Nazwa „telefonia internetowa" czy „Voice over IP" (VoIP) jest określeniem bardzo ogólnym, które zawiera w sobie wiele różnych rozwiązań technicznych i usług, mających różne przeznaczenia i zakres zastosowania. Dlatego często nie wiadomo, co pod takim określeniem w konkretnym przypadku się kryje. W tym tekście wyjaśnię te zawiłości. Przedstawię też, w szczegółowych tabelach, aktualne oferty wszytskich operatorów telefonicznych, których usługi są dostępne w Polsce.
Jarosław Rafa
Podstawy działania
Telefonia internetowa to taki rodzaj połączenia telefonicznego, w którym sygnał głosowy – przynajmniej na pewnej części swojej drogi – wędruje w postaci danych cyfrowych przez internet. W zależności od tego, jakie urządzenia znajdują się po obu stronach łącza i na jakim odcinku drogi sygnał przechodzi przez internet, wyróżniamy trzy rodzaje połączeń.
· PC-to-PC (komputer–komputer) – mamy z nimi do czynienia wówczas, gdy na obydwu końcach łącza znajdują się urządzenia cyfrowe (zwykle komputery z odpowiednim oprogramowaniem, choć mogą to być także cyfrowe telefony IP) i połączenie w całości realizowane jest przez sieć internet
· PC-to-phone (komputer-telefon lub phone-to-PC, telefon-komputer), czyli takie, w których ..... z klasycznego telefonu. Wówczas na pewnym fragmencie drogi głos przebiega przez internet, a na pozostałej części przez zwykłe linie telefoniczne. Oba te odcinki łączy ze sobą bramka VoIP-komputer ze specjalnym wyposażeniem sprzętowym i oprogramowaniem, dzięki któremu sygnał może się „przesiadać" z internetu na łącza telefoniczne i odwrotnie. Bramka obsługiwana jest zazwyczaj przez komercyjnego operatora, który pobiera opłaty za tę usługę.
· Phone-to-phone (telefon-telefon) – tu obydwaj rozmówcy korzystają ze zwykłych telefonów, nie mając pozornie nic do czynienia z internetem. Połączenie odbywa się jednak przez dwie bramki VoIP, które między sobą przesyłają sygnał przez internet. Ten sposób realizacji.....
W pierwszym przypadku – gdy całe połączenie odbywa się przez internet – stosowana jest czasami nazwa telefonia IP. Nazwą Voice over IP (VoIP) określa się natomiast sytuacje, kiedy głos „przesiada się" z analogowej linii telefonicznej do internetu bądź odwrotnie – obejmuje ona zatem dwa pozostałe warianty połączeń.
Zasadniczym czynnikiem atrakcyjności telefoniii internetowej jest oczywiście cena. Połączenia typu PC-to-PC są darmowe, zaś połączenia z tradycyjną siecią telefoniczną są płatne, ale ich koszt jest znacznie niższy, niż gdybyśmy dzwonili normalnie. Bramka VoIP znajduje się bowiem blisko abonenta (optymalnie w zasięgu połączenia lokalnego), a większą część odległości między rozmówcami głos przebywa przez ...... nem a bramką VoIP, a koszty połaczenia może dodatkowo obniżać fakt, że firma obsługująca bramkę generuje zwykle duży ruch telefoniczny, co pozwala jej wynegocjować z operatorem telefonicznym tańsze połączenia.
Z tego opisu dość jasno wynika, że VoIP przynosi największe oszczędności przy połączeniach długodystansowych: międzymiastowych, a zwłaszcza międzynarodowych. W przypadku połączeń lokalnych oszczędności są niewielkie lub zgoła żadne, gdyż koszt połączenia między bramką VoIP i abonentem będzie podobny jak przy telefonowaniu w zwykły sposób.
Pierwsze programy do telefonowania przez internet ...... alizowania. Od czasu pojawienia się w 1995 r. programu Internet Phone powstało kilkadziesiąt programów do komunikacji głosowej PC-to-PC. W przeciwieństwie do klasycznych usług internetowych, gdzie obowiązują wspólne standardy i komunikacja jest możliwa niezależnie od używanych programów, w telefonii internetowej takiego standardu nie było. Różne programy były ze sobą niezgodne – w efekcie, aby dwie osoby mogły ze sobą rozmawiać musiały używać tego samego programu. Taki stan rzeczy w pewnym stopniu utrzymuje się do dziś, choć ostatnio daje się zauważyć tendencja do standaryzacji – rośnie liczba programów wykorzystujących protokół SIP (Session Initiation Protocol). Część programów wykorzystuje także starsze lub mniej rozpowszechnione protokoły, takie jak H.323 czy IAX2, niektóre jednak – np. Aktualny lider Skype – nie są zgodne z żadnymi standardami.
W telefonii IP, aby można było skontaktować się z komputerem rozmówcy, komputer nawiązujący połączenie musi znać jego adres IP. Stanowi to pewną niedogodność, gdyż przeważnie znamy np. Adres e-mailowy interesującej nas osoby, a nie adres IP komputera, na którym aktualnie ona pracuje. Problem ten jest rozwiązywany poprzez zastosowanie tzw. serwerów lokalizacyjnych.
Serwer lokalizacyjny utrzymywany jest zazwyczaj przez operatora konkretnej sieci telefonii internetowej. Każdy użytkownik danej sieci musi zarejestrować się na serwerze, otrzymując swój niepowtarzalny (w obrębie danej sieci) identyfikator. W zależności od przyjętych rozwiązan może to być – podobnie jak w tradycyjnej telefonii – numer telefonu IP bądź wybrana samodzieleni przez użytkownika dowolna nazwa (nick), np. „jasio123". Za każdym razem gdy użytkownik uaktywnia swój program do telefonowania, program loguje się do serwera, przekazując mu swój aktualny adres IP. W ten sposób serwer w każdej chwili wie, którzy użytkownicy są w danym momencie osiągalni i pod jakimi adresami.
Oczywiście sama rozmowa nie przechodzi przez serwer – jego udział ogranicza się tylko do odnalezienia naszego rozmówcy i przekazania mu sygnału dzwonienia, natomiast dane głosowe przesyłane są bezpośrednio między komputerami użytkowników.
Prawie każdy pecet jest wyposażony w kartę dźwiękową i głośniki. Do telefonii internetowej to jednak za mało, niezbędny jest jeszcze mikrofon. Doświadczenie wskazuje, że rozmowa przy użyciu mikrofonu i głośników przez większość osób odbierana jest jako niewygodna. Nie bez znaczenia są też niepożądane efekty dźwiękowe, które mogą wystąpić: echo oraz sprzężenie akustyczne (charakterystyczny odgłos wy-......mikrofonu). Dlatego w sprzedaży znajduje się wiele rozmaitych akcesoriów umożliwiających wygodniejsze rozmawianie przez internet.
Najprostszym takim urządzeniem jest tzw.headset –słuchawki z dołączonym na wysięgniku przed ustami małym mikrofonem. Można także kupić słuchawkę telefoniczną podłączaną do złącza USB komputera. Przypomina ona w wyglądzie tradycyjną słuchawkę aparatu stacjonarnego (prostsze modele), bądź też wyposażona jest w klawiaturę i wygląda jak telefon komórkowy.
Można całkowicie zrezygnować z komputera ..... do sieci komputerowej za pośrednictwem gniazda typu „skrętka" (RJ45) identycznego jak w karcie sieciowej. Taki telefon ma własny adres IP, pod którym widoczny jest w sieci, i zawarte w pamięci stałej oprogramowaniedo telefonii IP, stąd też połączenia realizowane przy użyciu takiego telefonu nadal zalicza się do kategorii PC-to-PC (bądź PC-to-phone).
Można wreszcie zamiast telefonu IP skorzystać z klasycznego, analogowego telefonu podłączonego do urządzenia pełniącego funkcję bramki VoIP. Rozwiązanie takie ma cechy po-...... PC-to-PC czy phone-to-phone.Wprawdzie dzwonimy ze zwykłego telefonu, ale bramka VoIP znajduje się tuż przy nim, można więc telefon wraz z bramką traktować jako jedno urządzenie.
W sprzedaży znajduje się szeroki wybór bramek VoIP. Wśród nich ciekawą ofertą dla użytkowników domowych mogą być urządzenia pełniące równocześnie funkcję modemu ADSL (współpracującego z usługami takimi jak np. Neostrada), rutera umożliwiającego podłączenie do internetu kilku komputerów i bramki VoIP, do której podłącza się analogowy telefon. Urządzenie takie może zarządzać rozmowami telefonicznymi, kierując np. Połączenia lokalne do standardowej sieci telefonicznej, a zamiejscowe przez internet do operatora telefonii VoIP (w zależności np. Od państwa, do którego dzwonimy, mogą być wybierani różni operatorzy, aby połączenie było jak najtańsze). Dla firm z kolei może być interesująca bramka VoIP o dużej wydajności (pozwalająca na obsługę np. Kilkunastu rozmów jednocześnie), podłączana do firmowej centralki telefonicznej. Oprócz możliwości analogicznych jak w przypadku bramek domowych można tu np. Zrealizować bezpłatne połączenia na numerach wewnętrznych w obrębie całej, wielooddziałowej firmy, zlokalizowanej w różnych miastach (jeżeli oczywiście każdy oddział wyposażony jest w taką bramkę. Zarówno telefony IP, jak i bramki VoIP ma w swojej ofercie prawie każda firma oferująca usługi telefonii komórkowej.
Programy do telefonii internetowej można podzielić na dwie główne grupy: dedykowanedla konkretnego usługodawcy, zazwyczaj (choć niekoniecznie)stosujące własny protokół, oraz uniwersalne, które można (tak jak telefony IP) skonfigurować do działania w dowolnej sieci zgodnie ze standardem obsługiwanym przez dany program (najczęściej SIP). Te ostatnie bywają często określane angielską nazwą softphone (telefon programowy). Wśród nich największą popularnością cieszą się programy X-lilte firmy Xten Networks (od niedawna noszącej nazwę CounterPath)oraz SJphone firmy SJ Labs.Są to programy darmowe, które można pobrać ze stron WWW producentów. Istnieją także ich wersje płatne, a także produkowane na indywidualne zamówienie poszczególnych operatorów telefonii internetowej, zawierające np. Ich logo i wstępnie skonfigurowane do pracy w ich sieci. Takie spersonalizowane wersje X-lite oferują m.in.polskie sieci Halo i New-Fon, zaś siec HaloNet wykorzystuje przygotowaną specjalnie dla siebie wersję SJphone. O ile jednak program pobrany ze stron Halo czy NewFonu ma nadal wszytskie możliwości oryginalnego X-lite, o tyle aplikacja HaloNetu przeznaczona jest wyłącznie do pracy w sieci tej firmy.
Interesującą cechą softphone'ów jest możliwość pracy w kilku sieciach naraz (przykładowo, X-lite ma możliwość skonfigurowania aż dziesięciu niezależnych kont SIP). X-lite dysponuje też trzema (w wersji płatnej sześcioma) wirtualnymi liniami telefonicznymi, na których możemy prowadzić trzy rozmowy równocześnie.
Nieco w cieniu X-lite i SJphone pozostaje niewielki i prosty, ale za to oferujący znakomitą jakość dźwięku softphone Express Talk australijskiej firmy NCH Swift Sound.
Skype uczynił rozmowy głosowe przez internet zjawiskiem masowym, przyciągając do siebie wiele osób, które wcześniej nie były przekonane, bądź nawet nie wiedziały o istnieniu takiej formy komunikacji. Producent programu chwali się na swoich stronach WWW liczbą około 40 mln zarejestrowanych użytkowników ( z czego 3 mln przypada na użytkownikow z Polski, co daje Polsce pod względem liczby użytkowników Skype'a drugie miejsce na świecie po USA).
Na sukces programu złożyło się kilka czynników:duża łatwość obsługi, dostępność na wiele platform systemowych, wysoka jakość dźwięku oraz bezproblemowa praca przez NAT i firewalle. Dwie ostatnie cechy zostały osiągnięte w dużym stopniu dzięki specyficznej metodzie przesyłania dźwięku. Jeżeli bezpośrednie połączenie między komputerami nie może być zrealizowane (np. Z powodu NAT) lub ma słabą przepustowość, Skype zestawia połączenie drogą okrężną przez komputery innych użytkowników programu. Zatem każdy komputer z uruchomionym Skype'em pełni zarazem ( a przynajmniej teoretycznie może pełnić) rolę serwera pośredniczącego pomagając w przesyłaniu danych między tymi użytkownikami, którzy nie mogą skomunikować się bezpośrednio. Ponieważ cała komunikacja w programie Skype jest szyfrowana, nie ma niebezpieczeństwa, że użytkownicy znajdujący się po drodze będą podsłuchiwać nasze rozmowy.
Przy pierwszym uruchomieniu Skype'a musimy zarejestrować się na centralnym serwerze Skype'a, wybierając sobie nick i hasło i podając kilka podstawowych informacji. Możemy wyszukiwać użytkowników w zasobach tego serwera i dodawać ich do listy kontaktów, aby następnie do nich zadzwonić. Program ma też inne funkcje typowe dla komunikatorów – można przesyłać wiadomości tekstowe i transmitować pliki.
Poza bezpłatnymi rozmowami przez internet.............. telefoniczną. Usługa umożliwiająca dzwonienie ze Skype'a na zwykłe telefony nosi nazwę SkypeOut. Jest ona rozliczana na zasadzie prepaid: musimy najpierw (przez stronę WWW) zasilić nasze konto pewną kwotą, w ramach której możemy następnie wykonywać połączenia. W przypadku wpłaty bezpośrednio przez stronę Skype'a możemy zasilić konto jedynie kwotą 10 euro; większy wybór mamy korzystającz pośrednictwa Onetu – wpłata może tu wynieść od 1 do 20 euro (równowartość w złotówkach).
Podstawowa stawka SkypeOut tzw. Global Rate, wg której rozliczane są rozmowy z Polską, Europą Zachodnią, USA, Kanadą, Australią i Chinami wynosi 0,02 euro/min, a zatem wpłata w wysokości 1 euro wystarcza na 50 minut rozmowy (dotyczy to połączeń z telefonami stacjonarnymi, połączenia na telefony komórkowe są zazwyczaj droższe, w zależności od kraju). Warto tu zaznaczyć, że Skype pozwala na wykonywanie połączeń na bezpłatne numery 0-800 w Polsce bez konieczności wykupywania kredytu Skype.
Usługą w pewnym sensie odwrtotną do SkypeOut jest SkypeIn: polega ona na wykupieniu własnego wirtualnego numeru telefonu, na który będą mogli od nas dzwonić abonenci zwykłej sieci telefonicznej, a my będziemy odbierać te telefony w programie Skype. Obecnie oferowane są numery SkypeIn w 9 krajach: Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Hongkongu, Polsce, Szwecji, Wlk Brytanii i USA (oczywiście możemy wykupić sobie numer w dowolnym kraju). Pewną osobliwością jest fakt, że właśnie wykupienie numeru SkypeIn w Polsce wiąże się z największymi przeszkodami natury formalnej – trzeba bowiem złożyć oświadczenie (poprzez kliknięcie odpowiedniej opcji w formularzu), że jest się mieszkańcem Warszawy (oferowane numery należą do warszawskiej strefy numeracyjnej). Według informacji podawanej na stronach WWW firmy Skype, jest to wymóg polskiego Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty. Za-.......... gdy możliwość wykupienia takiego numeru w pozostałych krajach (oprócz Francji) nie podlega tego typu rystrykcjom. Koszt numeru Skype wynosi 10 euro za 3 miesiące lub 30 euro za rok (są to ceny netto, należy do nich dodać VAT, który np. W Luksemburgu wynosi 15 %). Wraz z zakupem SkypeIn otrzymujemy gratis usługę poczty głosowej. Pocztę głosową można też wykupić jako niezależną usługę, jeśli nie jesteśmy zainteresowani numerem SkypeIn.
Popularność Skype'a spowodowała, że od jakiegoś czasu funkcje rozmów głosowych (a nawet wideotelefonicznych) zaczęły pojawiać się w komunikatorach internetowych służących do tej pory tyko do komunikacji tekstowej. Gadu-gadu i WPKontakt zdecydowały się na powierzenie obsługi połączeń telefonicznych zewnętrznej firmie. Jest to firma Neutron-IT, świadcząca również własną usługę telefonii internetowej o nazwie easyCALL (www.easycall.pl).
Na tle dość prostej usługi oferowanej przez konkurentów wyraźnie na plus wyróżnia się trzeci komunikator – Tlen ze swoim Tlenofonem. Oryginalny program o tej nazwie jest wprawdzie również wtyczką do komunikatora Tlen,ale operator w pełni wspiera możliwość korzystnia z usługi za pomocą dowolnego innego programu, bądź sprzętowego telefonu IP obsługującego protokół IAX2 lub SIP. Użytkownicy Tlenofonu mogą wykupić własne numery telefonów dla połączeń phone-to-PC aż w 11 strefach numeracyjnych. Jako niemal jedyny z polskich operatorów VoIP Tlenofon oferuje też możliwość płaceniaza wykonane połączenia nie tylko w trybie prepaid ale także postpaid, w którym użytkownik podpisuje umowę abonamentową (aczkolwiek abonamentu jako takiego w tej usłudze nie ma) i płaci za wykonane połączenia zgodnie z otrzymywanymi rachunkami, tak jak płacimy za telefon stacjonarny. Również rzadko spotykanym dodatkiem jest ...... faksów.faksy wysyłane na nasz numer będziemy otrzymywać na nasz adres e-mailowy w postaci plików PDF.
Usługi telefoniczne w komunikatorach są raczej przeznaczone dla osób, którre już z tych komunikatorów korzystają. Nawet Tlenofon jest transakcją wiązaną,wciąż bowiem wymaga założenia konta w portalu o2.pl. Użytkownicy poszukujący tylko usługi telefonii internetowej, zwłaszcza jeżeli są zainteresowani posiadaniem własnego numeru telefonicznego, zwrócą się raczej do innych operatorów. Obecnie funkcjonuje ich na polskim rynku wielu – zestawienie najważniejszych danych o oferowanych przez nich usługach zawiera tabela.
Wymienionych w niej operatorów można podzielić na trzy grupy. Pierwsza obejmuje Skype'a, usługi powiązane z komunikatorami oraz sieci easyCALL i eteria.net. Ma ona najniższe ceny – koszt połączenia do Polski, większości krajów europejskich i USA nie przekracza z reguły 10 groszy za minutę. Ta grupa operatorów skupia się na zapewnieniu usługi o podstawowej funkcjonalności – darmowe rozmowy PC-to-PC (z wyjątkiem sieci easyCALL, która ich nie oferuje) i tanie rozmowy PC-to-phone. Rozbudowywanie usługi o dodatkowe opcje, takie jak np. Własny numer do odbierania połączeń nie są tu priorytetem (wyjątek stanowi Tlenofon). Pod względem ceny od tej kategorii można by także zaliczyć siec TalkPro, ma ona jednak specyficzny charakter – przeznaczona jest bowiem z założenia tylko dla sprzętowych telefonów IP, operator nie toleruje żadnej aplikacji do rozmawiania przy wykorzystaniu komputera.
Drugą grupę stanowią sieci mające ambicję stworzenia profesjonalnej usługi na wzór tradycyjnych sieci telefonicznych: Halo, NewFon, HaloNet, IPFON i eFON.Zazwyczaj powiązanie z dużymi operatorami telekomunikacyjnymi są minimalnie droższe od pierwszej grupy (10-12 gr/min) ale za to oferują bogatszą paletę usług dodatkowych – np. Własne numery telefoniczne w wielu strefach numeracyjnych w Polsce.
Szczególną uwagę w tej grupie warto zwrócić na sieć IPFON firmy Inotel, która wyróżnia się rozbudowanym repertuarem usług dodatkowych. Inotel jest nie tylko operatorem sieci IPFON – oferuje także usługi typowej telefonii stacjonarnej, realizowane jednak wewnętrznie na bazie sieci IP, co pozwala uzyskać ceny i możliwości analogiczne do IPFON-u czy innych sieci telefonii internetowej. Usługa ta jest z oczywistych względów ograniczona terytorialnie. Inotel jest jednak także hurtownikiem, który dostarcza innym operatorom infrastrukturę VoIP do świadczeni a własnych usług. Z infrastruktury tej głównie korzystają lokalni dostawcy internetu, oferując swoim klientom przy okazji łącza internetowego dodatkowo usługi telefoniczne.
Ostatnia grupa w tabeli to mniej znani operatorzy a ich usługi z reguły znacznie się różnią od pozostałych – czy to pod względem ceny (która w niektórych przypadkach bywają wyższe niż w tradycyjnej telefonii!). Tabela nie obejmuje jeszcze usługodawców, którzy umieszczają na swoich stronach WWW tylko lakoniczne informacje o oferowanej usłudze jak np. Firma TeleHII (www.telehii.pl), która oferuje bramkę VoIP wraz z istalacją za 650 zł oraz abonament na nieograniczone rozmowy do 23 krajów świata za 350 zł miesięcznie netto, nie wyjaśnia jednak np. Czy i za ile można zadzwonić do krajów spoza tej listy.
Usługi telefonii internetowej oferuje także swoim klientom wielu ISP jako uzupełnienie podstawowej oferty. Te firmy także nie znalazły się w tabeli, gdyż z założenia obejmuje ona usługodawców, dla których telefonia internetowa jest podstawową działalnością i których usługi przeznaczone są dla każdego użytkownika internetu.
Patrząc na podane w tabeli ceny można stwierdzić, że wspólną bolączką wszytkich usług telefonii internetowej są wysokie ceny połączeń do sieci komórkowych. Sytuacja taka jest niestety spowodowana polityką operatorów komórkowych i bez zmiany tej polityki nie można liczyć na istotne obniżenie cen, chyba że uda się stworzyć program do rozmów VoIP, który można by instalować bezpośrednio w telefonach. Plany takie zapowiada firma Skype, która porozumiała się z niemieckim operatorem komórkowym E-Plus i ma rozpocząć w jego sieci pilotażowe wdrożenie mobilnej wersji swojej usługi.
VoIP bez Internetu
VoIP bez Internetu to oczywiście usługi phone-to-phone, w których Internet jest rzecz jasna wykorzystywany, ale nie bezpośrednio przez rozmówców. Na polskim rynku mamy również wielu dostawców takich usług – częściowo są to te same firmy, które oferują VoIP z wykorzystaniem komputera, częściowo zaś odrębni usługodawcy specjalizujący się tylko w usługach phone-to-phone.
Usługi realizowane tą metodą są zazwyczaj droższe niż PC-to-phone (a do tego często trzeba doliczyć koszt połączenia z numerem dostępowym bramki VoIP). Są zatem przeznaczone dla osób, które albo w ogóle nie korzystają z komputera, albo aktualnie nie mają do niego dostępua muszą zadzwonić za granicę, gdyż w usługach phone-to-phone oferowane są głównie takie połączenia.
Spotykane są dwa warianty realizacji usług phone-to-phone. Pierwszy opiera się na kartach telefonicznych typu prepaid. Po zakupieniu takiej karty aby wykonać połączenie telefoniczne należy najpierw zadzwonić na numer dostępowy operatora usługi (zazwyczaj podany na karcie) i po usłyszeniu w słuchawce zapowiedzi podać z klawiatury telefonu numer z którym chcemy się połączyć. Niektórzy operatorzy nie stosują kart, lecz wymagają założenia wcześniej konta na swojej stronie WWW i dołądowywania go poprzez wpłatę online kartą płatniczą lub przelewem – przy łączeniu się z numerem dostępowym trzeba wówczas podać swoje hasło.
W tego typu połączeniu koszt rozmowy składa się z dwu części: pierwsza to kwota, która pobierana jest przez operatora VoIP z naszego konta prepaid, druga to koszt połączenia z numerem dostępowym, który może byś istotny zwłaszcza wtedy, gdy numer ten znajduje się w innej strefie numeracyjnej i musimy nawiązywać połączenie międzymiastowe. Niektórzy usługodawcy oferują numery dostępowe typu 0-800, ale wtedy opłata za rozmowę jest wyższa. Z uwagi na te dodatkowe koszty w ubiegłym roku pojawiły się więc na rynku usługi realizowane w odmienny sposób – z wykorzystaniem numerów typu premium rate (0-700) a ściślej biorąc ich najtańszej odmiany, w której koszt połączenia wynosi 35 gr za minutę. Za tę zryczałtowaną opłatę można było dzwonić do kilkudziesięciu krajów świata (a także w obrębie Polski) bez konieczności kupowania kart prepaid - dzwoniło się na numer 0-700 i po usłyszeniu zapowiedzi od razu wybierało właściwy numer. Koszt połączenia uwzględniany był w rachunku za telefon.
Niestety, był, ponieważ nasz krajowy monopolista telefoniczny dostrzegł w tego typu usługach zbyt duże zagrożenie dla swoich dochodów i od 1 października 2005 podwyższył ceny połączeń z najtańszymi numerami 0-700 dwukrotnie – z 35 na 71 gr/min – uzasadniając to oficjalnie (przynajmniej bez owijania w bawełnę) koniecznością zapewnienia dalszej rentowności usług dla TP. Trudno ocenić jak ta podwyżka wpłynie z kolei na rentowność świadczonych tą metodą usług VoIP i czy część usługodawców nie zaprzestanie w takiej sytuacji swojej działalności. Na podwyżkę zareagował już Onet zmieniając od 1 października numer dostępowy dla swojej usługi OnetTelefon z numeru typu 0-700 na numer 0-801, który taryfikowany jest nadal wg stawki 35 gr/min.
Dla wnikliwych - sprawy techniczne
1. Jaka rozmowa taka przepustowość...
Podstawowym problemem technicznym przy transmisji dźwięku przez internet jest ilość przesyłanych danych. Z samej zasady przetwarzania dźwięku na postać cyfrową – tzw. próbkowania – wynika, że „surowe" (nieskompresowane) dane dźwiękowe będą miały dużą objętość. Próbkowanie polega na bardzo częstym (tysiące razy w ciągu sekundy) wykonywaniu pomiaru chwilowego natężenia fali dźwiękowej i zapisywaniu zmierzonej wartości. Zadanie to wykonuje karta dźwiękowa komputera, w której trzeba przed rozpoczęciem nagrywania ustawić dwa parametry: częstotliwość próbkowania – zwykle waha się ona w granicach od 8 do 44 tys kiloherców (kHz), czyli od 8 do 44 tys razy na sekundę - oraz liczbę bitów na których zapisana będzie pojedyncza próbka – może to być 8 albo 16 bitów. Im te parametry wyższe tym lepsza jakość dźwięku, ale też więcej danych do zapisania lub przesłania.
Za parametry wystarczające do zrozumienia mowy w rozmowie telefonicznej przyjmuje sie próbkowanie z częstotliwością 8 kHz na 8 bitach. Cyfrowa transmisja takiego sygnału wymaga zatem połączenia o przepustowości 64 kb/s. Taka jest właśnie przepustowość pojedynczego kanału transmisyjnego w tradycyjnej telefonii.
2. Bez kompresji ani rusz.
W telefonii internetowej stosuje się kompresję, czyli zmniejszanie objetości danych dźwiękowych. Istnieje szereg zaawansowanych metod kompresji. Np. Często stosowany standard G.729 pozwala zredukować pasmo zajmowane przez pojedynczą rozmowę do 8 kb/s, a pokrewny mu G.723 – do 5,3 kb/s. Tak niskie wymagania co do szybkości łącza pozwalają na skuteczne prowadzenie rozmowy nawet przez zapchaną sieć. Jest to istotne, ponieważ w przypadku tłoku na łączach telefonii internetowej występują przerwy w przekazywaniu głosu, które znacznie utrudniają zrozumienie rozmówcy. Z drugiej strony silna kompresja wnosi do przesyłanego dźwięku zniekształcenia, również utrudniające jego zrozumienie, stąd też programy do telefonii internetowej stosują zwykle kilka metod kompresji, wymagających różnych przepustowości, wybierając je automatycznie w zależności od warunków panujących na łączach.
Rodzaje telefonów IP
Istnieją dwa rodzaje telefonów IP: pierwszy przeznaczony jest do użycia w wewnętrznych sieciach firm, drugi natomiast wykorzystywany jest przez użytkowników prywatnych. Różnica polega na tym, że telefony przeznaczone do użytku w sieciach korporacyjnych są centralnie, automatycznie konfigurowane przez specjalny serwer, który pełni funkcję centralki telefonicznej. Serwer ten jets odpowiedzialny m.in. za przypisywanie telefonom numerów i cały proces zestawiania połączenia. Telefony przeznaczone do uzytku indywidualnego są natomiast konfigurowane ręcznie i przechowują dane konfiguracyjne we własnej pamięci flash. Telefon taki jest w stanie połączyć się bez pomocy żadnych serwerów z drugim analogicznym telefonem, jeżeli podamy jego adres IP. Telefon IP przeznaczony do użytku domowego ma też z reguły zewnętrzny zasilacz, który trzeba podłączyć do gniazdka elektrycznego, podczas gdy w telefonach firmowych zazwyczaj stosowane jest rozwiązanie Power over Ethernet (PoE) – zasilanie dostarczane jest do telefonu tym samym kablem, którym jest on podłączony do sieci komputerowej.
Skype w Onecie
Od czerwca br. Wpółpracę z firmą Skype nawiązał Onet.pl oferując program do pobrania ze swoich stron. Udostępniania przez portal wersja nosi nazwę OnetSkype i praktycznie niczym się nie różni od oryginału. Istotna jest natomiast możliwość dokonywania za pośrednictwem Onetu płatności za rozmowy PC-to-phone wykonywane przy użyciu Skype'a – można płacić np. Przelewami z kont w polskich bankach internetowych albo SMS-em.
Polscy użytkownicy Skype'a mają zatem do wyboru dwie strony, z których mogą pobrać program i za pośrednictwem których mogą zarządzać swoim profilem - pierwsza to oryginalna strona Skype'a, druga to strona Onetu.
hazelleyes86