Chiel Deborah - Uśmiech Mony Lisy.pdf - książki różne - rikiman45

Deborah Chiel

uśmiech mony lisy

Powieść na podstawie filmowego scenariusza,

którego autorami są: Lawrence Konner & Mark Rosenthal

Przekład Alicja Marcinkowska

AMBER

Tytuł oryginału MONA LISA SMILE

Redaktor serii MAŁGORZATA CEBO-FON1OK

Redakcja techniczna ANDRZEJ WITKOWSKI

Korekta

MAGDALENA KW1ATK0WSKA MARIA RAWSKA

Ilustracja na okładce

Ali rights reserved.

Opracowanie graficzne okładki STUDIO GRAFICZNE WYDAWNICTWA AMBER

Skład WYDAWNICTWO AMBER

Wydawnictwo Amber zaprasza na stronę Internetu

http://www.amber.sm.pl http://www.wydawnictwoamber.pl

reserved.

ISBN 83-241-1404-1

Dziewczętom z Emerson House Pit - tym sprzed wielu lat

Rozdziat 1

Zmierzch, niebo w powodzi fioletu, różu i granatu. Skulona obok okna w pociągu

Super Chief z Los Angeles, Katherine Watson obserwowała, jak słońce powoli tonie

za horyzontem. Ostatnim razem, kiedy pytała konduktora, byli gdzieś w Nebrasce.

Jutro wieczorem będzie w Chicago, w połowie drogi przez kraj, w połowie drogi do

celu jej podróży.

Wellesley, Massachusetts.

Była wyczerpana minioną nocą i spaniem na siedząco, odczuwała radosne

zniecierpliwienie za każdym razem, kiedy pomyślała o miejscu, które wkrótce

będzie jej nowym domem: Wellesley College. Już same te słowa sprawiały, że

drżała z podniecenia. Wypowiedziane głośno, wyczarowywały bogaty, elitarny

świat, tak inny od UCLA, gdzie najpierw zrobiła licencjat, a potem zdobyła tytuł

magistra historii sztuki.

Pociąg Super Chief słynął z tego, że jego pasażerami były gwiazdy Hollywoodu,

ale Katherine, podróżująca klasą turystyczną, nie zauważyła jak dotąd żadnych

aktorów. Nie jadała w wagonie restauracyjnym, gdzie serwowano wykwintne

potrawy

i doskonałe wina; spakowała sobie do kilku brązowych papierowych toreb kanapki z

szynką i serem, chipsy i pomarańcze.

1 choć nie mogła sobie pozwolić na pierwszą klasę, widoki były za darmo. Nie

musiała dopłacać ani grosza, żeby rozkoszować się tym samym widokiem co

pasażerowie pierwszej klasy: jałowa pustynia Kalifornii, śnieżne szczyty Gór

Skalistych w Kolorado, płaskie pola pszenicy w Nebrasce. Sto lat wcześniej jej

prababcia Katie - ciemnooka piękność, po której Katherine odziedziczyła imię,

szeroki uśmiech i dźwięczny śmiech

Przemierzała kontynent pionierskim wozem. Dwudziestosiedmioletnia Iowa

podróżowała z trójką małych dzieci i pięcioma puchowymi kołdrami, pod którymi

grzali się w lodowate, zimowe miesiące. Zabrała też sobą rodzinną Biblię,

strzelbę i kilka pędzli należących do jej zmarłego męża. Prawie wszystkie

pozostałe rzeczy wyprzedała, by mieć za co :ząć nowe życie na Zachodzie, gdzie

ziemia była dostępna dla każdego, kto tylko był dość szalony i odważny, żeby tam

osiąść. Catie przetrwała niebezpieczne burze gradowe i zamiecie śnieżne, wrogo

stawionych Indian i złodziei, którzy próbowali ukraść jej krowy. Ta bieta o

żelaznej woli i odwadze odcięła się od przeszłości, żeby stworzuć swojej rodzinie

nowy dom i nowe życie w północno-zachodniej Mon-lie. Zgodnie z rodzinną

legendą,

Katherine przypominała swoją prabkę; dwie wyblakłe fotografie Katie już po

pięćdziesiątce były dowodem to, że w tym twierdzeniu jest trochę prawdy.

K.atherine odziedziczyła po Katie także niespokojną naturę i głód przygody. Miała

dobrą pracę jako wykładowca w Oakland Teachers College hłopaka, który za nią

szalał, ale łaknęła odmiany. Była podekscytowana myśl o zaszczepieniu swoich

zachodnich przekonań w Wellesley; wobrażała sobie, jak otwiera na oścież okna i

uwalnia sale wykładowe staroświeckich poglądów Wschodniego Wybrzeża na życie

ogóle, zwłaszcza na sztukę.

Ale była też zdenerwowana. Jako pierwsza w rodzinie skończyła college; chodziła

z zupełnie innych kręgów niż studentki i absolwentki Wellesley. Sporo spośród

tamtejszych wykładowczyń również ukończyło Wellesley lub jeden z college'ów

Seven

Sister, elitarnego żeńskiego odpo-ednika Ivy League, prestiżowych szkół dla

mężczyzn, do których zalicza : Yale, Harvard i Dartmouth. Niezależnie od tego

jak bardzo będzie irała się dopasować, prawdopodobnie będzie odbierana jako

outsider-przez te wszystkie dziewcząta w małych czarnych sukienkach, kasz-

mirowych sweterkach i perłowych naszyjnikach, tak dobranych, by stwarzać

wrażenie

swobodnej elegancji i przepychu. Nigdy nie będzie dzieląc ich przeświadczenia o

własnej wyższości. Katherine przypomniała sobie, że zaoferowano jej roczną

posadę, bo komisja od spraw trudnienia była pod wrażeniem jej referencji, a nie

rodowodu. Wellesley College - tam chciała być. Miała trzydzieści lat i była

samotna. Większość jej szkolnych przyjaciółek miało mężów i gromadkę dzieci.

