Współczesne koncepcje i systemy pedagogiczne
Pedagogika Opiekuńczo-Socjalna
Prowadzący: Dr M. Satoła
Grupa AP02
Rok I
Srusz Aleksandra
Janusz Korczak ,, Jak Kochać Dziecko, Prawo Dziecka do Szacunku”
hcę nauczyć rozumieć i kochać;cudowne, pełne Życia i olśniewających niespodzianek –twórcze „nie wiem” współczesnej wiedzy w stosunku do dziecka.Chcę, by zrozumiano, że żadna książka,żaden lekarz nie zastąpią własnej czujnej myśli,własnego uważnego spostrzegania ...”
Janusz Korczak w swym utworze przekazuje nam wiele cennych wskazówek, oraz wyjaśnień zachowań dziecka, których często nie jesteśmy w stanie zrozumieć. Dzięki tej lekturze możemy inaczej spojrzeć na dziecko i jego potrzeby. Niestety nie jesteśmy jako rodzice bądź przyszli rodzice edukowani pod kontem pedagogicznym czy psychologicznym tak wiec książka może być nam bardzo pomocna wręcz jestem przekonana że każdy wyciągnie z niej coś dla siebie, coś co pomoże mu w obcowaniu z dzieckiem, czy nawet jeśli już mamy własne dzieci ukaże jakie błedy popełnialiśmy, co mogło być lepiej, co możemy przekazać dzieciom gdy pojawią się w rodzinie wnuki, a już z pewnością będziemy mogli polecić książkę Janusza Korczaka.
Jednak musimy pamięcać (co autor sam podkreśla) aby nie traktowac lektury jako gotowej recepty na wychowanie. Musimy pamiętać że każde dziecko jest inne i każda sytuacja wymaga innego podejścia i środków. Książka jest tylko albo i aż pomoca dla rodziców, gdyż tak naprawdę najcennienszych informacji, refleksji dostarcza obserwacja zachowań dziecka.
W dzisiajszym świecie chcemy by dziecko było wygodne. Sama obserwuję rodziny gdzie rodzice narzekają że płacze, że spać nie można, że marudzi. Jednak nie patrza na to z innej strony. Przecież dziecko nie ma być dodatkiem do nas tylko my mamy być dla dziecka. Przeciez sami się na to decydujemy, a skoro się decydujemy to przyjmujemy wraz z dzieckiem radości, smutki, dni dobre oraz te złe. Podjęcie się wychowania dziecka nie powinno być traktowane jak zabawa. To co my przekażemy dziecku, to ono będzie przekazywac dalej, własnym dzieciom.
Janusz Korczak ukazuje swoje przywiązaniei miłość jaką daży dzieci. Tym małym istotom daje specjalne miejsce w społeczeństwie a zatem i prawa, których powinniśmy przestrzegać w obcowaniu z DZIEĆMI. Wśród nich to najważniejsze: prawo dziecka do szacunku; prawo do tego by bhyło tym czym jest. Rodzice nie mogą ukrywać dziecka przed swiatem. Ma ono poznac go z każdej strony, tak aby radzic sobie w dorosłym życiu. Rodzicom niejednokrotnie wydaje się że chroniąc dziecko przed złem robią najlepiej, co jednak paradoksalnie nie jest prawdą. Dziecko musi się samo przekonac sparzyć, aby wiedziało co jest dobre a co złe. Nie kazmy dzieciom wierzyc nam na słowo w każdej sytuacji bo kiedyś nas zabraknie i kto im powie co wybrac, co będzie najlepsze. Każdy z nas buduje swoją życiową wiedze na doświadczeniu, wiec nie zabierajmy tego własnym dzieciom. Faktem jest że wymaga to niesamowitej cierpliwości i wytrwałości, jednak myslę że watro, gdyż profity sa póóźniej ogromne. Widzimy młodego człowieka, który ma cel w życiu, który ma marzenia, jest ambitny, osiąga sukcesy, wytycza sobie drogę, jest dobrym rodzicem, gdyż jeśli ktoś był dobrze wychowany, otaczany miłością, ciepłem, z pewnościa przeniesie to na własną rodzinę.
Myslę ze twórczość Janusza Korczaka powinna być omawiana i czytana w liceach czy technikach, gdyż jest znakomitym przygotowaniem do rodzicielstwa, które stawia przed nami wiele trudności.
Z pewnoscią zmieniłaby poglądy, czy spojrzenie na dziecko kazdej osoby, która przeczyta tą książkę. Pozatym, czyta się ją bardzo przyjemnie. Napisana jest ładnym językiem aczkolwiek nie utrudniającym przekazu. Metafory i przenośnie pozwalają na lepsze zrozumienie autora.
Oluuska