Unihokej.doc

Unihokej to dyscyplina sportu, która powstała na początku lat osiemdziesiątych w Szwecji. Proste przepisy gry i możliwość jej uprawiania przez wszystkich bez względu na wiek i poziom sprawności w prawie każdych warunkach sprawia, że unihokeja uprawia coraz więcej osób. W Polsce gra ta pojawiła się na początku lat dziewięćdziesiątych i od tego czasu zyskuje coraz więcej sympatyków. Dzięki promocji unihokeja przez Polską Federację Unihokeja i Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki wiele uczniowskich klubów sportowych otrzymało sprzęt do uprawiania tej dyscypliny sportu. Niniejsze opracowanie pomoże nauczycielom wychowania fizycznego i instruktorom pracującym w uczniowskich klubach sportowych w uatrakcyjnieniu zajęć z unihokeja przez zabawy, w których dzieci opanowywać będą określone elementy techniki i taktyki gry.

LEGENDA

1.     MIJANKA

Liczba ćwiczących – dowolna;

Miejsce – dowolne (równa powierzchnia z zaznaczonymi liniami);

Cel zabawy – doskonalenie elementów technicznych i ogólny rozwój sprawności;

Przybory – kije i piłki do unihokeja dla każdego ćwiczącego;

Ustawienie – w dwóch szeregach twarzami do siebie na liniach w odległości 9-12m;

Przebieg zabawy. Na sygnał ćwiczący prowadzą piłkę na miejsce za linią przeciwnej drużyny i ustawiają się w określonej przez prowadzącego pozycji. Wygrywa szereg (zespół) który pierwszy wykona zadanie. Warianty: określanie różnych pozycji wyjściowych i końcowych; określenie sposobu prowadzenia piłki.

2.     PROWADZENIE PIŁKI WE WSKAZANYM KIERUNKU

Liczba ćwiczących – dowolna;

Miejsce – dowolne (równa powierzchnia z zaznaczonymi liniami);

Cel zabawy – doskonalenie elementów technicznych i ogólny rozwój sprawności;

Przybory – kije i piłki do unihokeja dla każdego ćwiczącego;

Ustawienie – w luźnej gromadzie;

Przebieg zabawy. Na sygnał ćwiczący prowadzą piłkę w dowolnym kierunku. Prowadzący daje znak ręką, w jakim kierunku ma być prowadzona piłka. Ćwiczący będąc w kontakcie z piłką obserwują prowadzącego, na znak zmieniają kierunek poruszania się. Warianty: prowadzenie piłki określonym sposobem.

3.     WYŚCIG RZĘDÓW

Liczba ćwiczących – dowolna, parzysta;

Miejsce – dowolne (równa powierzchnia);

Cel zabawy – doskonalenie elementów technicznych i ogólny rozwój sprawności;

Przybory – kije do unihokeja dla każdego ćwiczącego, jedna piłka na zespół, znaczniki;

Ustawienie – w rzędach przy znacznikach ustawionych na jednej linii, w odległości 10-15 metrów drugie znaczniki;

  Przebieg zabawy. Na sygnał pierwsi zawodnicy prowadzą piłkę w kierunku znacznika, omijają go, podają następnemu z drużyny i przebiegają na koniec własnego rzędu. Wygrywa drużyna, która szybciej wykona ćwiczenie. Warianty: prowadzący określa sposób prowadzenia piłki i (lub) sposób wykonania podania.

4.     WYŚCIG NUMERÓW

Liczba ćwiczących – dowolna, parzysta;

Miejsce – dowolne (równa powierzchnia);

Cel zabawy – doskonalenie elementów technicznych i ogólny rozwój sprawności;

Przybory – kije i piłki do unihokeja dla każdego ćwiczącego, znaczniki;

Ustawienie – w rzędach za znacznikami w kierunku środka pola zabawy, , każdemu ćwiczącemu w drużynie przydzielony jest numer, znaczniki ustawione w czterech rogach kwadratu;

Przebieg zabawy. Na sygnał prowadzącego, np. „jedynki”, każdy ćwiczący z numerem jeden prowadzi piłkę za trzema znacznikami pozostałych drużyn. Zawodnik, który pierwszy powróci na pozycję wyjściową zdobywa 4 pkt, drugi 3 pkt, trzeci 2 pkt i czwarty 1 pkt. O zwycięstwie decyduje suma punktów zdobytych przez drużynę. Warianty: określenie kierunku i (lub) sposobu prowadzenia piłki

5.     SZTAFETA WAHADŁOWA

Liczba ćwiczących – dowolna, parzysta;

Miejsce – dowolne (równa powierzchnia);

Cel zabawy – doskonalenie elementów technicznych i ogólny rozwój sprawności;

Przybory – kije do unihokeja dla każdego ćwiczącego, jedna piłka na zespół, znaczniki;

Ustawienie – każdy zespół ustawiony w dwóch rzędach naprzeciw siebie w odległości 10-15 metrów, znaczniki w odległości 3-5 metrów od siebie;

Przebieg zabawy. Na sygnał prowadzącego ćwiczący posiadający piłkę prowadzą ją w kierunku znaczników i podają pierwszemu ćwiczącemu z przeciwnego rzędu, a następnie biegną na koniec przeciwnego rzędu. Zwycięża zespół, którego zawodnicy pierwsi wrócą na swoje miejsca. Warianty: prowadzenie i (lub) podanie piłki określonym sposobem.

6.     PIŁKA DO PODAJĄCEGO

Liczba ćwiczących – dowolna, parzysta;

Miejsce – dowolne (równa powierzchnia);

Cel zabawy – doskonalenie umiejętności wykonania dokładnego podania, kształtowanie postaw sportowego współzawodnictwa oraz podnoszenie ogólnej sprawności fizycznej;

Przybory – kije do unihokeja dla każdego ćwiczącego, jedna piłka na zespół, znaczniki;

Ustawienie – każdy zespół ustawiony rzędzie, naprzeciw zespołu w odległości 5-10 metrów stoi jeden z partnerów (podający), znaczniki w odległości 5-10 metrów od siebie określają długość podania;

Przebieg zabawy. Na sygnał prowadzącego podający podają piłkę każdemu zawodnikowi swojej drużyny, a ci podają ją z powrotem do podającego i biegną na koniec swojego rzędu. Wygrywa zespół, który szybciej wykona ćwiczenie. Warianty: wykonanie podania określonym sposobem.  

7.     WYŚCIG SZEREGÓW

Liczba ćwiczących – dowolna, parzysta;

Miejsce – dowolne (równa powierzchnia);

Cel zabawy – doskonalenie umiejętności wykonania dokładnego podania;

Przybory – kije do unihokeja dla każdego ćwiczącego, jedna piłka na zespół, znaczniki;

Ustawienie – każdy zespół ustawiony w dwóch szeregach twarzami do siebie w odległości 5-10 metrów, odległość między ćwiczącymi 3-5 metrów;

Przebieg zabawy. Na sygnał prowadzącego pierwsi z każdej drużyny podają piłkę partnerowi naprzeciw. Ten podaje piłkę do następnego stojącego naprzeciw. Piłka nie omijając nikogo trafia do ostatniego zawodnika. Wygrywa drużyna, która pierwsza ukończy wyścig. Warianty: podanie z przyjęciem piłki; podanie bez przyjęcia piłki; różne rodzaje podań.

8.     KRĘGLE

Liczba ćwiczących – dowolna, parzysta;

Miejsce – dowolne (równa powierzchnia);

Cel zabawy – doskonalenie umiejętności wykonania dokładnego podania;

Przybory – kije i piłki do unihokeja dla każdego ćwiczącego, kręgle (znaczniki);

Ustawienie –zespół ustawiony w szeregu za linią odległą o 10-15m od kręgli;

Przebieg zabawy. Na sygnał prowadzącego każdy zawodnik drużyny uderza piłkę w kierunku kręgli. Następnie to samo robi druga drużyna. O zwycięstwie decyduje większa ilość przewróconych kręgli. Warianty: określenie sposobu uderzenia piłki.

9.     KTO CELNIEJ STRZELA

Liczba ćwiczących – dowolna, parzysta;

Miejsce – dowolne (równa powierzchnia);

Cel zabawy – doskonalenie dokładności podania i ogólny rozwój sprawności;

Przybory – kije do unihokeja dla każdego ćwiczącego, jedna piłka na zespół, znaczniki;

Ustawienie – każdy zespół ustawiony w dwóch rzędach naprzeciw siebie w odległości 10-15 metrów, w połowie odległości między rzędami stoją znaczniki w odległości 2 metrów od siebie, które stanowią bramki;

Przebieg zabawy. Na sygnał prowadzącego pierwszy z każdego rzędu uderza piłkę do bramki. Jeśli trafi, zdobywa punkt dla zespołu. Następnie pierwszy z rzędu znajdującego się naprzeciw zatrzymuje piłkę i strzela na bramkę. Wygrywa drużyna, która zdobędzie więcej punktów. Warianty: określenie sposobu uderzenia piłki.

10.                       OBRONA TWIERDZY

Liczba ćwiczących – dowolna;

Miejsce – dowolne (równa powierzchnia);

Cel zabawy – doskonalenie dokładności podania i poruszania się w obronie i w ataku;

Przybory – kije do unihokeja dla każdego ćwiczącego, 2-3 piłki, znaczniki;

Ustawienie – zawodnicy stoją wokół bramek w odległości 10-15 od nich. Przy bramkach stoją dwaj zawodnicy broniący.  

Przebieg zabawy. Atakujący starają się trafić piłką między znaczniki. Broniący zatrzymaną piłkę podają ponownie atakującym, którzy przy pomocy podań próbują ominąć obrońców. Zwycięża para obrońców, która w określonym czasie (3-5 minut) obroni więcej strzałów. Warianty: określony sposób uderzenia piłki do bramki i (lub) określony sposób podania piłki między atakującymi.

powrót do strony szkoły podstawowe         

powrót do strony OPRACOWANIA NAUCZYCIELI

POWRÓT DO STRONY DOMOWEJ