ZESPÓŁ OPUSZKOWY

1. W. Jakimowicz  „Neurologia kliniczna“
2. R. Mazur  „Neurologia – myślenie kliniczne“
3. R. Mazur i wsp. „Podstawy kliniczne neurologii“

EPIDEMIOLOGIA:

·

ETIOLOGIA:

· zmiany naczyniowe rdzenia przedłużonego :

-          niedokrwienie

-          krwotok

· guzy okolicy opuszki

· jamistość opuszki

· ograniczona polineuropatia błonicza

· uszkodzenia pnia mózgu pochodzenia zapalnego

-          np. w chorobie Heinego – Medina

· stwardnienie zanikowe boczne

              -  często łącznie z zespołem rzekomoopuszkowym

PATOGENEZA:

· zespół objawów spowodowanych uszkodzeniem jąder nerwów położonych w  rdzeniu

   przedłużonym (IX, X, XII)

· jest to zespół obwodowy (wiotki)

OBRAZ  KLINICZNY:

· objawy podmiotowe :

-          mowa nosowa i dyzartryczna (zamazana) :

®    czasem przechodząca w anartrię (dźwieki niezrozumiałe, nieartykułowane)

-          zaburzenia połykania (krztuszenie się) :

®    szczególnie potrawy stałe i płynne

®    najłatwiej chory połyka potrawy półpłynne

· objawy przedmiotowe :

-          osłabiona ruchomość podniebienia

-          zanik mm. jezyka

®    może być drżenie pęczkowe mm. jezyka

-          osłabienie odruchu podniebiennego, gardłowego i żuchwowego

-          łuki podniebienne opadnięte, nie unoszą się przy fonacji

-          może być maskowata twarz z zanikami mieśni i opadanie żuchwy

ROZPOZNANIE:

·

RÓŻNICOWANIE:

· zespół rzekomoopuszkowy

LECZENIE:

· przyczynowe

POWIKŁANIA:

·

ROKOWANIE:

·

PROFILAKTYKA:

·

PATRZ TEŻ:

· zespół rzekomoopuszkowy

· porażenie nerwu IX

· porażenie nerwu X

3