Bindi

Bindi

- znak na czole noszony przez kobiety na terenach znajdujących się pod wpływem hinduizmu. Czasami zwany "świętą kropką" lub "czerwoną kropką" ; symbolizuje ochronę kobiety przez jej męża lub ojca i przyjmuje postać czerwonej kropki z mineralnego pigmentu. Zwyczaje związane z bindi różnią się w zależności od regionu - na północy Indii tradycyjnie są oznaką kobiety zamężnej, podczas gdy na Południu bindi stanowi bardziej ozdobę i noszone jest często przez młode, niezamężne dziewczyny.[1]

Z punktu widzenia ajurwedy, nie bez znaczenia jest umiejscowienie znaku. Pomiędzy brwiami znajduje się bowiem najważniejsza ćakra, a bindi ma chronić przed ubytkami energii poprzez to miejsce.

Współcześnie spotyka się również bindi w postaci papierowych naklejek w różnych kolorach i kształtach.

Tilaka

(lub pundraka) - w hinduizmie jest to znak na ciele, głównie na czole, przeważnie z glinki lub papki sandałowej, pozwalający odróżnić tradycję, do której należy właściciel tilaki. Glina niezbędna do wykonania tilaki wydobywana jest ze świętej rzeki lub jeziora.

Tilaką (lub bindi) nazywa się też namalowaną lub przyklejoną kropkę noszoną na czole przez kobietę. Jest to znak, że znajduje się ona pod opieką mężczyzny. Dotyczy to zarówno żon, jak i córek. Zgodnie z tradycją systemu warnaśrama, kobieta powinna mieć zapewnioną ochronę przez całe swoje życie.

Bindu ( dewanagari बिन्दु ) – pojęcie z sanskrytu oznaczające kropkę o charakterze ornamentalnym, religijnym bądź mistycznym.

Sindur

Sindur - czerwony proszek aplikowany przez zamężne kobiety hinduskie na przedziałek (mang) lub jako kropka na czole. Po raz pierwszy zostaje symbolicznie nałożony podczas ceremonii ślubnej jako tzw. tilak. Niezamężne kobiety często noszą podobny znak, zwany bindi, jako ozdobę, ale nie stosują sinduru na przedziałek. Również wdowy nie używają sinduru. Zwyczaj ten jest ściśle związany z hinduizmem, kobiety muzułmańskie i chrześcijańskie w Indiach nie stosują się do tego zwyczaju. Sindur tradycyjnie sporządzany jest z naturalnych składników: kurkumy, orzecha betelu z domieszką wapna gaszonego, lecz w handlu pojawiają się często wysoce toksyczne podróbki o dużej zawartości związków rtęci i ołowiu. [1] Podobny proszek, używany podczas ceremonii religijnych nie związanych z małżeństwem nosi nazwę kunkum.

Kunkum

Kunkum (sanskryt: kuṅkumam, tamil: kungumam,Telugu kunkuma) - czerwony proszek używany podczas rytuałów i ceremonii hinduistycznych. Wytwarzany jest z kurkumy lub szafranu z domieszką wapna gaszonego, które zmienia naturalny żółty kolor w barwę intensywnie czerwoną. Kunkum jest symbolem mającym przynosić szczęście. Kunkum używany jest powszechnie podczas prostych rytuałów zwanych pudża w świątyniach hinduskich oraz, wraz z innymi barwnikami, podczas święta holi.