klatka piersiowa.doc

(39 KB) Pobierz
Radiologia ciąg dalszy klatki piersiowej

Ostre schorzenia klatki piersiowej.

1

Szaf.Ir.


a)             ,3

b)             prawy przedsionek

c)             lewa komora

Śródpiersie dolne – projekcja boczna:

a)             kręgosłup

b)             tchawica

c)             lewy przedsionek

d)             prawa komora

e)             przełyk

f)              aorta piersiowa

Ciało obce w drogach oddechowych.

Ciało możemy podzielić na:

·                Cieniujące – metale, zbita tkanka kostna (ząb)

·                Niecieniujące – wszystkie inne

Ciało obce daje nam:

·                Niedodmę – obszar tkanki płucnej o zmniejszonym upowietrzeniu dający w obrazie radiologicznym zmniejszenie przejrzystości miąższu płucnego do zacienienia włacznie. Zapalenie – proces zapalny:

-              ropień płuca – w procesie zapalnym zbiera się gaz, krągły kształt, zbiera się płyn ropny.

·                ropniak opłucnej – płyn przebija się do jamy opłucnej

wydostaniem się. Część płuca zostaje nadmiernie jasna (czarnawa), dochodzi do redukcji rysunku naczyniowego i zwiększenie objętości tkanki płucnej.Dochodzi do obniżenia kopuły przepony i przemieszczenie śródpiersia na stronę zdrową

 

Zachłyśnięcie:

Przyczyny:

·                Wymioty

·                Pokarm

·                Woda

·                Krew przy masywnych krwawieniach

Treść płynna dostaje się do dróg oddechowych powoduje odruch wymiotny. Reszta rozpryśnie się i powstanie zachłystowe zapalenie płuc.

Są to zagęszczenia plamiste zlewające się ze sobą obejmujące części przywnękowe płuc przy stronie prawej.

Urazy klatki piersiowej.

·                Złamania żeber pojedyncze mnogie oraz jednomiejscowe lub wielomiejscowe

·                Złamania mostka – tylko zdjecie boczne

·                Odcinek piersiowy kręgosłupa

·                Stłuczenie płuca i wytworzenie krwiaków. Powstają zagęszczenia plamiste zlewające się ze sobą obejmujące cześć obwodową płuca w otoczeniu złamanych żeber.

·                Odma opłucnowa, śródpiersiowa, podskórna

1.             Odma opłucnowa przy urazie klatki piersiowej.

Odma opłucnowa (prężna) – to objętość powietrza w jamie opłucnowej, która na zdjęciu przedstawia się jako zbiornik powietrza otaczający płuco zależnie od ilości powietrza w jamie opłucnowej, płuco może mięć zmniejszoną objętość lub być całkowicie spadnięte. Odmianą jamy opłucnowej jest prężna, w której na zasadzie mechanizmu wentylowego dochodzi do narastania objętości pow. Jamy opłucnowej prowadzące do spadnięcia płuca i przemieszczenia środpiersia na stronę przeciwną.

2.             Odma śródpiersiowa – powietrze w śródpiersiu, przy uszkodzeniu dróg górnych oddechowych.

Na zdjęciu widoczne jako pionowy rąbek pow. W pionowy zarysie śródpiersia lub drobne zbiorniki powietrze w śródpiersiu górnym.

3.             Odma podskórna – zbiorniki powietrza różnej wielkości zgromadzone pod tk. skórna między mięśniami, ścięgnami, powięźiami.

a)             Płyn w jamie opłucnowej. (krew, wysięk, przesięk)

W pierwszej fazie zaciemnieni kąta przeponowo – żebrowego.

Jeżeli jest bardzo dużo płynu – obniżenie kopuły przepony, przemieszczenie śródpiersia na stronę przeciwną i skośna linią Ellisa Damuosone.

b)             Płyn w worku osierdziowym:

Urazie albo zapalenie wysiękowe.

Następuje rozszerzenia śródpiersia dolnego – trójkątny kształt.

4.             Obrzęk płuc

·         Obrzęk śródmiąższowy

·         Obrzęk pęcherzykowy             

Obrzęk śródmiąższowy – wzmożony rysunek naczyniowy, zastój żylny pod postacią poszerzenia żył górnoplatowych dający obraz rogów jelenia. Wzmożony rysunek śródmiąższowy z liniami Kerleja. W śródpiersiu dochodzi do poszerzenia tętnic płucnych i powiększenie sylwetki serca.

Obrzęk pęcherzykowy – zagęszczenia plamisto pasmowate, idące od wnęk ku obwodowi dający obraz motyla. U podstawy płuc widoczne są cechy o. Śródpiersiowego. Dochodzi do powiększenia tętnic płucnych i powiększenia sylwetki serca.

5.             Tętniak rozwarstwiający aorty.

Światło tętnicy ulega powiększeniu do 4-6-8 cm. Główna przyczyna to miażdżyca lub zespół Marfana (wiotkość ścian tętniczych oraz kiłowe zapalenie ściany aorty). Mechanizm: następuje uszkodzenie blaszki wew. i powstają drugie koryto między blaszką wew. i zew i swoim ciśnieniem i przepływem nadmiar krwi rozciąga blaszkę zew. do max. granicy i następuje pęknięcie ściany zew.

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin