Opowieści 42 - Wymarzony przyjaciel - Margit Sandemo.pdf - Margrit Sandemo - Opowieści - MonikaBk

MARGIT SANDEMO

WYMARZONY PRZYJACIEL

Tytuł oryginału: „Drømmen om en venn”

PRZEDMOWA

T ę krótk ą opowie ść napisałam dawno, w roku 1963, mo Ŝ e 1964, zanim jeszcze

odwa Ŝ yłam si ę my ś le ć o wysyłaniu czegokolwiek do wydawcy. W owych czasach nie

wypadało pisa ć niczego z gatunku science - fiction, dlatego zrobiłam to dla siebie, z samej po-

trzeby pisania.

Nigdy o niej nie zapomniałam, cho ć s ą dziłam, Ŝ e albo ju Ŝ dawno gdzie ś przepadła,

albo zostały z niej jakie ś fragmenty. A Ŝ wreszcie, w roku 1995, przeprowadzali ś my si ę .

Wtedy j ą znalazłam, po prostu jakby spadła z nieba na sam wierzch skrzyni pełnej

maszynopisów. Pi ęć minut wcze ś niej na pewno jej tam nie było! Maszynopis był kompletny,

jedyne, co pozostało mi do zrobienia, to drobne zmiany redakcyjne i uwspółcze ś nienie tekstu.

Opowie ść przemówi by ć mo Ŝ e najbardziej do młodzie Ŝ y i tych, którzy zachowali

młodzie ń czy umysł i marzenia. Przyjmijcie j ą łaskawie jako moj ą pierwsz ą , naiwn ą prób ę

pisarsk ą !

Margit Sandemo

ROZDZIAŁ I

Dzie ń , w którym Lindis dowiedziała si ę prawdy, oznaczał dla niej koniec ś wiata.

Ju Ŝ sam ranek był fatalny.

Nocna kłótnia rodziców, której nie starali si ę ukry ć , nie dała jej długo zasn ąć . Rano

Lindis była niewyspana i poirytowana. Rzuciła jak ąś k ąś liw ą uwag ę w stron ę swej

przem ą drzałej młodszej siostry, co natychmiast sprowokowało rodziców do wzi ę cia małej w

obron ę .

Lindis nie mogła si ę powstrzyma ć od zło ś liwego komentarza:

- Dziwne, Ŝ e potrzebujecie wspólnego wroga, aby działa ć razem...

Ojciec przytrzymał j ą mocno za rami ę .

- Nie b ą d ź bezczelna! Chodzisz do szkoły ś redniej, dostajesz od nas ubrania i jedzenie.

Nie masz powodu nas o nic oskar Ŝ a ć !

- Nie rozumiem, co to ma wspólnego z cał ą spraw ą - mrukn ę ła nieco ciszej. -

Dlaczego nigdy nie krzyczycie na Karin? Ona mo Ŝ e robi ć , co jej si ę tylko spodoba!

Ojciec nie ś wiadomie przybrał łagodniejszy wyraz twarzy.

- Przecie Ŝ wiesz, Ŝ e Karin...

- Wiem, Ŝ e Karin ci ęŜ ko chorowała jako dziecko. Było mi jej wtedy Ŝ al, musiałam

mie ć na ni ą wzgl ą d i by ć grzeczn ą dziewczynk ą . Ale teraz, u diabła, jest...

- Nie przeklina si ę w moim domu - rzuciła matka swym najchłodniejszym tonem. Była

eleganck ą dam ą w tak zwanym kwiecie wieku, powa Ŝ an ą przez wszystkich i mocno

przywi ą zan ą do konwenansów. - Czy ja musz ę zawsze si ę za ciebie wstydzi ć , Lindis? Jeste ś

najbardziej niewdzi ę cznym stworzeniem, jakie kiedykolwiek spotkałam. Po tym wszystkim,

co dla ciebie zrobiłam!

Lindis nie chciała po raz kolejny wysłuchiwa ć znanego tekstu. Złapała teczk ę i

wybiegła z domu. K ą tem oka dostrzegła jeszcze triumfalny u ś mieszek siostry.

Ich troje. Trzymali si ę razem, wspieraj ą c nawzajem, a j ą odsuwaj ą c na dystans.

Siedemnastoletnia Lindis przechodziła wła ś nie okres buntu i nie zawsze wła ś ciwie

oceniała rzeczywisto ść . Chciała czu ć si ę odrzucona i niezrozumiana, chciała cierpie ć ! Był to

kolejny etap jej rozwoju, o tym jednak nie wiedziała.

Karin miała dopiero dwana ś cie lat i nie dosi ę gło jej jeszcze charakterystyczne dla

nastolatków gwałtowne pragnienie samodzielno ś ci. Dokuczała Lindis po dziecinnemu, pewna

rodzicielskiego wsparcia, cz ę sto wykorzystuj ą c dawn ą chorob ę . Była ju Ŝ zdrowa i silna, ale

trzymała to w tajemnicy.

Wspaniale było czu ć si ę uprzywilejowan ą w stosunku do starszej siostry, wspaniale

móc si ę wykr ę ca ć od nieprzyjemnych prac domowych, mówi ą c cichutko: „Ale ja przecie Ŝ nie

dam rady...” Lindis przejrzała jej fortele, dlatego tym bardziej cieszyło Karin, gdy starsza

siostra obrywała bur ę .

Przepełniona buntem Lindis czekała na szkolny autobus. Nie zjadła ś niadania, jak

zwykle od czasu tej fatalnej lekcji wuefu. Nadepn ę ła wtedy na nog ę Inger - Lise, która

krzykn ę ła:

„Uwa Ŝ aj, gdzie leziesz, ty wielka, tłusta, niezdarna krowo!”

Dla Lindis był to prawdziwy szok. Zawsze uwa Ŝ ała, Ŝ e ona jest normalnie zbudowana,

a Inger - Lise jest niedo Ŝ ywion ą szczap ą . Jednak zło ś liwe słowa zapadły jej gł ę boko w serce i

zupełnie si ę załamała. Nie miała ju Ŝ odwagi je ść . Porównuj ą c si ę z najszczuplejszymi

dziewczynami o drobnych ko ś ciach, czuła si ę przy nich jak stodoła.

Nie miała racji. Doskonale mie ś ciła si ę w granicach normy, je ś li chodzi o wag ę . Była

zdrow ą , zgrabn ą dziewczyn ą o Ŝ ywym usposobieniu. Teraz jednak znajdowała si ę na drodze

ku przepa ś ci. Oczywi ś cie, słyszała o anoreksji, ale s ą dziła, Ŝ e jej to nie dotyczy. Uwa Ŝ ała, Ŝ e

w pełni si ę kontroluje i Ŝ e musi tylko schudn ąć par ę kilo. Jeszcze tylko par ę . Fakt, Ŝ e ju Ŝ

dawno zeszła poni Ŝ ej wymarzonej wagi, przeoczyła.

W domu zauwa Ŝ ano czasem, Ŝ e Lindis rezygnuje z obiadu i Ŝ e jada bardzo mało,

jednak fakt ten przesłaniały rodzicom ich własne zmartwienia. Wystarczało, Ŝ e rzucili

czasem: „No, jedz wreszcie!”, albo: „Bo Ŝ e jedyny, dziewczyna niedługo sko ń czy osiemna ś cie

lat, najwy Ŝ szy czas, Ŝ eby sama dbała o siebie! Przecie Ŝ gorzej jest z Karin, która znów nie

mo Ŝ e wyj ść z przezi ę bienia. Przy jej słabych płucach i niskiej odporno ś ci... Biedulka, chyba

si ę znów nie rozchoruje?”

Drog ą nadeszły kole Ŝ anki z klasy Lindis, rozmawiaj ą c o czym ś , co Anne Sofie

trzymała w r ę ce.

- Co to jest? - spytała Lindis.

- Dostałam to! - promieniała Anne Sofie. - To zdj ę cie mojego ukochanego. Och, nie

mog ę , jaki on jest pi ę kny! Nie wiem, co mi napisał, ale to musi znaczy ć , Ŝ e mnie kocha!

Bezgranicznie!

Było to zdj ę cie angielskiego muzyka rockowego na tle grupy. Marit, chluba klasy,

poprosiła o podanie jej zdj ę cia tego ubranego w skóry i metal półboga.

- Napisane jest: „Best wishes”. Najlepsze Ŝ yczenia.

- Zawsze musisz wszystko popsu ć - mrukn ę ła Anne Sofie lekko za Ŝ enowana.

Nie nale Ŝ ała do najlepszych, je ś li chodzi o j ę zyki obce, jako ś jednak udało si ę jej

skleci ć list do swego idola. Kirsten, przyjaciółka Anne Sofie, te Ŝ nie nale Ŝ ała do geniuszy,

poniewa Ŝ jednak była sko ń czon ą pi ę kno ś ci ą , nie miała Ŝ adnych kompleksów.

- I tak masz szcz ęś cie - westchn ę ła Solveig, patrz ą c na Anne Sofie.

Solveig była mała i szara jak mysz. Trzymała si ę tych kole Ŝ anek, którym to akurat nie

przeszkadzało.

Liderka grupy jeszcze si ę nie wypowiedziała. Miała na imi ę Tone i posiadała autorytet

wynikaj ą cy z urody, sprawnego umysłu, porz ą dnego domu i wielu wielbicieli oraz

wielbicielek. Podbudowywały go te Ŝ wypowiadane przez ni ą s ą dy. Z wydaniem aktualnego

zaczekała, a Ŝ wszystkie obróc ą si ę w jej kierunku.

- Kochanie si ę w idolach jest nieszkodliwe i nieco dziecinne - orzekła. - Wykazuje

tylko, Ŝ e ma si ę małe szanse w kr ę gu znajomych.

Rado ść Anne Sofie wyra ź nie min ę ła. Nadjechał autobus, dziewczyna wsun ę ła z

westchnieniem zdj ę cie do ksi ąŜ ki od matematyki.

Dlaczego ludzie s ą dla siebie tak okropni? pomy ś lała Lindis, wsiadaj ą c do autobusu.

Cho ć w zasadzie ja te Ŝ taka jestem w domu...

Musz ę by ć troch ę milsza, postanowiła.

Nagle dotarło do niej, Ŝ e takie postanowienie podejmowała ju Ŝ wiele razy w ci ą gu

tego roku. Bez specjalnego rezultatu...

Ojciec był wicedyrektorem w jej szkole. To nie była korzystna sytuacja dla niej jako

uczennicy. Mo Ŝ e wła ś nie to sprawiło, Ŝ e odsun ę ła si ę od ojca, nawet nie ś wiadomie?

Gdyby tylko mogła z kim ś szczerze porozmawia ć ! Z prawdziwym przyjacielem. Z

dziewczynami było dobrze tylko pozornie. ś adnej z nich nie odwa Ŝ yłaby si ę zwierzy ć .

W ą tpiła, czy interesuje je to samo, co j ą , poza tym wszystkie miały spokojne domy.

Bo ona nie miała, to było pewne. Wina w du Ŝ ej mierze le Ŝ ała po jej stronie, ale tak

trudno jest by ć mił ą i grzeczn ą , kiedy dusza wyra Ŝ a sprzeciw! To minie, mawiała mama. To

tylko dojrzewanie.

Sk ą d ona to wiedziała? Przecie Ŝ nie mogła zajrze ć do wn ę trza Lindis!

Lisbeth Lund, u ś miechni ę ta, niewysoka nauczycielka angielskiego, pewnie by j ą

zrozumiała. Z ni ą na pewno by si ę dobrze rozmawiało, cho ć to nie to samo, co przyjaciel

chłopak...

Tego jednak nie było jej jeszcze dane zazna ć . Durzyła si ę w kilku, lecz zachowywała

si ę zbyt niezr ę cznie, aby który ś odwa Ŝ ył si ę do niej zbli Ŝ y ć .

Opowieści 42 - Wymarzony przyjaciel - Margit Sandemo.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: