BIBLIA - PISMA STAREGO I NOWEGO TESTAMENTU A4 1403 STR.pdf - chrześcijaństwo - xmariadjx

Ksiħga Rodzaju

Rozdział 1

1Na poczĢtku Bóg stworzył niebo i ziemiħ.2 Ziemia zaĻ była bezładem i pustkowiem:

ciemnoĻę była nad powierzchniĢ bezmiaru wód, a Duch BoŇy unosił siħ nad

wodami.3 Wtedy Bóg rzekł: Niechaj siħ stanie ĻwiatłoĻę! I stała siħ ĻwiatłoĻę.4 Bóg

widzĢc, Ňe ĻwiatłoĻę jest dobra, oddzielił jĢ od ciemnoĻci.5 I nazwał Bóg ĻwiatłoĻę

dniem, a ciemnoĻę nazwał nocĢ. I tak upłynĢł wieczór i poranek - dzieı pierwszy.6 A

potem Bóg rzekł: Niechaj powstanie sklepienie w Ļrodku wód i niechaj ono oddzieli

jedne wody od drugich!7 Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod

sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak siħ stało,8 Bóg nazwał to

sklepienie niebem. I tak upłynĢł wieczór i poranek - dzieı drugi.9 A potem Bóg rzekł:

Niechaj zbiorĢ siħ wody spod nieba w jedno miejsce i niech siħ ukaŇe powierzchnia

sucha! A gdy tak siħ stało,10 Bóg nazwał tħ suchĢ powierzchniħ ziemiĢ, a

zbiorowisko wód nazwał morzem. Bóg widzĢc, Ňe były dobre,11 rzekł: Niechaj ziemia

wyda roĻliny zielone: trawy dajĢce nasiona, drzewa owocowe rodzĢce na ziemi

według swego gatunku owoce, w których sĢ nasiona. I stało siħ tak.12 Ziemia wydała

roĻliny zielone: trawħ dajĢcĢ nasienie według swego gatunku i drzewa rodzĢce

owoce, w których było nasienie według ich gatunków. A Bóg widział, Ňe były dobre.13

I tak upłynĢł wieczór i poranek - dzieı trzeci.14 A potem Bóg rzekł: Niechaj powstanĢ

ciała niebieskie, ĻwiecĢce na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzieı od nocy, aby

wyznaczały pory roku, dni i lata;15 aby były ciałami jaĻniejĢcymi na sklepieniu nieba i

aby Ļwieciły nad ziemiĢ. I stało siħ tak.16 Bóg uczynił dwa duŇe ciała jaĻniejĢce:

wiħksze, aby rzĢdziło dniem, i mniejsze, aby rzĢdziło nocĢ, oraz gwiazdy.17 I

umieĻcił je Bóg na sklepieniu nieba, aby Ļwieciły nad ziemiĢ;18 aby rzĢdziły dniem i

nocĢ i oddzielały ĻwiatłoĻę od ciemnoĻci. A widział Bóg, Ňe były dobre.19 I tak

upłynĢł wieczór i poranek - dzieı czwarty.20 Potem Bóg rzekł: Niechaj siħ zarojĢ

wody od roju istot Ňywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemiĢ, pod sklepieniem

nieba!21 Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływajĢce

istoty Ňywe, którymi zaroiły siħ wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate róŇnego

rodzaju. Bóg widzĢc, Ňe były dobre,22 pobłogosławił je tymi słowami: BĢdŅcie płodne

i mnóŇcie siħ, abyĻcie zapełniały wody morskie, a ptactwo niechaj siħ rozmnaŇa na

ziemi.23 I tak upłynĢł wieczór i poranek - dzieı piĢty.24 Potem Bóg rzekł: Niechaj

ziemia wyda istoty Ňywe róŇnego rodzaju: bydło, zwierzħta pełzajĢce i dzikie

zwierzħta według ich rodzajów! I stało siħ tak.25 Bóg uczynił róŇne rodzaje dzikich

zwierzĢt, bydła i wszelkich zwierzĢt pełzajĢcych po ziemi. I widział Bóg, Ňe były

dobre.26 A wreszcie rzekł Bóg: Uczyımy człowieka a Nasz obraz, podobnego Nam.

Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad

ziemiĢ i nad wszystkimi zwierzħtami pełzajĢcymi po ziemi!27 Stworzył wiħc Bóg

człowieka na swój obraz, na obraz BoŇy go stworzył: stworzył mħŇczyznħ i

niewiastħ.28 Po czym Bóg im błogosławił, mówiĢc do nich: BĢdŅcie płodni i

rozmnaŇajcie siħ, abyĻcie zaludnili ziemiħ i uczynili jĢ sobie poddanĢ; abyĻcie

panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi

zwierzħtami pełzajĢcymi po ziemi.29 I rzekł Bóg: Oto wam dajħ wszelkĢ roĻlinħ

przynoszĢcĢ ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie

nasienie: dla was bħdĢ one pokarmem.30 A dla wszelkiego zwierzħcia polnego i dla

wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co siħ porusza po ziemi i ma w

sobie pierwiastek Ňycia, bħdzie pokarmem wszelka trawa zielona. I stało siħ tak.31 A

Bóg widział, Ňe wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynĢł wieczór i

poranek - dzieı szósty.

Rozdział 2

1W ten sposób zostały ukoıczone niebo i ziemia oraz wszystkie jej zastħpy

[stworzeı].2 A gdy Bóg ukoıczył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował,

odpoczĢł dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjĢł.3 Wtedy Bóg

pobłogosławił ów siódmy dzieı i uczynił go Ļwiħtym; w tym bowiem dniu odpoczĢł po

całej swej pracy, którĢ wykonał stwarzajĢc.4 Oto sĢ dzieje poczĢtków po stworzeniu

nieba i ziemi. Gdy Pan Bóg uczynił ziemiħ i niebo,5 nie było jeszcze Ňadnego krzewu

polnego na ziemi ani Ňadna trawa polna jeszcze nie wzeszła - bo Pan Bóg nie zsyłał

deszczu na ziemiħ i nie było człowieka, który by uprawiał ziemiħ6 i rów kopał w ziemi,

aby w ten sposób nawadniaę całĢ powierzchniħ gleby -7 wtedy to Pan Bóg ulepił

człowieka z prochu ziemi i tchnĢł w jego nozdrza tchnienie Ňycia, wskutek czego stał

siħ człowiek istotĢ ŇywĢ.8 A zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie, Pan Bóg

umieĻcił tam człowieka, którego ulepił.9 Na rozkaz Pana Boga wyrosły z gleby

wszelkie drzewa miłe z wyglĢdu i smaczny owoc rodzĢce oraz drzewo Ňycia w

Ļrodku tego ogrodu i drzewo poznania dobra i zła.10 Z Edenu zaĻ wypływała rzeka,

aby nawadniaę ów ogród, i stamtĢd siħ rozdzielała, dajĢc poczĢtek czterem

rzekom.11 Nazwa pierwszej - Piszon; jest to ta, która okrĢŇa cały kraj Chawila, gdzie

siħ znajduje złoto.12 A złoto owej krainy jest znakomite; tam jest takŇe wonna Ňywica

i kamieı czerwony.13 Nazwa drugiej rzeki - Gichon; okrĢŇa ona cały kraj - Kusz.14

Nazwa rzeki trzeciej - Chiddekel; płynie ona na wschód od Aszszuru. Rzeka czwarta

- to Perat.15 Pan Bóg wziĢł zatem człowieka i umieĻcił go w ogrodzie Eden, aby

uprawiał go i doglĢdał.16 A przy tym Pan Bóg dał człowiekowi taki rozkaz: Z

wszelkiego drzewa tego ogrodu moŇesz spoŇywaę według upodobania;17 ale z

drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeĻę bo gdy z niego spoŇyjesz, niechybnie

umrzesz.18 Potem Pan Bóg rzekł: Nie jest dobrze, Ňeby mħŇczyzna był sam; uczyniħ

mu zatem odpowiedniĢ dla niego pomoc.19 Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzħta

lĢdowe i wszelkie ptaki powietrzne, Pan Bóg przyprowadził je do mħŇczyzny, aby

przekonaę siħ, jakĢ on da im nazwħ. KaŇde jednak zwierzħ, które okreĻlił

mħŇczyzna, otrzymało nazwħ istota Ňywa.20 I tak mħŇczyzna dał nazwy wszelkiemu

bydłu, ptakom powietrznym i wszelkiemu zwierzħciu polnemu, ale nie znalazła siħ

pomoc odpowiednia dla mħŇczyzny.21 Wtedy to Pan sprawił, Ňe mħŇczyzna pogrĢŇył

siħ w głħbokim Ļnie, i gdy spał, wyjĢł jedno z jego Ňeber, a miejsce to zapełnił

ciałem.22 Po czym Pan Bóg z Ňebra, które wyjĢł z mħŇczyzny, zbudował niewiastħ. A

gdy jĢ przyprowadził do mħŇczyzny,23 mħŇczyzna powiedział: Ta dopiero jest koĻciĢ

z moich koĻci i ciałem z mego ciała! Ta bħdzie siħ zwała niewiastĢ, bo ta z

mħŇczyzny została wziħta.24 Dlatego to mħŇczyzna opuszcza ojca swego i matkħ

swojĢ i łĢczy siħ ze swĢ ŇonĢ tak ĻciĻle, Ňe stajĢ siħ jednym ciałem.25 ChociaŇ

mħŇczyzna i jego Ňona byli nadzy, nie odczuwali wobec siebie wstydu.

Rozdział 3

1A wĢŇ był bardziej przebiegły niŇ wszystkie zwierzħta lĢdowe, które Pan Bóg

stworzył. On to rzekł do niewiasty: Czy rzeczywiĻcie Bóg powiedział: Nie jedzcie

owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?2 Niewiasta odpowiedziała wħŇowi:

Owoce z drzew tego ogrodu jeĻę moŇemy,3 tylko o owocach z drzewa, które jest w

Ļrodku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeĻę z niego, a nawet go dotykaę,

abyĻcie nie pomarli.4 Wtedy rzekł wĢŇ do niewiasty: Na pewno nie umrzecie!5 Ale

wie Bóg, Ňe gdy spoŇyjecie owoc z tego drzewa, otworzĢ siħ wam oczy i tak jak Bóg

bħdziecie znali dobro i zło.6 Wtedy niewiasta spostrzegła, Ňe drzewo to ma owoce

dobre do jedzenia, Ňe jest ono rozkoszĢ dla oczu i Ňe owoce tego drzewa nadajĢ siħ

do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu

mħŇowi, który był z niĢ: a on zjadł.7 A wtedy otworzyły siħ im obojgu oczy i poznali,

Ňe sĢ nadzy; spletli wiħc gałĢzki figowe i zrobili sobie przepaski.8 Gdy zaĻ

mħŇczyzna i jego Ňona usłyszeli kroki Pana Boga przechadzajĢcego siħ po ogrodzie,

w porze kiedy był powiew wiatru, skryli siħ przed Panem Bogiem wĻród drzew

ogrodu.9 Pan Bóg zawołał na mħŇczyznħ i zapytał go: Gdzie jesteĻ?10 On

odpowiedział: Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem siħ, bo jestem nagi, i

ukryłem siħ.11 Rzekł Bóg: KtóŇ ci powiedział, Ňe jesteĻ nagi? Czy moŇe zjadłeĻ z

drzewa, z którego ci zakazałem jeĻę?12 MħŇczyzna odpowiedział: Niewiasta, którĢ

postawiłeĻ przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem.13 Wtedy Pan Bóg rzekł

do niewiasty: Dlaczego to uczyniłaĻ? Niewiasta odpowiedziała: WĢŇ mnie zwiódł i

zjadłam.14 Wtedy Pan Bóg rzekł do wħŇa: PoniewaŇ to uczyniłeĻ, bĢdŅ przeklħty

wĻród wszystkich zwierzĢt domowych i polnych; na brzuchu bħdziesz siħ czołgał i

proch bħdziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia.15 Wprowadzam nieprzyjaŅı

miħdzy ciebie a niewiastħ, pomiħdzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiaŇdŇy

ci głowħ, a ty zmiaŇdŇysz mu piħtħ. 16Do niewiasty powiedział: Obarczħ ciħ

niezmiernie wielkim trudem twej brzemiennoĻci, w bólu bħdziesz rodziła dzieci, ku

twemu mħŇowi bħdziesz kierowała swe pragnienia, on zaĻ bħdzie panował nad

tobĢ.17 Do mħŇczyzny zaĻ Bóg rzekł: PoniewaŇ posłuchałeĻ swej Ňony i zjadłeĻ z

drzewa, co do którego dałem ci rozkaz w słowach: Nie bħdziesz z niego jeĻę -

przeklħta niech bħdzie ziemia z twego powodu: w trudzie bħdziesz zdobywał od niej

poŇywienie dla siebie po wszystkie dni twego Ňycia.18 Cierı i oset bħdzie ci ona

rodziła, a przecieŇ pokarmem twym sĢ płody roli.19 W pocie wiħc oblicza twego

bħdziesz musiał zdobywaę poŇywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeĻ

wziħty; bo prochem jesteĻ i w proch siħ obrócisz!20 MħŇczyzna dał swej Ňonie imiħ

Ewa, bo ona stała siħ matkĢ wszystkich ŇyjĢcych.21 Pan Bóg sporzĢdził dla

mħŇczyzny i dla jego Ňony odzienie ze skór i przyodział ich.22 Po czym Pan Bóg

rzekł: Oto człowiek stał siħ taki jak My: zna dobro i zło; niechaj teraz nie wyciĢgnie

przypadkiem rħki, aby zerwaę owoc takŇe z drzewa Ňycia, zjeĻę go i Ňyę na wieki.23

Dlatego Pan Bóg wydalił go z ogrodu Eden, aby uprawiał tħ ziemiħ, z której został

wziħty.24 Wygnawszy zaĻ człowieka, Bóg postawił przed ogrodem Eden cherubów i

połyskujĢce ostrze miecza, aby strzec drogi do drzewa Ňycia.

Rozdział 4

1MħŇczyzna zbliŇył siħ do swej Ňony Ewy. A ona poczħła i urodziła Kaina, i rzekła:

Otrzymałam mħŇczyznħ od Pana.2 A potem urodziła jeszcze Abla, jego brata. Abel

był pasterzem trzód, a Kain uprawiał rolħ.3 Gdy po niejakim czasie Kain składał dla

Pana w ofierze płody roli,4 zaĻ Abel składał równieŇ pierwociny ze swej trzody i z ich

tłuszczu, Pan wejrzał na Abla i na jego ofiarħ;5 na Kaina zaĻ i na jego ofiarħ nie

chciał patrzeę. Smuciło to Kaina bardzo i chodził z ponurĢ twarzĢ.6 Pan zapytał

Kaina: Dlaczego jesteĻ smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura?7 PrzecieŇ gdybyĻ

postħpował dobrze, miałbyĻ twarz pogodnĢ; jeŇeli zaĻ nie bħdziesz dobrze

postħpował, grzech leŇy u wrót i czyha na ciebie, a przecieŇ ty masz nad nim

panowaę.8 Rzekł Kain do Abla, brata swego: ChodŅmy na pole. A gdy byli na polu,

Kain rzucił siħ na swego brata Abla i zabił go.9 Wtedy Bóg zapytał Kaina: Gdzie jest

brat twój, Abel? On odpowiedział: Nie wiem. CzyŇ jestem stróŇem brata mego?10

Rzekł Bóg: CóŇeĻ uczynił? Krew brata twego głoĻno woła ku mnie z ziemi!11 BĢdŅ

wiħc teraz przeklħty na tej roli, która rozwarła swĢ paszczħ, aby wchłonĢę krew brata

twego, przelanĢ przez ciebie.12 Gdy rolħ tħ bħdziesz uprawiał, nie da ci juŇ ona

wiħcej plonu. Tułaczem i zbiegiem bħdziesz na ziemi!13 Kain rzekł do Pana: Zbyt

wielka jest kara moja, abym mógł jĢ znieĻę.14 Skoro mnie teraz wypħdzasz z tej roli,

i mam siħ ukrywaę przed tobĢ, i byę tułaczem i zbiegiem na ziemi, kaŇdy, kto mnie

spotka, bħdzie mógł mnie zabię!15 Ale Pan mu powiedział: O, nie! Ktokolwiek by

zabił Kaina, siedmiokrotnĢ pomstħ poniesie! Dał teŇ Pan znamiħ Kainowi, aby go nie

zabił, ktokolwiek go spotka.16 Po czym Kain odszedł od Pana i zamieszkał w kraju

Nod, na wschód od Edenu.17 Kain zbliŇył siħ do swej Ňony, a ona poczħła i urodziła

Henocha. Gdy Kain zbudował miasto, nazwał je imieniem swego syna: Henoch.18

Henoch był ojcem Irada, Irad ojcem Mechujaela, a Mechujael ojcem Metuszaela,

Metuszael zaĻ Lameka.19 Lamek wziĢł sobie dwie Ňony. Imiħ jednej było Ada, a

drugiej - Silla.20 Ada urodziła Jabala; on to był praojcem mieszkajĢcych pod

namiotami i pasterzy.21 Brat jego nazywał siħ Jubal; od niego to pochodzĢ wszyscy

grajĢcy na cytrze i na flecie.22 Silla - ona teŇ urodziła Tubal-Kaina; był on kowalem,

sporzĢdzajĢcym wszelkie narzħdzia z brĢzu i z Ňelaza. SiostrĢ Tubal-Kaina była

Naama.23 Lamek rzekł do swych Ňon, Ady i Silli: Słuchajcie, co wam powiem, Ňony

Lameka. Nastawcie ucha na moje słowa: Gotów jestem zabię człowieka dorosłego,

jeĻli on mnie zrani, i dziecko - jeĻli mi zrobi siniec!24 JeŇeli Kain miał byę

pomszczony siedmiokrotnie, to Lamek siedemdziesiĢt siedem razy!25 Adam raz

jeszcze zbliŇył siħ do swej Ňony i ta urodziła mu syna, któremu dała imiħ Set, gdyŇ -

jak mówiła - dał mi Bóg potomka innego w zamian za Abla, którego zabił Kain.26

Setowi równieŇ urodził siħ syn; Set dał mu imiħ Enosz. Wtedy zaczħto wzywaę

imienia Pana.

Rozdział 5

1Oto rodowód potomków Adama. Gdy Bóg stworzył człowieka, na podobieıstwo

Boga stworzył go;2 stworzył mħŇczyznħ i niewiastħ, pobłogosławił ich i dał im nazwħ

"ludzie", wtedy gdy ich stworzył.3 Gdy Adam miał sto trzydzieĻci lat, urodził mu siħ

syn, podobny do niego jako jego obraz, i dał mu na imiħ Set.4 A po urodzeniu siħ

Seta Ňył Adam osiemset lat i miał synów oraz córki.5 Ogólna liczba lat, które Adam

przeŇył, była dziwiħęset trzydzieĻci. I umarł.6 Gdy Set miał sto piħę lat, urodził mu siħ

syn Enosz.7 A po urodzeniu siħ Enosza Ňył osiemset siedem lat i miał synów oraz

córki.8 I umarł Set, przeŇywszy ogółem dziewiħęset dwanaĻcie lat.9 Gdy Enosz miał

dziewiħędziesiĢt lat, urodził mu siħ syn Kenan.10 I Ňył Enosz po urodzeniu siħ

Kenana osiemset piħtnaĻcie lat, i miał synów oraz córki.11 Enosz umarł, przeŇywszy

ogółem dziewiħęset piħę lat.12 Gdy Kenan miał lat siedemdziesiĢt, urodził mu siħ

Mahalaleel.13 A po urodzeniu mu siħ Mahalaleela Ňył Kenan osiemset czterdzieĻci

lat i miał synów i córki.14 I gdy Kenan przeŇył ogółem dziewiħęset dziesiħę lat,

umarł.15 Gdy Mahalaleel miał szeĻędziesiĢt piħę lat, urodził mu siħ syn Jered.16 A

po urodzeniu siħ Jereda Ňył osiemset trzydzieĻci lat i miał synów i córki.17 Gdy

Mahalaleel miał ogółem osiemset dziewiħędziesiĢt piħę lat, umarł.18 Gdy Jered miał

sto szeĻędziesiĢt dwa lata, urodził mu siħ syn Henoch.19 A po urodzeniu siħ

Henocha Jered Ňył osiemset lat i miał synów i córki.20 Jered przeŇył ogółem

dziewiħęset szeĻędziesiĢt dwa lata, i umarł.21 Gdy Henoch miał szeĻędziesiĢt piħę

lat, urodził mu siħ syn Metuszelach.22 Henoch po urodzeniu siħ Metuszelacha Ňył w

przyjaŅni z Bogiem trzysta lat i miał synów i córki.23 Ogólna liczba lat Ňycia Henocha:

trzysta szeĻędziesiĢt piħę.24 ņył wiħc Henoch w przyjaŅni z Bogiem, a nastħpnie

znikł, bo zabrał go Bóg.25 Gdy Metuszelach miał sto osiemdziesiĢt siedem lat,

urodził mu siħ syn Lamek.26 Po urodzeniu siħ Lameka Ňył jeszcze siedemset

osiemdziesiĢt dwa lata i miał synów i córki.27 Metuszelach umarł majĢc ogółem

dziewiħęset szeĻędziesiĢt dziewiħę lat.28 Gdy Lamek miał sto osiemdziesiĢt dwa

lata, urodził mu siħ syn.29 A dajĢc mu imiħ Noe, powiedział: Ten niechaj nam bħdzie

pociechĢ w naszej pracy i trudzie rĢk naszych na ziemi, którĢ Pan przeklĢł.30 Lamek

po urodzeniu siħ Noego Ňył piħęset dziewiħędziesiĢt piħę lat i miał synów i córki.31

UmierajĢc Lamek miał ogółem siedemset siedemdziesiĢt siedem lat.32 A gdy Noe

miał piħęset lat, urodzili mu siħ: Sem, Cham i Jafet.

Rozdział 6

1A kiedy ludzie zaczħli siħ mnoŇyę na ziemi, rodziły im siħ córki.2 Synowie Boga,

widzĢc, Ňe córki człowiecze sĢ piħkne, brali je sobie za Ňony, wszystkie, jakie im siħ

tylko podobały.3 Wtedy Bóg rzekł: Nie moŇe pozostawaę duch mój w człowieku na

zawsze, gdyŇ człowiek jest istotĢ cielesnĢ; niechaj wiħc Ňyje tylko sto dwadzieĻcia

lat.4 A w owych czasach byli na ziemi giganci; a takŇe póŅniej, gdy synowie Boga

zbliŇali siħ do córek człowieczych, te im rodziły. Byli to wiħc owi mocarze, majĢcy

sławħ w owych dawnych czasach.5 Kiedy zaĻ Pan widział, Ňe wielka jest

niegodziwoĻę ludzi na ziemi i Ňe usposobienie ich jest wciĢŇ złe,6 Ňałował, Ňe

stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił siħ.7 Wreszcie Pan rzekł: Zgładzħ ludzi, których

stworzyłem, z powierzchni ziemi: ludzi, bydło, zwierzħta pełzajĢce i ptaki powietrzne,

bo Ňal mi, Ňe ich stworzyłem.8 [Tylko] Noego Pan darzył ŇyczliwoĻciĢ.9 Oto dzieje

Noego. Noe, człowiek prawy, wyróŇniał siħ nieskazitelnoĻciĢ wĻród współczesnych

sobie ludzi; w przyjaŅni z Bogiem Ňył Noe.10 A Noe był ojcem trzech synów: Sema,

Chama i Jafeta.11 Ziemia została skaŇona w oczach Boga.12 Gdy Bóg widział, iŇ

ziemia jest skaŇona, Ňe wszyscy ludzie postħpujĢ na ziemi niegodziwie,13 rzekł do

Noego: Postanowiłem połoŇyę kres istnieniu wszystkich ludzi, bo ziemia jest pełna

wykroczeı przeciw mnie; zatem zniszczħ ich wraz z ziemiĢ.14 Ty zaĻ zbuduj sobie

arkħ z drzewa Ňywicznego, uczyı w arce przegrody i powlecz jĢ smołĢ wewnĢtrz i

zewnĢtrz.15 A oto, jak masz jĢ wykonaę: długoĻę arki - trzysta łokci, piħędziesiĢt

łokci jej szerokoĻę i wysokoĻę jej - trzydzieĻci łokci.16 Nakrycie arki, przepuszczajĢce

Ļwiatło, sporzĢdzisz na łokieę wysokie i zrobisz wejĻcie do arki w jej bocznej Ļcianie;

uczyı przegrody: dolnĢ, drugĢ i trzeciĢ.17 Ja zaĻ sprowadzħ na ziemiħ potop, aby

zniszczyę wszelkĢ istotħ pod niebem, w której jest tchnienie Ňycia; wszystko, co

istnieje na ziemi, wyginie,18 ale z tobĢ zawrħ przymierze. WejdŅ przeto do arki z

synami twymi, z ŇonĢ i z Ňonami twych synów.19 SpoĻród wszystkich istot ŇyjĢcych

wprowadŅ do arki po parze, samca i samicħ, aby ocalały wraz z tobĢ od zagłady.20 Z

kaŇdego gatunku ptactwa, bydła i zwierzĢt pełzajĢcych po ziemi po parze; niechaj

wejdĢ do ciebie, aby nie wyginħły.21 A ty nabierz sobie wszelkiej ŇywnoĻci -

wszystkiego, co nadaje siħ do jedzenia - i zgromadŅ u siebie, aby była na pokarm dla

BIBLIA - PISMA STAREGO I NOWEGO TESTAMENTU A4 1403 STR.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: