Eric Lacanau & Paolo Luca - Grzeszni papieże - Dolce vita na dworze watykańskim w średniowieczu i renesansie.pdf - Historia - Średniowiecze (różne zagadnienia) - morefaya2006

Eric Lacanau / Paolo Luca

GRZESZNI PAPIEŻE

Dolce vita na dworze watykańskim w średniowieczu i renesansie

Świętowali otoczone tajemnica orgie.

Sobory wabiły tysiące prostytutek.

Najpiękniejsze i najsłynniejsze kurtyzan były ich kochankami i towarzyszkami zabaw.

Władza sztyletu, trucizny i tortur. Sabaty czarownic - intrygi - nepotyzm - korupcja.

Jest to pierwsza kronika na temat rozpustnego życia papieży w średniowieczu i renesansie.

Autorzy prezentują barwny dokument tamtych czasów w oparciu o akta i dokumenty sądowe,

tajne protokóły oraz prywatne dzienniki.

Tytuł oryginału: DIE SUNDIGEN PAPSTE

Dolce vita am Hof des Yatikans in Mittelalter und Renaissance.

SPIS TREŚCI:

Madonny miłości.

Prostytutki, sutenerzy i orgie w Watykanie

..............................................................................

Playboye z Zamku Św. Anioła.

Szalone życie kardynałów

.....................................................................................................

III

Kobiecy regiment w Watykanie.

Jak kobiety rządziły papieżami

..............................................................................................

Dolce vita zastępców Boga.

Luksus, przepych i oszałamiające uczty.

................................................................................

Rzymscy łowcy czarownic.

Procesy i zbrodnicze wyroki inkwizycji

................................................................................

Czarownicy z tiarą.

Kult demonów, zamki upiorów i czarne msze

........................................................................

VII

Transakcje w imieniu Pana.

Nepotyzm, handel odpustami, intrygi i korupcja

....................................................................

VIII

Mordercy na Tronie Piotrowym.

Władza sztyletu, trucizny i tortur

...........................................................................................

Sędziowie w białym ornacie.

Skandaliczne procesy: seks w klasztorach, kazirodztwo i sodomia

........................................

Dzieci papieży.

Miłostki, kariery, wpływy

......................................................................................................

Tajne archiwa Watykanu.

Od miłosnych sprawozdań do Żywotów kurtyzan Aretina

.....................................................

Krótkie biografie papieży

......................................................................................................

Bibliografia.

..........................................................................................................................

Madonny miłości.

Prostytutki, sutenerzy i orgie w Watykanie

Antonia jak oślepiona zamknęła na moment oczy, ale jasność, która wdzierała się nawet przez

zaciśnięte powieki, nie była blaskiem słońca. Światło pochodziło od potężnej rotundy z dwiema czworokątnymi

nasadami, która wraz z wieżami, murami i cyną wydawała się płynąć w powietrzu.

,,Popatrz" — zawołała matka Antonii. — ,,Zamek Św. Anioła!"

Antonia nie mogła jeszcze uwierzyć, że osiągnęły swój ceł. Ale nie było to złudzenie. Tysiące pielgrzymów

wędrowało koło nich przez Via Recta do Watykanu.

Oczy dziewczyny nabrały blasku, kiedy zaczęła wodzić wzrokiem po papieskim pałacu. Matka jej,

prostytutka i stręczyciełka, opowiadała, że w rzeczywistości pałac ten był Babilonem miłości. Świątynią uciech

miłosnych, budowlą o potężnych rozmiarach, z sielankowymi ogrodami i zabytkowymi pomieszczeniami, w

których to Ojciec Święty i najwięksi dostojnicy kościelni odbywali tajemne schadzki miłosne.

,,To miejsce jest kopalnią złota dla młodych, w sztuce miłości uzdolnionych kobiet" — wyjaśniła jej

matka. Dziewczyna, która zna się na tym zmysłowym rzemiośle, może bardzo szybko ze stanu pospolitej ulicznicy

wznieść się do rangi papieskiej madonny miłości i żyć jak księżniczka w aurze przepychu i bogactwa.

O tym wszystkim marzyła Antonia, która nie urodziła się wcale jako księżniczka. Ujrzała świat w małej

tos-kańskiej wiosce; wiosce, w której panowała bieda.

Gdy Antonia dojrzała, matka jej stwierdziła, że z biedy tej brudnej wsi wyrasta prawdziwa księżniczka.

Antonia miała niezwykle piękne rysy twarzy, jedwabiste jasne włosy i delikatną skórę o barwie miodu. Była

cudem wyszukanej piękności i w wieku siedemnastu lat stała się już niezwykle atrakcyjną kobietą. Miała pełne,

twarde, młode piersi, wąską talię i długie piękne nogi. Otaczała ją aura upajającej zmysłowości. Czar ten

polegał głównie na tym, że za rozkwitłą kobiecością kryła się dziewicza niewinność. Matka jej wiedziała dobrze,

że przez taką kombinację córce jej nie tylko nikt się nie oprze, lecz walory te stanowią niezwykły kapitał, który

można zamienić na srebro.

Widziała to każdego dnia w spojrzeniach mężczyzn. Antonia nie mogła przejść przez ulicę, nie

otrzymując jednoznacznych propozycji. Wszyscy mężczyźni widzieli w niej coś niezwykłego. Każdy pragnął ją

zdobyć i był gotów za to zapłacić. Chytry, chłopski rozum mówił matce Antonii, jak wykorzystać ten łut

szczęścia, jaki niespodziewanie dała jej natura w postaci córki.

Pewnego dnia powiedziała: ,,Pojedziemy do Rzymu. Tam przyjedzie książę i poprowadzi cię dalej".

I tak jesienią 1501 roku matka z córką znalazły się w Rzymie. Zatrzymały się w zajeździe przy Torre di Nona,

który leżał dokładnie naprzeciw Zamku Św. Anioła na drugim brzegu Tybru.

Młodzi mężczyźni z tej dzielnicy zachwyceni byli czarem i zmysłowością jasnowłosej piękności z

prowincji. Wkrótce pojawili się pierwsi zalotnicy, wywodzący się spośród rzymskiej złotej młodzieży. Wszyscy ci

kawalerowie składali hołd Antonii. W swoich wspaniałych kaftanach z aksamitu i atłasu wywierali na niej

wielkie wrażenie. Matka jednak ostrzegała ją: “Nie wolno ci oddawać się pierwszemu lepszemu. Musisz

sprzedawać swoje dziewictwo tak drogo i tak często, jak to tylko możliwe".

Antonia rzuciła jej pelne zdziwienia spojrzenie: “Tak często, jak to możliwe?"

Na rubasznej twarzy matki pojawił się wyrafinowany uśmiech i wskazała na Watykan: ,,Ja

sprzedawałam swoją cnotę więcej razy niż różne szelmowskie klechy swoje pierwsze msze". Zniżyła głos do

szeptu: ,,Jest to trik znany w każdym burdelu, należy tylko umieć sporządzić odpowiedni odwar z ałunu i

terpentyny".

,,A mężczyźni dają się na to nabrać?" — zachichotała Antonia.

Matka kiwnęła potwierdzająco głową: ,,Ale musisz nauczyć się najważniejszej zasady wszystkich kurew".

,,A jaka ona jest?"

,,Musisz zawrócić mężczyźnie w głowie i wiedzieć, jak go najlepiej utrzymać przy sobie. Dopiero, gdy doskonałe

opanujesz tę sztukę, będziesz mogła wyciągać mu pieniądze z kieszeni".

Antonia była pojętną uczennicą. W kilka tygodni nauczyła się całego kunsztu prostytutek, a wieści o jej

niezwykłym talencie i urodzie rozeszły się na cały Rzym. Codziennie godzinami przesiadywała na balkonie, aby

jeszcze bardziej wybielić swe jasne włosy. Bo też blond włosy były bardzo modne i istniały niezliczone recepty

na ich upiększanie. Antonia używała przyrządu, jakby kapelusza bez denka, na którym rozpościerała swoje bujne

sploty. I tak uzyskały one z czasem barwę pola pszenicy w lecie.

W późne popołudnie przed Wszystkimi Świętymi dziewczyna siedziała jak zwykłe na balkonie i cieszyła

się z ostatnich ciepłych promieni słońca. Wielu pielgrzymów przeciągało nad brzegiem Tybru, a Zamek Św.

Anioła błyszczał w jesiennym słońcu jak przepyszny relikwiarz.

Nagle jakiś zalotnik zeskoczył z konia przed balkonem. W wieczornym świetle twarz jego błyszczała jak

miedziana maska. W ciemnych, głęboko osadzonych oczach błyszczał ogień, jednocześnie pociągający i

niepokojący. Antonia spostrzegła od razu, że musi to być szlachcic. Dosiadał wspaniałego konia. Na głowie

nosił czarny beret z piórami. Przyodziany był w strój z białego adamaszku, a na to narzucony miał wedle

francuskiej mody płaszcz z czarnego aksamitu. Zalotnik rzucił ogniste spojrzenie, zeskoczył z konia i wszedł do

domu. Antonia zeszła z balkonu do sąsiadującego z nim pokoju, gdzie jej matka stawiała na stole kabale z kart.

Znała się ona nie tylko na tej sztuce, potrafiła również przygotowywać napoje miłosne i inne czarodziejskie

mikstury.

Gdy weszła córka, obrzuciła ją spojrzeniem: “Czy coś się stało?"

,,Właśnie przyjechał jakiś zalotnik".

“Mam nadzieję, że to żaden z tych młodzieńców, co to nie mają dukata w kieszeni".

Antonia uśmiechnęła się.

,,Myśłę, że ten jest jakiś szczególny".

Matka położyła karty na stole — ,,A zatem pozwól mi prowadzić rozmowy".

Wstała i wyszła z pokoju.

Po chwili Antonia podeszła do drzwi i przyłożyła do nich ucho. Rozległy się charakterystyczne kroki człowieka w

butach do konnej jazdy. Potem usłyszała go wchodzącego po schodach na górę, a następnie swoją matkę

rozmawiającą szeptem z nieznajomym kawalerem. Nie mogła zrozumieć ani słowa.

Po dłuższej chwili kroki się oddaliły. Antonia cofnęła się. W tej samej chwili drzwi się otworzyły i matka weszła

do pokoju. Oczy jej sprawiały wrażenie, jakby nagle ujrzała skarbiec ze złotem.

“Kim był ten szlachcic?'' — zapytała zniecierpliwiona Antonia.

Matka mrugnęła do niej okiem: “Ten kawaler może być dla nas kopalnią złota".

“No, więc zdradź mi jego nazwisko" — powiedziała znużona Antonia.

Matka oblizała wargi — “Chodzi o syna Ojca Świętego".

Antonia słyszała już wiele o papieskim legacie. Uchodził on w Rzymie za najpotężniejszego i

najbardziej niebezpiecznego z łudzi. Otaczali go najemnicy i kondotierzy, a jego kasztelani rezydowali prawie

we wszystkich zamkach. Znany był ze swojej przebiegłości i okrucieństwa, ale też z zamiłowania do luksusu i

niepohamowanej żądzy. Kochał kobiety i wałki byków. Mówiło się, że jednym cięciem potrafi odrąbać

zwierzęciu łeb.

Patrzyła na matkę wielkimi oczami: “Czego on chciał?"

Przysadzista kobieta uśmiechała się z zadowoleniem.

“Dziś wieczorem odbędzie się w jego rezydencji w Watykanie przyjęcie, na którym będą szacowne prostytutki i

kurtyzany. I ty, mój złoty skarbeczku, zostałaś także zaproszona".

“Co?"

Przez chwilę Antonia była zmieszana — “Mamo, czy to żart?"

“Nie, moje złotko. Dostałaś najwspanialszą propozycję, jaką otrzymać może dziewczyna w twoim wieku".

Położyła rękę na ramieniu Antonii: ,,Teraz nadeszła chwila, gdy twoja piękność przyniesie zapłatę. Jeśli

zostaniesz kurtyzaną w Watykanie, będziemy zabezpieczone na wszystkie czasy i będziemy mogły prowadzić

spokojne życie".

Antonia stała zdumiona.

,,Chodź" — powiedziała matka. — ,,Musisz przygotować się do swojego najważniejszego występu. Masz na to

ledwie godzinę. Potem przyjdą po ciebie."

Obie kobiety zajęły się przygotowaniami.

Antonia wyjęła z szafy suknię głęboko wyciętą, bez rękawów, i chciała ją zakładać.

“Nie możesz wystąpić w tym stroju przed Ojcem Świętym" — powiedziała matka.

Antonia rzuciła jej pełne zdziwienia spojrzenie: ,,Ależ w niej można dopiero w pełni docenić moje piersi i moją

białą skórę".

Ani się obejrzała, jak matka podniosła rękę i siarczyście uderzyła ją w policzek.

,,Ty małe, głupie ścierwo, już czas, żebyś zastanowiła się nad swoją rolą".

Antonia stała niewiarygodnie zmieszana.

Matka wyciągnęła wysoko zapinaną czarną suknię z długimi rękawami: ,,Zakładaj ją!"

,,Ale ona mi się nie podoba".

Matka uderzyła ją znowu w policzek — ,,Przed Ojcem Świętym musisz wystąpić tak wstydliwie, jak zakonnica".

Antonia popatrzyła na nią z niedowierzaniem: “Jak zakonnica?"

“Tak, jak zakonnica; żadnych szminek i dekoltów. Musisz odróżniać się od innych kurew w Watykanie. To działa

znacznie lepiej. Rozumiesz?"

Antonia przytaknęła i bez słowa założyła suknię. Gdy była już gotowa, matka obejrzała ją dokładnie. Bujne

włosy jak złoty welon spadały na czarny aksamit jej sukni.

Matka wydawała się być ukontentowana — “Teraz wyglądasz jak dobrze wychowana dama. Zachowuj się

nienagannie, kiedy już będziesz w Watykanie. Przede wszystkim nie pij za dużo wina. Nie uśmiechaj się do

innych mężczyzn — zachowaj uśmiech tylko dla tego, który cię zaprosił. Ojcu Świętemu poślij też kilka miłych

spojrzeń, gdy będziesz w jego pobliżu. Rozmawiaj z Jaśnie Wielmożnym, ale niezbyt wiele. Bądź mu dobrą

towarzyszką i daj do zrozumienia, że masz dla niego coś jeszcze poza tym".

Matka pogładziła jej złote włosy — “Czy mnie zrozumiałaś?"

Antonia przytaknęła.

Matka uśmiechnęła się z zadowoleniem — “Jeśli posłuchasz moich rad, twój czar uwiedzie Ojca Świętego, a ty

będziesz dobrze sytuowaną damą".

Wkrótce potem zabrała Antonię czarna lektyka. Noc była jasna, a na niebie pojawiło się tylko trochę chmur.

Srebrzyste światło księżyca padało na Zamek Św. Anioła i wprawiało Antonię w nieznany jej dotąd stan

podniecenia.

Była to noc Wszystkich Świętych i nagłe pomyślała, że według starych wierzeń nadaje się ona najlepiej na sabat

czarownic.

W tym momencie przypomniały jej się wszystkie te okropne historie, opowiadane wówczas w Rzymie.

Mówiło się, że stary papież jest adeptem czarnej magii i zna się na tajemnych rytuałach czarnoksięskich. Poza

tym opowiadano, że kiedy nie jest zmęczony, wyprawia w swojej świątyni okryte tajemnicą nocne orgie z

kurtyzanami, ogierami i kłączami. Nie czynił tego bynajmniej sam, ale w towarzystwie swojej córki i syna,

którym był oddany nie tyłkojako osoba duchowna, ale również jako kochający ojciec.

W tych skandalizujących opowieściach mówiło się też o kazirodztwie w rodzinie papieskiej: uważano, że córka

utrzymuje stosunki nie tylko ze swym ojcem, ale i bratem.

Antonia dostała gęsiej skórki. Uchyliła odrobinę zasłony w lektyce i ujrzała, jak mijają wejście do Watykanu.

Teraz nie było już odwrotu.

Pochodnie rzucały migotliwe, wężowate żółte blaski na wysokie mury pałacu. Papież zbudował swoją siedzibę

jak fortecę, bronioną przez armatę, pochodzącą z dobytku jakiegoś eks-króla, a kupioną za pięćdziesiąt tysięcy

dukatów.

Antonia słyszała również, że we wnętrzu zamku znajduje się pięć podziemnych więzień, w których dogorywali

przeciwnicy papieża.

Te ponure myśli napędziły jej strachu, zmusiła się jednak, aby skierować je w inną stronę. Myślała o przepychu i

bogactwie, jakie panowało w Watykanie, a z którego ona miała również czerpać korzyści. Papieskie metresy

cieszyły się wielkim poważaniem i żyły w luksusie. Antonia słyszała nawet, że niektóre z nich miały być

ogłoszone świętymi.

I ona pragnęła zostać taką kurtyzaną. Nie miała ochoty więcej być biedna i nikomu nieznana.

W tym momencie lektykę postawiono przed apartamentem syna papieża. Pojawił się służący z pochodnią i

poprowadził gościa do prywatnych pokojów.

Już z oddali dało się usłyszeć podniesione głosy i muzykę. __iet zdawał się być w pełnym toku.

Kiedy weszła do sali, została na moment prawie oślepiona. Migotliwe światło kandelabrów rzucało złote blaski

na bajkową scenerię. Wystawny stół uginał się pod stosami wyszukanych potraw i słodyczy. Dostojne

towarzystwo raczyło się nimi obficie. Licznie zgromadzone kurtyzany i ich kawalerowie byli wspaniale,

ekstrawagancko ubrani. Pili wino z niewielkich pucharów i śmiali się swawolnie, podczas gdy mezzano,

przygrywając na lutni, śpiewał pieśni.

Antonia czuła się urzeczona. Po raz pierwszy zobaczyła na własne oczy rezydencję papieża, będącą

domem uciech opanowanym przez kurtyzany i spragnionych miłości księży.

W pewnej chwili wzrok jej padł na frontową stronę stołu i ujrzała tam mężczyznę z czarną maską na twarzy,

złowieszczo błyszczącą w błasku świec.

W pierwszej chwili Antonii wydawało się, że ujrzała samego Boga. Ale potem przypomniała sobie te

wszystkie niezwykłe opowieści, które słyszała o papieżu. Nie był on Bogiem, choć jego potęga i bogactwo

zdawały się nieopisanie wielkie. Był jednak tylko człowiekiem, który za maską ukrywał swą zniekształconą przez

syfilis twarz.

Nagle spostrzegła, że zdejmuje on maskę, a jego wzrok zatrzymał się na niej. Mimo swych blizn był pię-

knym, ciemnowłosym mężczyzną. Kiedy na jego ustach pojawił się tajemniczy uśmiech, odpowiedziała mu tym

samym...

***

W wielu źródłach znajdują się doniesienia o ówczesnych orgiach z pięćdziesięcioma

kurtyzanami, co dla większości kronikarzy stanowi fakt nie budzący wątpliwości.

Najbardziej prominentnym gościem był papież Aleksander VI (1492-1503).

Johannes Burchard, który siedemnaście lat wcześniej pełnił urząd mistrza ceremonii

na dworze papieskim, zachował dla potomnych opis takiej dzikiej hulanki. Zapis w jego

dzienniku z niedzieli 31 października 1501 roku brzmi:

Eric Lacanau & Paolo Luca - Grzeszni papieże - Dolce vita na dworze watykańskim w średniowieczu i renesansie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: