakresu zakazanych działań, a tylko wyjaśnia, jakie działania

są uważane za reklamę lub promocję substancji psychotropowych.

Proponowana zmiana nie powoduje zatem żadnej merytorycznej

zmiany w stanie prawnym. Ze względu na swoją wieloznaczność

wprowadzona zmiana nie służy sprecyzowaniu treści zakazu, a tylko

wprowadza niejasności co do treści zakazu. Z wprowadzenia wyżej

wskazanych zmian należałoby zatem zrezygnować.” -

„Wprowadzenie do wskazanej ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

projektowanego przepisu art. 60 ust. 2 stanowiłoby oczywisty błąd

w konstruowaniu prawa. (...) Nie do przyjęcia jest wprowadzenie

możliwości orzekania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia

jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Środek (...) jest nie tylko

niezgodny z istotą i celami sankcji karnych, ale jest także niezgodny z

konstytucyjnie gwarantowaną wolnością działalności gospodarczej” –

dostaje się zapisom skierowanym przeciw właścicielom klubów.

„Wskazany przepis jest zbędny i stanowi wyraz nadmiernej kazuistyki

w tworzeniu przepisów prawa (...)”

„(...) proponowane zmiany nie są potrzebne. Proponowane przepisy

wykazują ponadto wady z punktu widzenia techniki legislacyjnej.”

Z niecierpliwością śledzić będziemy rozwój tego pogrzanego

projektu. Sobie i wam życzymy, by za tworzenie polityki

narkotykowej wzięli się wreszcie ludzie do tego przygotowani,

a pozostałym, jak mawiał pewien marszałek – kury szczać

prowadzać.

Organizatorom gratulujemy zapału i radzimy nie przejmować

się niedociągnięciami - nawet Rambo ma zły dzień, a co cię nie

zabje to cię wzmocni – tak trzymać!

(m)

R E D A K C J A

Pij, bo się ściemnia...

Celem niniejszej publikacji nie jest nakłanianie do

zażywania narkotyków. Nadużywanie marihuany może

powodować poważne szkody zdrowotne i społeczne.

Doświadczenie pokazuje jednak, że bez względu

na status prawny, zawsze znajdą się ludzie gotowi z

nią eksperymentować. Redakcja Gazety Konopnej -

SPLIFF dokłada wszelkich starań, by obok publikowania

informacji dotyczących wykorzystań konopi,

rozpowszechniać podstawowe fakty umożliwiające

redukcję szkód zdrowotnych, społecznych i prawnych,

które mogą powstać w wyniku jej stosowania.

Jesteśmy członkiem ENCOD – Europejskiej Koalicji dla

Racjonalnych i Efektywnych Polityk Narkotykowych

W Polsce za joya mogę mieć zmarnowane życie.

Podobnie jak alkoholik, które śpiąc na przy-

stanku legalnie niszczy sobie życie alkoholem.

Tylko że on, on jest wolny. A ja nie. On nawet

spać i żygać może na dworze. A ja spalić blanta

spokojnie – nie mogę.

wy w środku nocy idę do restauracji coś przekąsić – reszta kupu-

je po kieliszku żołądkowej, a budowlańcy dokupują piwa...

Kiedy wreszcie wylądowałem w Warszawie, kolega poprosił

mnie, bym zaszedł do nocnego i przyniósł mu coś do picia.

Oprócz mnie, w kolejce stało jeszcze trzech żuli, trochę agresy-

wnej „złotej polskiej młodzieży” i paru innych, wyglądających

na normalnych ludzi. Wszyscy bez wyjątku wyszli ze sklepu z

procentami w rękach. Po drodze na przystanek podsłuchałem

rozmowę dwóch gości – „Wczoraj wypierdoliłem 25 browarów”

– „Hehehe, to cieńki jesteś, ja 28”.

Skrajnie zniechęcony tymi widokami, od których zdążyłem się

już nieco odzwyczaić, wsiadłem do autobusu. Nie minęło pięć

minut, jak siedzący naprzeciw mnie gentleman wyciągnął z te-

czki jabcoka i zaczął pociągać z gwinta. Krańcową przesadą był

jednak widok, jakim powitało mnie osiedle kumpla, do które-

go jechałem. Biała jak tynk, wielka jak igloo dupa sra; co więcej,

oddający się tej czynności jednocześnie wymiotuje. Po chwili gość

chwieje się i nie przestając rzygać (tym razem już na siebie) leci

wprost w swoje odchody. Zdaje się, że resztkami świadomości

osobnik ten chciał schować się w krzakach, lecz niestety kom-

pletnie pomieszał kierunki i traił na miejscowy skwer. Co cie-

kawe, widok nieszczególnie dziwił czekających na przystanku

ludzi. Część się śmiała, część patrzyła z odrazą, lecz w gruncie

rzeczy ta ludzka tragedia nie wzbudzała w nich większej dozy

współczucia, czy przejęcia.

Czerwone, spite mordy, brudne łapy, smród, agresja i zamiesza-

nie, błędny wzrok. Spanie na ulicach, przystankach, pod drze-

wem czy w autobusie, o zachowaniu nie wspominając. Takimi

widokami przywitała mnie Polska, racząc mnie nimi wszystkimi

w ciągu jednego raptem weekendu. W Anglii odbywała się nie-

dawno debata między politykami konserwatywnymi i liberalny-

mi na temat problemu narkomanii, w tym także alkoholizmu.

Mimo, iż konserwatyści byli przeciwni legalizacji marihuany, to

do jednej wypowiedzi byli zgodzni ze swoimi politycznymi opo-

nentami. Gdyby wszystko narkomanii i alkoholicy palili trawę,

byłoby w kraju nie dość, że lepiej, to jeszcze weselej.

(siou)

„Zabje wszystkich złodziei”, wydarł się mój współpasażer. Matkę

mu okradli, tłumaczył potem. By uspokoić duszę, wyciągnął na

rozkładany, kolejowy stoliczek trzy bolsy, które jak podkreślił,

sam zrobił. Siedzący z nami dziadziu szybko załapał o co chod-

zi i jak gdyby przygotowany na taki rozwój sytuacji, wyciągnął

zwój wałówki na zagrychę. Raźni kompani, od początku podróży

mocno wstawieni, jeden pełen energii i agresywny, drugi całkiem

Spliff – Gazeta Konopna to periodyk wydawany w Berlinie

dla Polaków żyjących na terenie Unii Europejskiej

Wydawca oraz Redakcja nie odpowiada za treść

zamieszczanych reklam.

Stopka redakcyjna

Wydawca:

Agentur Sowjet GmbH

Dunkerstr. 70

10437 Berlin

mail: biuro@spliff.pl

mail: redakcja@spliif.pl

Reklama:

UE - Emanuel Kotzian (emmi@spliff.pl)

Polska - Wojciech Skóra (reklama@spliff.pl)

Redaktor:

Wojciech Skóra (wojtek@spliff.pl)

Współpraca:

Blink, Konrad Szlendak (Aktivist), Justyna Sobeyko,

Machabeus (machabeus@spliff.pl), Maciek (maciek@

spliff.pl), Maciej Nowaczewski, Michał Benke, Sioolyoo

(sioolyoo@spliff.pl), Sławomir Gołaszewski, Zbigniew

Jankowski

Graika:

Marker, Tomasz S. Kruk (graik@spliff.pl)

Dystrybucja:

Tomasz Obara (gota@spliff.pl)

Druk:

Union Druckerei Weihmar GmbH

bez życia, za nic mieli moje próby zdrzemnięcia się i zmuszali do

picia. Po czterech literatkach dałem pokaz swojej asertywności i

stanowczo odmówiłem, bo powoli przestawałem kojarzyć co się

dzieje. Powrót do rodzinnej Jeleniej Góry, po roku spędzonym

w Anglii, spędziłem więc w prawdziwie polskim towarzystwie,

pomyślałem. Pierwszy weekend upłynął pod znakiem relaksu.

Kilka jointów, spotkanie z dziewczyną, jakiś ilm. W tym samym

czasie, setki tysięcy moich rodaków zalewało pałę, zarzygując

się i śpiąc po przystankach.

Palę trawę od 10 lat. Wielu moich znajomych robi to znacz-

nie dłużej, nierzadko zdarza się, że robią to prawie całe życie.

Może czasem są trochę zapuszczeni i mają większe problemy z

pamięcią, ale trzeba przyznać, że żyją i mają się całkiem dobrze.

W przeciwieństwie do dorównujących im stażem trucia się al-

koholików. Kiedy dwa dni później podróżowałem autobusem

do Warszawy, moim oczom znów ukazał się nasz alko-folklor.

Żołnierze z Legnicy pją, budowlańcy ze stolicy pją, a ja jeden

przytomny między nimi, skazany na wysłuchiwanie ciągłych

zawodzeń w stylu „Jerzyyy, a dzie my jeziemy?”. W czasie przer-

foto: Toudy

„Zakaz konsumpcji narkotyków młodzieży poniżej 18-tego

roku życia“ - Tabliczka z klubu Cross Club w Pradze.

W każdym cywilizowanym kraju, dorosły obywatel może

sam decydować co konsumuje.

Stand up for you rights!

Artykuł 72 ustawy o przeciwdziałaniu

P ro si my n ie p ali ć

Ustawa o przeciwdziałaniu

narkomanii z 2005 roku rozszerzyła

możliwość zawieszenia postępowania

toczącego się przeciw użytkownikom

narkotyków. Warto przypomnieć ten

nieco zapomniany przepis.

Choć po rozbudzonych przez ministra Balickiego nadziejach na

depenalizację, ustawa z 2005 roku była pewnym rozczarowaniem, art. 72

jest w niej zdecydowanie jasnym punktem. To szczęście w nieszczęściu

daje osobie złapanej z przysłowiową luką możliwość zachowania

czystej kartoteki. Problem, jaki się pojawia, to przekonanie prokuratora

do zastosowania tego wciąż niezwykle rzadko wykorzystywanego

mechanizmu. Pamiętajcie jednak, że inicjatywa w tym zakresie zależy

od osoby podejrzanej i to ona powinna wystąpić do prokuratora z

wnioskiem o zawieszenie postępowania.

e k sp on ató w ...

W świetle starych regulacji, poddanie się leczeniu

mogło stanowić podstawę do zawieszenia i ewentualnego

umorzenia postępowania tylko wobec osób uzależnionych.

Obecnie artykuł 72 daje taką możliwość także osobom

używającym „substancji psychoaktywnych szkodliwie”, czyli

praktycznie wszystkim użytkownikom narkotyków. Warunkiem

zawieszenia postępowania jest podjęcie się uczestnictwa

w programie leczniczym i rehabilitacyjnym (dotyczy osób

uzależnionych), lub proilaktyczno-leczniczym (dotyczy

używających). W takiej sytuacji prokurator może zawiesić

postępowanie do czasu zakończenia programu.

Zainteresowanych skorzystaniem z takiej możliwości zapraszamy na

naszą stronę www.splif.pl , gdzie znajdziecie szkic tekstu, który

należy przedstawić prokuratorowi.

Muzea nie muszą być nudne. Wyjątkiem może być

chociażby otwarte w 1994 berlińskie Muzeum Konopi.

Masz problem z prawem? Interesuje Cię interpretacja

poszczególnych przepisów? Pisz na prawo@splif.pl - postaramy

się odpowiedzieć na Twoje pytania!

W samym sercu Berlina, zaraz nad brzegiem Łaby, do odwiedzin

zaprasza szyld ze znajomym liściem i intrygującym podpisem:

Hanf Museum. Kiedy już zdecydujemy się przestąpić jego

Ustawa nie podaje maksymalnego okresu, na jaki zwiesza

się postępowanie. Po zakończeniu leczenia, prokurator,

uwzględniając jego wyniki, postanawia o dalszym prowadzeniu

postępowania, albo występuje do sądu z wnioskiem o

warunkowe umorzenie postępowania. Rozwiązanie to można

zastosować względem sprawcy przestępstwa zagrożonego karą

nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności. Zawieszenie

postępowania może nastąpić nawet w trakcie postępowania

sądowego, czyli już po skierowaniu aktu oskarżenia do sądu, aż

do zamknięcia przewodu sądowego, zatem aż do tego momentu

można i należy o nie wnioskować.

Art. 72.

1. Jeżeli osoba uzależniona lub używająca

substancje psychoaktywne szkodliwie, któ-

rej zarzucono popełnienie przestępstwa

zagrożonego karą nieprzekraczającą 5 lat

pozbawienia wolności, podda się leczeniu i

rehabilitacji lub udziałowi w programie

profilaktyczno-leczniczym prowadzonym

przez zakład opieki zdrowotnej lub inny

podmiot działający w ochronie zdrowia,

prokurator może zawiesić postępowanie do

czasu zakończenia leczenia.

2. Po podjęciu postępowania prokurator,

uwzględniając wyniki leczenia postanawia

o dalszym prowadzeniu postępowania albo

występuje do sądu z wnioskiem o warun-

kowe

umorzenie postępowania.

foto: Toudy

Instytucja zawieszenia postępowania z art. 72 ustawy jest

bardzo dobrym rozwiązaniem prawnym, pozwala bowiem

na skierowanie użytkownika narkotyków do odpowiedniego

programu leczniczego lub proilaktycznego bez konieczności

wcześniejszego skazywania takiej osoby. Innymi słowy, osoba,

która traia do programu terapeutycznego, ma „czystą kartotekę”.

Problem jednak w tym, jak skłonić prokuratora do zastosowania

omawianego mechanizmu. Inicjatywa w tym zakresie należy do

osoby podejrzanej, to ona powinna wystąpić z wnioskiem do

prokuratora o zawieszenie postępowania.

próg, w pierwszej sali czekają na nas gabloty prezentujące

mnogość możliwych zastosowań konopi w przemyśle: obok

„standardowych” lin, czy płócien, mamy konopne adidasy,

czy konopną ściółkę dla królików. Po przeciwnej stronie

prezentowana jest botanika konopi z jedyną chyba w kraju,

pokaźnych rozmiarów hodowlą indoor (jej rozwój można śledzić

na internetowej stronie muzem: hanfmuseum.de). Dalej naszym

zmysłom oferowane są wystawy historii kryminalizacji, ze

wspaniałą kolekcją propagandowych plakatów amerykańskich

z połowy XXw., czy kulturowych aspektów konopi, w tym cała

gama najróżniejszych przyrządów do palenia ze wszystkich

zakątków świata. Po obejrzeniu zbiorów, na chwilę relaksu

zaprasza kawiarnio-czytelnia, w której można obejrzeć

poświęcone konopiom książki i ilmy, oraz wyposażyć się w

konopne pamiątki.

3. Na postanowienie o dalszym prowadzeniu

postępowania podejrzanemu przysługuje

zażalenie.

„

4. W wypadku wskazanym w ust. 2 warunko-

we umorzenie można zastosować do

sprawcy przestępstwa zagrożonego karą

nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wol-

ności.

(Justyna Sobeyko)

(m)

foto: Toudy

Życie tej roślinki można podziwiać na stronie: hanfmuseum.de

„

Dana Beal

Ostracyzm medialny

przypowieść o czwartej władzy w IV RP

O marszu, konopiach i perspektywach na przy-

szłość rozmawiamy z pomysłodawcą świato-

wych marszy konopnych.

Jak narodziła się idea globalnego marszu konopi?

Pierwszym impulsem, do stworzenia międzynarodowej sieci

demonstracji było cofnięcie przez ówczesnego burmistrza No-

wego Jorku Rudiego Giulianiego zgody na przeprowadzenie co-

rocznego nowojorskiego marszu. Początkowo myśleliśmy o ma-

sowym zgłaszaniu się do organów ścigania i przyznawania się

do popełnienia przestępstwa, chcąc w ten sposób spowodować

paraliż systemu penitencjarnego. Ostatecznie okazało się jednak,

że idea spotkała się ze zbyt małym poparciem – wyglądało na

to, że ludzie jednak po prostu nie za bardzo lubią przebywać w

areszcie.

Obecna forma MMM o wiele lepiej oddziaływuje na ludzi, którzy

chcą nas wspierać,

ponieważ daje po-

czucie siły i jed-

ności. Właściwie,

prawdziwym pro-

toplastą świato-

wych marszy była

parada zorganizo-

wana podczas lata

miłości ’67. Praw-

dziwy boom na-

stąpił jednak wraz

z dobą Internetu.

To właśnie dzięki

niemu coroczne

marsze na Fith

Avenue rozszerzy-

ły się do 325 miast

na całym świecie

w 2001 roku.

Stało się – tegoroczny wiosenny marsz wyzwolenia konopi

za nami. Było pięknie, wesoło i kolorowo, a poziom

frekwencji przerósł najśmielsze nawet oczekiwania

organizatorów. Aż wierzyć się nie chce, że pomimo

braku podstawionych za rządowe pieniądze autokarów,

bez tysięcy złotych wydanych na kolorowe plakaty

i bilbordy, bez reklam w telewizji i pompatycznego

trąbienia partyjnych kacyków, kilka tysięcy młodych

ludzi postanowiło poświęcić sobotnie popołudnie na

to żeby wyjść na ulice Warszawy i otwarcie powiedzieć

„nie” prohibicyjnej paranoi. Każdemu kto chociaż trochę

zna realia naszej ojczyzny, nie trzeba chyba mówić o skali

ewenementu z jakim mieliśmy do czynienia. Wydawać by

się mogło – stuprocentowy sukces.

O ile nie dziwi brak reakcji ze strony telewizji publicznej

podległej Watykanowi i katoprawicowej władzy, to

całkowita medialna cisza z jaką mieliśmy do czynienia,

niezwykle wręcz sugestywnie zaczyna przypominać

jakąś groteskową rzeczywistość wyjętą żywcem z książek

Orwell’a. Nie chcąc jednak posuwać się do wygłaszania

poważnych teorii spiskowych, wypada stwierdzić tylko, że

stan polskich mediów, usilnie kreujących wizję pokolenia

JP2 i do obrzydzenia trzymających się politycznej

poprawności, przypomina to z czym mieliśmy do czynienia

za czasów PRL’u. Koryto inne, ale świnie te same.

Nie trzeba chyba mówić nikomu jak wielką silę

oddziaływania mają środki masowego przekazu, słusznie

przecież nazwane czwartą władzą. Marsz się odbył, to

sukces – pytanie tylko jak duży, kiedy przeciętny Nowak

czerpiący swoją wiedzę o świecie z telewizji, w ogóle nigdy

nie dowie się o tym że miał on miejsce. Smutne to, ale

brak jakiegokolwiek wydźwięku medialnego, powoduje

że równie dobrze manifestacji mogło nie być w ogóle.

Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują na to, że po raz

kolejny aparat propagandowy utłukł w zarodku jeszcze

jedną próbę podjęcia publicznej debaty na temat polityki

redukcji szkód.

Niestety – nie pierwszy i nie ostatni raz okazało się, że

polityczna rzeczywistość w jakiej przyszło nam egzystować

potrai dokopać, czasem nawet ostro. Zapewne wielu

z was po marszu z ciekawości postanowiło zerknąć na

to co tym razem zaserwują nam nasze kochane „wolne

media” – i co? Ano przysłowiowe g**no. Nasi kochani

dziennikarze widać uznali, że kilkutysięczna demonstracja

która w godzinach szczytu z impetem przeszła przez

centrum stolicy, nie zasługuje na jakąkolwiek wzmiankę w

jakimkolwiek dzienniku informacyjnym. Pół biedy gdyby

ktoś raczył chociaż obsmarować te marne kilka tysięcy

parszywych anty rodzinnych ćpunów, ale kompletna cisza

- to już niebezpieczna przesada.

Pomimo jednak całego niesmaku jaki pozostał, ogromny

szacunek należy się wszystkim którzy poświęcili swój czas

i energię na to żeby zmienić chory układ w którym tkwimy.

Jako że narzekaniem nikt nigdy nic jeszcze nie zdziałał -

widzimy się ponownie za rok – walka trwa.

Przyjechałeś do

Polski również ze

względu na odbywającą się równolegle konferencję dotyczącą

redukcji szkód. Zamierzasz walczyć o prawa dla ibogainy, ro-

śliny która większości Polaków jest całkowicie nieznana.

Żadna z większych stacji telewizyjnych, nie pokusiła się

o nadanie nawet krótkiego spota. Tak samo w żadnym

z dużych opiniotwórczych portali internetowych nie

mogliśmy przeczytać ani słówka na temat tego w co

inwestuje energie kwiat młodzieży w IV Rzeczpospolitej.

Cisza jak makiem zasiał (wysoko-morinowym oczywiście).

Zamiast tego przez trzy dni tuba propagandowa upierdliwie

trąbiła o tym jak wstrząśnięta jest opinia publiczna słowami

papieża który potępił handlarzy narkotyków oraz o innych

niezwykle istotnych dla przeciętnego obywatela sprawach.

Tak więc ważniejsze okazały się np. relacje z żenującej

parady euroentuzjastów odbywającej się tego samego dnia,

lub kilkuminutowy reportaż w Teleexpressie opowiadający

o zagubionym pingwinku który przypadkiem przypłynął

na plażę w Peru. Wszystko wskazuje na to, że jedyną stacją

telewizyjną jaka ośmieliła się nadać cokolwiek na temat

marszu, była niszowa niestety Super Stacja.

(kebab)

Tak, ibogaina to jedna z roślin, która na skutek dezinformacyjnej

polityki narkotykowej pozostaje nieznana znakomitej większo-

ści społeczeństwa, a nawet samych użytkowników narkotyków.

Ibogaina to zawarty w korze zachodnioafrykańskiej rośliny al-

kaloid, stosowany w terapii uzależnień. Na skutek nie do końca

jasnych działań pewnych osób, środek ten jest jednak nielegalny,

niezwykle utrudnione jest również prowadzenie badań z jego

wykorzystaniem. Zalegalizujmy konopie i ibogainę. Ułatwmy

działalność programom wymiany igieł i zdekryminalizujmy

posiadanie „twardych” narkotyków. Moja recepta jest prosta i

skuteczna – w ten sposób zredukujemy przynajmniej 90% prob-

lemów powodowanych przez narkotyki. Pora skończyć z walką

z narkomanią – należy zacząć ją leczyć.

Niektóre władze są jednak dalej przekonane, że jeśli zakażą ja-

kichkolwiek przejawów społecznego zaangażowania w problem

kreowania polityki narkotykowej, to problem narkomanii roz-

wiąże się sam. 70 lat rozczarowań wynikłych z prohibicji to dla

nich, widać, za mało.

foto: Michał Benke

mea culpa:

- za chochliki z numeru

drugiego: przepraszamy

- za problemy z imprezą u gardzibucha

The Fresh: jeszcze bardziej przepraszamy.

organizatorzy MMM i Splif

foto: Michał Benke

foto: Toudy

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: