PROFILAKTYKA_I_DIAGNOSTYKA_WAD_POSTAWY_CIA_A.pdf
(
444 KB
)
Pobierz
Microsoft Word - wady postawy - badanie.doc
PROFILAKTYKA I DIAGNOSTYKA WAD POSTAWY CIAŁA
dr Karina Słonka
Politechnika Opolska Wydział Wychowania Fizycznego i Fizjoterapii, Instytut Fizjoterapii
Tel 0609405781
Gwałtowne zmiany
ś
rodowiska, post
ę
p techniczny i cywilizacyjny znacznie ułatwiaj
ą
Ŝ
ycie
współczesnemu człowiekowi. Człowiek dzi
ę
ki nowoczesnym urz
ą
dzeniom, post
ę
powi motoryzacyjnemu i
podniesieniu poziomu
Ŝ
ycia stał si
ę
wygodny i powoli zapomina o dobroczynnym wpływie ruchu na jego
organizm. Dominacja siedz
ą
cego trybu
Ŝ
ycia jest najcz
ę
stsz
ą
przyczyn
ą
pojawiania si
ę
u dzieci w wieku
rozwojowym wad postawy ciała, które w pó
ź
niejszym wieku staj
ą
si
ę
przyczyn
ą
problemów bólowych
kr
ę
gosłupa i innych stawów.
O pogarszaj
ą
cym si
ę
stanie postawy ciała dzieci i młodzie
Ŝ
y
ś
wiadcz
ą
liczne analizy dotycz
ą
ce zdrowia
dzieci w wieku rozwojowym, które sporz
ą
dzono w Polsce na przełomie lat siedemdziesi
ą
tych i
osiemdziesi
ą
tych pod kierunkiem Instytutu Matki i Dziecka. Wyniki tych bada
ń
wykazały,
Ŝ
e zaburzenia
statyki wymagaj
ą
ce pomocy oraz ingerencji specjalistów wyst
ę
puj
ą
u blisko 30% sze
ś
ciolatków [Kutner-
Kozi
ń
ska ,
Ś
lazik, 1995].
Ponadto z danych dotycz
ą
cych stanu zdrowia populacji w wieku rozwojowym przeprowadzonych w ramach
bada
ń
bilansowych wynika,
Ŝ
e w ostatniej dekadzie dwudziestego wieku zaburzenia statyki ciała i uszkodzenia
narz
ą
du ruchu wyst
ę
powały u 40% dzieci. [GUS, 1994]
W praktyce oznacza to
Ŝ
e co drugie – trzecie dziecko wymaga specjalistycznej opieki i działa
ń
profilaktyczno- leczniczych.
Badania przeprowadzone w Opolu oraz jego okolicach w latach 2002-2005 w ramach projektu
naukowego nt
Ocena rozwoju motorycznego u dzieci i młodzie
Ŝ
y. Dysfunkcje narz
ą
du ruchu, wczesna
diagnostyka, profilaktyka i leczenie
realizowanego przez dr Karin
ę
Słonk
ę
- adiunkta Zakładu Biologicznych
Podstaw Fizjoterapii Wydziału Wychowania Fizycznego i Fizjoterapii Politechniki Opolskiej wynika,
Ŝ
e wady
postawy ciała s
ą
powa
Ŝ
nym problem opolskich dzieci i młodzie
Ŝ
y.
Badania prowadzono głównie w przedszkolach, w których przebadano ponad 2000 dzieci. Szczegółowa
analiza postaw wykazała
Ŝ
e 80% badanych ma nieprawidłowo
ś
ci w postawie ciała. Wady te zazwyczaj
wyst
ę
powały w płaszczy
ź
nie strzałkowej i dotyczyły ukształtowania kr
ę
gosłupa (nadmierna kifotyzacja i
odstawanie łopatek – 60%, nadmierna lordotyzacja kr
ę
gosłupa poł
ą
czona z nadmiernie wyd
ę
tym do przodu
brzuchem 55%) oraz wady w budowie klatki piersiowa w postaci wywini
ę
tych
Ŝ
eber i/lub zapadni
ę
tego mostka
– 40%, wad ko
ń
czyn dolnych (ko
ś
lawe kolana – 65%, płasko- ko
ś
lawe stopy- 38%) i otyło
ś
ci.20%.
Ponadto u badanych dzieci 5-6 letnich (ok. 500 osób) u 28% wykryto pocz
ą
tki zmian skoliotycznych w
postaci rotacji tułowia i miednicy z nieznacznym garbem
Ŝ
ebrowym.
Natomiast w szkołach przebadano grup
ę
500 dzieci z klas 1-4. Analiza otrzymanych wyników
wykazała,
Ŝ
e a
Ŝ
40% ma postaw
ę
skoliotyczn
ą
, z czego 10% badanych ma zaawansowan
ą
skolioz
ę
z wyra
ź
nie
zaznaczonym garbem
Ŝ
ebrowym.
Ponadto stwierdzono wyst
ę
powanie nieprawidłowo
ś
ci w ukształtowaniu:
- lordozy (zwi
ę
kszenie krzywizny z nadmiernie uwydatnionym brzuchem- 34% badanych) i
- kifozy (powi
ę
kszenie krzywizny – 14% oraz stwierdzono u znacznej liczby dzieci 20% powi
ę
kszenie kifozy
Th z przesuni
ę
ciem jej szczytu wy
Ŝ
ej i obejmuj
ą
cego swym łukiem odcinek szyjny. Wady tego tupu zazwyczaj
wyst
ę
powały u dzieci sp
ę
dzaj
ą
cych kilka godzin przed komputerem lub telewizorem)
- ko
ń
czyn dolnych (ko
ś
lawo
ść
kolan – 12%, kolana szpotawe – 3%, płaskostopie 28%)
- wady klatek piersiowych 25%
Wyniki tych bada
ń
wskazuj
ą
i
Ŝ
w województwie opolskim istnieje powa
Ŝ
ny problem wad postawy ciała
z którym placówki o
ś
wiatowe nie potrafi
ą
sobie same poradzi
ć
. Szkoły nie s
ą
w stanie obj
ąć
wszystkich dzieci
działaniami korekcyjnymi, ponadto prowadzone w szkołach
ć
wiczenia nie s
ą
w stanie wyrówna
ć
silnie
progresuj
ą
cych w okresie wzrostowym wad postawy szczególnie skolioz.
Najcz
ęś
ciej do celów diagnostycznych wykorzystywane jest badanie ortopedyczne postawy ciała. W
szeregu specjalno
ś
ciach lekarskich przebieg badania podzielony jest na ogl
ą
danie, badanie dotykiem,
mierzenie, opukiwanie i inne badania uzupełniaj
ą
ce. W badaniu ortopedycznym rozpatruje si
ę
najpierw
1
stosunki anatomiczne i czynno
ś
ciowe ciała jako cało
ś
ci, porównujemy odchylenia w poszczególnych jego
odcinkach, a w ko
ń
cu przeprowadzamy szczegółowe badanie odchyle
ń
okre
ś
lonych okolic narz
ą
du ruchu.
Badanie kliniczne składa si
ę
z :
-
wywiadu
-
badania ogólnego
-
badania miejscowego.
Badanie postawy ciała powinno przebiega
ć
według stałego planu w którym uwzgl
ę
dnia si
ę
płaszczyzny i
osie. Badanie nale
Ŝ
y przeprowadzi
ć
w pomieszczeniu jasnym, dobrze o
ś
wietlonym (najlepiej
ś
wiatłem
naturalnym), ciepłym i przestronnym. Badanego nale
Ŝ
y ogl
ą
da
ć
z odległo
ś
ci 1,5 -2 m., powinien on by
ć
rozebrany do majteczek i sta
ć
w pozycji zasadniczej, stoj
ą
cej. Pozycja zasadnicza stoj
ą
ca podobna jest do
pozycji „bacznej", z tym jednak,
Ŝ
e badany stoi swobodnie, głowa zwrócona jest prosto przed siebie, r
ę
ce
opuszczone, dłonie skierowane do przodu, kolana wyprostowane, stopy obok siebie.
Oceniaj
ą
c postaw
ę
ciała nale
Ŝ
y posługiwa
ć
si
ę
pionem oraz demografem. Demografia polega na
oznaczeniu na ciele badanego charakterystycznych punktów topograficznych.
Poszczególne elementy ciała ocenia si
ę
w płaszczy
ź
nie czołowej - patrz
ą
c od przodu i od tyłu na
badanego; i w płaszczy
ź
nie strzałkowej – patrz
ą
c z boku. Wszelkie odchylenia od pionu notuje si
ę
, zapisuj
ą
c
ich wielko
ść
w centymetrach.
Przy ogl
ą
daniu w płaszczy
ź
nie czołowej szczególn
ą
uwag
ę
nale
Ŝ
y zwróci
ć
na symetri
ę
ciała.
Przedstawia si
ę
to nast
ę
puj
ą
co:
patrz
ą
c od przodu
:
w warunkach prawidłowych pion spuszczony od guzowato
ś
ci bródki pokrywa si
ę
z
wci
ę
ciem jarzmowym mostka i wyrostkiem mieczykowatym, kres
ą
biał
ą
i p
ę
pkiem,
ś
rodkiem spojenia
łonowego, przebiega w równej odległo
ś
ci mi
ę
dzy kłykciami przy
ś
rodkowymi i kostkami wewn
ę
trznymi, do
czworoboku podparcia.
Uło
Ŝ
enie poszczególnych elementów powinno przedstawia
ć
si
ę
nast
ę
puj
ą
co:
ó
głowa- ustawiona prosto, w przedłu
Ŝ
eniu kr
ę
gosłupa;
ó
barki- ustawione na jednym poziomie;
ó
obojczyki- ustawione prosto lub lekko sko
ś
nie;
ó
klatka piersiowa- symetryczna, dobrze wysklepiona;
ó
trójk
ą
ty talii- o jednakowym kształcie, usytuowane na takiej samej wysoko
ś
ci;
ó
miednica- kolce biodrowe przednie górne na jednym poziomie;
ó
ko
ń
czyny dolne-
ś
rodek rzepki znajduje si
ę
nad II ko
ś
ci
ą
ś
ródstopia, kolana i kostki
wewn
ę
trzne stykaj
ą
si
ę
lub s
ą
bardzo nieznacznie oddalone
Układ linii poziomych
:
C
linia mi
ę
dzykostkowa – ł
ą
cz
ą
ca kostki wewn
ę
trzne ;
C
linia rzepkowa – ł
ą
cz
ą
ca górne kraw
ę
dzie rzepek,
C
linia mi
ę
dzykr
ę
tarzowa – ł
ą
cz
ą
ca kr
ę
tarze wielkie;
C
linia mi
ę
dzykolcowa – ł
ą
cz
ą
ca kolce biodrowe przednie górne;
C
linia szczytu talerzy biodrowych – uzyskuje si
ę
j
ą
, wciskaj
ą
c płasko uło
Ŝ
one dłonie z
obu stron w tali
ę
i opieraj
ą
c je na talerzach biodrowych;
C
układ obojczyków;
C
linia barkowa – ł
ą
cz
ą
ca wyrostki barkowe;
C
linia górnych kraw
ę
dzi mał
Ŝ
owin usznych.
Dodatkowe informacje uzyskuje si
ę
obserwuj
ą
c tzw. trójk
ą
ty talii. Jest to przestrze
ń
pomi
ę
dzy
swobodnie zwisaj
ą
c
ą
ko
ń
czyn
ą
górn
ą
(podstawa trójk
ą
ta) a obrysem klatki piersiowej i bioder (boki trójk
ą
ta).
Szczyt trójk
ą
ta znajduje si
ę
w talii krawieckiej. Mo
Ŝ
na okre
ś
li
ć
jego wielko
ść
, mierz
ą
c w centymetrach
wysoko
ść
tego trójk
ą
ta, albo k
ą
tomierzem(o
ś
przyrz
ą
du znajduje si
ę
w szczycie k
ą
ta talii). Mo
Ŝ
na równie
Ŝ
ograniczy
ć
si
ę
do stwierdzenia czy wyst
ę
puje asymetria czy te
Ŝ
nie. Je
Ŝ
eli wyst
ę
puje asymetria, to jest to
wczesny objaw bocznego skrzywienia kr
ę
gosłupa. [Kutzner- Kozi
ń
ska 2001].
Nale
Ŝ
y równie
Ŝ
zwróci
ć
uwag
ę
na budow
ę
i kształt klatki piersiowej, któr
ą
oceniamy bior
ą
c pod uwag
ę
szeroko
ść
i symetri
ę
obu jej połów. Mo
Ŝ
na to zmierzy
ć
centymetrem bior
ą
c pod uwag
ę
odległo
ść
od mostka do
kr
ę
gosłupa na 2-3 poziomach. Okre
ś
la si
ę
równie
Ŝ
szeroko
ść
mi
ę
dzy
Ŝ
ebrzy po obu stronach i kat
2
mi
ę
dzy
Ŝ
ebrowy. Zwraca si
ę
tak
Ŝ
e uwag
ę
na zniekształcenia typu: klatka piersiowa kurza, lejkowata lub
beczkowata czy te
Ŝ
na bruzd
ę
Harrisona , jako pozostało
ś
ci po krzywicy.
W obr
ę
bie ko
ń
czyn dolnych najwa
Ŝ
niejsze zmiany, to wrodzone braki i ubytki tych ko
ń
czyn oraz
zaburzenia osi ko
ń
czyny i wady stóp.
Zaburzenia osi całej ko
ń
czyny dolnej (lub obu ko
ń
czyn) stanowi
ą
do
ść
cz
ę
sty, cho
ć
nie zawsze
dostrzegany rodzaj odchyle
ń
. Zasadnicze zmiany mog
ą
by
ć
zlokalizowane w jednym tylko wi
ę
kszym stawie
ko
ń
czyny, aczkolwiek - w miar
ę
rozwoju - układaj
ą
si
ę
one w pewien ła
ń
cuch. Chodzi tu przede wszystkim o
ko
ś
lawo
ść
b
ą
d
ź
szpotawo
ść
biodra czy kolana (a w konsekwencji, tak
Ŝ
e i stopy) oraz o zgi
ę
ciowe b
ą
d
ź
nadmiernie wyprostne ustawienia tych stawów, a nawet o rotacj
ę
w ich obr
ę
bie. W podgrupie tej mog
ą
znale
źć
si
ę
równie
Ŝ
skrzywienia ko
ś
ci długich (udowej lub piszczelowej), cho
ć
takie wyst
ę
puj
ą
najrzadziej. Nale
Ŝ
y
wi
ę
c zwróci
ć
uwag
ę
jak przebiega o
ś
mechaniczna ko
ń
czyny dolnej, zwana lini
ą
Mikulicza. Ocenia si
ę
j
ą
obserwuj
ą
c jej przebieg. W warunkach prawidłowych biegnie ona od połowy wi
ę
zadła pachwinowego (połowa
odległo
ś
ci mi
ę
dzy
ś
rodkiem spojenia łonowego a kolcem biodrowym przednim górnym), przez
ś
rodek rzepki,
ś
rodek stawu skokowego i rzutuje na drugi palec.
patrz
ą
c od tyłu :
w warunkach prawidłowych pion spuszczony od guzowato
ś
ci potylicznej zewn
ę
trznej (lub
od C7) powinien rzutowa
ć
na wszystkie wyrostki kolczyste kr
ę
gów, szpar
ę
mi
ę
dzypo
ś
ladkow
ą
, przebiega
ć
w
równej odległo
ś
ci mi
ę
dzy kłykciami przy
ś
rodkowymi i kostkami wewn
ę
trznymi i pada
ć
na czworobok
podparcia.
głowa
– ustawiona prosto, w
przedłuŜeniu kręgosłupa;
kr
ę
gosłup
– linia wyrostków
kolczystych przebiega
pionowo;
barki
– ustawione na jednym
poziomie;
łopatki
– przylegające do klatki
piersiowej, górne brzegi i
kąty dolne usytuowane na
jednym poziomie,
przyśrodkowe brzegi
jednakowo oddalone od
kręgosłupa;
trójk
ą
ty talii-
o jednakowym
kształcie, usytuowane na
takiej samej wysokości;
miednica-
kolce biodrowe tylne
górne na jednym poziomie;
ko
ń
czyny dolne-
bruzdy
pośladkowe symetryczne,
podłuŜna oś goleni tworzy z
podłuŜną osią pięty jedną
linię pionową;
Uło
Ŝ
enie poszczególnych elementów powinno przedstawia
ć
si
ę
nast
ę
puj
ą
co
:
ó
głowa – ustawiona prosto, w przedłu
Ŝ
eniu kr
ę
gosłupa;
ó
kr
ę
gosłup – linia wyrostków kolczystych przebiega pionowo;
ó
barki – ustawione na jednym poziomie;
ó
łopatki – przylegaj
ą
ce do klatki piersiowej, górne brzegi i k
ą
ty dolne usytuowane na jednym poziomie,
przy
ś
rodkowe brzegi jednakowo oddalone od kr
ę
gosłupa;
ó
trójk
ą
ty talii- o jednakowym kształcie, usytuowane na takiej samej wysoko
ś
ci;
ó
miednica- kolce biodrowe tylne górne na jednym poziomie;
ó
ko
ń
czyny dolne- bruzdy po
ś
ladkowe symetryczne, podłu
Ŝ
na o
ś
goleni tworzy z podłu
Ŝ
n
ą
osi
ą
pi
ę
ty
jedn
ą
lini
ę
pionow
ą
;
Układ linii poziomych
:
C
linia mi
ę
dzykostkowa – ł
ą
cz
ą
ca kostki wewn
ę
trzne ;
C
linia podkolanowa – ł
ą
cz
ą
ca zgi
ę
cia podkolanowe;
C
linia po
ś
ladkowa – pokrywaj
ą
ca si
ę
z fałdami po
ś
ladkowymi;
3
C
linia mi
ę
dzykr
ę
tarzowa – ł
ą
cz
ą
ca kr
ę
tarze wielkie;
C
linia szczytu talerzy biodrowych;
C
trójk
ą
ty talii
C
układ łopatek;
C
linia barkowa – ł
ą
cz
ą
ca wyrostki barkowe
Uzupełnieniem powy
Ŝ
szych obserwacji jest badanie w skłonie. Badany wykonuje swobodny i wolny
skłon w przód staraj
ą
c si
ę
dotkn
ąć
podło
Ŝ
a dło
ń
mi, nast
ę
pnie wolno si
ę
unosi prostuj
ą
c kolejno odcinek
l
ę
d
ź
wiowy, nast
ę
pnie piersiowy i szyjny, a wreszcie głow
ę
. Badaj
ą
cy obserwuje przebieg wyrostków
kolczystych oraz symetri
ę
obrysów prawej i lewej strony grzbietu (ewentualn
ą
obecno
ść
garbów
Ŝ
ebrowych lub
wałów l
ę
d
ź
wiowych). Badanie to pozwala dostrzec asymetri
ę
pleców nawet w przypadkach niewyst
ę
powania
jeszcze garbu
Ŝ
ebrowego. Podczas badania nale
Ŝ
y zwraca
ć
uwag
ę
na ró
Ŝ
ne ustawienie stóp (najlepiej poleci
ć
badanemu stan
ąć
przed narysowan
ą
lini
ą
) nogi w stawach kolanowych powinny by
ć
wyprostowane, głowa i
ramiona lu
ź
no zwisaj
ą
w dół,
W płaszczy
ź
nie strzałkowej, natomiast ocena poszczególnych
elementów postawy jest raczej wzgl
ę
dna, a wynika to z szerszej granicy
fizjologicznej zmienno
ś
ci osobniczej mog
ą
cej wyst
ę
powa
ć
w tej płaszczy
ź
nie. Bior
ą
c pod uwag
ę
usytuowanie
poszczególnych elementów ciała w stosunku do pionu,
patrz
ą
c z boku
: w warunkach prawidłowych pion spuszczony z okolicy wyrostka
sutkowatego ko
ś
ci skroniowej powinien przechodzi
ć
przez
ś
rodek stawu barkowego, kr
ę
tarz
wi
ę
kszy ko
ś
ci udowej, nieco do przodu od linii
ś
rodkowej stawów kolanowego i skokowego,
ś
rodek st
ę
pu i rzutowa
ć
na ko
ść
łódkowat
ą
.
Obserwacji nale
Ŝ
y podda
ć
:
C
wielko
ść
i kształt lordozy szyjnej i co za tym idzie pochylenie głowy ku przodowi lub
cofni
ę
cie do tyłu
C
wielko
ść
i kształt kifozy piersiowej i wysklepienie klatki piersiowej;
C
wielko
ść
i kształt lordozy l
ę
d
ź
wiowej oraz powłok brzusznych;
C
pochylenie miednicy – czy zaznacza si
ę
zwi
ę
kszone czy te
Ŝ
zmniejszone
przodopochylenie ;
C
stosunek osi ko
ń
czyny dolnej do podło
Ŝ
a (stosunek podudzia do uda, uda do
miednicy
OCENA WYST
Ę
POWANIA PRZYKURCZY MI
ĘŚ
NI
Do najcz
ę
stszych przykurczów rzutuj
ą
cych na kształt kr
ę
gosłupa zaliczamy przykurcz w stawie barkowym
i biodrowym oraz mi
ęś
ni kulszowo goleniowych.
Przykurcz w stawie barkowym cz
ę
sto wyst
ę
puje w postaci ukrytej i wykrywamy go
testem
ś
ciennym Degi.
Polecamy badanemu przyj
ąć
pozycj
ę
siadu ugi
ę
tego tyłem do
ś
ciany, tak aby całe plecy przywierały do
ś
ciany,
nast
ę
pnie polecamy mu unosi
ć
stopniowo ramiona w gór
ę
, a
Ŝ
do dotkni
ę
cia
ś
ciany. Je
Ŝ
eli nie jest on w stanie
dotkn
ąć
ś
ciany bez oderwania si
ę
pleców (odc. l
ę
d
ź
wiowego) to k
ą
t zawarty mi
ę
dzy ramionami i
ś
cian
ą
okre
ś
la stopie
ń
przykurczu lub odległo
ść
mierzona centymetrem od
ś
ciany do wyr. rylcowatych
Przykurcz zginaczy stawu biodrowego
Cz
ę
sto przyczyn
ą
nadmiernego pochylenia miednicy i zwi
ę
kszenie lordozy l
ę
d
ź
wiowej mo
Ŝ
e by
ć
przykurcz
stawu biodrowego i skrócenie wi
ę
zadła biodrowo-udowego. Przykurcz ten mo
Ŝ
e te
Ŝ
by
ć
pozostało
ś
ci
ą
rozwojow
ą
(staw biodrowy człowieka rozwija si
ę
w zgi
ę
ciu). Do oceny przykurczu tych mi
ęś
ni wykorzystuje
4
si
ę
test Thomasa
. W te
ś
cie tym badany le
Ŝ
y na wznak i zgina maksymalnie udo, tak
Ŝ
eby kolano dotykało
klatki piersiowej. Je
Ŝ
eli istnieje przykurcz biodra, udo ko
ń
czyny le
Ŝą
cej unosi si
ę
(maksymalne zgi
ę
cie jednego
biodra wykrywa przykurcz w drugim).
Innym testem wykrywaj
ą
cym przykurcz zginaczy stawu biodrowego jest
test Langego
.
Badany z pozycji zasadniczej stoj
ą
cej unosi nog
ę
wyprostowan
ą
w stawie kolanowym w przód na wysoko
ść
15 cm. W miar
ę
unoszenia nogi powinna zmniejsza
ć
si
ę
lordoza l
ę
d
ź
wiowa i maleje wystawanie brzucha.
Nale
Ŝ
y obserwowa
ć
krzywizn
ę
l
ę
d
ź
wiow
ą
, która w prawidłowym przodopochyleniu miednicy powinna znika
ć
(dodatni objaw Langego). W przypadku zwi
ę
kszonego przodopochylenia i przykurczu m. zginaczy biodra
podczas wykonywania tego testu lordoza l
ę
d
ź
wiowa nie zniknie, a brzuch uwydatni si
ę
do przodu.
PRZYKURCZ
MI
ĘŚ
NI KULSZOWO – GOLENIOWYCH
Przykurcz ten jest cz
ę
sto nie doceniany i przeoczony. Oceny tych mi
ęś
ni dokonałam na podstawie prostego
testu : badany siedzi w siadzie prostym, jedn
ą
ko
ń
czyn
ę
zgina w stawie kolanowym i biodrowym, przyci
ą
gaj
ą
c
ja do tułowia, natomiast druga ko
ń
czyna dolna jest wyprostowana. Polecamy badanemu aby palcami r
ę
ki
si
ę
gn
ą
ł palców stóp wyprostowanej nogi. Test powtarzamy po stronie przeciwnej. W przypadku skrócenia tych
mi
ęś
ni pojawiał si
ę
ból pod kolanem i badany nie wykona pełnego skłonu.
Nast
ę
pny test słu
Ŝą
cy do wykrywania tych mi
ęś
ni to
test palec -podłoga.
Kolejny testem wykorzystywany w diagnostyce przykurczy tych mi
ęś
ni wykonywany jest w pozycji le
Ŝą
cej
tyłem, gdzie badany wyprostowan
ą
w stawie kolanowym nog
ę
zgina powoli w stawie biodrowym. Je
Ŝ
eli
mi
ęś
nie kulszowo goleniowe nie s
ą
przykurczone to powinien on wykona
ć
zgi
ę
cie do k
ą
ta prostego. W
przypadku przykurczu tych mi
ęś
ni badany wykonuj
ą
c zgi
ę
cie czuje nieprzyjemny ból rozci
ą
gania tych mi
ęś
ni i
nie wykona pełnego ruchu z prost
ą
nog
ą
w stawie kolanowym. Po zgi
ę
ciu kolana nast
ę
puje rozlu
ź
nienie
skróconych mi
ęś
ni i dalsze zgi
ę
cie uda w stawie biodrowym jest mo
Ŝ
liwe.
PRZYKURCZ MI
Ę
SNI PRZYWODZ
Ą
CYCH UDA - TEST PATRICKA
Przykurcz ten powoduje pozorny skrót ko
ń
czyny, a co za tym idzie sko
ś
ne ustawienie miednicy, co
warunkuje postaw
ę
skoliotyczn
ą
. Na wykrycie tego przykurczu pozwala test Patrica. Przebiega on nast
ę
puj
ą
co:
badany le
Ŝ
y tyłem na podło
Ŝ
u, ko
ń
czyna badana zgi
ę
ta w stawie kolanowym, odwiedziona oraz w rotacji
zewn
ę
trznej i wsparta jest pi
ę
t
ą
o kolano ko
ń
czyny wyprostowanej. W tej sytuacji stabilizujemy miednic
ę
i
próbujemy biernie docisn
ąć
kolano testowanej nogi do podło
Ŝ
a. Niemo
Ŝ
no
ść
wykonania tego testu
ś
wiadczy o
dodatniej próbie czyli o istnieniu przykurczu, którego wielko
ść
mo
Ŝ
na zmierzy
ć
bior
ą
c pod uwag
ę
odległo
ść
pomi
ę
dzy podło
Ŝ
em a kłykciem bocznym ko
ś
ci udowej. Podczas testu badaj
ą
cy stabilizuje miednice na
wysoko
ś
ci kolców biodrowych przednich górnych, wykluczaj
ą
c w ten sposób kompensacj
ę
.
PRZYKURCZ MI
ĘŚ
NI ODWODZICIELI STAWU BIODROWEGO – TEST OBERA
Przykurcz tych mi
ęś
ni powoduje pozorne wydłu
Ŝ
enie ko
ń
czyny i zmiany w ustawieniu miednicy. Pozycj
ą
ułatwiaj
ą
c
ą
wykrycie tego przykurczu jest uło
Ŝ
enie badanego na boku z ustawieniem biodra w przepro
ś
cie,
rotacji 0 i ze zgi
ę
tym kolanem co ułatwia wykrycie wady. Nale
Ŝ
y stabilizowa
ć
dziecku tułów i miednic
ę
. W
warunkach prawidłowych badany powinien dotkn
ąć
kolanem nogi testowanej podło
Ŝ
a.
OCENA ZABLOKOWANIA STAWU KRZY
ś
OWO – BIODROWEGO – OBJAW DERBOLOWSKY’EGO.
Badany le
Ŝ
y na plecach – badaj
ą
cy obejmuje ko
ń
czyny na wysoko
ś
ci kostek przy
ś
rodkowych. Badanego prosi
si
ę
o przyj
ę
cie pozycji siedz
ą
cej. Przy czym badaj
ą
cy pomaga w wykonaniu tego ruchu lub badany podpiera si
ę
rekami podczas podnoszenia . Je
Ŝ
eli wyst
ę
puje zablokowanie stawu krzy
Ŝ
owo –biodrowego oraz zaburzenie
ruchu miednicy mi
ę
dzy ko
ś
ci
ą
krzy
Ŝ
ow
ą
za biodrow
ą
, ko
ń
czyna dolna po tej stornie staje si
ę
pozornie dłu
Ŝ
sza
a w pozycji le
Ŝą
cej pozornie krótsza lub długo
ś
ci obu ko
ń
czyn wyrównuj
ą
si
ę
. Bierze si
ę
pod uwag
ę
ró
Ŝ
nice od
0,5 cm.
5
Plik z chomika:
Dr.Rockit
Inne pliki z tego folderu:
Rehabilitacja Ortopedyczna Tom2-2008Dziak(Wilk, Brotzman).pdf
(231847 KB)
REHABILITACJA MEDYCZNA POD REDAKCJĄ PROF. DR. MED. WIKTORA DEGI DOC. DR HAB. MED. KAZIMIERY MILANOWSKIEJ PAŃSTWOWY ZAKŁAD WYDAWNICTW LEKARSKICH WARSZAWA 1983.pdf
(65964 KB)
REHABILITACJA KARDIOLOGICZNA Pod redakcją prof. dra med. ZDZISŁAWA ASKANASA dyr. Instytutu Kardiologii AM w Warszawie.pdf
(21760 KB)
Rehabilitacja kardiologiczna 2005-J.Bromboszcz,P.Dylewicz.pdf
(152904 KB)
Rehabilitacja fizyczna po zawale serca - Doc. dr hab. med. Stanisław Rudnicki, mgr wf Ryszard Smolls.pdf
(6630 KB)
Inne foldery tego chomika:
AKUPRESURA
ANATOMIA
ANTROPOLOGIA
ANTROPOMOTORYKA
BADANIE KLINICZNE
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin