góry świętokrzyskie.pdf

Przegl¹d Geologiczny, vol. 56, nr 10, 2008

Regionalizacja tektoniczna Polski — Góry Œwiêtokrzyskie i regiony przyleg³e

Andrzej Konon 1

Tectonic subdivision of Poland: Holy Cross Mountains and adjacent areas. Prz. Geol., 56: 921–926.

Abstract.TheHolyCrossMountains Fold Belt, the Odrzywó³–Æmielów Graben, the Radom–Kraœnik Horst

and the Mazovia–Lublin Graben are located in the contact zone between the Paleozoic Platform and the East Euro-

pean Craton, eastwards of the Variscan foreland basin. The Holy Cross Mountains Fold Belt consists of the Kielce

and the £ysogóry Fold Zones. The boundary between the Kielce and £ysogóry Fold Zones is formed by the Holy

Cross Fault. Southwestern border of the Kielce Fold Zone is probably consistent with the extent of the folds in the

Ma³opolska Block. The £ysogóry Fold Zone is probably bordered from northeast by the Skrzynno Fault, which is

also a boundary of the Radom–Kraœnik Horst from the southwest. The Radom–Kraœnik and the Mazovia–Lublin

Graben are separated by the Kazimierz–Ursynów Fault. Northeastern border of the graben is the Kock Fault.

Keywords: Holy Cross Mountains Fold Belt, Kielce Fold Zone, £ysogóry Fold Zone, Odrzywó³–Æmielów Graben, Radom–Kraœnik

Horst, Mazovia–Lublin Graben

Problematyk¹ zwi¹zan¹ z podzia³em tektonicznym Gór

Œwiêtokrzyskich i regionów po³o¿onych bezpoœrednio od

nich na pó³nocny wschód zajmowa³o siê wielu autorów,

którzy coraz bardziej szczegó³owo przedstawiali budowê

struktur tektonicznych i coraz precyzyjniej definiowali ich

granice. Mimo to zarówno struktury, jak i ich granice s¹

nadal w niektórych miejscach przedmiotem dyskusji.

W artykule tym jest podjêta próba zaprezentowania ujed-

noliconego podzia³u na jednostki tektoniczne obszaru

obejmuj¹cego pod³o¿e platformy zachodnioeuropejskiej

i krawêdŸ kratonu wschodnioeuropejskiego w planie pod-

permskim — od Gór Œwiêtokrzyskich po Lublin (ryc.1i2).

Kielecka strefa fa³dów jest ograniczona od pó³nocne-

go wschodu uskokiem œwiêtokrzyskim, a po³udniowo-

-zachodni¹ granicê stanowi prawdopodobny zasiêg fa³dów

w obrêbie bloku ma³opolskiego (ryc. 1). Od po³udnia w

zachodniej czêœci kieleckiej strefy fa³dów mo¿na wyró¿niæ

liczne fa³dy pierwszego rzêdu — antyklinê chêciñsk¹ ,

synklinê ga³êzicko-bolechowick¹ , antyklinê dymiñsk¹ ,

synklinê kieleck¹ , antyklinê niewachlowsk¹ oraz synkli-

nê miedzianogórsk¹ (Czarnocki, 1938, 1961a–f; Filono-

wicz, 1973; Hakenberg, 1973) (ryc. 3). Na po³udnie od

antykliny chêciñskiej, w obrêbie wychodni mezozoicz-

nych wystêpuje antyklina Zbrzy , wyznaczaj¹ca zasiêg

wychodni paleozoicznych. Ska³y paleozoiczne maj¹ tu wiêk-

sze upady ni¿ wystêpuj¹ce powy¿ej, o podobnej podat-

noœci warstwy ska³ mezozoicznych (Filonowicz, 1967;

Stupnicka, 1972), co sugeruje ju¿ czêœciowe sfa³dowanie

w m³odopaleozoicznym etapie deformacji.

Fa³dy w Górach Œwiêtokrzyskich czêsto wykazuj¹

zmienn¹ geometriê wzd³u¿ przekrojów poprzecznych

(Czarnocki, 1919, 1938, 1961a–f), co powoduje nieraz

powstanie rozga³êzieñ (ryc. 3). Fa³dy stwierdzone wzd³u¿

przekroju A–B–C (ryc. 4) kontynuuj¹ siê w kierunku

wschodnim (ryc. 3). Antyklina chêciñska w zachodniej

czêœci jest asymetryczna, o po³udniowej wergencji (Czar-

nocki, 1929a; Kutek & G³azek, 1972; Kowalski, 1975), a w

kierunku wschodnim ma na ogó³ symetryczn¹ budowê

(Czarnocki, 1956, tab. 21; Kutek & G³azek, 1972; Haken-

berg, 1973). Wed³ug Filonowicza (1967, 1968) antyklina ta

w odleg³oœci ok. 6 km na wschód od Chêcin ma ju¿ geome-

triê wachlarzowat¹, a w dalszej czêœci dochodzi do roz-

dzielenia fa³du pierwszego rzêdu na dwa antyklinalne

rozga³êzienia w postaci antyklin komórkowskiej i ³abê-

dziowskiej (ryc. 3). Antyklina dymiñska prawdopodob-

nie kontynuuje siê w kierunku wschodnim jako antyklina

daleszycka ,a synklina kielecka , zgodnie z mapami Czar-

nockiego (1938) i Filonowicza (1973, 1976), przypusz-

czalnie kontynuuje siê jako synklina daleszycka , która

przechodzi ku wschodowi w synklinê bardziañsk¹ (Czar-

nocki, 1957a) (ryc. 3). Geometria antykliny niewachlow-

skiej równie¿ zmienia siê od zachodu, gdzie fa³d ten ma

budowê asymetryczn¹ (Czarnocki, 1938; Filonowicz,

1973), ku wschodowi, gdzie przewa¿a geometria wachla-

rzowata, co powoduje, ¿e dwie struktury antyklinalne s¹

rozdzielone drugorzêdn¹ synklin¹ (Czarnocki, 1956, tab.

12; 1957a) (ryc. 3).

Góry Œwiêtokrzyskie

Góry Œwiêtokrzyskie s¹ paleozoicznym pasmem fa³-

dowym (ang. Holy Cross Mountains Fold Belt ) sk³ada-

j¹cym siê z wielu fa³dów pierwszego rzêdu (o skali regio-

nalnej), które cechuje bardzo zmienna d³ugoœæ falowa, od

ok. 1 km do ponad 8 km (ryc.3i4).

Pasmo fa³dowe Gór Œwiêtokrzyskich sk³ada siê z dwóch

stref tektoniczno-facjalnych, wyró¿nionych ju¿ przez Czar-

nockiego w 1919 r. jako region ³ysogórski i kielecki.

Podzia³ Czarnockiego uszczegó³owi³ w 1926 r. Samsono-

wicz, wyró¿niaj¹c w czêœci kieleckiej pas antyklinalny kli-

montowski i synklinê centraln¹, a w czêœci ³ysogórskiej pas

antyklinalny œwiêtokrzyski i synklinê pó³nocn¹ (Samsono-

wicz, 1926), co zosta³o zmienione w czêœci po³udniowej na

antyklinorium chêciñsko-klimontowskie i synklinorium

kielecko-³agowskie (Znosko, 1962).

W tym opracowaniu w opisie podzia³u tektonicznego

pasma fa³dowego Gór Œwiêtokrzyskich jest proponowane

stosowanie terminów strefy fa³dów (w celu wyraŸniejsze-

go podkreœlenia ni¿szej rangi w stosunku do pasma): ³yso-

górska strefa fa³dów ( £ysogóry Fold Zone ) oraz kielecka

strefa fa³dów ( Kielce Fold Zone ). Obie strefy fa³dów —

³ysogórska i kielecka s¹ rozdzielone uskokiem œwiêto-

krzyskim (ang. Holy Cross Fault ), stanowi¹cym ich odpowie-

dnio granicê po³udniowo-zachodni¹ i pó³nocno-wschodni¹

(ryc.1i3).

1 Wydzia³ Geologii, Uniwersytet Warszawski, ul. ¯wirki

i Wigury 93, 02-089 Warszawa; Andrzej.Konon@uw.edu.pl

921

Przegl¹d Geologiczny, vol. 56, nr 10, 2008

20°

Warszawa

22°

52°

I '

52°

Lublin

Kielce

Warszawa

Lublin

Kielce

50°

Kraków

20°

50 km

22°

Ryc. 1. Szkic tektoniczny rejonu Gór Œwiêtokrzyskich z proponowanymi granicami jednostek tektonicznych (na podstawie

Dadleza, 2001, 2006; Malinowskiego i in., 2005; Gutercha & Grada, 2006; Królikowskiego, 2006; Mazura & Jarosiñskiego, 2006)

Fig. 1. Tectonic sketch-map of the Holy Cross Mountains region with proposed boundaries of tectonic units (after Dadlez, 2001,

2006; Malinowski et al., 2005; Guterch & Grad, 2006; Królikowski, 2006; Mazur & Jarosiñski, 2006)

pasmo fa³dowe Gór Œwiêtokrzyskich

Holy Cross Mountains Fold Belt

rów

Odrzywo³u-Æmielowa

Odrzywó³-Æmielów

Graben

zr¹b

radomsko-kraœnicki

Radom-Kraœnik

Horst

rów

mazowiecko-lubelski

Mazovia-Lublin

Graben

I '

kielecka strefa fa³dów

Kielce Fold Zone

uskok

œwiêtokrzyski

Holy Cross

Fault

³ysogórska strefa fa³dów

£ysogóry Fold Zone

uskok

Skrzynna

Skrzynno

Fault

uskok

Nowego Miasta

Nowe Miasto

Fault

uskok

Kazimierza-Ursynowa

Kazimierz-Ursynów

Fault

uskok

Kocka

Kock

Fault

NNE

Bo¿a Wola

Radoszyce

Skrzynno

Garwolin

10km

[km]

Ryc. 2. Uproszczony przekrój geologiczny na podstawie danych geofizycznych wzd³u¿ linii zaznaczonej na ryc. 1 (Dziewiñska & Petec-

ki, 2004; zmieniona); — kambr, — ordowik, S — sylur, D — dewon, C — karbon, P — perm, T — trias, J — jura, K — kreda

Fig. 2. Simplified geological cross-section based on geophysical data, along the line marked on Fig. 1 (Dziewiñska & Petecki, 2004; modified);

— Cambrian, — Ordovician, S — Silurian, D — Devonian, C — Carboniferous, P — Permian, T — Triassic, J — Jurassic, K — Cretaceous

£ysogórska strefa fa³dów (wystêpuj¹ca na NE od uskoku

œwiêtokrzyskiego) jest ograniczona od pó³nocnego wscho-

du, zgodnie z propozycj¹ Kowalczewskiego (2002), praw-

dopodobnie uskokiem Skrzynna (ang. Skrzynno Fault )

(ryc. 1 i 2). Uskok ten, wg mapy geologicznej Po¿aryskie-

go i Dembowskiego (1983) oraz wyników badañ geofi-

zycznych (Dziewiñska i in., 2000; Kowalczewski, 2002;

Dziewiñska & Petecki, 2004), ma ponad 100 km d³ugoœci,

a wg Narkiewicza (2003, ryc. 1) ok. 35 km. Rezultaty

badañ geofizycznych sugeruj¹, ¿e uskok ten mo¿e docho-

dziæ do g³êbokoœci nawet ponad 10 km (Dziewiñska &

Petecki, 2004).

922

Przegl¹d Geologiczny, vol. 56, nr 10, 2008

Uskok Skrzynna wczeœniej by³ nazywany uskokiem

Rzeczycy–Skrzynna–Lubienia (Kowalczewski, 1981,

1985). Wed³ug Kowalczewskiego (1985, 1998, 2002) dys-

lokacja ta by³a aktywna ju¿ w póŸnym paleozoiku i zosta³a

reaktywowana w mezozoiku i kenozoiku. Rezultaty badañ

Hakenberga i Œwidrowskiej (1998) sugeruj¹ jednak póŸ-

niejsz¹ aktywnoœæ tego uskoku — w œrodkowym i póŸnym

triasie, co mo¿e oznaczaæ, jeœli przyjmiemy tê interpreta-

cjê, ¿e pó³nocno-wschodnia granica ³ysogórskiej strefy

fa³dów jest po³o¿ona bli¿ej zrêbu radomsko-kraœnickiego,

np. wzd³u¿ uskoku Nowego Miasta, co sugeruje chocia¿by

Narkiewicz (2007) oraz Narkiewicz i Dadlez (2008).

sto–Radom (Narkiewicz, 2007; Narkiewicz & Dadlez,

2008), jest proponowane skrócenie nazwy tej nieci¹g³oœci

do uskoku Nowego Miasta, tak jak to stosowa³ Po¿aryski

(1997) i w koñcowej czêœci pracy Kowalczewski (2002).

Zr¹b radomsko-kraœnicki

Zr¹b radomsko-kraœnicki (ang. Radom-Kraœnik Horst )

wystêpuje na po³udniowy zachód od rowu mazowiecko-lu-

belskiego, miêdzy uskokiem Kazimierza–Ursynowa,

Kazimierza jak proponuje Dadlez (2001), a uskokiem

Nowego Miasta (ryc. 1 i 2). Obszar ten zosta³ wydzielony

jako podniesienie radomsko-kraœnickie, gdzie nad

pod³o¿em krystalicznym wystêpuj¹ sfa³dowane ska³y kam-

bryjsko-sylurskie oraz dewoñskie (¯elichowski, 1972,

1983). Antonowicz i in. (2003) oraz Antonowicz i Iwanow-

ska (2003b) zaproponowali wydŸwigniêcie strefy radom-

sko-kraœnickiej poprzez pasywne podniesienie warstw nad

nasuniêciem i utworzenie w tym miejscu dupleksu.

£ysogórska strefa fa³dów sk³ada siê ze struktury obej-

muj¹cej g³ównie ska³y kambryjskie Pasma G³ównego oraz

synkliny bodzentyñskiej , antykliny bronkowickiej i kil-

ku mniejszych, tzw. wyspowych elementów (np. Czarnoc-

ki, 1950, 1957b; Jaroszewski, 1972; Filonowicz, 1966,

1970) (ryc.3i4).

Budowa Pasma G³ównego stanowi dyskusyjny pro-

blem (ryc. 3 i 4). Od po³udnia jest ono ograniczone

pod³u¿nym uskokiem œwiêtokrzyskim, a od pó³nocy usko-

kiem pó³nocno³ysogórskim, stwierdzonym we wschodniej

czêœci ³ysogórskiej strefy fa³dów (Kowalczewski i in.,

1976; Kowalczewski, 2004), prawdopodobnie kontynu-

uj¹cym siê wzd³u¿ ca³ego pasma (Mastella & Mizerski,

2002). Pasmo G³ówne by³o opisywane jako masa ³ysogór-

ska (np. Czarnocki, 1929b), jak równie¿ jako fa³d ³ysogór-

ski (np. Czarnocki, 1939, 1950, 1957b), antyklina

³ysogórska (Filonowicz, 1973) czy skiba ³ysogórska (Zno-

sko, 1962). Wed³ug Mastelli i Mizerskiego (2002) oraz

Konona (2007) struktura ta sk³ada siê z wielu bloków tek-

tonicznych powsta³ych w wyniku ruchu przesuwczego

wzd³u¿ uskoku œwiêtokrzyskiego i jest wewnêtrznie

sfa³dowana (Czarnocki, 1957b, fig. 18; Filonowicz, 1973)

(ryc. 4). Przed etapem uskokowania przesuwczego by³a

prawdopodobnie kompletn¹ antyklin¹, w której krótsze

skrzyd³o uleg³o stopniowo redukcji w trakcie skracania

pod³u¿nego. Wyniki badañ palinologicznych (Szczepanik,

2001), wskazuj¹ce na wystêpowanie ska³ górnokambryj-

skich w po³udniowej czêœci ³ysogórskiej strefy fa³dów tu¿

przy uskoku œwiêtokrzyskim, sugeruj¹ mo¿liwoœæ przy-

wrócenia terminu antyklina, stosowanego wczeœniej. W

celu odró¿nienia od nazwy nadrzêdnej jednostki tektonicz-

nej jest proponowane przyjêcie nazwy antyklina £ysicy

(ryc.3i4).

Rów mazowiecko-lubelski

Rów mazowiecko-lubelski (ang. Mazovia-Lublin Gra-

ben ) wyró¿niony przez ¯elichowskiego (1972) wystêpuje

na pó³nocny wschód od zrêbu radomsko-kraœnickiego (ryc.

1 i 2). Od pó³nocnego wschodu jest ograniczony uskokiem

Kocka, a od po³udniowego zachodu uskokiem Kazimie-

rza–Ursynowa.

Nazewnictwo uskoków ograniczaj¹cych rów mazo-

wiecko-lubelski ulega³o zmianom. Pocz¹tkowo ¯elichow-

ski (1972) okreœli³ przebieg uskoków odpowiednio wzd³u¿

linii Czersk–¯elechów–Kock–Wasylów oraz Grójec–Ka-

zimierz Dolny–Wysokie–Izbica–Zamoœæ. W obrêbie rowu

mazowiecko-lubelskiego powy¿ej pod³o¿a krystalicznego,

ska³ kambryjskich i sylurskich wystêpuj¹ ska³y dewoñ-

sko-karboñskie (¯elichowski, 1972). Od pó³nocnego

zachodu rów jest ograniczony uskokiem Grójca, rozpozna-

nym pocz¹tkowo na d³ugoœci 35 km (¯elichowski, 1983,

¯elichowski i in., 1983), który kontynuuje siê prawdopo-

dobnie w kierunku po³udniowo-zachodnim (Dadlez,

2001), a jak sugeruj¹ wyniki badañ grawimetrycznych, co

najmniej do uskoku œwiêtokrzyskiego (Dziewiñska &

Petecki, 2004).

Alternatywna interpretacja budowy rowu zapropono-

wana przez Antonowicza i in. (2003) zak³ada, ¿e rów

mazowiecko-lubelski jest pasywn¹ synklin¹ powsta³¹

poprzez podniesienie warstw nad nasuniêciem, w obrêbie

odk³utej antykliny Warki–Kazimierza i strefy trójk¹tnej

Kocka. W tej interpretacji, podtrzymanej w odpowiedzi na

pytania Dadleza (2003), Antonowicz i Iwanowska (2003a)

stwierdzaj¹ brak wyraŸnych uskoków ograniczaj¹cych

basen lubelski od NE i SW, przez co neguj¹ rowow¹,

postinwersyjn¹ strukturê tektoniczn¹. Pogl¹d ten jest dys-

kutowany np. przez Narkiewicza (2003), który sugeruje

wystêpowanie uskoków ograniczaj¹cych basen powsta³y

w zwi¹zku z tektonik¹ przesuwcz¹ (Narkiewicz, 1998).

Rezultaty badañ Krzywca (2007), sygnalizowane ju¿

wczeœniej (Krzywiec & Narkiewicz, 2003), sugeruj¹

mo¿liwoœæ interpretacji strefy uskokowej Kocka jako

obszaru poddanego skracaniu w póŸnym karbonie, kiedy to

dosz³o do deformacji nad stref¹ uskoków odwróconych.

Podobnie granica po³udniowa rowu mazowiecko-lubel-

skiego zosta³a przedstawiona jako strefa uskoków odwró-

conych, przez co nast¹pi³o wyniesienie zrêbu

radomsko-kraœnickiego w stosunku do rowu (Krzywiec,

2007).

Rów Odrzywo³u-Æmielowa

Rów Odrzywo³u–Æmielowa (ang. Odrzywó³–Æmielów

Graben ) wyró¿niony zosta³ przez Kowalczewskiego

(1981, 1985, 2002) pomiêdzy uskokami Skrzynna i Nowe-

go Miasta o kierunkach NW-SE (ryc. 1 i 2). Rów ten przed-

stawiony na mapie geologicznej w skali 1 : 1 000 000

Po¿aryskiego i Dembowskiego (1983) jako synklina zbu-

dowana ze ska³ dewoñskich i karboñskich, o obu

skrzyd³ach przeciêtych uskokami pod³u¿nymi, wed³ug

Dadleza (2001) mo¿e siê kontynuowaæ równie¿ w kierun-

ku po³udniowo-wschodnim. Struktura ta jest stwierdzana

równie¿ badaniami geofizycznymi, np. na modelach gra-

wimetrycznych i magnetycznych (Dziewiñska & Petecki,

2004, fig. 51) czy na przekrojach sejsmiczno-geologicz-

nych z anomaliami grawimetrycznymi w redukcji Bougu-

era (Dziewiñska & Petecki, 2004, fig. 45).

W pracy tej ze wzglêdu na wieloœæ stosowanych nazw,

zwi¹zanych z uœciœlaniem przebiegu uskoku, np. Nowe

Miasto–I³¿a–Ba³tów (Kowalczewski, 2002), Nowe Mia-

923

MEZOZOIK

MESOZOIC

KREDA CRETACEOUS

MEZOZOIK

MESOZOIC

TRIAS TRIASSIC

JURA JURASSIC

PALEOZOIK

PALEOZOIC

£u.

Ryc. 3. Mapa geologiczna Gór Œwiêtokrzyskich (na podstawie Czarnockiego, 1938, 1961a–f; Filonowicza, 1973; Konona, 2007); ant. — antyklina, syn. — synklina; kielecka strefa fa³dów (od

pó³nocy): Bk a. — ant. bukowska, MG s. — syn. miedzianogórska, N a. — ant. niewachlowska, Ba s. — syn. Bartoszowin, Bl a. — ant. bieliñska, M³ a. — ant. ma³acentowska, P³ s. — syn.

P³ucek, P³ a. — ant. P³ucek, ¯-K s. — syn. ¿ernicko-karwowska, Bc a. — ant. Baækowic, Sb-G s. — syn. sobiekurowsko-grocholicka, Ub a. — ant. Ublinka, Md s. — syn. Miêdzygórza, K a. —

ant. kielecka, K s. — syn. kielecka, R s. — syn. Radlina, £g s. — syn. ³agowska, P s. — syn. piotrowska, Kb a. — ant. Kabzy, U s. — syn. Ujazdu, D a. — ant. dymiñska, G-B s. — syn. ga³êzic-

ko-bolechowicka, Ch a. — ant. chêciñska, Rz s. — syn. Rzepki, Zb a. — ant. Zbrzy, Ns a. — ant. niestachowska, O a. — ant. Or³owin, Dl s. — syn. Daleszyc, Dl a. — ant. Daleszyc, Km a. —

ant. komórkowska, £ s. — syn. ³abêdziowska, £ a. — ant. ³abêdziowska, Bd s. — syn. bardziañska, Oc a. — ant. Ociesêk, R a. — ant. Radwana, Wg s. — syn. wygie³zowska, £w a. — ant.

£ownicy, Br s. — syn. beradzka, Nw s. — syn. Nawodzic; ³ysogórska strefa fa³dów : £ys a. — ant. £ysicy, Br a. — ant. bronkowicka, Bo s. — s. bodzentyñska, Wd a. — ant. wydryszowska;

g³ówne uskoki (u): £ u. — ³ysogórski, N£ u. — pó³nocno³ysogórski, Ps u. — psarski, MG u. — miedzianogórski, N u. — niewachlowski, P u. — Por¹bek, BK u. — Bielin Kapitulnych, P³ u. —

P³ucek, Ja u. — Janczyc, MS u. — strefa uskokowa Mójczy, B u. — Brzechowa, £k u. — £ukawek, £-M u. — £agowa-Micha³owa, W u. — Wszachowa, D u. — Daleszyc, O u. — Oziêb³owa,

Op u. — Opatowa, S u. — Samotni

Fig. 3. Geological map of the Holy Cross Mountains (after Czarnocki, 1938, 1961a–f; Filonowicz, 1973; Konon, 2007); ant. — anticline, syn. — syncline; Kielce Fold Zone (from the north): Bk

a. — Bukowa ant., MG s. — Miedziana Góra syn., N a. — Niewachlów ant., Ba s. — Bartoszowiny syn., Bl a. — Bieliny ant., M³ a. — Ma³acentów ant., P³ s. — P³ucki syn., P³ a. — P³ucki ant.,

¯-K s. — ¯erniki-Karwów syn., Bc a. — Baækowice ant., Sb-G s. — Sobiekurów-Grocholice syn., Ub a. — Ublinek ant., Md s. — Miêdzygórz syn., K a. — Kielce ant., K s. — Kielce syn., R s.

— Radlin syn., £g s. — £agów syn.; P s. — Piotrów syn., Kb a. — Kabza ant., U s. — Ujazd syn.; D a. — Dyminy ant., G-B s. — Ga³êzice-Bolechowice syn., Ch a. — Chêciny ant., Rz s. —

Rzepka syn., Zb a. — Zbrza ant., Ns a. — Niestachów ant., O a. — Or³owiny ant., Dl s. — Daleszyce syn., Dl a. — Daleszyce ant., Km a. — Komórki ant., £ s. — £abêdziów syn., £ a. — £abê-

dziów ant., Bd s. — Bardo syn., Oc a. — Ociesêki ant., R a. — Radwan ant., Wg s. — Wygie³zów syn., £w a. — £ownica ant., Br s. — Beradz syn., Nw s. — Nawodzice syn.; £ysogóry Fold

Zone : £ys a. — £ysica ant., Br a. — Bronkowice ant., Bo s. — Bodzentyn syn., Wd a. — Wydryszów ant.; main faults (F): £ u. — £ysogóry F., N£ u. — Northern £ysogóry F., Ps u. — Psary

F., MG u. — Miedziana Góra F., N u. — Niewachlów F., P u. — Por¹bki F., BK u. — Bieliny Kapitulne F., P³ u. — P³ucki F., Ja u. — Janczyce F., MF u. — Mójcza F. Zone, B u. — Brzechów

F., £k u. — £ukawki F., £-M u. — £agów-Micha³ów F., W u. — Wszachów F., D u. — Daleszyce F., O u. — Oziêb³ów F., Op u. — Opatów F., S u. — Samotnia F.

synklina

Rzepki

Rzepka

Syncline

antyklina

chêciñska

Chêciny

Anticline

synklina ga³êzicko-

-bolechowicka

Ga³êzice-Bolechowice

Syncline

antyklina

dymiñska

Dyminy

Anticline

kielecka strefa fa³dów

Kielce Fold Zone

synklina

kielecka

Kielce

Syncline

antyklina

niewachlowska

Niewachlów

Anticline

synklina

miedzianogórska

Miedziana Góra

Syncline

³ysogórska

strefa fa³dów

£ysogóry

Fold

Zone

N C

SSW

NNE SW

Œu.

[m]

J 3

T 1

D 2

T 1

P 2 D 3

D 2

P 2 T 1 P 2

D 3 D 2

D 2

C 2 O

400

Chêciny

P 2

C 1 D 3

D 1

P 2

D 3

C 1

D 3

C 2

400

-400

T 2

T 1

C 1

D 1

C 1

D 1

C 1

C 2

C 1

C 2

D 1

D 2

D 1

C 2

1km

D 1

D 2 D 2

D 1

C 1

S D

antyklina £ysicy

£ysica Anticline

³ysogórska strefa fa³dów

£ysogóry Fold Zone

synklina bodzentyñska

Bodzentyn Syncline

antyklina bronkowicka

Bronkowice Anticline

N E

Bronkowice

N£ u.

[m]

D 3

T 1 P 2 D 2

400

-400

C 2

C 3

D 1

D 2

D 1

1km

D 1

wapienie

limestones

dolomity

dolomites

gezy

gaizes

piaskowce

sandstones

piaskowce i mu³owce

sandstones and mudstones

piaskowce i szarog³azy

sandstones and greywackes

zlepieñce

conglomerates

³upki

shales

i³owce

claystones

i³owce i mu³owce

claystones and mudstones

Ryc. 4. Przekroje geologiczne; a — wzd³u¿ linii A–B–C (patrz ryc. 3) przez kieleck¹ strefê fa³dów (na podstawie Filonowicza, 1973; Hakenberga, 1973); b — wzd³u¿ linii D–E (patrz ryc. 3) przez

³ysogórsk¹ strefê fa³dów (Filonowicz, 1970; zmodyfikowana); 1 — kambr dolny, 2 — kambr œrodkowy, 3 — kambr górny, D 1 — dewon dolny, D 2 — dewon œrodkowy, D 3 — dewon górny, C 1 — karbon

dolny, P 2 — perm górny, T 1 — trias dolny, T 2 — trias œrodkowy, T 3 — trias górny, J 1 — jura dolna, J 2 — jura œrodkowa, J 3 — jura górna; Œ u. — uskok œwiêtokrzyski, N£ u. — uskok pó³nocno³ysogórski

Fig. 4. Geological cross-sections; a — through the Kielce Fold Zone (A–B–C, see Fig. 3) (after Filonowicz, 1973; Hakenberg, 1973); b — through the £ysogóry Fold Zone (D–E, see Fig. 3)

(Filonowicz, 1970, modified); 1 — Lower Cambrian, 2 — Middle Cambrian, 3 — Upper Cambrian, D 1 — Lower Devonian, D 2 — Middle Devonian, D 3 — Upper Devonian, C 1 — Lower

Carboniferous, P 2 — Upper Permian, T 1 — Lower Triassic, T 2 — Middle Triassic, T 3 — Upper Triassic, J 1 — Lower Jurassic, J 2 — Middle Jurassic, J 3 — Upper Jurassic; Œ u. — Holy Cross

Fault, N£ u. — Northern £ysogóry Fault

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: