ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA1) z dnia 16 kwietnia 2007 r. w sprawie doskonalenia zawodowego dyspozytorów medycznych
Na podstawie art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410) zarządza się, co następuje:
§ 1.
Rozporządzenie określa:
1)
formy doskonalenia zawodowego dyspozytorów medycznych, zwanego dalej „doskonaleniem zawodowym”;
2)
sposób i zakres doskonalenia zawodowego.
§ 2.
Doskonalenie zawodowe jest realizowane w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:
kursu doskonalącego;
seminarium.
§ 3.
1. Kurs doskonalący jest formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 60 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia pogłębienie i aktualizację wiedzy i umiejętności z zakresu medycyny ratunkowej i organizacji ratownictwa medycznego. 2. Kurs doskonalący jest realizowany według programu nauczania zatwierdzonego przez ministra właściwego do spraw zdrowia, uwzględniającego zakres wiedzy i umiejętności, o których mowa w § 7, opracowanego przez zespół ekspertów, legitymujących się doświadczeniem zawodowym i dorobkiem naukowym w zakresie medycyny ratunkowej, powołany przez Dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, działającego na podstawie odrębnych przepisów. 3. Kurs doskonalący jest prowadzony w formie stacjonarnej lub niestacjonarnej z zakresu wiedzy i umiejętności objętych programem nauczania, o którym mowa w ust. 2.
§ 4.
Seminarium jest formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 5 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia pogłębienie i aktualizację wiedzy i umiejętności niezbędnych do realizacji zadań na stanowisku dyspozytora medycznego, realizowaną zgodnie z programem nauczania, uwzględniającym zakres wiedzy i umiejętności, o których mowa w § 7, opracowanym przez organizatora kształcenia i zatwierdzonym przez konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie medycyny ratunkowej właściwego ze względu na siedzibę organizatora kształcenia.
§ 5.
1. Doskonalenie zawodowe realizowane jest w trzyletnich okresach rozliczeniowych, zwanych dalej „okresami edukacyjnymi”. 2. Okres edukacyjny rozpoczyna się z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym dysponent jednostki zatrudnił dyspozytora medycznego albo zawarł z nim umowę cywilnoprawną. 3. Dopełnienie przez dyspozytora medycznego obowiązku doskonalenia zawodowego polega na odbyciu w okresie edukacyjnym co najmniej jednego kursu doskonalącego i seminarium z zakresu wiedzy i umiejętności, o których mowa w § 7.
§ 6.
1. Przebieg doskonalenia zawodowego, w formach określonych w § 2, dokumentuje się w karcie doskonalenia zawodowego, zwanej dalej „kartą doskonalenia”. 2. Karta doskonalenia zawiera:
imię i nazwisko dyspozytora medycznego;
nazwę i pieczątkę dysponenta jednostki;
3)
datę rozpoczęcia okresu edukacyjnego;
4)
informacje dotyczące przebiegu doskonalenia zawodowego:
a)
formę kształcenia,
b)
nazwę i adres organizatora kształcenia;
c)
czas trwania kształcenia i jego temat;
d)
podpis organizatora kształcenia.
3. Organizator kształcenia potwierdza w karcie doskonalenia odbyte formy doskonalenia, o których mowa w § 2. 4. Karta doskonalenia z wymaganymi wpisami jest podstawą do jego zaliczenia przez dysponenta jednostki, który zatrudnia dyspozytora medycznego albo zawiera z nim umowę cywilnoprawną.
§ 7.
Doskonalenie zawodowe dyspozytorów medycznych obejmuje w szczególności następujący zakres:
system ratownictwa medycznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w innych krajach;
jednostki współpracujące z systemem, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym zwanej dalej „ustawą” oraz inne jednostki realizujące zadania z zakresu ratownictwa;
organizacja systemu powiadamiania;
zasady i procedury przyjmowania wezwań oraz dysponowania zespołami ratownictwa medycznego;
5)
wybrane zagadnienia z medycyny ratunkowej niezbędne do realizacji zadań dyspozytora medycznego;
6)
podstawy prawne i zasady współdziałania z jednostkami współpracującymi z systemem, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy oraz innymi jednostkami realizującymi zadania z zakresu ratownictwa, a także służbami porządku publicznego, w tym zadania i zasady działania Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego;
7)
zasady zbierania wywiadu medycznego, podstawy i algorytmy zbierania wywiadu medycznego przez dyspozytorów medycznych, system kodowania i kwalifikacji wezwań;
8)
podstawy odpowiedzialności karnej i cywilnej dyspozytora medycznego;
9)
zasady komunikacji i postępowania dyspozytora medycznego z osobami z zaburzeniami psychosomatycznymi;
10)
zasady komunikacji i postępowania dyspozytora medycznego z dziećmi;
11)
zasady komunikacji i postępowania dyspozytora medycznego z osobami o utrudnionym kontakcie;
12)
zasady udzielania pierwszej pomocy oraz zasady przekazywania niezbędnych informacji osobom udzielającym pierwszej pomocy;
13)
zasady współpracy z lotniczymi zespołami ratownictwa medycznego, wskazania do ich użycia i sposób dysponowania;
14)
zasady korzystania ze środków łączności dla potrzeb systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne;
15)
zasady korzystania ze sprzętu do nawigacji satelitarnej dla potrzeb systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne;
16)
zasady czytania i analiza map w pozycjonowaniu zdarzeń;
17)
zasady postępowania w przypadku wystąpienia katastrof naturalnych lub awarii technicznych w rozumieniu ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558, Nr 74, poz. 676 oraz z 2006 r. Nr 50, poz. 360 i Nr 191, poz. 1410);
18)
zasady postępowania w przypadku zdarzeń masowych i katastrof;
19)
zasady koordynacji działań ratowniczych na poziomie województwa oraz w przypadku potrzeby użycia zespołów ratownictwa medycznego spoza obszaru województwa;
20)
zadania lekarza koordynatora ratownictwa medycznego i zasady współpracy.
§ 8.
Osoba, która w dniu wejścia w życie rozporządzenia wykonuje zadania na stanowisku dyspozytora medycznego, rozpoczyna pierwszy okres edukacyjny z dniem 1 stycznia 2008 r.
§ 9.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia
profesor1