Edward Stachura - Wybór wierszy.pdf - Edward Stachura - and69

EDWARD STACHURA

Dwa hotele (fragment)

Letnia noc była w stogach. Pod gwiazdami. Oglądałem je długo. Najdłużej. Mógłbym nie

oglądać. Wystarczyło przewrócić się na brzuch. Wystarczał jeden ruch ciała, by przewróciło

się niebo, półkula świata. W takich chwilach jednak nie pragnąłem kataklizmów. Mogłem

patrzeć na gwiazdy bez końca. Były morzem. Mogłem na morze, w morze, bez końca.

Ulatywałem do niego wysoko. Najwyżej. Nic nie było prócz tego ulatywania. Ulatywałem i to

było jakby omdlewanie w górę, coraz wyżej. Jaka to była lekkość, o gwiazdy! Pióro, które

skrzydło lub ogon ptaka zgubiło i teraz ma wszystkie wybiegi. Niedziela po niedzieli

zapomniana i teraz sama się świętuje. Jakie to było świętowanie, o gwiazdy! Najwyższe.

Ulatywałem też najwyżej i jeszcze... Kiedy błysk spadającej gwiazdy, gdzieś nad lewą nogą,

błysk jak klinga, bo to była szpada przecinająca niebo nie tylko, przecinająca wybieg,

niedzielę i zapomnienie jak cios między oczy, po którym się nie odchodzi, lecz przychodzi do

siebie. I spadałem. Nisko, coraz niżej, w stóg. Musiałem bardzo nisko upaść, bo zamykałem

oczy i wtedy spadałem dalej, jeszcze najniżej...

Pieśń III

Lato dłużej by żyło

w falujących żaglach

złotych słoneczników

Mgła by nie dusiła czy śnieg

Smutek nawet

zdjąłby palce z czarnych klawiszy

i zamilkł...

Ej zaszumi kiedyś zaszumi

świtu różowa muzyka

Noc się spłoszy z czarnych dziupli

Stare wierzby wschód podpali

A teraz

czuwajmy

Cyt

Jeszcze zegar nie usnął

Pieśń V

W krzywe sosny na pagórkach

bije wiatr

Smutno krzywym sosnom

Taki wieczór choć rano

idą chmury nisko drogą

choć rano...

dzie jesteś ty słoneczko

Nie widzę ja ciebie

ni pod strzechą

ni na niebie

ani wody wielkiej nie widzę

tylko noc

choć rano...

Krzywe sosny na pagórkach rozdarł wiatr

W krzywych sosnach płacze ktoś

Pieśń VI

Wymazał deszcz

jasne oczy gwiazd

Cichy spokój stawu zmącił

O jak smutno...

Mokry chłód w okno puka

Mokre nuty na szybie

jak sekundy jesieni spływają

O jak smutno...

Porwał deszcz dziecka sen

Śliczne bajki porwał deszcz

O jak smutno...

Szły symfonie mokrych nut

nie zasnęło dziecko już

O jak smutno...

Debiut Edwarda Stachury, "Helikon", 3 XII 1956. Pierwsza publikacja w wydaniu

książkowym: Taki wieczór choć rano, wybór Jerzy Koperski, Janusz Żernicki, ANAGRAM,

Warszawa 1993, s. 14-16. Inna wersja Pieśni V znalazła się w Listach i wierszach Edwarda

Stachury do Mieczysława Czychowskiego , "Poezja" 1982 nr 9, s. 51.

Pieśń IV

Panu Bogu - poświęcam

W krzywe sosny na pagórkach

bije wiatr

Smutno krzywym sosnom

Taki wieczór choć rano

nikt nie śpiewa choć rano

idą chmury nisko drogą

choć rano...

Gdzie jesteś ty słoneczko

Nie widzę ja ciebie

ni pod strzechą

ni na niebie

ani wody wielkiej nie widzę

tylko noc

choć rano...

Krzywe sosny na pagórkach rozdarł wiatr

W krzywych sosnach płacze ktoś

Inne utwory z Listów i wierszy Edwarda Stachury do Mieczysława Czychowskiego , ,,Poezja''

1982 nr 9:

* * *

Zapomniałem zapiąć rozporka

i poszedłem do teatru

A w teatrze jak w teatrze

ludzie wiszą na czarnych muszkach

stąpają po porcelanie

i gapią się na mnie

jak na Szekspira

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Cóż różne są drogi do sławy

8.VIII. 1956

"Poezja" 1982 nr 9 s. 48

Zabawy dziecięce

Jedni oczami umarłych rodziców

grają w Kulki

Drudzy cytrynowym żebrakom

wykradają buty

Inni z oderwanych skrzydeł motylich

układają śmiech

Ci znowu w różowe paluszki biorą sen

i farbują go na czarno.

A Bóg stoi obok.

"Poezja" 1982 nr 9 s. 66

* * *

Włóczęga jestem

co późną nocą

gwiazdy wykrada

i rozdaje ubogim

włóczęga jestem

bez czapki

z długimi włosami

w których noc się bawi z gwiazdami

stary drelich mam na plecach

i spodnie wytarte na tyłku

Dobre duchy - w mych kieszeniach

no i księżyc

największa złotówka

Więc gwiżdżę, gwiżdżę na bogatych

i razem ze mną wiatr gwiżdże na nich

Bo to przecież xiężyc mi strącił

xiężycową złotówkę -

z wysokiej topoli

Ja żem tylko

kieszeń nadstawił.

"Poezja" 1982 nr 9, s. 55-56

Grabarze wypowiedzieli wojnę nieśmiertelności duszy

Bóg chciał że umarł organista kościelny

Dusza jest na pewno na języku

rzekł jeden

- co ty

w uszach -

- nie

w oczach -

- skąd

w nosie -

- przepraszam rzekł piąty

dusza jest w złotych zębach

I wyjęli grabarze duszę

- Teraz chodźmy się napić eliksiru życia

(Autor grabarzy nie wini)

"Poezja" 1982 nr 9, s. 65

* * *

Jednakowo piękna jest noc, jak śmiech obłąkanego w tej nocy. ``A piękno jest początkiem

przerażenia''. Ja jestem owym szalonym, dla którego nieważny jest klucz, którym można

otworzyć drzwi, a to, że ten klucz mogę wrzucić do studni, a drzwi rozbić głową, dla którego

nieważna jest kieszeń, do której mogę wsadzić 100 zł, a dziura w kieszeni, którą może

wylecieć ostatnia nadzieja - zaproszenie na bal samobójców. Wierzę w siebie tak jak nie

wierzę w ``Świętych obcowanie'' i ``Grzechów odpuszczenie''. Bo ja żadnym kreto i szczurom

nigdy nie przebaczę. Jeśli jest Bóg, jeśli Bóg mnie stworzył, jestem jego częścią - częścią

boga i też będę sądził ludzi jak oni będą mnie sądzić. Los kazał mi zostać włóczęgą, matką

włóczęgi jest poezja. przyjaźń jest dla mnie zbyt szlachetnym uczuciem, bym po Twoim

milczeniu, mógł jeszcze Cię o coś prosić. Zbliża się już balet biały połnocnych czarownic, a

ja nadal chodzę w trampkach. Ej przyjaciele moi, przyjaciele. Puszkin miał rację. nie ma

sprawiedliwości. ``Piękno jest absolutną sprawiedliwością''.

"Poezja" 1982 nr 9 s. 66

Credo (recitativo)

Fragment scenariusza przedstawienia Naprzód, niebiescy, którego część stanowił poemat

Missa pagana. Finalnie text ten w poemacie się nie znalazł.

Oto credo

Czyli wierzę

Ty, co wierzysz

W co ty wierzysz?

Ech, jaskółki chyże

Długo, długoby wyliczać

Tak, jak stąd do Australii

Albo nawet jeszcze dalej

Edward Stachura - Wybór wierszy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: