Urlop na żądanie już nie na żądanie?
Tak wynika z wyroku Sądu Najwyższego (sygn. akt: II PK 123/09), zgodnie z którym pracodawca może nie udzielić urlopu
ze względu na szczególne okoliczności, które powodują, że zasługujący na ochronę
wyjątkowy interes firmy
wymaga obecności pracownika w pracy. Oznacza to, że pracodawca może odmówić udzielenia urlopu na żądanie, jeśli nieobecność pracownika może zaszkodzić interesom firmy.
Prawo do urlopu na żądanie wynika z art. 1672 K.p. Zgodnie z treścią tego przepisu „pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w roku kalendarzowym. Pracownik zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu”.
Ostatnie zdanie art. 1672 K.p, w związku z licznymi wątpliwościami, doprecyzował Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 lutego 2008 r. (II PK 162/07) – otóż pracownik może zgłosić urlop na żądanie nawet na dwie godziny przed zakończeniem pracy w danym dniu. W wyroku tym SN zaprezentował zupełnie inne stanowisko niż we wcześniejszym swoim wyroku z 15 listopada 2006 r. (I PKN 128/06), w myśl którego pracownik powinien złożyć wniosek o urlop na żądanie w dniu jego rozpoczęcia, i to jeszcze zanim rozpocznie pracę.
Obecne orzeczenie Sądu Najwyższego wprowadza nowe spojrzenie na charakter urlopu na żądanie, którego – zgodnie z uzasadnieniem do wyroku – pracodawca będzie mógł odmówić ze względu na szczególne okoliczności.
Dotychczas panował pogląd, że obowiązek udzielenia urlopu na żądanie jest bezwzględny i pracodawca nie ma prawa go odmówić. Według Sądu Najwyższego mogą jednak zdarzyć się sytuacje, w których szef będzie musiał odmówić pracownikowi.
Dorota Kriger
Westa7631