Uważały, że jest świrem, skoro wyjeżdża na wschód, żeby uczyć i zbierac materiały

do swojej rozprawy doktorskiej.

Kobiety dowiodły swojej wartości podczas drugiej wojny światowej, idejmując

pracę na stanowiskach pozostawionych przez mężczyzn, którzy zostali wcieleni do

armii. Matka Katherine pracowała na nocnej zmianie w

fabryce amunicji.

- Robię bomby, żeby zmieść tych przeklętych nazistów z powierzchni ziemi -

lubiła się przechwalać. Każdego popołudnia o siedemnastej wychodziła z domu z

pudełkiem na lunch i chustką na głowie, żeby jej włosy nie wkręciły się maszynę.

Praca była nużąca i niebezpieczna. -Najlepsza robota, jaką w życiu miałam -

zawsze mówiła. - To dowód na to, że my, dziewczyny, potrafimy pracować równie

szybko i dobrze jak faceci.

Potem wojna się skończyła, mężczyźni powrócili do kraju i matka Katherine, tak

jak inne kobiety, straciła swoje stanowisko przy linii montażowej. Nie pozostało

jej nic innego, jak wrócić do sprzątania domów bogaczy, a co za tym szło,

przychodziła do własnego domu dopiero na kolację, ale była zbyt podminowana i

wyczerpana, żeby jeszcze gotować. Życie powróciło na stare tory. Byli żołnierze

dostali najlepsze stanowiska, samotne kobiety ponownie zostały ich sekretarkami

albo podjęły pracę, której nie chciał wykonywać żaden mężczyzna. Zamężne kobiety

siedziały w domu, nawet jeśli nie miały dzieci.

Katherine nie chciała zamienić swojej szansy na karierę na bardziej

ustabilizowane, domowe życie. Kochała Paula, ale nie wiedziała, czy kocha go na

tyle, by odrzucić możliwość nauczania historii sztuki w college'u Perspektywa

roku spędzonego na drugim końcu kontynentu, wśród najbłyskotliwszych młodych

kobiet w kraju, była bardzo pociągająca.

Tymczasem korzystała z rzadkiej okazji, kiedy miała czas tylko dla siebie, by

móc w spokoju rozmyślać, czytać i szkicować zmieniający się krajobraz końca

lata. W Oakland prawie w ogóle nie padał deszcz, trawniki były wysuszone, a

stoki wzgórz spalone na brązowo i pokryte pyłem. W samym środku Ameryki trawa

łąkach była bujna i zielona, a drzewa właśnie zaczęły przybierać jesienne barwy.

W Chicago Katherine wsiadła do pociągu Twentieth-Century Limited, olśniewającej

gwiazdy nowojorskiej kolei. Czerwony dywan był rozwinięty dla wszystkich bez

wyjątku pasażerów tego luksusowego pociągu. I żadnego siedzenia przez całą noc;

nawet podróżujący klasą ekonomiczną musieli wykupić miejsce do spania. Katherine

zdecydowała się zatem na kuszetkę, co było najtańszym z dostępnych sposobów na

odbycie tej szesnastogodzinnej podróży.

Była wyczerpana i wdzięczna za jakiekolwiek łóżko po dwóch nocach spędzonych na

siedząco w pociągu; poza tym prawie nie spała w nocy poprzedzającej dzień jej

wyjazdu z Los Angeles. Tamtej nocy obudziła się gwałtownie ze snu, natychmiast

zapominając, o czym śniła, i spojrzała zmrużonymi oczami na zegarek. Druga nad

ranem. Poklepała miejsce

bok niej w łóżku, gdzie powinien być Paul, przewróciła się na drugi bok

zobaczyła, że siedzi oklapnięty na krześle, które od dawna mieli oddać

0 renowacji. Palił papierosa i udawał, że jest pochłonięty lekturą pisma, tóre

przeczytał już wcześniej, a ona o tym wiedziała. Włączył małą lampki na biurku,

choć wpadające przez okno za jego plecami światło księży-

1 w pełni było tak mocne, że miała wrażenie, jakby mogła prześwietlić :go duszę.

- Co się dzieje? - zapytała, chociaż znała odpowiedź.

Pokłócili się. Inaczej nie paliłby w sypialni. Zaciągnął się po raz ostatni

zgasił papierosa. Okno było otwarte, ale w pokoju śmierdziało dymem, znała, że

lepiej o tym nie wspominać.

- Nie mogłem spać - powiedział.

- A to coś nowego. - Raz Paul przespał trzęsienie ziemi, które znisz-;yło parę

budynków kilka kilometrów od jego domu. - Miałeś zły sen?

- Nie, dobry - odparł. Przeszedł przez mały pokoik, usiadł obok niej na iżku i

ujął za rękę. - Ten sen był o nas. O jutrzejszym poranku. Zaspałaś spóźniłaś się

na pociąg do Wellesley.

Katherine ustawiła budzik na szóstą i była już spakowana. Nie zabrało j to dużo

czasu. Nie miała wielu ubrań; jedna walizka była cała wypeł-ona książkami,

Chiel Deborah - Uśmiech Mony Lisy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: