Fakty i Mity 35.2009.pdf

UKRYTA RODZINA WOJTYŁY

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

ß Str. 9

http://www.faktyimity.pl

Nr 35 (495) 3 WRZEŚNIA 2009 r. Cena 3,50 zł (w tym 7% VAT)

Marcial Maciel – przełożony zakonu Legioniści Chrystusa – to malwersant wielkich

pieniędzy, pedofil i najbardziej seksualnie rozpasany mnich od czasów Rasputina.

Do tego jeszcze biologiczny ojciec gromadki potomstwa, i to z różnymi kobietami.

O bujnym libido Maciela wiedział jego przyjaciel i promotor Jan Paweł II. Może mu

to bardzo zaszkodzić... W drodze do świętości.

ß Str. 15

ISSN 1509-460X

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 35 (495) 28 VIII – 3 IX 2009 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Tadeusz Rydzyk wierci drugą dziurę. Nie w brzuchu mini-

sterstwa o kasiorę, tylko w ziemi po gorącą wodę. Z pierw-

szego otworu popłynęła letnia, to może z kolejnym będzie le-

piej? Jednak nawet gdyby tatce wytrysnął wrzątek, to suma

dotychczasowych wydatków sprawia, że ewentualne ogrzewa-

nie będzie najdroższe na świecie – policzyli fachowcy. I cóż

z tego? Nie ze swojego wykłada.

Czarna pułapka

Ojciec dyrektor handluje w podległych sobie punktach sprzeda-

ży telefonami komórkowymi radiomaryjnej sieci „wRodzinie”.

A czyni to w niedzielę. – To straszne! Kapłan powinien stoso-

wać zasady, które sam głosi. Nauka Kościoła wobec handlu

w niedzielę jest jednoznaczna – denerwuje się ksiądz Kazimierz

Sowa. Naiwny czy świruje? Księże dziennikarzu, czy ksiądz wi-

dział drogowskaz zmierzający w kierunku, który sam wskazuje?

konaniu, że Kościół papieski to potęga nie do ruszenia,

że z biskupami nie warto zadzierać, bo ludzie ich słuchają.

Zresztą Kościół ma „pałę” na wszystkich – autorytet JPII.

Choć niemal wszyscy to czują, niewielu ma odwagę gło-

śno powiedzieć, iż jest to świat społecznej fikcji. Fikcji,

w której ludzie chodzą do kościoła, bo tak wypada, biorą

ślub w kościele, bo to ładnie wygląda, a pielgrzymka jest

tanią formą spędzenia wakacji. Tak było zresztą od zawsze,

gdyż Kościół, nie mając do zaoferowania nic poza zaadapto-

wanymi na własne potrzeby naukami Jezusa, sam rozwinął

i udoskonalił swój ostatni atut – siłę tradycji. III RP, w fał-

szywym duchu katoojczyźnianym, tylko pogłębiła te zjawi-

ska. Nawet na Podlasiu czy Podkarpaciu wiara mas ograni-

cza się do oddawania haraczu proboszczowi i do niedziel-

nej mszy świętej traktowanej jako wydarzenie towarzy-

skie. Przyznają to nawet niektórzy biskupi, ale nie pła-

czą z tego powodu. Od pasterzowania owieczkom

i głoszenia ewangelii (co wymaga, niestety, pew-

nego świadectwa) wolą bowiem władzę konkret-

ną – polityczną i tę nad dobrami materialnymi.

Po nauczkach, jakie przyniosło episkopato-

wi bezpośrednie sprawowanie władzy

(czas rządów Olszewskiego i Suchoc-

kiej, a potem AWS i PiS), wiedzą już,

że najwięcej zyskuje się na staniu

z boku, deklarowaniu apolityczności

i krytykowaniu. Łatwo-wiernym moż-

na też wówczas wmówić (okrada-

jąc ich jednocześnie z budżetowych

środków), że występuje się w ich

interesie. My się nie wtrącamy do

polityki – mówią biskupi. – My tyl-

ko zwracamy uwagę na konieczność

respektowania w niej wartości. A war-

tości te oznaczają: dotacje budżetowe dla

Kościoła, zwolnienia podatkowe kościelnych

biznesów i oddanie w biskupi zarząd (czyt. od-

danie pieniędzy) wielu ważnych dziedzin życia spo-

łecznego, takich np. jak pomoc społeczna i cmentarze.

Watykańczycy wiedzą, że mając w ręku chociaż cząstkę wła-

dzy publicznej – monopol na cmentarz lub decyzje, komu

udzielić pomocy – trzymają w szachu lokalne społeczności

na czele z wójtem/burmistrzem/prezydentem/starostą. I to

nawet wówczas, kiedy ci nie oczekują poparcia z ambon

w czasie wyborów, czego zresztą dotąd nigdzie nie odnoto-

wano. Mając przed sobą wizję wieloletnich rządów (są gmi-

ny, gdzie od 25 lat wójtem jest ta sama osoba), włodarze

wolą zawrzeć pakt z proboszczem i mieć święty spokój. Oczy-

wiście taki układ zakłada bicie pokłonów sutannie, podpo-

rządkowanie szkół, darowizny i wszelkie inne ustępstwa. Tym

sposobem patologia państwa wyznaniowego rozlewa się

z góry (rząd, Sejm, prezydent) na doły. Po drodze kler doi mi-

nisterstwa, spółki skarbu państwa, organizacje społeczne;

inwigiluje szkolnictwo, harcerstwo, służby mundurowe itd.

Tylko głupota usprawiedliwia karmienie pasożyta. Ale kar-

mienie pasożyta w dobie tak wielu polskich niedostatków

można nazwać tylko zdradą. Kolejny rząd powołany m.in. do

walki z patologiami, w tym kościelnymi (Fun-

dusz Kościelny, „Radio Maryja”, zwolnienia po-

datkowe, rozdawnictwo państwowego i samo-

rządowego mienia itp.), działa na rzecz intere-

sów Watykanu, a nie Polaków. Tyle nam dał

wybór mniejszego zła... Na dobrą sprawę nie

wiadomo, czy dalsze rządy Kaczyńskich, Opus

Dei i Rydzyka nie wyszłyby na lepsze trzeź-

wości polskich umysłów niż zdrada pseudoli-

berałów. A jednak zdrada rządzących Polską

idzie w parze z głupotą, i to dziejową. Bo też

stoi przed nami dziejowa szansa na odcięcie

odwiecznego pasożyta od polskich mózgów i publicznego ko-

ryta. Szansa na położenie kresu permanentnej fikcji. Podob-

ną szansę dostrzegł premier Zapatero w katolickiej Hiszpa-

nii, a także prezydent jeszcze bardziej katolickiej Chorwacji.

Ale oni są mężami stanu. I mają jądra.

Kościół papieski stał przez wieki na dwóch filarach:

1 – żerował na niewiedzy mas, 2 – wykorzystywał swój po-

słuch wśród mas, wpływając na rządzących. Ale niewiedza

to już na świecie przeszłość. Po II wojnie światowej w Eu-

ropie praktycznie wyeliminowano analfabetyzm. Rewolucja

w elektronice, coraz szybsza komunikacja i nieograniczony

dostęp do informacji, telewizja, internet – wszystko to

stworzyło nowego człowieka XXI wieku. Człowiek ten nie

musi już przyjmować wszystkiego na wiarę. Ma za to am-

bicję (niestety, jeszcze nie każdy), by myśleć samodzielnie

i nie być oszukiwanym.

Rządy oparte na religijności narodów kończą się; wal-

czą o przetrwanie jeszcze tylko w kilku krajach islam-

skich. Nawet w polskim Katolandzie kaskadowo spada:

liczba pielgrzymów, kandydatów do kapłaństwa, ofiar-

ność. Tak zwani wierni traktują parafie jak punkty usłu-

gowe; katopropaganda podtrzymująca przy życiu fikcję

katolickiego narodu wymaga coraz większych nakła-

dów finansowych. Dalsze trwanie Kościoła paso-

żyta w Polsce może zapewnić tylko państwo

– poprzez dotacje, ulgi podatkowe i księżowską

kontrolę coraz większej liczby dziedzin życia. Tusk

bezwiednie poddał się tym żądaniom, zamiast

sukcesywnie wycinać watahy. Zaakceptował ku-

riozalną inicjatywę Gowina w sprawie in vitro;

nie zareagował, gdy jego minister Czuma

oświadczył, że in vitro powinno być zaka-

zane; dopuścił, by biskupi wymusili rezy-

gnację państwa z kontroli nad cmenta-

rzami (Polska będzie w tej dziedzinie

pionierem w Europie). Rząd nie re-

aguje, gdy Kościół przerzuca kosz-

ty finansowania swoich kadr na

biedne państwo, o czym „FiM”

piszą każdego tygodnia.

Czy chcemy żyć w takim kra-

ju? My z pewnością nie. Od lat powtarzam, że tamę pań-

stwu wyznaniowemu może postawić u nas tylko szeroka

koalicja lewicy. Ewentualnie z jakimś odłamem prawdziwych

liberałów, choćby byli nimi protoplaści PO i nazywali się Pi-

skorski czy Olechowski. To naprawdę historyczna, niepo-

wtarzalna szansa na uczynienie z Polski nowoczesnego,

świeckiego państwa na miarę wyzwań XXI wieku. Dlatego

apeluję do polityków lewicy: porzućcie głupie, małostkowe

spory; stańcie choć raz na wysokości zadania, udowodnij-

cie, że na salony poszliście dla dobra i interesu społeczne-

go, a nie po to, by zająć tam wygodne stołki. Dajcie świa-

dectwo, że wierzycie w to, co mówicie waszym wyborcom.

Wyprowadźcie ojczyznę z czarnej pułapki. Zapiszcie się zło-

tymi zgłoskami w jej historii. Jeśli tego nie zrobicie, wcze-

śniej przegrywając w rozproszeniu kolejne wybory, okryje-

cie się na zawsze hańbą. A wasi synowie i wnuki i tak zro-

bią to za was.

Jerzy Warchoł ma to, co chciał. Postawił samowolkę – kaplicz-

kę – w Stalowej Woli (jako zaczątek pod nowy, trzeci w oko-

licy kościół), a powiadomiona przez prezydenta miasta pro-

kuratura odmówiła wszczęcia dochodzenia. Z powodu – nie

zgadniecie – „znikomej szkodliwości czynu”, bowiem „kaplicz-

ka nikomu nie zagraża”. Jasne! Nikomu! Z wyjątkiem porząd-

ku prawnego, który stanowi, że za wbicie ogrodzeniowego

słupa bez zezwolenia grozi tęga kara. Nielegalna budowa ko-

ścioła pw. Popiełuszki ruszy w przyszłym roku.

Organizator Festiwalu Dobrego Smaku ogłosił, że Wojciech

Cejrowski od przyszłego roku będzie na poznańskiej impre-

zie persona non grata. Stało się to po kolejnych antygejow-

skich wybrykach wybitnego Ekwadorczyka. Szykuje się też pro-

ces przeciwko niemu o znieważenie mniejszości seksualnej.

Czy czarne chmury nauczą czegoś homofoba? Raczej wątpli-

we, bo już zapowiedział, że nikogo przepraszać nie będzie.

I może mieć rację, bowiem jako ew. osoba niepoczytalna (Kam-

pania przeciw Homofobii żąda przebadania WC przez psy-

chiatrę) jest właściwie bezkarny.

Pewien 82-letni prokurator z Łodzi przeszedł ciężki udar mó-

zgu, który zamienił go w człowieka całkowicie i nieodwracalnie

pozbawionego kontaktu z otoczeniem. Nie przeszkadza to jed-

nak w lustrowaniu prawnika. „Bo takie są przepisy” – oświad-

czył prok. Wygoda z IPN. Mamy nadzieję, że on też kiedyś bę-

dzie lustrowany za literalne stosowanie nieludzkich „przepisów”.

Bełchatowski radny Kazimierz Suchnacki (PiS) został niedaw-

no przyłapany, gdy do „jednorękiego bandyty” wrzucał mone-

tę uwiązaną na sznurku. Zapytany przez policję, co wyprawia,

odparł, że walczy z mafią hazardową. Teraz światło dzienne

ujrzał jego anons na portalu randkowym. Swoje przyrodzenie

nazywa on tam „małym Kaziem” i twierdzi, że Kazia szanuje,

bo na śmietniku go nie znalazł. Dodajmy, że radny Suchnac-

ki ma żonę, trójkę dzieci, no i „małego Kazia” na dodatek.

To już jakaś epidemia. Synod bułgarskiej Cerkwi prawosław-

nej w oficjalnym i groźnym komunikacie sprzeciwia się kon-

certowi Madonny w Sofii w najbliższą sobotę. Bo akurat

przypada rocznica stracenia Jana Chrzciciela. I z czym do lu-

da? U nas wniebowzięcie nie pomogło, to w Bułgarii zwykłe

obcięcie głowy ma wystarczyć?

Urząd Statystyczny Holandii opublikował raport, z którego

wynika, że z roku na rok zmniejsza się w kraju tulipanów od-

setek osób wierzących. Obecnie ateistyczne deklaracje składa

42 procent Holendrów.

Usuwanie symboli religijnych ze szkół niszczy demokrację,

gdyż demokracja winna szanować tylko prawa większości

– twierdzi hiszpański kardynał Eduardo Martínez Somalo. Sta-

lin też tak uważał. Kropka w kropkę!

„Nie ma już huraganów i nie będzie. A to dlatego, że osobi-

ście poprosiłem o to Pana Boga” – oświadczył Charlie Crist,

gubernator nękanej trąbami powietrznymi Florydy. Jak rozma-

wia ze Stwórcą? To proste – jedzie do Ziemi Świętej i zosta-

wia stosowną prośbę w Ścianie Płaczu. Jeśli huragany znikną,

Crist zostanie wybrany do Senatu, o czym marzy od lat.

„Na największym światowym portalu aukcyjnym „Ebay” moż-

na nabyć dwie świątynie katolickie. Sprzedającym jest lewico-

wy burmistrz francuskiego miasta Massat. „Dość tego! Kościo-

łami nikt się nie zajmuje, żaden ksiądz, zaś ich utrzymanie

pochłania jedną piątą komunalnego budżetu!” – piekli się bur-

mistrz. Władze kościelne protestują. „Możecie się sprzeciwiać.

Co z tego? Żyjemy we Francji, a tu państwo i samorząd są

właścicielami świątyń” – odpowiada burmistrz. I ma rację!

JONASZ

Po siedmiu miesiącach we włoskim Superenalotto padła

w końcu szóstka. 148 milionów euro wygrał jegomość, który

kupił los w Bagnone w Toskanii. Na wieść o tym włoscy du-

chowni nie wytrzymali i oświadczyli, że modlą się za szczęśli-

wego zwycięzcę losowania, aby... „spłynął na niego dar szczo-

drości wobec biednych, kościelnych instytucji”.

Z ostatnich doniesień wynika, że biskupi włoscy srodze jed-

nak mogą się zawieść, gdyż wygraną w lotto zgarnął najpraw-

dopodobniej albański ksiądz katolicki Claudio, który właśnie...

pod ziemię się zapadł. I trudno się dziwić, bo każdy ksiądz

zrobiłby podobnie.

O d lat rodzimi politycy i większa część narodu żyją w prze-

Nr 35 (495) 28 VIII – 3 IX 2009 r.

GORĄCY TEMAT

cińscy radni zastanawia-

li się, co zrobić z przyno-

szącym straty szpitalem

miejskim przy alei Wyzwolenia (w la-

tach 1999–2006 miasto musiało do

niego dopłacić prawie 30 mln zł).

Ostatecznie – mimo protestów zarów-

no personelu, jak i mieszkańców

– placówkę przeniesiono do innej lecz-

nicy, a na sprzedaży uzyskanej w ten

sposób zabytkowej nieruchomości

wraz z przylegającym do niej parkiem

(całość to 2,5 ha) miasto spodziewa-

ło się zarobić krocie. Wizja była pięk-

na, szczególnie że dochód ze sprze-

daży znacznie podreperowałby budżet

Szczecina. W 1999 r., kiedy miasto

przejmowało szpital od Polskich Ko-

lei Państwowych, jego wartość osza-

cowano na 21 milionów złotych. Dziś

sam teren wart jest trzy razy tyle.

zadzwonił. Te przekonywały – tłu-

maczy Jarmoliński – że majątkiem

zainteresowane nie są. Ustalenia

„na gębę” przyjął więc jako pew-

nik. Mylił się. Siostry odczekały,

aż urzędnicy budynek dokładnie

oczyszczą i przekażą we władanie

Zarządowi Budynków i Lokali Ko-

munalnych. Wtedy dopiero przypo-

mniały sobie, że od 1910 roku pro-

wadziły w nim szpital oraz dom

dziecka i że w związku z tym ni-

czego bardziej niż powrotu do za-

przestanej działalności nie pragną.

Postanowiły majątek przechwycić

(„Nie możemy zmarnować pracy

sióstr, które były przed nami, ich

dziedzictwa” – argumentuje s. Be-

nedykta Langosz ), powołując się

przy tym na powojenne księgi wie-

czyste oraz na przemożną chęć opie-

ki nad osobami starszymi.

Prezydent Szczecina powodu do

podobnej dumy zapewne nie miał,

bo jego rzecznik prasowy Tomasz

Klek nakarmił dziennikarzy pozba-

wionym treści komunikatem: „Uczest-

nicy wymienili informacje na temat

aktualnej sytuacji prawnej i faktycz-

nej obiektu w związku ze staraniami

sióstr o jego odzyskanie. Ze strony

miasta zostały określone potencjalne

potrzeby i możliwości współdziałania

dla dobra społeczności lokalnej” .

My natomiast nieoficjalnie do-

wiedzieliśmy się, że podczas spotka-

nia siostry za nic nie chciały dać

pisemnej gwarancji, że jeśli przej-

mą były miejski szpital, będą

w nim rzeczywiście prowadziły

działalność leczniczą , a nie na przy-

kład na pniu sprzedadzą. Władzom

miasta ma wystarczyć ustne zapew-

nienie, że o innym przeznaczeniu

Biorąc pod uwagę, że to dopie-

ro początek potyczki, postanowili-

śmy sprawdzić, jak gospodarują sio-

stry miłosierdzia w placówce, którą

przejęły od władz Wrocławia, i to

według identycznego co w Szczeci-

nie scenariusza. W stolicy Dolnego

Śląska też zaczęło się od tradycji

opiekuńczo-leczniczej zakonu i chę-

ci powrotu do dawnej działalności.

Szybko się jednak okazało, że pie-

niądze na ową działalność muszą

się znaleźć w budżecie... miasta,

państwa albo Unii Europejskiej.

Za „odczytywanie potrzeb” spo-

łeczeństwa we Wrocławiu borome-

uszki zabrały się w 2002 r. Wów-

czas (na mocy decyzji Komisji Ma-

jątkowej) odzyskały położony w cen-

trum miasta szpital im. Rydygiera,

tuż po tym, jak miasto zdecydowa-

ło o jego upadłości ze względu na

pielęgniarki, wychowawczynie i skrom-

ne renty i emerytury” – czytamy na

stronie zgromadzenia). Po batalii

o odzyskanie majątku rozpoczęła się

więc batalia o pieniądze. Po latach

udało się otworzyć ZOL, a to tylko

dlatego, że 600 tysięcy złotych dosta-

ły w ramach kontraktu wojewódz-

kiego, zaś urząd miasta zasponsoro-

wał remont dachu, dwie windy, pod-

jazd dla niepełnosprawnych oraz

sprzęt rehabilitacyjny. Na świadczo-

ne usługi kasę daje NFZ.

Jako że na ukończenie „dzieła”

wciąż było za mało, zdesperowane

siostrzyczki powołały w końcu funda-

cję Evangelium Vitae, licząc na wpły-

wy z datków wiernych Kościoła. Aby

podjarać publikę, wymyśliły sobie,

że ich kompleks będzie żywym po-

mnikiem Jana Pawła II . „Choć my,

boromeuszki, podjęłyśmy się działań

przy tworzeniu

owego Żywego

Pomnika Jana

Pawła II, nie

chciałybyśmy

jednak, by było

to dzieło tylko

naszej rodziny

zakonnej (...)

dlatego zapra-

szamy wszyst-

kich, którym pa-

mięć o Janie

Pawle II jest

droga, do włą-

czenia się w to

dzieło” – dekla-

rowały. Trochę

się przeliczyły,

bo datki serc

nie przekracza-

ją 100 tys. zło-

tych rocznie.

Czy wierni

przekazujący

pieniądze wie-

dzą, że ogrom-

ny majątek, na który się składają, mo-

że zostać w każdej chwili sprzedany

(np. na hotel) przez biskupa miej-

sca, jak to się powszechnie w Kato-

landzie dzieje? Trudno powiedzieć...

Jako że więcej na rodzimym

gruncie ugrać nie zdołały, wystąpi-

ły o pieniądze unijne. Tych jednak

nie uzyskały. „W początkach obie-

cano nam pomoc, współpraca z urzę-

dem marszałkowskim układała się

znakomicie. Szkoła i szpital nie mo-

gą ruszyć pełną parą właśnie dlate-

go, że brakuje nam środków. Mi-

mo usilnych starań nie udaje nam

się dotrzeć do władz miasta. Zo-

stajemy odsyłane i nasz głos ginie.

Nie mam pomysłów na ten czas. Bu-

dynek niszczeje coraz bardziej. Za-

stanawiamy się, co dalej. Może na-

sza placówka byłaby zbyt dużą kon-

kurencją dla wrocławskich szpitali”

– na antenie Radia Maryja brak hoj-

ności ze strony dolnośląskiego Urzę-

du Marszałkowskiego obnaża sio-

stra Ewa Jędrzejak . „Na pewno nie

skapitulujemy” – dodaje.

I w to akurat wierzymy.

WIKTORIA ZIMIŃSKA

wiktoria@faktyimity.pl

Fot. JC

Siostry wyciskarki

Pod hasłem troski o chorych zakony

i zgromadzenia zakonne przejmują

kolejne szpitale oraz placówki medyczne.

Przejmują, bo to im się opłaca.

Nic więc dziwnego, że zwietrzy-

ła tu interes Kongregacja Sióstr Mi-

łosierdzia św. Karola Boromeusza

z Domu Generalnego w Trzebnicy.

Dlaczego akurat ona?

Historia: rok 1867 – boromeusz-

ki kupują w Szczecinie ziemię, na

której stawiają szpital i dom dziec-

ka. Majątek tracą po wojnie. W 1946

roku państwo polskie – jako dyspo-

nent majątku poniemieckiego na

Ziemiach Odzyskanych – odmawia

siostrom zwrotu nieruchomości (póź-

nej także odszkodowania), zaś Okrę-

gowy Urząd Likwidacyjny w Szcze-

cinie mocą decyzji Ministerstwa

Ziem Odzyskanych przekazuje ją

Dyrekcji Okręgu Kolei Państwowych.

Ta zakłada w budynku szpital kole-

jowy. Kolejną próbę odzyskania ma-

jątku boromeuszki podejmują w la-

tach 90. XX wieku. Ale ostatecznie

w 1994 r. wycofują swój wniosek

z Komisji Majątkowej, co mogłoby

się wydawać sygnałem zaprzestania

wszelkich roszczeń. Mogłoby...

Teraźniejszość: zanim szczeciń-

scy radni podjęli decyzję o zlikwido-

waniu szpitala miejskiego i – w kon-

sekwencji – jak najszybszej sprze-

daży uzyskanego w ten sposób gma-

chu oraz terenów, wiceprezydent

Szczecina Tomasz Jarmoliński

(PO) pisemnie zwrócił się do sióstr

z uprzejmym zapytaniem, czy są za-

interesowane odzyskaniem nieru-

chomości. Odpowiedzi na piśmie

nie uzyskał (dziś przełożona gene-

ralna idzie w zaparte i twierdzi, że

żadnego pisma na oczy nie widzia-

ła). Wiceprezydent wykazał się więc

katolicką inicjatywą i do sióstr...

18 sierpnia br. w domu księży

emerytów odbyło się pierwsze (za-

inicjowane przez metropolitę szcze-

cińsko-kamieńskiego arcybiskupa

Andrzeja Dzięgę ) spotkanie z pre-

zydentem miasta Piotrem Krzyst-

kiem . Siostrzyczki mydliły władzy

oczy wizją bardzo potrzebnego

w mieście szpitala rehabilitacyjne-

go z oddziałem dla osób przewle-

kle chorych, chęcią powrotu do daw-

nej działalności, odczytaniem no-

wych potrzeb społecznych. „Dysku-

sja przebiegła w dobrej atmosferze

i będziemy się jeszcze spotykać w tej

sprawie z urzędnikami. To dopiero

początek drogi” – cieszyła się prze-

łożona generalna Barbara Groń .

nie może być mowy, bo taka też jest

tradycja zakonu (boromeuszki skła-

dają tzw. ślub miłosierdzia zobowią-

zujący do posługi chorym)...

– Przedstawiciele miasta nie wy-

kluczają, że siostry będą mogły pro-

wadzić swoją działalność w Szczeci-

nie. Jednak nie musi się to odby-

wać w budynkach po szpitalu miej-

skim. Miasto nadal chce zbyć tę nie-

ruchomość w formie przetargu. Na

jednej z wrześniowych sesji rady sta-

nie projekt uchwały w tej sprawie

– zapewnia rzecznik Klek.

ogromne zadłużenia. Wizje siostrzycz-

ki miały doprawdy fantastyczne.

I w sferze fantastyki pozostała ich re-

alizacja (patrz: fot. powyżej). Zamie-

rzały utworzyć m.in. zakład opiekuń-

czo-leczniczy dla osób przewlekle cho-

rych, nowoczesny szpital ginekologicz-

no-położniczy, hospicjum, stołówkę

dla ubogich oraz Wyższą Szkołę Me-

dyczną. Koszt całości – około 50

milionów zł!!! Rzecz jasna – nie

z kasy zakonu ( „dochód kongregacji

stanowią niewielkie pensje sióstr pracu-

jących w większości jako katechetki,

R ówno 2 lata temu szcze-

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 35 (495) 28 VIII – 3 IX 2009 r.

POLKA POTRAFI

Prowincjałki

Święta rodzina

„Zabiłem sąsiadkę” – zakomunikował poli-

cjantom 34-letni Robert G. z Piastowa. Nie

żartował. W szafie stojącej w dużym pokoju Roberta G. leżały zwłoki Graży-

ny P. , doktor nauk medycznych, zastępczyni ordynatora oddziału hematologii

szpitala MSWiA. Została zabita gryfem od ciężarków, kiedy schyliła się, aby

pogłaskać psa sąsiada.

Mieliśmy już akcję „Cała Polska

czyta dzieciom”, teraz przyszła

pora na kampanię skierowaną

specjalnie do małżonków: odna-

wiamy śluby małżeńskie!

Kościół działa w tym roku pod

hasłem: „Otoczmy troską życie”.

W praktyce oznacza to większe za-

interesowanie prowadzeniem się pol-

skich rodzin, z zaglądaniem pod koł-

drę włącznie.

Największymi zagrożeniami „ży-

cia” w oczach kościelnych krytykan-

tów („Gość Niedzielny” z 23.08.) są:

związki niesakramentalne, kobiety,

które „opuściły dom” (znaczy się po-

szły do pracy) i „mentalność rozwo-

dowa” rozpleniona przez organizacje

feministyczne i lewicowe, które nie-

słusznie przekonują, że człowiek ma

prawo do szczęścia – czyli może

na przykład zakończyć nieuda-

ny lub patologiczny związek.

Christine Vollmer ze

Światowej Organizacji Ro-

dzin i Papieskiej Akademii

Życia, chętnie przez ko-

ściółkowych cytowana, za-

powiada: „(...) wszystko szczę-

śliwie odmieni się za jakieś 20

lat. Wtedy władzę przejmą dzie-

ci wychowywane w rodzinach wie-

lodzietnych, a ci, którzy teraz wal-

czą z katolicką familią, już daw-

no poddadzą się eutanazji” (sic!).

Do tego czasu zaślubione pary

mogą ratować się codzienną modli-

twą, która ponoć redukuje liczbę roz-

wodów niemal do zera... W odna-

wianiu katolickich więzi małżeńskich

pomagają też liczne kursy, akade-

mie i szkółki niedzielne, których

przybywa w tempie zastraszającym.

Przyznać trzeba, że opieka księ-

żowska nad katolikami jest absolut-

nie kompleksowa. Narzeczeni po-

znają się w Ruchu Czystych Serc,

gdzie od podstawówki uczą się sze-

roko rozumianej ascezy i trzyma-

nia rąk na kołdrze, co nazywa się

„dochowaniem wierności Jezusowi”.

Świeżo poślubieni też sobie nie

pofolgują. Dla nich powstał Ruch

Czystych Serc Małżeństw, gdzie stu-

diują „rozwijanie czystej miłości

małżeńskiej bez rozdzielania

swych ciał prezerwatywami

i niszczenia jedności duchowej po-

stawą antykoncepcyjną”. Według re-

gulaminu, funkcję głowy rodziny

przejmuje sam Chrystus, a młoda

para ma za zadanie modlić się

i przyjmować każde dziecko, któ-

rym Bóg obdarzy.

Jeśli zbytnia obyczajność już się

nudzi i dochodzi do kryzysu, nale-

ży szybko wstąpić do Krucjaty Mo-

dlitewnej „Ratujmy małżeństwa”.

Tam... nadal się modlą, tyle że

wreszcie w konkretnej intencji. Je-

śli wszystko wzięło w łeb i – po-

wiedzmy – małżonek jest w ciągu

alkoholowym lub puszcza się ile

wlezie („przechodzi duchową

śmierć”), usłyszymy pokrzepiające:

każdy związek sakramentalny jest

do uratowania, w cierpieniu też

można być szczęśliwym. Wielką po-

ciechę stanowią tu świadectwa

szczęśliwych kobiet, których mężo-

wie wyszumieli się, wrócili, a mi-

łość jest znów piękna i wzniosła!

Szczęściary...

Małżeńska przygoda

kończy się w Ruchu Wier-

nych Serc, który rozwodni-

kom i pozostającym w se-

paracji pomaga wytrwać

w wierności... małżeńskiej

i nadziei, czyli – doży-

wotnim celibacie.

JUSTYNA CIEŚLAK

53-letni właściciel jednej z łódzkich kamie-

nic strzelał z wiatrówki do swoich lokatorów.

Ranił trzy osoby. Miał we krwi zaledwie 0,5 promila alkoholu.

Pewien mocno podchmielony mieszkaniec

Debrzna w powiecie człuchowskim wybrał

się do kościoła na wieczorne nabożeństwo. Tam najpierw kazał wszystkim

wyjść ze świątyni, później zaczął wygłaszać kazanie. Człuchowscy policjanci

wycenili je na 1000 złotych.

Tłumacząc policjantom z Trzebieszowa, dla-

czego śpi w swoim fordzie, który tkwił w przy-

drożnym rowie, 47-letni mężczyzna wyjaśnił, że właśnie skończył koszenie zbo-

ża na polu i wracał do domu. Alkomat wykazał u niego ponad 3,5 promila.

Cztery worki suszu kozłka lekarskiego o war-

tości 700 zł ukradli właścicielce 15- i 16-la-

tek z Kamionki. Podczas przeszukania domu jednego ze złodziejaszków natra-

fiono na cztery znaki drogowe skradzione z trasy Parafianka–Baranów–Gródek.

Krystyna M. , polska działaczka z Zaolzia, przez

10 lat obracała ogromnymi kwotami powie-

rzanymi jej przez rodaków z Republiki Czeskiej. Dama przepuściła przez swo-

ją piramidę finansową równowartość 120 milionów złotych, obiecując wyso-

kie odsetki. Po 10 latach działalności zniknęła, pieniądze też. Obecnie obrot-

nej 60-latki poszukuje czeska policja.

Kaszubscy policjanci próbowali zatrzymać pi-

janego kierowcę. Na pomoc mężczyźnie rzu-

cili się jego znajomi i rodzina, którzy oblali funkcjonariuszy benzyną i usiłowa-

li podpalić. Ciekawe, czy stróże prawa nadal palą się do pracy...

Ś rodowiska katolickie są zaniepokojone nawet

nie naruszał wizji świata i rodziny prezentowanej przez

kler rzymskokatolicki, i mimo że spora część nauczy-

cieli odbyła przygotowanie do zajęć na kościelnych uczel-

niach, to nawet tak kosmetyczna zmiana organizacyjna

poirytowała Kościół. „Gość Niedzielny” wezwał katoli-

ków do nieposyłania dzieci na te zajęcia i wyrażania

sprzeciwu wobec „przymusu uczestniczenia w »seksie«”!

Żeby zohydzić edukację seksualną, „Gość Niedziel-

ny” dowodzi, że nikomu na zmianach w tej dziedzinie

nie zależy – z wyjątkiem „grupki

osób, które nie mają w tej spra-

wie nic do gadania”. Grupka ta

jest trzyosobowa i według „GN”

należą do niej posłanki Senyszyn

i Nowacka z Magdaleną Środą.

Wiadomo – baby, zwłaszcza te wol-

ne i niezakompleksione, zdaniem Kościoła, głosu nie ma-

ją. Domaganie się dostępu do wiedzy to – zdaniem ka-

tolickiego tygodnika – „wyraz pogardy” dla katolickiego

społeczeństwa, sugerowanie, że rodzice nie potrafią wy-

chować swoich dzieci. „GN” krzyczy, że w szkołach po-

jawią się „lotne brygady deprawatorów”, i że nie wszy-

scy nauczyciele są „bezpieczni”. Rozumiem, że ich kwa-

lifikacje powinna weryfikować speckomisja parafialna.

Łączenie edukacji seksualnej z „deprawacją” jest

i śmieszne, i straszne. Śmieszne, bo obnaża żenujące fo-

bie erotyczne autorów takich wypowiedzi. Straszne, bo

odwraca uwagę od prawdziwej deprawacji. Zdeprawo-

wany jest nie ten, kto uprawia seks częściej niż inni, ale

np. ten, kto nie uczy młodych skutecznej antykoncep-

cji, niszcząc tym samym ich życie i przyszłość niechcia-

nych dzieci. Największym demoralizatorem jest zaś

ten, kto nie uczy ludzi myśleć w sposób wolny, lecz

trzyma ich na uwięzi strachu i dogmatów. Mamy tu

w Polsce właśnie taką ogromną, deprawującą wszyst-

kich i wszystko sektę.

Paralizator oraz odgryziony palec przyniósł na

komisariat w Lublinie 47-letni mężczyzna. Po-

licjantom wytłumaczył, że jest ofiarą napadu, a trofea należą do agresora.

Trwają poszukiwania napastnika.

takimi działaniami rządu, które tylko pozornie

miałyby zachwiać dominacją jedynie słusznej reli-

gii w życiu publicznym.

Kościół stworzył specjalny język do walki z takimi

ludźmi jak my. Katolicki dyskurs jest tak skonstruowa-

ny, aby przedstawiać nas jako margines, grupę wyrzut-

ków, opętanych obsesjami wariatów. Chodzi o wzbudze-

nie w słuchaczach lub czytelnikach uczuć pogardy i po-

tępienia wobec środowisk oświe-

ceniowych oraz o przedstawienie

zwolenników hierarchii katolickiej

jako zdrowej większości, normal-

nej i dzierżącej racje powszech-

nie akceptowane i oczywiste. Ten

chytry zabieg propagandowy ma

zasłonić smutny dla środowisk kościelnych fakt, że nie

tylko w świecie, ale i w Polsce poglądy episkopatu są po-

dzielane przez zdecydowaną mniejszość społeczeństwa.

Szacunki są różne, ale np. wrogowie in vitro, zdecydo-

wani przeciwnicy rozwodów i antykoncepcji nie stano-

wią więcej niż 15–25 procent wszystkich mieszkańców

Polski. Jest to mniejszość wprawdzie hałaśliwa i wpły-

wowa, ale – jak na naród ponoć jednolicie katolicki

i poddawany od rana do wieczora prokościelnej obrób-

ce w mediach – zawstydzająco skromna.

Nie inaczej jest z wrogami edukacji seksualnej.

Ogromna większość Polaków życzy sobie takowej w szko-

le, a potwierdzają to wszelkie badania opinii. Do tej po-

ry na lekcje „przygotowania do życia w rodzinie” cho-

dziły niestety tylko te dzieci, których rodzice tego chcie-

li. Od tego roku ma być odwrotnie – będą chodzić te,

których rodzice nie zgłoszą sprzeciwu. Różnica jest

niewielka, ale, oczywiście, sformułowana delikatnie na

korzyść lekcji wychowania seksualnego. Mimo że pro-

gram tych zajęć jest tak skonstruowany, aby w niczym

Opracowali: WZ, MaK

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

RZECZY POSPOLITE

W trakcie rozmowy ze mną generał Skrzypczak przyznał się do błędu.

(Bogdan Klich, szef MON)

¹¹¹

Ministrowi powiedziałem, że przyznaję się do błędu, ale tylko w sensie

miejsca, czasu i okoliczności wypowiedzi. A minister mówi, że przyzna-

łem się do błędu. On rozegrał swoją kartę, politycy się dogadali. A jak ja

miałbym spojrzeć żołnierzom w oczy? Dlatego odchodzę z armii.

(gen. Waldemar Skrzypczak)

Idzie zgroza

¹¹¹

Skutki transformacji narodowej w Polsce byłyby mniej dotkliwe, gdybym

dłużej był prezydentem.

(Lech Wałęsa)

¹¹¹

SLD chyba nie potrafi zaprezentować jakiegokolwiek pozytywnego pro-

gramu. Najłatwiej powiedzieć: zabierzmy Kościołowi, bo ten ma. Tym-

czasem nie dostrzega się pomocy kościelnej niesionej Polakom, choćby

przez Caritas Polska.

(ks. Józef Kloch)

¹¹¹

Kobieta w polityce to wciąż nie jest norma, tylko anomalia.

(Magdalena Środa)

¹¹¹

To, że dzieci chore nie są chronione przed zabiciem w łonie matki, to na-

sza wina, bo jesteśmy za mało aktywni.

(bp Stanisław Stefanek)

¹¹¹

Na prawie nie mieliśmy dużo zajęć. Trochę imprezowaliśmy. Gustowałem

w piwie i bułgarskim winie.

(Przemysław Gosiewski)

Wybrała OH

ADAM CIOCH

NIE RUSZ!!!

RUCHOMY CEL

KAZANIE

ŻNIWA

ZNAKI CZASU

POLSKA LADY MADOFF

SIŁA RODZINY

OFIARA

Nr 35 (495) 28 VIII – 3 IX 2009 r.

NA KLĘCZKACH

PROJEKT UPADŁY

OBÓZ

ABSTYNENCYJNY

powrotu do okresu sprzed ostat-

niego soboru. Nie podobają się im

„dzikie eksperymenty i kreatyw-

ność nie na miejscu” w czasie ob-

rzędów. Wszystko wskazuje na to,

że perełki w stylu: „Oto Baranek

Boży, który jechał na oślątku do

Egiptu” odejdą w zapomnienie. Do

łask ma wrócić łacina. A wszystko

dlatego, że sobór watykański do-

konał reform, bo przedtem „prze-

szłość interpretowana była jako coś

negatywnego i zacofanego”. Po raz

drugi za obecnego pontyfikatu

Duch Święty przyznał rację Lefe-

bvre’owi ? A gdzie się podziała

aureola błogosławionego Jana

XXIII ?

Rozbudowa Panteonu Narodo-

wego u ojców paulinów na Skałce

w Krakowie to miała być wspania-

ła inwestycja. Kilkadziesiąt grobów

najznakomitszych i zasłużonych Po-

laków, poświęcone im multimedial-

ne muzeum, patronat prezydenta

Kaczyńskiego. Szło dobrze do cza-

su, aż ojcowie, skądinąd pomysło-

dawcy... wycofali się z projektu. Dla-

czego? Oficjalnie ze względu na

„niepokonalne przeszkody natury

formalnoprawnej, które uniemoż-

liwiły czerpanie pieniędzy na fun-

dację Panteonu” – jak szczerze wy-

jaśnia przeor paulinów. WZ

KOLABORANT

NA COKÓŁ

Maryja póki my żyjemy”, „Mohero-

we berety” czy „Ojciec Tadeusz jak

Prometeusz”. Z niecierpliwością cze-

kamy na gromadne wykonanie li-

bretta: „Dziś tylko Radia Maryja

mogę słuchać i oglądam tylko Te-

lewizję Trwam. Bo tylko ojcu Ry-

dzykowi mogę ufać, po Janie Paw-

le tylko on pozostał nam”. JC

Jak się okazało, pomysłodaw-

cy wprowadzenia do łódzkich szkół

przedmiotu wychowanie do absty-

nencji wymyślili też... wakacyjny

obóz abstynencyjny. 30 nastolatków

z Łódzkiego pojechało do ośrodka

Słoneczna Polana w Grotnikach,

aby – jak informowała ulotka – po-

słuchać o „zagrożeniach płynących

z nadużywania alkoholu i brania

narkotyków”. W zamian za to do-

wiedzieli się, że prezerwatywy wca-

le nie chronią przed chorobami we-

nerycznymi, a czystość należy za-

chować aż do ślubu.

Po wielkim sukcesie Podwór-

kowych Kół Różańcowych przyszła

pora na szkolne kółka łódzkich

dziewic.

W Kielcach powstanie pomnik

biskupa Czesława Kaczmarka ,

ofiary represji stalinowskich, ale

przede wszystkim kolaboranta z cza-

sów okupacji hitlerowskiej. Kaczma-

rek był także ordynariuszem w cza-

sie pogromu kieleckiego, co, jak pa-

miętamy, niewiele pomogło Żydom

zabijanym przez katolików. MaK

KOMPLEKS PLEBANA

KTO NIE LUBI PAPY

Koniec wakacji i początek ro-

ku szkolnego to dla rodziców czas

niemałych wydatków związanych

z zakupem wyprawek szkolnych.

Tymczasem proboszcz parafii pw.

św. Józefa w Bodzanowie akurat

w tym momencie umyślił sobie, „by

każda rodzina mogła wygospoda-

rować w swoim budżecie 50 zł”. By-

najmniej nie na jakiś niecierpiący

zwłoki remont świątyni, ale na pre-

zent dla kościoła, który zamówił

z okazji 310 rocznicy konsekracji.

Ów souwenir w postaci dwuipół-

metrowej rzeźby św. Józefa Robot-

nika za 7 tys. zł ma zastąpić starą

figurkę stojącą od czasów przed-

wojennych w niszy nad wejściem

do kościoła. Konieczność zmiany

dekoracji ksiądz motywuje tym, że

dotychczasowy posążek już wystar-

czająco długo (od dziesiątków lat)

raził wiernych swą... „nieproporcjo-

nalnie małą wielkością”! AK

o.P.

BEZMYŚLNOŚĆ

BRACISZKÓW

RELIGIA NADAL

NA ŚWIADECTWACH

Głupota czy celowy wandalizm?

W sanktuarium Matki Boskiej Ka-

zimierskiej w Kazimierzu Dolnym

nad Wisłą franciszkanie rozpoczęli

remont zabytkowych obiektów, po-

chodzących z XVII wieku. Nie mie-

li na to zgody konserwatora, bo

w ogóle kwestię tę olali. Wkrótce

okazało się, że podczas prac zosta-

ły zniszczone unikatowe schody wio-

dące do świątyni. Ufundowane zresz-

tą niegdyś przez samych wiernych.

Tego barbarzyństwa – wedle fachow-

ców od staroci – cofnąć już się nie

da. Czyli święci braciszkowie nie tyl-

ko wykazali się wyjątkową durnotą,

ale też zwyczajnie złamali ustawę

o ochronie zabytków, która za po-

dobne sprawy przewiduje nawet ka-

rę pozbawienia wolności.

Już oczyma wyobraźni widzimy,

jak do akcji przystępuje prokura-

tor, a policja pod jego nadzorem

przesłuchuje świadków i sprawców

zdarzeń. Do sądu skierowany zo-

staje akt oskarżenia, Temida zaś

wymierza sprawiedliwość. Już to wi-

dzimy...

LAICYZM W BRAZYLII

We Włoszech w dalszym ciągu

oceny z religii będą zaliczane do

średniej na maturze. To wynik de-

cyzji prezydenta Giorgia Napoli-

tana , który mocą dekretu zniósł

wyrok sądu w tej sprawie. Sąd na-

kazał niedawno zlaicyzować świa-

dectwa szkolne, a prezydent kraju

podjął się nadzwyczajnej interwen-

cji i zniósł decyzję sądu na prośbę

episkopatu i rządzącej prawicy. Co

ciekawe – Napolitano jest... post-

komunistą.

Czy dla polskich katolików ist-

nieje większy grzech niż obrażanie

JPII? Owszem – jest nim zachęta

do lektury „Faktów i Mitów”...

Stronę internetową ciechanow-

skiej parafii św. Piotra od 1 lipca

zdobi komentarz, w którym inter-

nautka o nicku „ Wiesia ” zarzuca

Janowi Pawłowi II infantylizm

i umieszcza „największego spośród

Polaków” w piekle. Owa perełka

znajduje się pod artykułem: „No-

wa parafia w Ciechanowie”.

Powie ktoś: niedopatrzenie mo-

deratora. Otóż nie! Witryna jest do-

kładnie infiltrowana przez katolic-

kich cenzorów, którzy bez skrupu-

łów usuwają niewłaściwe wpisy. Ta-

ki los spotkał m.in. zachętę do prze-

czytania artykułu z „FiM” – „Ksiądz

jest, ale go nie ma”, który opowia-

dał o pazerności jednego z miejsco-

wych księży. Komu mógł wadzić nie-

winny wpis, skoro na stronie tole-

ruje się komentarze tej treści: „Bóg

dawał znaki, by nie przeginać (to

o pomyśle Wojtyły beatyfikowania

dwóch płockich biskupów – dop. au-

tora ) – zesłał chorobę Parkinsona,

zamachowca, infantylizm (kremów-

ki), w końcu śmierć. Wieczną też”.

Wnioski? Albo ktoś tam bardzo nie

lubi papieża, albo tak bardzo nas

się boją...

Przyzwyczailiśmy się już, że

w demokratycznych państwach kler

próbuje być hegemonem życia pu-

blicznego. Nie inaczej jest w Brazy-

lii, gdzie tamtejszy Kościół katolic-

ki krytykuje coraz częstsze próby

usuwania symboli religijnych z bu-

dynków publicznych oraz zamiar usu-

nięcia religii z programów szkolnych

w stanie São Paulo. Święte oburze-

nie nakręcił przewodniczący episko-

patu abp Geraldo Lyrio Rocha ,

który stwierdził, że takie działania

są przestępstwem wymierzonym

w tożsamość narodową. PPr

PPr

MUZEUM

NIE CHCE DARWINA

Skandal we Włoszech wywoła-

ła decyzja Muzeum Historii Natu-

ralnej w Brescii, które odmówiło

wynajęcia sali tamtejszym huma-

nistom na uczczenie Dnia Darwi-

na. Okazało się, że nie odmówio-

no pomieszczeń włoskim kreacjo-

nistom, którzy zorganizują tam an-

tydarwinowską konferencję. To tro-

chę tak, jakby zorganizować sabat

czarownic w kościele. MaK

PRACOHOLIK

WAKACJE

DUCHA ŚWIĘTEGO

Dla proboszcza parafii Świętej

Trójcy w Koszęcinie wakacje to

prawdziwa harówka. Po pierwsze,

zaprowadził zwyczaj święcenia sa-

mochodów, motorów, motorynek

i rowerów nie tylko z okazji imie-

nin Krzysztofa, ale w każdą waka-

cyjną sobotę i niedzielę, co w ubie-

głym roku wzbogaciło misjonarzy

o kwotę ponad 4,5 tys. zł. Po dru-

gie, od lat intensywnie usiłuje „za-

gospodarowywać” działkowców

i właścicieli dacz spędzających urlo-

py na terenie koszęcińskiej para-

fii, oferując im usługę błogosławień-

stwa domków letniskowych oraz...

wakacyjne odwiedziny „po kolę-

dzie”. Po trzecie, w Koszęcinie la-

tem nawet dzieciaki nie mają pra-

wa do wytchnienia od Kościoła.

W każdy lipcowy i sierpniowy

czwartek proboszcz specjalnie dla

nich zorganizował atrakcję w po-

staci – uwaga! – wakacyjnych mszy

szkolnych (obowiązkowych!), pod-

czas których uczniowie szkół pod-

stawowych i gimnazjaliści grają na

gitarze i osobiście śpiewają całość

mszy. Na nieco większą swobodę

zezwolił jedynie starszej młodzie-

ży, którą zobowiązał do pojawiania

się w kościele (oprócz niedziel

i świąt) na specjalnych mszach mło-

dzieżowych w zaledwie co drugi wa-

kacyjny piątek.

Na początku kwietnia Bene-

dykt XVI otrzymał wyniki głoso-

wania swoich podwładnych z Kon-

gregacji Kultu Bożego i Dyscypli-

ny Sakramentów w sprawie zmian

w liturgii. Kardynałowie chcą

SZLAK BY TO TRAFIŁ!

Mieszkańcy krakowskiego Tyń-

ca od szeregu lat żyją w cieniu znaj-

dującego się tu opactwa benedykty-

nów. Znosili to cierpliwie, do czasu

aż miasto przyklepało miejscowy plan

zagospodarowania, który ma zrobić

dobrze zakonnikom i zupełnie nie

bierze pod uwagę interesów szara-

ków („FiM” 31/2009). – Mówi się,

że chodzi o stworzenie szlaku papie-

skiego, ale urzędnicy już zapomina-

ją dodać, że ten szlak ma przebie-

gać przez nasze domy. Poszerzając

drogę trzeba będzie kilka domów

wyburzyć, a w kilku przypadkach uli-

ca będzie przebiegała pół metra od

ścian – wyjaśnia Mieczysław Kło-

sowski , radny dzielnicy. Walczą więc

tyńczanie w obronie swego. Jak do-

tąd nie pomogły jednak ani rozmo-

wy, ani transparenty wywieszone na

każdym płocie. Postanowili więc pi-

kietować pod urzędem miasta w dniu

pierwszej powakacyjnej sesji rady.

Powodzenia!

o.P.

OJCIEC WODZIREJ

Już we wrześniu fani Radia Ma-

ryja i Telewizji Trwam pojadą do

Torunia na specjalny koncert. Jak

zapewnia ojciec dyrektor, wystąpią

„najpiękniejsze głosy Polski”, mię-

dzy innymi Kapela znad Baryczy,

która wyśpiewała szlagiery: „Radio

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: