17_mikrotuneling_na_budowie_czajki.pdf

(589 KB) Pobierz
Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne
Wa r s z a w a Technologie bezwykopowe
Mikrotuneling
na budowie „Czajki”
Bernarda Ambroża-Urbanek , Nowoczesne Budownictwo
Inżynieryjne
„Czajka” jest największą europejską inwestycją z zakresu rozbudowy
i modernizacji oczyszczalni ścieków. Nic więc dziwnego, że projekto-
wi poświęcono wiele uwagi w programach telewizyjnych, publika-
cjach prasowych i dyskusjach. Budowa stała się niemal medialnym
wydarzeniem. Pod koniec września br. odbyła się też specjalna kon-
ferencja na ten temat.
Przez dwa dni – 28 i 29 września 2010 r. – podczas konferencji
naukowo-technicznej Technologie bezwykopowe w służbie aglo-
meracji i ekologii (Warszawa, hotel Sheraton) naukowcy i prak-
tycy dyskutowali o najważniejszych zagadnieniach dla branży
wodno-kanalizacyjnej i drogownictwa. Tematem wiodących
referatów była rozbudowa sieci dosyłowych do Oczyszczalni Ście-
ków „Czajka” w Warszawie. Konferencję zorganizowali: inwestor,
czyli MPWiK w m. st. Warszawie SA, wykonawcy projektu – PBG
SA, Hydrobudowa 9 SA, PRG „Metro” Sp. z o.o., KWG SA oraz
główny dostawca materiałów – fi rma Hobas System Polska Sp.
z o.o.. W tym wyjątkowym dla branży wydarzeniu wzięli udział
przedstawiciele środowiska naukowego, m.in. Cezary Madryas
z Politechniki Wrocławskiej, Adam Wysokowski z Uniwersytetu
Zielonogórskiego, Ziemowit Suligowski z Politechniki Gdańskiej.
Licznie reprezentowane były biura projektowe, inwestorzy, fi rmy
wykonawcze. W konferencji udział wzięli również goście z Bia-
łorusi, Bułgarii, Litwy i Niemiec.
Rozpoczęto od wprowadzenia uczestników i gości konferencji
w problematykę inwestycji rozbudowy i modernizacji OŚ „Czajka”.
Dzień upłynął pod znakiem dyskusji i prezentacji, stanowiąc
swego rodzaju kompleksowe podsumowanie działań związanych
z zakończeniem pierwszego, a zarazem najtrudniejszego etapu
budowy. Prelegenci przedstawili społeczne, techniczne, ekono-
miczne oraz środowiskowe aspekty zastosowania poszczególnych
technologii w projekcie. Organizatorzy zadbali o multimedialny
charakter wydarzenia. Po raz pierwszy, właśnie podczas pierw-
szego dnia konferencji, zaprezentowano fi lm z realizacji budowy
kolektorów dosyłowych do oczyszczalni, nakręcony przez spółki
bezpośrednio zaangażowane w jego budowę – Hydrobudowę 9,
PRG „Metro” i Hobas. Pokaz cieszył się ogromnym zainteresowa-
niem. Ponadto omawiano istotne dla branży technologii bezwy-
kopowych zagadnienia, takie jak podstawy projektowania mikro-
tuneli, budowa i renowacja kolektorów dużych średnic metodami
bezwykopowymi, aspekty ekonomiczne robót mikrotunelowych
i robót w wykopie otwartym, projekty mikrotunelowe i renowa-
cyjne w Rosji i na Białorusi, zaopatrzenie w wodę i oczyszczanie
ścieków w Warszawie, aspekty techniczne i ekonomiczne budowy
kolektorów dosyłowych do oczyszczalni „Czajka”, pierwsza w Pol-
sce realizacja tunelu tarczą TBM pod Wisłą.
Drugiego dnia konferencji gości czekała niespodzianka, a mia-
nowicie wizyta w samym sercu inwestycji, czyli na budowie
kolektorów dosyłowych do „Czajki”. Uczestnicy mieli możliwość
bezpośredniego zapoznania się z technologią mikrotunelingu,
a nawet praktycznego sprawdzenia wykonania odcinka prac,
przechodząc nowo wybudowanym odcinkiem tunelu pod ul.
Modlińską. Każdy mógł przekonać się, jak wygląda z bliska pod-
48
Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne Listopad – Grudzień 2010
493524604.002.png
Technologie bezwykopowe Wa r s z a w a
Otwarcie konferencji
Bezwykopowa budowa kolektora dosyłowego do
oczyszczalni„Czajka” metodą mikrotunelowania
o średnicy 3000 mm, opisana już szczegółowo
w wielu krajowych czasopismach, to światowy
rekord, który w listopadzie br. zostanie przez mgr
inż. Annę Parkę, sekretarza prezesa Polskiej Fun-
dacji Technik Bezwykopowych, zaprezentowany
na ogólnoświatowej konferencji bezwykopowej
NO-DIG 2010 w Singapurze.
Rozwiązanie to zostało nagrodzone statuetką
Ekspert 2010 na międzynarodowej konferencji
bezwykopowej NO-DIG 2010 odbywającej się
w Kielcach, o czym m.in.„Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne” poinformowało
czytelników w numerze 4 i 5. Rekordy zdarzają się rzadko, dlatego ten warszawski
rekord, będący polskim sukcesem na arenie międzynarodowej, Polska Fundacja Technik
Bezwykopowych zamierza spopularyzować w najbliższym czasie także w innych krajach.
Wkrótce publikacja The World Record in Microtunelling Jusing Hobas Pipes Da 3000 mm
in Warsaw, Poland , napisana przez nas wspólnie z pracownikami fi rmy Hobas, ukaże się
w czasopismach technicznych m.in. w Rosji, na Ukrainie oraz w Indiach.
Syfon dosyłowy do OŚ„Czajka” zalicza się do grupy obiektów nazywanych tunelami
wieloprzewodowymi. Problematyce tuneli wieloprzewodowych poświęcona jest książka
autorstwa Andrzeja Kuliczkowskiego i Cezarego Madryasa Tunele wieloprzewodowe ,
która ukazała się nakładem Politechniki Świętokrzyskiej (Kielce 2002). Zachęcam do jej
przeczytania, ponieważ tunele wieloprzewodowe stanowią interesującą alternatywę dla
powszechnie stosowanego w naszym kraju rozwiązania, polegającego na oddzielnym
układaniu przewodów w gruncie. Ułożenie przewodów infrastruktury podziemnej
w jednej obudowie ułatwia ich eksploatację i w przyszłości wymianę, pozostawiając pod
pasmem ulicznym wiele miejsca na inne instalacje. Syfon dosyłowy w zakresie zapropo-
nowanego rozwiązania jest podobny do rozwiązań opisanych przeze mnie w tegorocz-
nym, styczniowym numerze miesięcznika„Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne”
Współczesne tunele wieloprzewodowe budowane metodami bezwykopowymi . Warto
stosować takie rozwiązania.
Sala obrad w hotelu Sheraton
ziemny tunel o średnicy 3 m. Do budowy kolektora o tak impo-
nującej średnicy zastosowano technologię mikrotunelowania.
Długość pojedynczego odcinka, realizowanego z użyciem rur
GRP, osiągnęła rekordową długość 930 m. Skala – nie zawsze
uświadamiana podczas prezentacji projektu – robiła wrażenie.
prof. dr hab. inż. Andrzej Kuliczkowski,
prezes zarządu Polskiej Fundacji Technik Bezwykopowych
Budowa kolektora
„Czajka” usytuowana jest w prawobrzeżnej części Warszawy. By
mogła oczyszczać ścieki z całej Warszawy, trzeba zbudować układ
przesyłowy dla ścieków z lewego brzegu stolicy. Oczyszczalnia
od początku powstania w latach 90. obsługiwała jedynie rejon
prawobrzeżnej Warszawy oraz okolicznych gmin: Legionowa
i Ząbek, części Marek, Jabłonnej i Zielonek. Długość obecnie
realizowanego odcinka kolektora (od oczyszczalni do zbiegu
ulic Myśliborskiej i Świderskiej) wynosi 5714 m. Umowa na ten
etap została podpisana w kwietniu ub.r., a wartość kontraktu
wynosi brutto: 64 379 400,37 €. Planowany, drugi etap budowy
kolektorów dosyłowych polega na wykonaniu 2,5-kilometrowego
odcinka rurociągu z lewego na prawy brzeg, aż do oczyszczalni.
Jego ponad 600-metrowy odcinek przeprowadzony będzie pod
dnem Wisły.
Przedsięwzięcie podzielono na dwa etapy. Pierwszy obejmuje
budowę układu przesyłowego ścieków z Warszawy lewobrzeżnej
do OŚ „Czajka”, drugim jest wykonanie kolektorów lewobrzeż-
nych wraz z obiektami kubaturowymi i siecią krzyżującą się
z Trasą mostu Północnego w rejonie węzła Marymoncka z komo-
rami kaskadową i połączeniową w rejonie ul. Farysa. Realizacja
etapu budowy układu przesyłowego wraz z kolektorem, choć
stanowi element większej całości, ze względu na swoje rekordowe
parametry zasługuje na szczególną uwagę. Budowany kolektor
jest niewątpliwie największą inwestycją z zakresu robót mikrotu-
nelowych zrealizowanych dotychczas w Polsce . Nowatorska jest
tu zarówno metoda przeprowadzenia tunelu pod dnem rzeki –
z zastosowaniem tarczy TBM – jak i średnica zastosowanych do
budowy metodą mikrotunelowania rur przeciskowych CC–GRP
3000 – rekordowe trzy metry! Od początku więc projekt ten
stawiał przed wykonawcą konieczność ustanawiania krajowych
rekordów w zakresie prowadzenia robót mikrotunelowych.
Znawcy tematu wiedzą, że trudności i problemy techniczne
rosną wprost proporcjonalnie do średnicy zewnętrznej rurociągu.
Przekłada się to bowiem np. na ilość odbieranego urobku z 1 m.b.,
ciężar głowic i rurociągów transferowych czy też na objętość
płuczki wiertniczej. Założona w projekcie średnica rurociągu jest
więc nie tylko śmiałym pomysłem, co prawdziwym wyzwaniem.
Niewątpliwie wykonanie w zakładanej technologii najdłuższego
w Polsce (wspomniane 930 m) odcinka kolektora nie było zada-
niem łatwym, zwłaszcza że miał on przebiegać w osi jezdni w ul.
Modlińskiej, jednej z najbardziej ruchliwych tras w Warszawie.
Budowę samego kolektora podzielono na 16 odcinków o długo-
ści od 96 m do 913 m, w tym pięć z nich miało długość powyżej
500 m. Dla potrzeb tej budowy wykonanych zostało również 57
szybów technologicznych, w tym 10 szybów startowych i osiem
szybów końcowych. Pozostałe to szyby technologiczne, służące
do montażu studni rewizyjnych. Kolektor został zainstalowany na
głębokości od 8 do 14 m. Rurociąg zaprojektowano z rur z żywic
poliestrowych o sztywności SN 40 000, SN 50 000 i SN 64 000.
Dopuszczalne siły pchania to odpowiednio 1637, 1796 i 1997 t.
Listopad – Grudzień 2010 Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne 49
493524604.003.png 493524604.004.png
Wa r s z a w a Technologie bezwykopowe
Miejsce wykonania mikrotunelingu
Wizualizacja mikrotunelingu
Całość budowy tego niespełna sześciokilometrowego odcinka
kolektora ma zamknąć się w ciągu 15 miesięcy. Ze względu na
konieczność zastosowania wyjątkowych środków, do realizacji
budowy tunelu zaangażowano równie wyjątkowe urządzenia –
najnowsze osiągnięcia techniczne w dziedzinie mikrotunelingu.
Przy budowie pracować będą dwie najnowszej generacji maszy ny
mikrotunelowe AVND2000AB i AVND2400AB, których do-
stawcą jest fi rma Herrenknecht AG.
syfonu na terenie lewobrzeżnej Warszawy przy projektowa-
nym przedłużeniu ul. Farysa w dzielnicy Bielany, przejścia
pod Wisłą 2 x DN 1600, L = 1300 m w tunelu średnicy we-
wnętrznej Ø w 4,5 m, komory w yjściowej syfonu z komorami
zasuw, rozprężną i połączeniową na terenie prawobrzeżnej
Warszawy, przy ul. Świderskiej w dzielnicy Białołęka.
Kolektor zrzutowy Ø 2800 do Wisły z komorami pomiarową
i kaskadową oraz komorą połączeniową na wylocie do Wisły
kolektora Burakowskiego.
Pompownia „Farysa” wraz z kanałem ogólnospławnym Ø 800
i rurociągami tłocznymi.
Kolektory dopływowe i zbiorcze Ø 2800 mm i Ø 2000 mm
z  istniejącego kolektora Burakowskiego, przewidywanego
kolektora Burakowskiego Bis i kanału z Huty Lucchini.
Poza kolektorem, kluczowym elementem tego systemu jest
syfon. Jego przewidywana przepustowość zakłada możliwość
przyjęcia średnio na dobę 245 400 m 3 ścieków z lewobrzeżnej
Warszawy (dane dla 2010 r.). Ilość ścieków i wód deszczowych
przesyłanych syfonem z lewego brzegu stolicy (dwoma nitkami
syfonu) wyniesie ok. 8,50 m 3 /s, natomiast maksymalne godzinne
natężenie przepływu podczas opadów przez jedną nitkę syfonu
Syfon dosyłowy do oczyszczalni
Układ przesyłowy ścieków z lewobrzeżnej Warszawy do oczysz-
czalni „Czajka” zaprojektowano jako układ grawitacyjny. Składają
się na niego następujące elementy:
Kolektory ogólnospławne o średnicy 2800 mm na terenie pra-
wobrzeżnej Warszawy w dzielnicy Białołęka do OŚ „Czajka”
oraz kolektory o średnicy 1400 mm przepięć rezerwowych
do pompowni Żerań i Nowodwory.
Kolektory ogólnospławne DA 2160 x 82 mm jako przedłużenia
syfonu do układu kolektorów Ø 2800 po stronie praskiej. Sy-
fon pod Wisłą, zlokalizowany po południowej stronie projek-
towanego mostu Północnego, składa się z komory wejściowej
50
Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne Listopad – Grudzień 2010
493524604.005.png
Technologie bezwykopowe Wa r s z a w a
5,425 m 3 /s. Komora wejściowa sy fonu („Far ysa”) ma 1288,48 m 2
powierzchni użytkowej, z czego część nadziemna zajmuje 391,30
m 2 , natomiast pod ziemią zabudowane jest 897,18 m 2 . Po stro-
nie wyjściowej (przy ul. Świderskiej) część nadziemna zajmuje
131,09 m 2 , a podziemna 372,89 m 2 .
Gotowość wyprodukowania i dostarczenia odpo-
wiednich rur do budowy kolektora została przez
nas potwierdzona jeszcze na etapie przetargu. Od
strony produkcyjnej było to dla nas wyzwanie,
ale nie stanowiło problemu, gdyż mieliśmy już
wcześniej do czynienia z podobnymi zleceniami,
choć nie na potrzeby budownictwa tunelowego.
W tym przypadku ponadtrzymetrowa średnica
rury stanowiła raczej wyzwanie logistyczne –
jeden metr rury waży przeszło 2 t, a cała cięża-
rówka prawie 30 t. Udało się jednak przetrans-
portować poszczególne elementy ciągnikami
siodłowymi (TIR-ami). Dodatkowo dostosowaliśmy tempo produkcji do rzeczywistych
potrzeb, aby zniwelować problem magazynowania tak gabarytowego produktu. Ogółem
dostarczyliśmy na potrzeby tej inwestycji ok. 8 km rur wielkośrednicowych.
Lech Skomorowski, Hobas System Polska
Tunel pod Wisłą
Pomiędzy dwoma komorami – wejściową oraz końcową ko-
morą syfonu, stanowiącą docelowy szyb odbiorczy – projekt
zakłada zbudowanie, na odcinku o długości 1304,77 m, tunelu
kołowego o średnicy wewnętrznej 4,50 m. Od komory startowej
w k ierunku komor y odbiorczej będzie on mia ł 1‰ wzniesienia
na odcinku L1 = 639,84 m, a następnie na długości L2 = 120,08 m
nachylenie będzie wzrastało aż do 13,2‰, osiągając wartość
26,4‰ na odcinku L3 = 540,13 m (długości w rzucie profi lu).
Na trasie tunelu przewidziano jeden łuk wzniosu o promieniu
R wzn = 150 000 m na odcinku 120,08 m i dwa łuki poziome
o promieniu R poz = 2500 m i R poz = 500 m o długościach odpo-
wiednio 115,06 m i 87,19 m. Przy przejściu z odcinka prostego
do łuku przewiduje się zastosowanie na odcinku 20 m krzy-
wych przejściowych (klotoidy). Tunel dosyłowy do „Czajki”,
przebiegający pod dnem Wisły, będzie drążony tarczą TBM.
Liczba poszczególnych segmentów w pierścieniu wyniesie 5 +
1, natomiast długość każdego pierścienia to 1,2 m.
Jestem pod wrażeniem konferencji Technologie
bezwykopowe w służbie aglomeracji i ekologii .
Spotkała się ona z nadzwyczaj dużym zaintereso-
waniem ze strony specjalistów.
Zostałem zaproszony do wygłoszenia referatu
Technologie odprowadzania wód deszczowych
z dróg publicznych, mostów oraz wiaduktów .
Dopiero jednak wysłuchanie wszystkich
referatów problemowych, prezentowanych przez
uczestników procesu inwestycyjnego (inwestora,
projektantów, wykonawców, nadzorujących),
dało mi wyobrażenie o ogromie przedmiotowej
inwestycji.
Na tej budowie padają europejskie i światowe rekordy. Dla mnie jako mostowca, o czym
miałem okazję wspomnieć w czasie obrad, imponujące jest, że obok mostu Północnego
przez Wisłę budowany jest szyb przepompowni o głębokości ponad 40 m pod ziemią
wraz z syfonem pod Wisłą, z którego to faktu mało który warszawianin zdaje sobie
sprawę. Ponadto powstaje pod miastem siedmiokilometrowej długości kolektor (od
centrum Warszawy do modernizowanej oczyszczalni zlokalizowanej w północnej części)
o rekordowej w skali świata średnicy 3 m, wykonywany również metodą bezwykopową
z materiałów CC-GRP. By zrozumieć, jak nowatorskie i ważne są to prace, wystarczy
wyobrazić sobie rozkopane centrum Warszawy na długości ponad 7 km. Technologie
bezwykopowe są stosowane w coraz szerszym zakresie tak pod względem liczby, jak
i wielkości inwestycji. Również przy budowie nowych przepustów i przejść dla zwierząt
są coraz szerzej stosowane na kolei i w drogownictwie.
Słowa uznania należą się wszystkim organizatorom konferencji za profesjonalne przy-
gotowanie interesującej części merytorycznej, a także wizji lokalnej na budowie. Każdy
z uczestników miał wtedy okazję zobaczyć skalę tej inwestycji, wysoką jakość i precyzję
wykonywanych prac. Wydarzenie to pozostanie na długo w pamięci, a zapewne nieba-
wem wykorzystam te doświadczenia w swojej działalności dydaktycznej na Uniwersyte-
cie Zielonogórskim.
Technologia mikrotunelu
Mikrotuneling jako metoda budowy instalacji rurociągowych
została opracowana i rozwinięta w USA i Japonii. W Polsce
wciąż jest uważana za technologię stosunkowo nową. Po raz
pierwszy wprowadzono ją w Polsce pod koniec XX w. Niewąt-
pliwie jej zalety szybko zjednają tej metodzie również polskich
inżynierów i projektantów. Z pewnością przewyższa tradycyjne
techniki – technologie bezwykopowe powodują stosunkowo
niewielkie utrudnienia na trasie budowy, umożliwiając tym
samym utrzymanie ciągłego ruchu drogowego. To szczegól-
nie istotne w przypadku inwestycji tunelowych w ruchliwych
aglomeracjach miejskich. Ponadto, w przeciwieństwie do metod
konwencjonalnych, mikrotuneling jest przyjazny dla środowi-
ska i pomaga zachować nienaruszone tereny krajobrazowe. To
niezaprzeczalne korzyści. Chcąc sprostać wymaganiom i no-
woczesnym trendom w dziedzinie podziemnej i bezkolizyjnej
instalacji rur, stosuje się właśnie mikrotuneling. Budowa ru-
rociągu odbywa się w tym przypadku nie tylko bezwykopowo,
ale też jest całkowicie zdalnie sterowana z powierzchni przez
operatora korzystającego z komputerowego systemu kontroli
przebiegu przewiertu.
Na początku powstaje komora startowa i komora odbiorcza.
Później montuje się sprzęt do mikrotunelingu, na który składa
się kontener sterowniczy, stacja wpychająca rury, system sma-
rowania, system płuczkowy z pompami, urządzenie zasilające
oraz głowica urabiająca. Wszystko to zostaje podłączone za
pomocą kabli i przewodów, a głowica urabiająca jest wprowa-
dzana w grunt przez siłowniki hydrauliczne. Urobek powstający
wskutek pracy głowicy mieszany jest z płuczką i transportowany
na powierzchnię za pomocą systemu przewodów. Za głowicą na
łożu układane są rury, popychane następnie przez hydrauliczne
siłowniki przesuwają ją coraz dalej w grunt, tworząc gotowy
rurociąg. Kierunek i osiowość zachowywane są dzięki systemowi
laserowej kontroli drążenia, której obraz za pomocą kamery
przenoszony jest na monitor operatora systemu. Sterowanie
głowicą z powierzchni zapewnia dużą precyzję drążenia. W celu
zredukowania oporu powstającego podczas wciskania rur ciecz
prof. UZ dr hab. inż. Adam Wysokowski
smarująca wstrzykiwana jest między rury a grunt. Po dojściu
maszy ny do komor y odbiorczej głowica jest w y jmowana, sprzęt
w komorze startowej demontowany, a same komory likwido-
wane. W ich miejscu pojawiają się studnie technologiczne.
Konsultacja merytoryczna:
prof. dr hab. in[. Andrzej Kuliczkowski
Współpraca oraz zdjcia: Hydrobudowa 9 SA,
Przedsibiorstwo Robót Górniczych „Metro” Sp. z o.o.,
HOBAS System Polska Sp. z o.o.
Wizualizacja: www.kolektorczajka.pl
Listopad – Grudzień 2010 Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne 51
493524604.001.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin