ZESPÓŁ RZEKOMOOPUSZKOWY

1. W. Jakimowicz  „Neurologia kliniczna“
2. R. Mazur  „Neurologia – myślenie kliniczne“
3. R. Mazue i wsp. „Podstawy kliniczne neurologii“

EPIDEMIOLOGIA:

·

ETIOLOGIA:

· obustronne ogniska pochodzenia naczyniowego uszkadzające torebkę wewnętrzną

-          najczęściej u chorych, którzy już mieli porażenie połowicze jednej strony ciała

i u których po upływie kilku miesiecy, lub lat występuje niedowład połowiczy

drugiej połowy ciała

· rzadko w przebiegu SM

· stwardnienie zanikowe boczne

PATOGENEZA:

· obusronne uszkodzenie włókien

-          biegnących z kory do jąder nerwów opuszki

-          korowo – wzgórzowych (nietrzymanie afektu)

-          korowo – podkorowych

· ma cechy zespołu spastycznego (ośrodkowego)             

OBRAZ  KLINICZNY:

· objawy podmiotowe :

-          mowa dyzartryczna, nosowa

-          zaburzenia połykania

· objawy przedmiotowe :

-          nie ma zaników mieśni języka

-          odruchy wygórowane :

®    żuchwowy

®    gardłowy

®    podniebienny

-          pojawia się odruch pyszczkowy

-          często wspóistnieją objawy piramidowe

-          nietrzymanie afektu :

®    patologiczny śmiech, lub (częściej) płacz pojawiający się często pod

wpływem błachych bodźców emocjonalnych

®    niekiedy reakcje paradoksalne – chory płacze po otrzymaniu przyjemnej

wiadomości, a śmieje się gdy spotka go przykrość

-          objawy deliberacyjne :

®    odruch dłoniowo – bródkowy

®    odruch rogówkowo – bródkowy

®    pyszczkowy

ROZPOZNANIE:

·

RÓŻNICOWANIE:

· zespół opuszkowy

LECZENIE:

· przyczynowe

POWIKŁANIA:

·

ROKOWANIE:

·

PROFILAKTYKA:

·

PATRZ TEŻ:

· zespół opuszkowy

2