SCENARIUSZ SPOTKANIA Z OKAZJI 3-GO MAJA
Majowe święta
Dzieci stoją w półkolu, trzymają chorągiewki i majowe kwiaty.
Dekoracja: na granatowym tle szarfa w barwach narodowych, po lewej stronie godło, po prawej – obraz Matki Bożej. Napis: Majowe święta.
Wszyscy: śpiewają Hymn narodowy.
Recytator 1: Maj wkoło, jaskry kwitną,
Wszędzie kwiaty, kwiaty;
Ze śpiewem w toń błękitną
Rój ptasząt mknie skrzydlaty.
Świat w słońcu drży i płonie,
Kobierce traw się ścielą,
Czereśnie i jabłonie
Pod kwiecia gną się bielą.
Wiosennym czarem świeci
Kwiat każdy, każde zioło;
Z chat w łąki biegną dzieci,
Tak błogo, tak wesoło.
Od bagien, hen z daleka,
Żab rechot brzmi radosny;
Gaj szemrze, śpiewa rzeka
Zwycięski hejnał wiosny…
Narrator 1: Zebraliśmy się tu, aby uczcić rocznicę uchwalenia Konstytucji 3-go Maja. Tego dnia w 1791 roku została uchwalona przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego konstytucja. Był to pierwszy w Europie, a drugi na świecie tego typu akt prawny. Konstytucja 3-go Maja nie była zwykłą ustawą zasadniczą, ale czymś znacznie ważniejszym – źródłem nadziei, otuchy i pokrzepienia dla wielu Polaków.
Recytator 2: Co mi w mym życiu najświętsze w świecie,
Cudne jak wiosna, wonne jej kwiecie,
To Polska ziemia, krwią, łzami żyzna,
Moja Ojczyzna.
Czego pilnować, jak relikwii,
I bronić muszę, gdy ręce czyje
Sięgną po ojców moich spuściznę
Mojej Ojczyzny.
O, ziemio czarna, ziemio Witosów,
Ziemio Mickiewiczów, ziemio Bartoszów,
Że cudna ona, każdy mi przyzna,
Z kim się podzielę bólem i łzami,
Zarobkiem moim i zaszczytami,
Krwią moją, sercem i krwawą blizną,
Z moją Ojczyzną.
Narrator 2: Tekst konstytucji, opracowany przez posłów Sejmu Czteroletniego, wprowadzał liczne reformy. Twórcy konstytucji: Hugo Kołłątaj, Stanisław Staszic, Ignacy Potocki, Stanisław Małachowski, zdawali sobie sprawę, że wprowadzenie zmian i reform jest konieczne dla ratowania Polski przed dalszymi rozbiorami.
Recytator 2: Dniu Trzeci Maja, dniu nam święty,
Hołd ci należy nieść,
Choć dziś narodu cel wytknięty
Pamięci twojej cześć!
W sercach ci trzeba wznieść ołtarze
Za jasny wspomnień kwiat,
Który rokrocznie niesie w darze
Z minionych dawno lat…
Święto przeszłości – świętem dla nas,
Bo nas nie spodli wróg.
Czcić je będziemy po wieczny czas,
Tak nam dopomóż Bóg!
Narrator 1: Przepojona szczerym patriotyzmem ustawa z 3-go Maja 1791 roku regulowała podstawowe prawa i obowiązki ogółu mieszkańców kraju oraz zasady organizacji władzy państwowej.
Recytator 3: Konstytucja znosiła wolną elekcję – tron miał przypaść księciu saskiemu i jego potomkom. Władzę ustawodawczą miał stanowić Sejm, głosujący większością i wybierany na dwuletnią kadencję.
Recytator 4: Co 25 lat zamierzano zwoływać sejm konstytucyjny, mogący zmieniać ustrój.
Recytator 5: Władzę wykonawczą sprawowała Straż Praw, wspólna dla Polski i Litwy. Rozszerzono prawa polityczne na mieszczan, a chłopom przyrzeczono opiekę państwa.
Recytator 6: Konstytucja majowa odrzucała wiele dawnych zasad, które wobec zagrożenia z zewnątrz stały się dla Polski szkodliwe. Oprócz wolnej elekcji zniesiono także Liberum Veto.
Narrator 2: Konstytucja 3-go Maja byłą dowodem, że Polska weszła na drogę postępu i reform, że Polacy sami znaleźli siły do wydobycia się z upadku. Stanowiła wyraz gorącego patriotyzmu i umiłowania wolności.
Narrator 1: Uchwalenie Konstytucji zaniepokoiło przeciwników reform i zaborców. Konsekwencją tych obaw byłą konfederacja targowicka, wybuch wojny polsko-rosyjskiej i kolejne rozbiory Rzeczypospolitej, w wyniku których Polska na 123 lata zniknęła z map Europy.
Wszyscy: śpiewają Mazurek Trzeciego Maja.
Recytator 7: Ziemio ojczysta, ziemio jasna,
Nie będę wypalonym drzewem.
Codziennie mocniej w ciebie wrastam
Radością, smutkiem, dumą, gniewem.
Nie będę jak zerwana nić.
Odrzucam pusto brzmiące słowa.
Można nie kochać cię – i żyć,
Ale nie można owocować…
Narrator 2: Trzeci maja jest dla nas – chrześcijan, nie tylko świętem państwowym. W tym dniu od 1923 roku obchodzimy również uroczystość Maryi Królowej Polski.
Narrator 1: 1 kwietnia 1656 roku król Jan Kazimierz poświęcił Polskę opiece i władaniu Najświętszej Matce Bożej. Miało to miejsce w Katedrze Lwowskiej w czasie najazdu szwedzkiego.
Król: „Wielka człowieczeństwa boskiego Matko i Panno. Ja, Jan Kazimierz, Twego Syna, króla królów i Pana mojego, i Twoim zmiłowaniem się król, do Twoich najświętszych stóp przychodząc, tę oto konfederację czynię: Ciebie za patronkę moją i państwa mojego Królową obieram. Mnie, Królestwo moje, (…) wojsko obojga narodów i pospólstwo wszystkie Twojej osobliwej opiece i obronie polecam; Twojej pomocy i miłosierdzia w teraźniejszym utrapieniu królestwa mego przeciwko nieprzyjaciołom pokornie żebrzę…”.
Wszyscy: śpiewają Z dawna Polski Tyś Królową.
Recytator 8: Maj już zawitał… Pod stopy Twoje
Ściele fiołki i białe powoje –
I śpiewem ptasząt, i wonią kwiatów
Wielbi Cię, można Pani zaświatów,
A my śpiewamy ze skowronkami:
Królowo Polski, módl się za nami!
Przed ołtarz świętej, najmilszej Matki
Niesiemy wonne, majowe kwiatki
I nasze polne, i leśne zioła –
I kornie, Pani, schylamy czoła,
I – ach – błagamy Ciebie ze łzami:
Ach, daj nam łaskę bratniej miłości,
Niech czyn i praca wśród nas zagości,
Daj nam sen zdrowy po dziennym znoju
I daj Ojczyźnie lata pokoju.
Otocz opieki nas swej skrzydłami:
Recytator 9: Maryjo Jasnogórska Pani
O poranionej twarzy, z Jezusem na ręku,
Znasz ludzkie cierpienia.
Przyjmij nasze podziękowania za wszystko,
Za piękno, dobro i ból,
Za świat.
Modlitwy różańcem proszone
Wielbiące Ciebie przez Pana,
A Pana przez Ciebie.
Przytul do serca swego,
Gdy trudno.
Wysłuchaj i pociesz,
Daj światło na drogę,
Różaniec do rąk
I pomóż, gdy przyjdzie nam
Stanąć pod krzyżem.
Wszyscy: śpiewają Maryjo, Królowo Polski.
Opracowała: Katarzyna Krysiak
prejsma