I. Informacje o rodowisku przyrodniczym lšska: 1. Ukształtowanie powierzchni: a) Mapa okolic Niziny lšsko-Łużyckiej, Wzniesień Zielonogórskich i Obniżenia Milicko-Głogowskiego Obszar lšska jest zróżnicowany pod względem ukształtowania terenu. Na południu i zachodzie krajobraz jest górzysty (Sudety i Karpaty Zachodnie), w południowo-wschodniej częci jest wyżynny (Wyżyna lšska), resztę obszaru zajmujš przeważnie niziny. b) lšsk leży w Nizinie rodkowoeuropejskiej (z wyjštkiem Sudetów, Karpat Zachodnich oraz Wyżyny lšskiej), który jest jednš z prowincji Europejskich. Rozcišgajš się tu od południa następujšce makroregiony: Beskidy Zachodnie (Beskid lšski, Beskid lšsko-Morawski), Pogórze Zachodniobeskidzkie (Pogórze lšskie, Pogórze lšsko-Morawskie), Kotlina Owięcimska, Kotlina Ostrawska, Wyżyna lšska, Nizina lšska, Sudety Wschodnie, Sudety rodkowe, Sudety Zachodnie, Przedgórze Sudeckie, Nizina lšsko-Łużycka, Wzniesienia Zielonogórskie, Wał Trzebnicki, Obniżenie Milicko-Głogowskie, częć Pojezierza Lubuskiego oraz Pradoliny Warciańsko-Odrzańskiej. c)Najwyższym szczytem lšska jest nieżka o wysokoci 1603 m n.p.m. znajdujšca się w Karkonoszach. 2. Hydrografia: Odra we Wrocławiu: Sieć wodna kształtuje się wokół Odry i jej dopływów: Olzy, Nysy Kłodzkiej, Bobru, Kaczawy, Baryczy, Kłodnicy, Małej Panwi i innych. Wschodnie krańce lšska leżš w dorzeczu Wisły z najdłuższymi rzekami: Brynicš, Przemszš, Pszczynkš, Gostyniš i Białš. Na lšsku ródła swoje ma zarówno Odra (w Górach Odrzańskich) jak i Wisła (Barania Góra). Prawie cały lšsk znajduje się w zlewisku Morza Bałtyckiego, jedynie kilka cieków wodnych zasila Morze Północne poprzez Łabę (z głównymi rzekami: Izerš, Dzikš Orlicš, Úpa) oraz Morze Czarne poprzez Wag. 3. Klimat: Klimat na lšsku jest umiarkowany. [--------------------][------------][----------] [Przykładowe miasta: ][rednia ][redni ] [ ][temperatura ][opad ] [ ][(roczna) ][(roczny) ] [--------------------][------------][----------] [Katowice ][8,2°C ][653(mm) ] [Opole ][8,5°C ][B/D* ] [--------------------][------------][----------] *B/D- brak danych. 4. Mimo tak dużej degradacji rodowiska na lšsku sš miejsca, które zachowały niezmieniony, naturalny krajobraz oraz bogaty wiat rolin i zwierzšt. Szata rolinna: wiat rolinny lšska jest bardzo bogaty. Występuje to, aż 1500 gatunków rolin wyższych, co stanowi połowę liczby gatunków spotykanych w Polsce. Składa się na nie: 7 gatunków rolin widłakowatych, 25 paprociowych, 8 skrzypowych, 7 nagonasiennych oraz 1253 okrytonasiennych. Na lšsku występuje wiele unikalnych gatunków rolin. Najcenniejszym z nich jest przedstawiciel gatunku endemicznego - warzucha polska (na zdjęciu), a także rzadko spotykany gatunek storczyka - kolaczek stożkowaty. Wiele rolin posiada na terenie województwa granice swojego występowania, np. granicę północnš osišgajš tu m. in.: wierzba lšska, jarzšb brekinia, cieszynianka wiosenna, rzeżusznik Hallera, wilczomlecz pstry czy omieg górski, granicę wschodniš: róża francuska i czartwa porednia, a południowš: mšcznica lekarska i wierzba czerniawa. 5. Na obszarze województwa lšskiego występujš zespoły rolinnych, które dzieli się na trzy grupy: lene i zarolowe, nielene naturalne oraz nielene pochodzenia antropogenicznego. Występujš tu ponadto zespoły rolinne endemiczne. a) zbiorowiska lene i zarolowe - drzewostan zespołów lenych tworzy sosna pospolita oraz krzewy kruszyny i jałowca. W runie występujš krzewinki, mchy i trawy (m. in. mietlica pospolita, kostrzewa owcza, miałek pogięta, borówki i orlica pospolita). Spotykać tu można także gruszyczki, pomocnika baldaszkowego, korzeniówkę pospolitš, widłaki i szczodrzyńce, a ponadto rosnš tu: turzyca kulista, czosnek niedwiedzi, żywiec dziewięciolistny, kokorycz pusty, przytulia wonna, szczyr twardy, zawilec gajowy i żółty, czyciec leny, pszeniec gajowy, ciemiężyca zielona, tojad dzóbaty, jesion oraz olsza. W bagiennych zespołach borów trzcinkowych runo pokrywa cienka warstwa torfu. Występuje tu: trzęlica modra, trzcinnik owłosiony, żurawina błotna, borówka bagienna i bagno zwyczajne. Dla zbiorowisk zarolowych tego zespołu charakterystyczne sš: wierzba szara, wiciowa, purpurowa, trójpręcikowa oraz bez czarny. b) zbiorowiska nielene naturalne - do tego zespołu należy rolinnoć błotna, szuwarowa, torfowiska i mszarniki. Występujš tu: gršżel żółty, rosiczka okršgłolistna, grzybień biały, bobrek trójlistkowy, szczotlicha siwa, żurawina błotna oraz strzęplica sina. c) zbiorowiska nielene pochodzenia antropogenicznego - zaliczajš się do nich łški oraz zbiorowiska chwastów zbożowych i okopowych. Jest to tzw. rolinnoć segetalna, czyli powstajšca z woli człowieka oraz rolinnoć ruderalna - występujšca mimo woli człowieka. Spotkać tu można: pełnik europejski, mieczyk dachówkowy, kosaciec syberyjski, goryczkę wšskolistnš, kukułkę szerokolistnš, kłosownicę pierzastš, maki, przetaczniki, złoć łškowa, rolnicę pospolitš, miłek letni, czechrzycę grzebieniowš, tobołki przerosłe oraz wierzbówkę. d) zespoły endemiczne - najważniejszym endemicznym zespołem województwa lšskiego jest wspomniana wyżej warzucha polska. Poza tym występuje tu zespół olenika górskiego - jest to naskalna murawa z olenikiem górskim i pięciornikiem wiosennym. Temu zespołowi często towarzyszš również: zanokcice murowa i skalna, czycica drobnokwiatkowa, wiechlina spłaszczona i wietlik wyprężony. 6. wiat zwierzęcy: Województwo lšskie cechuje duże bogactwo i różnorodnoć wiata zwierzęcego. W jego granicach mieszkajš 63 gatunki ssaków, a 36 z nich jest rzadko spotykanych w Europie. Należš do nich: kret i ryjówki - aksamitna (na zdjęciu), górska, rednia). Sporód gryzoni występujš: smużka, koszatka, darniówka tatrzańska, popielica, bóbr europejski, suseł moręgowany i orzesznica. Ponadto tereny te zamieszkujš: wydra, wilk, ry, niedwied brunatny, łasica, borsuk, gronostaj, tchórz, kuna, lis, jenot, sarna, dzik i tumak. Na lšsku występuje, aż 262 gatunków ptaków lęgowych (w całej Polsce jest ich 392). Najbardziej znane z nich, to: wróbel, skowronek i bażant. Największe skupiska tworzš jednak gatunki wodno - błotne. Często spotykane sš stada kaczek, łabędzi, łysek, perkozów i mew. Z innych ptaków występujš: bocian biały, europejski i czarny, jastrzšb gołębiarz, myszołów, krogulec, kobuz, pustułka, orzeł bielik, sokół wędrowny, sowy, kuropatwy, głuszec oraz cietrzew. Sporód gadów liczne sš na lšsku jaszczurki (padalec zwyczajny, zwinka, zaskroniec zwyczajny, żmija zygzakowata i gniewosz plamisty). W przeszłoci występował tu również żółw błotny. Płazy sš w tym regionie reprezentowane przez prawie wszystkie gatunki spotykane w Polsce. Należš do nich: salamandra plamista, kumak górski, traszka górska, grzebiuszka ziemna, ropuchy (szara, zielona, paskówka), żaba mieszka, trawna i moczarowa oraz rzekotka drzewna. Z ryb, które występujš w górskich odcinkach rzek, charakterystyczne sš: lipienie, pstršgi, miętusy, minog strumieniowy, strzebla potokowa i różanka. W stawach hoduje się sandacza, szczupaka i węgorza, a ponadto: amura białego, karpia, lina, lizę. W omawianym regionie występuje też bogaty wiat bezkręgowców. Sš to owady (ważki, kałużnice, chruciki, pasikonik zielony i wierszcz polny), limaki, pijawki i raki (rzeczny, stawowy i pręgowany). RÓDŁA: - http://pl.wikipedia.org/wiki/Ska%C5%82ka_(wojew%C3%B3dztwo_%C5%9Bl%C4%85skie) - http://www.bryk.pl/teksty/liceum/geografia/geografia_fizyczna/8135-%C5%9Bwiat_ro%C5%9Blin_i_zwierz%C4%85t_wojew%C3%B3dztwa_%C5%9Bl%C4%85skiego.html
Kdfn