prolog + części 1-15.pdf

HISTORIALISTÓW

MIŁOSNYCH

Sela

KOREKTA EMEF

W trudnych chwilach

PROLOGLISTYMIŁOSNE

Ona.

Ukochany!

Czypamiętasznaszepierwszespotkanie?PadałdeszczCzypamiętasznaszpierwszy

spacer?ŚwieciłosłońceCzypamiętasznaszpierwszypocałunek?Byłpełenuczući

emocji!Czypamiętaszkiedypierwszyrazpowiedziałeś,żemniekochasz?Mam

wrażenie,jakbyśzrobiłtowczorajPamiętamteżostatnidzień,któryspędziliśmyrazem

Liściepowoli opadałyzdrzew,asłońcecochwilachowałosięzaszarymichmurami

Siedzieliśmynanaszejławce,tużnadbrzegiemrzekiOgrzewałeśmojezmarznięte

dłonieswoimiTenczaswydawałsiębyćtakispokojnyizwyczajny,azarazem

szczęśliwyCzęstochodziliśmydowłaśnietegoparkuMożezprzyzwyczajeniai

sentymentu,możezrutynyJednakzawszetamwszystkowydawałosiębyćprosteibez

problematyczneSądziłam,żekochałeśmniewystarczającomocno,byprzestaćsię

zabijaćBezciebienicniebyłotakiesamoNiechciałamznówtracićmojejmiłości,

mojegożycia

Agdynadeszłanoc,mającaniczymnieodróżniaćsięodpozostałych,ponowniemnie

zawiodłeśPowiedziałeś,żeidzieszpopapierosyNawetucieszyłamsię,iżtotylko

papierosyAleniewracałeśtakdługoizaczynałamwariowaćTwójtelefonnie

odpowiadał,nasiznajomiCiebieniewidzieliByłamprzerażonaDzwoniłamdo

pobliskichszpitaliinicMiałamjużtelefonowaćnapolicję,leczonamnieubiegłaW

słuchawceusłyszałamTwójgłosJedentelefon, tak?

Powiedziałeś,żesprawysięskomplikowały,żenieprędkosięzobaczymyBłagałeśmnie,

żebymcięnieodwiedzałaAletam,gdzieterazjesteśniemamprawawstępuDla

TwojegodobraCieszęsię,żetamjesteś,choćmogędoCiebiejedynienapisaćNawet

jeśliniewiem,czybędzieszwstanietoprzeczytaćMamtylewątpliwościCzyjeszcze

kiedykolwiekCięzobaczę?Czyponowniepowiesz,żemniekochasz?Dopieroteraz

uświadomiłamsobie,iżnaszzwiązekzawszebyłopartynawielupytaniachZero

pewnościi stabilnościWciążniewiem,czychoćjednegodniawolałeśmnieoddziałki

kokainy.

Alejestemnatylenaiwna,pewnieślepa,żebynapisać,żeczekamnaCiebieiwTwoim

imieniusięmodlę

Ukochana.

On.

Ukochana!

Zapytałaśmnie,czypamiętamnaszepierwszespotkanieTobyłwyjątkowozimnydzień

majaMieliśmyposiedemnaścielatiobojeczekaliśmynaautobusTywracałaśod

koleżanki,jajechałemnazajęciazliteraturyStaliśmysaminaprzystanku,anaszpojazd

oczywiściesięspóźniałSpieszyłaś siędodomuizdenerwowanazadzwoniłaśdo

swojegotaty,aleniemógłpoCiebieprzyjechaćPozostawałoCijedyniecierpliwie

czekaćAleniedość,żebyłochłodno,aTymiałaśnasobietylkozwykłąbluzkę,to

zaczęłojeszczepadaćZauważyłem,żejestCizimnoizaproponowałem,abyśokryłasię

mojąbluząWcześniejniezwracałaśnamnieuwagi,więcgrzeczniepodziękowałaś

ZignorowałemTwojesłowainarzuciłemCiokrycienaramionaZarumieniłaśsię,

dyskretniejąpowąchałaśRozpoznałaśperfumy,zapytałaś,czytoteKiwnąłemjedynie

głowąZakochałemsięwTobie,gdytylkoobdarzyłaśmnieciepłymspojrzeniemswoich

piwnych oczu.

Naszpierwszyspacerodbyłsiędokładnietydzieńpóźniej,wtymsamymmiejscu

Komunikacjamiejskaszłaminarękę– autobus znowusięspóźniałNiedzwoniłaśjużpo

tatęMożedlatego,żedzieńbyłwyjątkowopięknyisłonecznyOdważyłemsię

zasugerować,żekierowcaitakprzyjedzie,kiedynajdziegonatoochota,więcniemożna

tracićtakiejpogodyZaprosiłemCięnaspacerZawahałaśsię,alechwilępóźniejszliśmy

jużścieżkąwzdłużrzekiWnaszymparkuPamiętamwszystkiednispędzonezTobąTe

wspaniałeiteokropne

Wracającdolistu,jakidostałem,nadalniemogęwyjśćzezdziwieniaWciążwemnie

wierzysz. To godnie podziwu,zważającnato,jakbardzonadużyłemTwegozaufania

ZawiodłemCięnakażdejmożliwejliniiObiecywałem,przyrzekałemMówiłem,że

skończębraćAlebyłemzasłaby,wciążjestemSzkoda,żeCiebietutajniemaOch,coza

gafa! To nie wakacje, tylko odwyk,pamiętasz?JestemspołecznymśmieciemNie

zasługujęnabyciezTobą,zkimkolwiekMuszędoprowadzićswojeżyciedoporządku

Nawetjeślistanęnanogi,toprzeszłośćbędziezamnąpodążaćjakniechcianycień

Zostanieszzemną- równieżzaTobąDziękujęCizawszystko

Ukochany.

1 SPOTKANIE PIERWSZE

Pamiętamdoskonale,kiedytychdwojesiępoznałoTobyłnaprawdę niczym

niepowabny dzieńMożnabyrzecz,żewtakąpogodęniemożesięwydarzyćnic

pięknegoAjednaktegomajowegopopołudniarozpoczęłasięhistoriatrudnej,pełnej

cierpienia,alezatoprawdziwejmiłości

ObrzeżaWielkiegoMiastabyływyjątkowoszareiponureNiskieblokizczasów

PRL,kwadratowedomki,nierównechodnikizbetonowychsześciokątów i wydeptane

trawniki. Lekkamgła,którazebrałasięnadosiedlemjedyniepodkreśliłabeznadziejność

tegomiejscaIblaszanyprzystanekautobusowyzodpadającączerwonąfarbą, stojący

tużprzydziurawejdrodze

Stałtam wysoki chłopak opartybokiemościankęprzystankuMiałurokliwie,

przydymione,zieloneoczy,któreprzysłaniałyniecozadługiewłosySkrzyżowane,

chuderęceodzianebyływczarnąciepłąbluzę,aprzezramięmiałprzewieszonątorbę

NamyślowyrwaniusiędoWielkiegoMiastanachociażdwiegodziny,kącikijegoust

lekko drgałyDlalepszegoefektuskrzyżowałrównieżnogi,poczymstrąciłzciemnych,

obcisłychjeansównieistniejącypaprochWyjąłswojąnajnowsząkomórkę,żeby

sprawdzićczasTencholernyautobusznowusięspóźniałIkiedywłaśniezakląłztego

powodu,poddachprzystankuwbiegłanajśliczniejszadziewczynajakąkiedykolwiek

widział

Stanęłapodrugiejstronieprzystanku,zupełnienie zauważywszychłopakaobok

Objęłasięrękoma,pokrytymigęsiąskórkąTrzęsłasięzzimnaNicdziwnego,miałana

sobiejedynielegginsyipodkoszulek,więcprzynajbliższympodmuchuwiatru,

zazgrzytałazębamiTępopatrzyłaprzedsiebie swoimi wyrazistymi, niebieskimi oczami.

Wracałaodznajomej,którąpoznałapewnegorazupodczasodwiedzinnaonkologiiu

swojej mamy. Otyleilejejmatkaczułasięjużlepiej,Juliamiałajużniewrócićdo

szpitalaDziewczynabyłategodniawyjątkowozłanacałyświat,na jego

niesprawiedliwośćKolejnypodmuchwiatruwyrwałjązzamyśleniaKichnęłatrzyrazy,

poczymzałożyłapasmoczarnych,prostychwłosów,sięgającychdoramionzaucho

CzymprędzejsięgnęłapotelefonMiałanadzieję,żeojciecponiąprzyjedzie,aleniemiał

sięjakurwaćzpracy,aniechciałanadwyrężaćzdrowiamamyZacisnęławięc

pomalowanenaczerwonousta,żebytylkosięnierozpłakać

-Przepraszam – odezwałsięchłopak,któregodopieroterazzobaczyłaCzassię

dlaniejzatrzymałWgłowiejakechoodbijałsięjegogłosOtworzyłaszerzejswojeoczy,

nacozareagowałuśmiechemNiemogłaprzestać się w niegowpatrywać– Usłyszałem

twojąrozmowęiwidzęjaksiętrzęsiesz,więcmożeweźmieszmojąbluzę?

-Nie – odpowiedziałaautomatycznieochrypłymgłosem,zapominająco

koniecznościzachowaniauprzejmości,toteższybkododała– Nie,dziękuję

Nachwilęodpuścił,obawiającsię,żemożebyłzbytbezpośredni,alegdy

zobaczył,żeznówzadrżała,zdjąłswojąbluzęPodszedłdobrunetkiinarzuciłnanią

ubraniePoczątkoworzuciłamukarcącespojrzenie,leczkiedypoczułaciepłymateriał

naswojejskórze,wsunęławrękawyswojeręceMruknęłapodnosemzwykłedzięki

Czułarozchodzącąsięwokółniejpewnąwoń,więcchwyciłazabluzęidyskretnieją

powąchałaZaciągnęłasięznanymjejzapachemiwkońcuszczerzesięuśmiechnęła

-To Kenzo Homme, prawda? – zapytała,zaglądającwprostdozielonychoczu

chłopaka

Byłniątakoczarowany jejuśmiechem,dołeczkamiwpoliczkachitymbłyskiem

woku,żeprzezchwilęnieodpowiadał,ażwkońcupokiwałjedyniegłową

-Tomójulubionyzapach– oznajmiłaodprężona– Dziękujęcizabluzę

IzaczęłokropićMalutkiekrople niesione przez wiatr spadałynaichnosy,apo

chwiliciężkie,dudniąceodachkroplezmusiłymłodychdocofnięciasięwsamróg

trójkątnegoprzystanku. Najpierw lekko zmieszani swojąbliskościąuciekaligdzieś

wzrokiem,alepochwilijużżadneznichniczymsięniekrępowało

Autobusprzyjechał,usiedlinaprzeciwkosiebieipokilkuminutachzżalemsię

rozstali.

2 PRZEPLATANKA

LeżałanaświeżoskoszonejtrawiewśródorientalnychkwiatówiowocówChwyciła

jednązcytrynek,któranistądnizowądukazałasięwjejdłoniobranaigotowado

spożyciaPoczułanaswojejskórzeciepłepromieniesłońca,przymknęłaoczy,zaciągnęła

sięzapachemowocu,poczymmusnęłagodelikatnieustamiZlizałajegosmak z ust i

znówdotknęłago,zasmakowała,ażwkońcuprzejechałaponimjęzykiemiugryzła

kawałekPomimożewcześniejcytrynkabyłaniesamowiciesłodkaikusiła,byzjeśćjąw

całości,pougryzieniuukazałaswójprawdziwy,kwaśnysmakTosprawiło,iż

dziewczynaobudziłasięwswoimłóżkuNadalczułazapachowocówikwiatów

WrzeczywistościleżaławbluziechłopakazObrzeżyWielkiegoMiastaNie

myślałaośnie,aniojegoukrytymznaczeniu,aleotym,byznowuGospotkaćZ

uśmiechemnatwarzywróciładosnu,aranozżalemwrzuciłabluzędoprania

Zkoleionzamiastudaćsiędosnu,zszedłposkrzypiącychschodachdo

przedpokojuChwyciłkurtkę,zawołałbabci„dobranoc”itąsamądrogąwróciłdo

swojegopokojuTopomieszczeniebyłozupełnieinne odresztydomuOileuniegostał

stojak, robiącyzaszafę,zawszerozłożonełóżkozIkeiizamontowanenaścianachpółki,

uginającesiępodciężaremksiążek,tojegocałydomprzypominałpocząteklat

osiemdziesiątychTegoniedałosięukryćjegobabciazanimitęskniłaJakożemieszkał

nastrychu,miałbardzodobredojściedodachuWszedłpodrabince,otworzyłklapęi

odetchnąłświeżympowietrzemOdrazupodszedłdokomina,przyktórymmiałswój

schowekWłożyłrękędomałejszparyiwyjąłmetalowepudełkopocukierkachUsiadł

nazimnympodłożu,aprzykrywkępołożyłgdzieśoboksiebie

Dopókiniespojrzałnaniebo,interesowałagotylkozawartośćpudełka

Migocząceświatłemgwiazdy,przypominałymuoczydziewczynyCzułsiętak,jakby

widziałichblaskdokładniewtymmomencie,siedzączdwomauncjamimarihuanyna

kolanach,gotowymidowypaleniaIpierwszyrazodkilkumiesięcyniemiałnato

najmniejszejochotyCałkowicieotymzapomniałSiedziałtylkozuniesionądogwiazd

głowąiznadzieją,żejeszczekiedyśspotkatędziewczynę

Jakożebyłwłaśnietydzieńmatur,aOnamiałajeszcze(lubtylko)rokdotych

traumatycznychprzeżyć,postanowiławżadnymwypadkunieprzejmowaćsięnauką

Zjadłazmamąśniadanienatarasie,którybyłjedynymplusem mieszkania na

siedemnastympiętrzePrzeprowadzilisiętamzarazpotym,jakjejmatkausłyszała

diagnozęodlekarzaAżenaglezapragnęłamieszkaniazwidokiemnapanoramę

WielkiegoMiasta,ojciecdziewczynynatychmiastspełniłżyczenieswojejżony

Dwupoziomowe,wedługNiejbezpłciowourządzone,aleniedbałaotoMiałabliskodo

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: