ebook_wizerunek_profesjonalistki.pdf

Jak

kreowanie wizerunku profesjonalistki

Jak ubierać się

do pracy

e-book: Wizerunek profesjonalistki

Izabela Sieroszewska

Jak

ubierać się do pracy

– kreowanie wizerunku profesjonalistki

Świadome kreowanie własnego wizerunku pozwala wysyłać zamierzone przez nas komunikaty, niezależnie od

tego, w jakiej branży pracujemy. Bogate CV o długości zbliżonej do listy pasażerów Titanica, znajomość języków

w liczbie, która zawstydziłaby Indianę Jonesa - to przydatne atrybuty, ale nie pomogą, jeżeli na rozmowie kwali-

ikacyjnej pojawimy się w koszulce ulubionego zespołu i japonkach. Odpowiedzialny za ten stan rzeczy jest tzw.

efekt pierwszego kontaktu - według psychologów społecznych podczas pierwszego spotkania około 90% infor-

macji o nas przekazywanych jest przez czynniki pozawerbalne. W ciągu pierwszych 7 sekund stereotypy zwią-

zane ze sposobem zachowania, mową ciała i wizerunkiem determinują to, jak jesteśmy i będziemy postrzegani

w przyszłości.

Jak hartował się dress code

„Jak cię widzą, tak cię piszą” – to powiedzenie nie traci na aktualności. Już od czasów starożytnych konkretne typy

ubioru przypisane były określonym warstwom społecznym, a na przestrzeni wieków przybywało cech wyróżnia-

jących poszczególne grupy zawodowe. Obowiązujący obecnie kanon stroju biznesowego zaczął wykształcać się

w połowie XIX wieku - wraz z pojawieniem się klasy średniej.

Współczesny dress code, choć najczęściej kojarzony ze sformalizowanym strojem biznesowym, nie jest z nim

tożsamy i nie musi być narzuconym przez pracodawcę zbiorem sztywnych zasad. Powinien wywodzić się z naszej

umiejętności dobrania stroju do warunków izycznych, okoliczności oraz zajmowanego stanowiska i być wyra-

zem szacunku dla przełożonych, interesantów lub współpracowników. W praktyce oznacza to unikanie strojów

zbyt ekscentrycznych i wyzywających. Istnieje wiele jego odmian właściwych dla danej branży, ale u podstaw

wszystkich powinien leżeć umiar, prostota i dbałość o jednolity wizerunek pracowników reprezentujących irmę.

Regulacjom (raczej w formie wytycznych, niż ścisłych nakazów) podlegają najczęściej ubiór i obuwie, ale spoty-

kane są również przepisy dotyczące fryzury, makijażu i dodatków.

e-book: Wizerunek profesjonalistki

Profesjonalny wizerunek biznesowy - krótki przewodnik

Podstawą profesjonalnego wizerunku biznesowego jest styl klasyczny, który powinien łączyć zasady etykiety i

indywidualny styl pracownika. Najczęściej spotykane są dwa typy ubioru.

Biznesowo – formalnie i swobodnie

Pierwszy z nich to strój biznesowy, uzależniony od charakteru, miejsca pracy oraz kultury organizacyjnej danej

irmy, występujący w wersji formalnej (business attire) i swobodnej (business casual).

Podstawą garderoby jest tutaj spódnica (koniecznie zakrywająca kolana) i żakiet, spodnie z żakietem oraz su-

kienka o prostym kroju, najczęściej tzw. princeska. Spódnica powinna być prosta, pozbawiona koronek i falban,

dopuszczalny jest jednak minimalistyczny wzór, jak choćby pepitka. Fasonem kojarzonym zazwyczaj ze spódnicą

biurową jest bezlitosny dla igury krój ołówkowy, jest to jednak wyobrażenie sztampowe i nieprawdziwe. Model

spódnicy, jak zresztą wszystkich części garderoby powinien korespondować z naszą sylwetką, tuszować man-

kamenty i eksponować zalety. Bluzka koszulowa i marynarka sprawdzą się podczas formalnych spotkań, ale na

co dzień mogą być zastąpione gładkim topem, golfem lub swetrem typu „bliźniak”. Ramiona zawsze powinny

pozostać zakryte. W pojęciu klasyki i dobrego smaku nie mieści się w żadnym wypadku bielizna widoczna spod

ubrania. Barokowe biustonosze, które mogłyby odznaczać się pod bluzką, lepiej zostawić na inne okazje, wybie-

rając na co dzień gładkie modele w neutralnym kolorze.

Czy kolory mają znaczenie?

Kolorystyka ubioru to jeden z sygnałów niewerbalnej komunikacji interpersonalnej. W biznesie dominują barwy

chłodne i stonowane, utożsamiane z autorytetem, władzą i powagą: granatowy, graitowy i odcienie szarości. Do-

puszczalny jest także czarny (zarezerwowany raczej na wieczór) i brązowy. Badania wykazały jednak, że ten drugi

jest kojarzony z ciepłem i przytulnością, a osoby noszące ten kolor są postrzegane jako tradycjonaliści i budzą

mniejszy respekt niż ci, którzy wybierają „power colours”. Wpływ na to może mieć fakt, że na przestrzeni wieków

brązowy był kolorem przeznaczonym dla służby, jako praktyczny i niebrudzący się.

Tam, gdzie nie ma rygorystycznej polityki ubioru, panie mogą wybierać także spośród mniej zobowiązujących

kolorów o delikatnym natężeniu. Barwy jaskrawe i żywe w stroju to synonimy dynamizmu i aktywności, ale po-

winno się je ograniczyć do drobnych dodatków. Oczywiście noszone kolory powinny pozostawać w harmonii z

naturalną tonacją naszej cery, włosów i oczu. Nie każdy w przepisowych szarościach wygląda dobrze, zawsze jed-

nak można osłabić ten efekt apaszką lub szalem w odpowiedniejszym dla nas kolorze. Dodatki z powodzeniem

mogą zastąpić biżuterię, która - podobnie jak reszta stroju - nie może być zbyt ciężka lub krzykliwa.

Obuwie powinno zakrywać całą stopę - jedynie latem dopuszcza się modele z odkrytą piętą. W Polsce przeważnie

wymaga się noszenia przez cały rok rajstop czy pończoch w cielistym kolorze, ale w krajach o cieplejszym klima-

cie nie jest to koniecznością.

e-book: Wizerunek profesjonalistki

Kluczem do profesjonalnego wyglądu biznesowego jest spójność dodatków i poszczególnych elementów ubio-

ru. Nawet najlepszej jakości i idealnie dopasowana garsonka nie obroni się w towarzystwie torby rodem z ma-

rzeń ekstrawaganckich gwiazdek. Torebka powinna być odpowiedniej wielkości, żeby pomieścić potrzebne do-

kumenty i drobiazgi, ale nie powinna też sprawiać wrażenia, że jej zawartość pozwoliłaby nam przetrwać dwa

tygodnie w lesie.

Do irm restrykcyjnie podchodzących do wyglądu należą przede wszystkim te, w których pracownicy mają bez-

pośredni kontakt z kontrahentami. Przykładem tego mogą być kancelarie adwokackie, których przedstawiciele

mają budzić w kliencie zaufanie i poczucie bezpieczeństwa.

,, Każde spotkanie z klientem wymaga odpowiedniego zachowania, w tym właściwego ubioru i od tej reguły nie ma odstępstw.

Oczywiście zdarzają się sytuacje nagłe i niezaplanowane, dlatego również w pozostałym czasie konieczne jest zachowanie

podstawowych standardów w zakresie stroju - np. unikanie wydekoltowanych i krzykliwych bluzek lub zbyt krótkich spódnic.

Większe kancelarie mają z zasady dość restrykcyjny, formalny dress code, z którym pracownik jest zapoznawany przy przyjęciu do

pracy. W pozostałych kancelariach, gdzie dopuszczalna jest swobodniejsza wersja stroju biznesowego, zdarza się tak,

że o obowiązującym wyglądzie można się dowiedzieć od współpracowników lub z własnych obserwacji. Prawnik zatrudniony

np. w spółce informatycznej, w której nie obowiązują formalne wytyczne odnośnie wizerunku pracownika, powinien zawyżać

standardy ubioru, jako osoba stale kontaktująca się z klientami i będąca łącznikiem z jej kadrą zarządzającą. Należy zwrócić uwagę

na jeszcze jeden fakt. Samorząd radcowski w swoim kodeksie etyki i innych dokumentach dotyczących zasad wykonywania zawodu

prawnika, podkreślając szczególną funkcję, jaką prawnik spełnia w społeczeństwie, wskazuje m.in. na to, że prawnik zobligowany

jest do właściwego stroju, który uwydatniałby charakter i rangę wykonywanego zawodu. ,,

Miejsce na własny styl

Czy istnieje zatem miejsce na indywidualny styl w biurze? Jak najbardziej, ponieważ pracodawcy określają najczę-

ściej pewne ramy, poza które nie należy wychodzić, zostawiając spory margines dowolności. To pozwala wybrać

samodzielnie korzystne dla nas fasony, kolory czy dodatki zgodne z obowiązującymi trendami, jednak i tutaj

powinny raczej dominować tendencje klasyczne.

Zasady dotyczące schludności ubioru i unikania tego, co może zostać uznane za wyzywające, są wspólne dla

wszystkich pracowników. Osoby tworzące tzw. back oice, czyli nie mające kontaktu z klientem, mogą jednak

pozwolić sobie na dużo luźniejszy strój. Bardziej nowoczesne irmy, banki kierujące ofertę do młodych ludzi,

małe i średnie przedsiębiorstwa zdecydowanie częściej pozwalają pracownikom na sportową elegancję, nie tylko

z okazji „casual Fridays”. Dopuszczalne są różnorodne materiały - sztruks, zamsz, jeans. W przypadku tego ostat-

niego należy jednak wybrać podstawową, granatową wersję spodni czy spódnicy o prostym kroju.

Marianna Poproch-Wesołowska, prawnik:

e-book: Wizerunek profesjonalistki

Tam, gdzie polityka ubioru nie jest ściśle narzucona i skodyikowana, pomocna może okazać się intuicja i zmysł

obserwacji. Dzisiaj na szczęście przepisy nie są restrykcyjne tak bardzo, jak w Poznaniu w XVI wieku, gdzie obo-

wiązywało prawo nakładające grzywny na służące ubrane zbyt strojnie, ale niepisana zasada mówi, że asystentka

powinna nosić się w sposób umożliwiający odróżnienie jej od przełożonej. Nie oznacza to oczywiście konieczno-

ści zamachu na swój wizerunek i noszenia nieodpowiednich dla siebie rzeczy, ale przyda się znajomość bizneso-

wych form ubioru i różnic między nimi. Przykładowo, kiedy szefowa ma w zwyczaju nosić klasyczne sukienki o

kroju princeski, asystentka może wybrać odpowiedniej długości szmizjerkę.

Jak nosić się w korporacji?

Drugi typ ubioru służbowego to korporacyjny - ujednolicony w fasonach i kolorystyce, narzucany przez irmy, w

których pracownicy mają kontakt z klientami i gdzie istotną rolę odgrywa identyikacja wizualna marki. W przy-

padku pracowników banku czy instytucji publicznych jednolity ubiór może pomóc w wykreowaniu wrażenia

ładu i systematyczności, oddalając epokę, w której petent atakowany był wybuchami indywidualizmu w postaci

lamparcich cętek czy dekoltów bez tajemnic. Ponadto zestandaryzowany ubiór pomaga w szybkim określeniu,

jakie stanowisko zajmuje dana osoba lub, jak w przypadku lekarskich kitlów, sprzyja tworzeniu u pacjenta zaufa-

nia i poczucia bezpieczeństwa.

Mundur irmowy

Uniformizacja może obejmować tylko część garderoby, w formie irmowego podkoszulka lub apaszki lub stano-

wić mundur, jak np. w przypadku stewardess. Wewnętrzne normy każdej linii lotniczej deiniują wygląd perso-

nelu w najdrobniejszych szczegółach, poczynając od rodzaju i koloru rajstop, typu obuwia i wysokości obcasów,

poprzez dopuszczalną długość rozpuszczonych włosów oraz sposób ich upięcia powyżej tej długości, kończąc

na sposobie wiązania apaszki. Obowiązkowy jest skromny makijaż, biżuteria w postaci łańcuszków czy wisiorków

powinna być schowana pod ubraniem, a ze względu na fakt serwowania jedzenia noszenie pierścionków czy

bransoletek jest ograniczone i wymagany jest staranny manicure. Niedopuszczalne jest łączenie irmowego mun-

durka z elementami własnego stroju, ekspozycja emblematów religijnych i tatuaży. Personel pokładowy podlega

kontrolom ze strony osoby odpowiedzialnej za ich wygląd i w przypadku uchybień może nie zostać dopuszczony

do lotu. Mundurek spełnia funkcje tak estetyczne, jak i praktyczne - ma być wygodny i wykonany z materiałów

odpornych na gniecenie, powinien również dawać pasażerom poczucie bezpieczeństwa i komfortu poprzez wy-

raźne wyróżnienie załogi.

Obecnie wiodące linie przewoźników odchodzą nieco od stylistyki paramilitarnej na rzecz klasycznej elegancji,

zwracając się z prośbą o pomoc do projektantów takich jak Yves Saint Laurent, Ralph Lauren czy Christian Lacroix.

Również tutaj dress code niejedno ma imię. Uniformy tradycyjnych przewoźników są bardzo różnorodne, a ich

kolorystyka jest ściśle powiązana z koncepcją wizerunkową marki. Mogą być to klasyczne, granatowe mundurki

wykorzystujące zamiennie spódnicę i spodnie, soczyście czerwone garsonki, a nawet długie barwne sukienki z

motywami kwiatowymi - wszystkie jednak proste i eleganckie. Swobodniejsze podejście do stroju prezentują tani

przewoźnicy. Ich stewardessy noszą t-shirty z nazwą irmy, jeansowe kurtki i spódnice z rozcięciami przed kolano,

odchodząc w ten sposób od konserwatywnego wyglądu załóg tradycyjnych linii.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: