PROTOKOŁY ROUTINGU
1. RIP (ang. Routing Information Protocol – pol. Protokół Informowania o Trasach) – protokół bram wewnętrznych (IGP), oparty jest na zestawie algorytmów wektorowych, służących do obliczania najlepszej trasy do celu.
Cechy protokołu:
· Jest to protokół trasowania działający na podstawie wektora odległości,
· Do utworzenia metryki stosuje się jedynie liczbę przeskoków (liczba kolejnych routerów na danej trasie),
· Jeżeli liczba przeskoków osiągnie 15, pakiety na następnym routerze zostaną odrzucone
· Aktualizacje trasowania są rozgłaszane tylko do routerów sąsiednich,
· RIP wysyła informacje o trasach w stałych odstępach czasowych (domyślnie co 30 sekund) oraz po każdej zmianie topologii sieci,
· Pomimo wieku, oraz istnienia bardziej zaawansowanych protokołów wymiany informacji o trasach, RIP jest ciągle w użyciu. Jest szeroko używany, dobrze opisany i łatwy w konfiguracji i obsłudze,
· Wadami protokołu RIP są wolny czas konwergencji (inaczej długi czas osiągania zbieżności), niemożliwość skalowania powyżej 15 skoków a także wybór mało optymalnych ścieżek i brak mechanizmów równoważenia obciążenia przez nadmiarowe łącza,
· RIP w wersji pierwszej jest protokołem trasowania klasowego (ang. classful), w wersji drugiej – bezklasowego (ang. classless),
· Standardowy dystans administracyjny dla protokołu RIP wynosi 120.
2. OSPF (ang. Open Shortest Path First), w wolnym tłumaczeniu: "pierwszeństwo ma najkrótsza ścieżka" protokół trasowania typu stanu łącza. W przeciwieństwie do protokołu RIP, OSPF charakteryzuje się dobrą skalowalnością, wyborem optymalnych ścieżek i brakiem ograniczenia skoków powyżej 15, przyspieszoną zbieżnością. Przeznaczony jest dla sieci posiadających do 500 routerów w wyznaczonym obszarze trasowania.
Cechami protokołu OSPF są: trasowanie wielościeżkowe, trasowanie najmniejszym kosztem i równoważne obciążenia.
3. ICMP (ang. Internet Control Message Protocol, internetowy protokół komunikatów kontrolnych) – protokół warstwy sieciowej OSI/TCP/IP wykorzystywany w diagnostyce sieci oraz trasowaniu. Pełni przede wszystkim funkcję kontroli transmisji w sieci. Jest wykorzystywany w programach ping oraz traceroute.
Teoretycznie sieci powinny działać poprawnie przez cały czas, lecz tak nie jest. Gdy coś dzieje się nie tak w warstwie internetowej, rolę narzędzia do rozwiązywania problemów odgrywa protokół komunikacyjny zarządzania siecią Internet (ICMP — Internet Control Message Protocol). ICMP jest protokołem serwisowym, który zgłasza błędy łączności między hostami.
W warstwie internetowej datagramy dostarczane są w sposób bezpołączeniowy, na zasadzie „najlepiej, jak się da”. Protokół ICMP jest zestawem komunikatów, przesyłanych w datagramach IP i zdolnych do zgłaszania błędów w dostarczaniu innych datagramów IP.
Komunikaty ICMP są narzędziami diagnostycznymi „wbudowanymi” w warstwę internetową. Jeśli dwa hosty nie są w stanie komunikować się ze sobą, komunikaty ICMP mogą pomóc w zdiagnozowaniu problemu. Ponieważ w szybko ewoluującym środowisku może wystąpić zalew komunikatów, niedostarczenie komunikatu ICMP nie powoduje wysłania komunikatu ICMP o błędzie. Szczególnie, gdy komunikat ICMP o niedostępności hosta docelowego nie dotrze do hosta źródłowego, ten nie wysyła kolejnego komunikatu ICMP.
4. IGRP (ang. Interior Gateway Routing Protocol) – protokół trasowania bramy wewnętrznej, będący jednym z protokołów sieciowych kontrolujących przepływ pakietów wewnątrz systemu autonomicznego (ang. Autonomous System AS) – części sieci tworzącej spójną całość
· Działa na podstawie algorytmu wektora odległości.
· Decyzje co do ścieżki, na którą skierować pakiet, są podejmowane przez router wykorzystujący IGRP na podstawie metryki złożonej wyliczonej z szerokości pasma, obciążenia, opóźnienia i niezawodności.
· Informacje o dostępności tras, wraz z parametrami łącza potrzebnymi do wyliczenia metryki, są rozgłaszane cyklicznie (domyślnie – co 90 sekund) oraz po zmianie stanu sieci.
· IGRP jest protokołem "własnościowym", opracowanym przez firmę Cisco i może być implementowany tylko w urządzeniach jej produkcji lub firm posiadających licencję.
· Jest to protokół trasowania klasowego - w przeciwieństwie do jego następcy EIGRP.
· Standardowy dystans administracyjny dla tras wyznaczonych przy pomocy tego protokołu wynosi 100.
5. Protokół internetowy (ang.: Internet Protocol, skrót: IP) – protokół komunikacyjny warstwy sieciowej modelu OSI (warstwy internet w modelu TCP/IP). Protokół internetowy to zbiór ścisłych reguł i kroków postępowania, które są automatycznie wykonywane przez urządzenia w celu nawiązania łączności i wymiany danych. Używany powszechnie w Internecie i sieciach lokalnych.
Dane w sieciach IP są wysyłane w formie bloków określanych mianem pakietów. W przypadku protokołu IP, przed rozpoczęciem transmisji nie jest zestawiana wirtualna sesja komunikacyjna pomiędzy dwoma hostami, które nie komunikowały się ze sobą wcześniej.
Protokół IP jest protokołem zawodnym – nie gwarantuje, że pakiety dotrą do adresata, nie zostaną pofragmentowane, czy też zdublowane, a ponadto mogą dotrzeć do odbiorcy w innej kolejności niż zostały nadane. Niezawodność transmisji danych jest zapewniana przez protokoły warstw wyższych (np. TCP), znajdujących się w hierarchii powyżej warstwy sieciowej.
leonidaspotter