Patologia ogólna - hemostaza.doc

(161 KB) Pobierz

Hemostaza. Prawidłowa i patologiczna hemostaza.

Hemostaza-obejmuje całość procesów związanych z utrzymaniem krwi w stanie płynnym w naczyniach krwionośnych oraz hamowanie krwawienia w miejscu uszkodzenia naczynia.

Mechanizmy warunkujące zachowanie równowagi układu hemostazy są złożone:

1.      Proces krzepnięcia-prowadzi do tworzenia zakrzepu i zahamowania krwawienia w miejscu uszkodzenia naczynia.

2.      Proces fibrynolizy-prowadzi do rozpuszczenia zakrzepu i utrzymania krwi w stanie płynnym.

Na układ hemostazy składa się wiele czynników:

Ø      Śródbłonek naczyń krwionośnych (hemostaza naczyniowa)

Ø      Płytki krwi  (hemostaza płytkowa)

Ø      Białka prokoagulacyjne osocza (hemostaza osoczowa)

Ø      Układy kontrolujące układ fibrynolityczny i białka inhibitorowe o charakterze antykoagulantów

Czynniki kontaktu:

Czynniki zespołu protrombiny :

Czynniki aktywowane przez trombinę:

Ø      wysokocząsteczkowy kininogen HMWK

Ø      prekalikreina PK

Ø      czynnik XI

Ø      czynnik XII

 

Ø      FII,

Ø      FVII,

Ø      FIX,

Ø      FX

 

Ø      FI,

Ø      FV,

Ø      FVII,

Ø      FVIII,

Ø      FXI,

Ø      FXIII,


750px-Coagulation_full.svg.png

Ø      F I – fibrynogen

Ø      F II – protrombina

Ø      F III – tromboplastyna tkankowa

Ø      F IV – jony wapnia

Ø      F V – proakceleryna

Ø      F IV – akceleryna

Ø      F VII – prokonwertyna

Ø      F VIII – czynnik przeciwhemofilowy A

Ø      F IX – czynnik przeciwhemofilowy B

Ø      F X – czynnik Stuarta

Ø      F XI – czynnik przeciwhemofilowy C

Ø      F XII – czynnik Hagemana

Ø      F XIII - czynnik stabilizujący fibrynę, prekalikreina i kininogen wielkocząsteczkowy

 

Przebieg kaskady krzepnięcia krwi zachodzi na powierzchni płytek krwi:

Ø      Indukcja: przerwanie ciągłości ściany naczynia doprowadza do kontaktu osocza z komórkami zwierającymi czynnik tkankowy TF. Kluczową reakcją fazy jest interreakcja pomiędzy TF – F VIIa. Czynnik VII aby być aktywny musi ulec reakcji rozszczepienia np. przez trombinę IXa. Sam czynnik VII nie wykazuje aktywności proteolitycznej, nabywa ją dopiero po ąz TF. Tak powstały kompleks TF/VIIa katalizuje aktywację czynnika X  i IX.

Ø      Wzmocnienie (propagacja): aktywacja F IX przez kompleks TF/VIIa rozpoczyna drugą fazę. Aktywny czynnik IX wraz z VIIIa, Ca2+, Pl (fosfolipidy błonowe) tworzy kompleks zwany TENAZA, którego zadaniem jest aktywacja czynnika X. Aktywny F X w obecności F Va, Pl, Ca2+ tworzy kompleks PROTROMBINAZA przekształcając F II w F IIa.

Ø      Faza efektorowa: trombina rozszczepia cząsteczki fibrynogenu na monomery fibryny i fibrynopeptyny A i B. Monomery fibryny polimeryzują tworząc zewnątrz lub wewnątrz naczyniowe złogi fibryny stabilizowane dwusiarczkowymi wiązaniami tworzonymi przy współudziale F XIIIa. Powstający włóknik z jednej strony może być fizjologiczna reakcją naprawcza na uszkodzenie ściany naczynia, ale z drugiej przez tworzenie się zakrzepów czynnikiem uszkadzającym narządy.

Aktywacja zachodzi na powierzchni komórek, nie przebiega z fizjologicznie znaczącą szybkością w fazie płynnej osocza. Na fosfolipidach błon komórkowych powstaje bowiem

Ø      Kompleks TENAZA [IXa – VIIIa – X – Ca2+ ] prowadzi do aktywacji F X

Ø      Kompleks  PROTROMBINAZA [ Xa – Va – II – Ca2+]

Fosfolipidów do tworzenia tych kompleksów dostarczają przed wszystkim płytki krwi, które uległy adhezji do uszkodzenia w ścianie naczynia.

W kompleksach takich aktywacja jest 104 – 105 razy szybsza niż wtedy, gdy wolne czynniki krzepnięcia reagują ze sobą w roztworze.

Stany chorobowe – zwiększona przepuszczalność ściany naczynia lub niedobór składowych układu krzepnięcia. Krwawienia mogą być zbyt silne, zbyt długo trwające, bez odpowiedniego powodu.

Skazy naczyniowe (wazopatie) – zaburzenia hemostazy w zakresie naczyń o różnym charakterze (np. zwiększona łamliwość przy prawidłowej krzepliwości).

Skazy płytkowe (trombocytopatie) – zaburzenia hemostazy wywołane zmniejszenie liczby płytek krwi (tormbocytopenie) lub upośledzenie ich funkcji (trombocystenie, trombocytopatie)

Skazy osoczowe (koagulopatie) – zaburzenia hemostazy wywołane zmianami w zakresie krzepnięcia i fibrynolizy (niedobór czynników krzepnięcia lub zmniejszonej ich aktywności, działania inhibitorów krzepnięcia lub czynników uczynniających fibrynolizę)

Podział skaz krwotocznych:

Skaza krwotoczna naczyniowa

WRODZONE:
wrodzona naczyniakowatość, samoistna hemosynderaza płuc,

NABYTE:

plamica stacza, plamica mechaniczna, plamica polekowa, szkorbut, plamica po zakażeniach,

Skaza krwotoczna płytkowa

WTÓRNE:

zapalenie ostre i przewlekłe, choroby nowotworowe, niedokrwistość hemolityczna, powysiłkowe,

Skaza krwotoczna osoczowa

WRODZONE:

hemofilia A i B, choroba von Willenbanda,

NABYTE:

niedobór wit. K, DIC, choroby wątroby, po leczeniu heparyną

Skaza związana z nieprawidłowa liczbą płytek

MAŁOPŁYTKOWOŚĆ:

uwarunkowane obniżeniem wytwarzania płytek, niedokrwistość plastyczna, aplazja megakariocytowa, spowodowana nadmiernym niszczeniem płytek

Skaza związana z nieprawidłowa funkcją płytek

WRODZONE:

zaburzenia adhezji, zaburzenia agregacji, zaburzenia uwalniania substancji wewnątrzpłytkowych, zespół szarych płytek

NABYTE:

mocznica, choroby wątroby, ostre białaczki, dysproteinemia

 

Wywiad w diagnostyce skaz:

Wiek badanego:

Ø      Pierwsze objawy skazy w okresie poporodowym – krwawienia z pępowiny sugeruje niedobór      F XIII

Ø      Pierwsze objawy skazy w okresie wczesnego dzieciństwa – hemofilia A, B, C, parahemofilia, wrodzone trombocytopatie

Pleć badanego:

Ø      Okres pokwitania – małopłytkowość samoistna

Ø      Skazy dziedziczone w sposób autosomalny u obu płci – choroba von Willenbanda

Ø      Skazy dziedziczone jako cecha recesywna sprzężona z płcią – u mężczyzn hemofilia A i B

Wywiad rodzinny pozwala ustalić czy kobiety są nosicielami genu recesywnego i czy przekazują go swoim synom.

Zakrzepica:

Zakrzepem lub skrzepliną nazywa się zażyciowe wewnątrznaczyniowe ograniczone skrzepnięcie krwi w którym współuczestniczą czynniki  osoczowe, naczyniowe i komórkowe.

Skrzep występuje in vitro poza naczyniami, w naczyniach wyłącznie po śmierci.

Stany zakrzepowo-zatorowe, które wg triady Virchowa charakteryzują się:

Ø      Zaburzeniami naczyniowymi, warunkowanymi zmianami w śródbłonku ( miażdżyca, hiperhomocysteinemia)

Ø      Zmianami w przepływie krwi polegającym na zastoju lub zwolnieniu

Ø      Zmianami w składzie krwi, warunkującymi tzw. zespół nadkrzepliwości

Dane kliniczne sugerujące stan nadkrzepliwości

Ø      Zakrzepica w rodzinie

Ø      Nawracające samoistne stany zapalne

Ø      Zakrzepica o niezwykłych umiejscowieniach

Ø      Zakrzepica w młodym wieku

Ø      Oporności na leczenie antykoagulantami

Ø      Zespół martwicy po antykoagulantach

Ø      Zakrzepica w czasie ciąży

Ø      Wędrujące zakrzepowe zapalenie żył powierzchniowych.

Zgłoś jeśli naruszono regulamin