Rozdział 4.
Pamięci stałe i statyczne

Układy pamięci służą Ddo przechowywania informacji służą układy pamięci. Mi można wśród nich wyróżnić następujące grupy:

¨       pamięci stałe, które nie tracą zawartości po wyłączeniu zasilania:

·                    pamięci typu ROM (ang. Read Only Memory), produkowane z  zawartością określoną na etapie produkcji;,

·                    pamięci typu PROM (ang. Programmable Read Only Memory), które mogą być jednokrotnie zaprogramowane przez użytkownika;,

·                    pamięci typu EPROM (ang. Erasable Programmbable Read Only Memory), które mogą być wielokrotnie programowane, jednak przedtem należy skasować ich zawartość przez naświetlenie promieniami UV;,

·                    pamięci typu EEPROM lub E2PROM (ang. Electrically Erasable Programmbable Read Only Memory), które różnią się od pamięci EPROM tym, że kasowanie jest sterowane elektrycznie i nie wymaga naświetlania;

¨       pamięci o swobodnym dostępie RAM (ang. Random Access Memory), które tracą zawartość po wyłączeniu zasilania:

·                    pamięci statyczne SRAM (ang. Static Random Access Memory), nie wymagające odświeżania, charakteryzujące się krótszym czasem dostępu, ale też mniejszą pojemnością i wyższą ceną;,

·                    pamięci dynamiczne DRAM (ang. Dynamic Random Access Memory), które wymagają złożonych układów sterujących i mają dłuższy czas dostępu, ale za to mają większą pojemność i są tańsze;,

·                    pamięci pseudostatyczne PRAM (ang. Pseudostatic Random Access Memory), mające wewnętrzną strukturę pamięci dynamicznej, ale na zewnątrz zachowujące się jak pamięć statyczna.

Cechą każdego układu pamięci jest tzw. organizacja. Określa ona liczbę słów pamiętanych przez układ oraz długość pojedynczego słowa wyrażoną w bitach. Organizację konkretnego układu pamięci można łatwo ustalić, biorąc pod uwagę wyprowadzenia adresowe i wyprowadzenia danych. Jeżeli liczba wejść adresowych wynosi n, a liczba wejść-wyjść danych —– w, to pamięć ma organizację 2n ´ w. Wyjątkiem od tej reguły są dynamiczne pamięci RAM, w których liczba wejść adresowych jest zazwyczaj dwukrotnie mniejsza, niż wynikałoby to z liczby słów w układzie pamięci.

Pamięci PROM i EPROM oraz pamięci statyczne mają niemal identyczne zasady stosowania. Pamięci dynamiczne natomiast wymagają odmiennych, specyficznych technik konstrukcyjnych i dlatego został im poświęcony osobny rozdział.

Pamięci PROM

Pamięci typu PROM mogą mieć pojemność od 32 ´ 8 bitów do 1 024 ´ 8 lub 2 048 ´ 4 bityów. Wyjścia układów pamięci są najczęściej trójstanowe albo z otwartym kolektorem, dzięki czemu można je łatwo podłączać do magistral w systemach mikroprocesorowych. Każdy układ ma co najmniej jedno wejście bramkujące CS (ang. Chip Select) lub CE (ang. Chip Enable), aktywne w staniem wysokim lub niskim. Stan nieaktywny na tym wejściu powoduje w układach z wyjściami trójstanowymi przejście wyjść w stan wysokiej impedancji, natomiastzaś w układach z wyjściem z otwartym kolektorem – pozostawiaenie wyjściać w stanie „1”. Jeżeli układ ma kilka wejść bramkujących, to wszystkie muszą być aktywne, aby można było odczytać zawartość pamięci. Wyprowadzenia pamięci PROM o różnych organizacjach ilustruje rysunek 4.1 Rysunek 1.

Rysunek 4.1. 1. Wyprowadzenia układów pamięci PROM

Tabela 1. Organizacja przykładowych układów pamięci PROM

Pamięci PROM są produkowane przez wiele firm. Niestety, oznaczenia stosowane przez poszczególne firmy nie są zgodne ze sobą. Przykładowo, układy firmy AMD mają przedrostek 27S, Texas Instruments —– 74S, Signetics —– 82S, a Intel —– 36. Oznaczenia niektórych układów PROM o różnych organizacjach i typach wyjść zebrano w tabeli 1.

Co to za tabela? W tym rozdziale nie ma żadnej tabeli. Tabela 1.1, która znajduje się w rozdziale 1. nosi tytuł „Parametry elektryczne cyfrowych układów scalonych różnych serii”. Czyżby chodziło o tę tabelę?

Ze względu na stosunkowo nieduże pojemności i krótki czas dostępu, pamięci PROM stosuje się w układach dekoderów adresów lub w innych układach kombinacyjnych, których realizacja w opartaciu nao bramkachi TTL, lub nawet na bardziej złożonyche układachy (demultiplekserachy, komparatorachy itp.), byłaby zbyt trudna. Przykładem może być dekoder kodu dwójkowego na kod wyświetlacza 7-segmentowego pozwalający na wyświetlanie cyfr szesnastkowych

Może lepiej byłoby powiedzieć: ...dekoder, który zamienia kod dwójkowy na kod wyświetlacza 7-segmentowego i pozwala na wyświetlanie cyfr szesnastkowych lub dekoder ...

lub dekoder rodzaju cyklu maszynowego mikroprocesora Z-80.

Pamięci EPROM

Pamięci EPROM mają najczęściej organizację 8- lub 16-bitową i pojemności od 2 048 ´ 8 (2K ´ 8) do 65 ...