Chapter X.pdf

By Zuz@nka [ http://Google.com/profiles/Zuzanka7771 ]

Forever.

Alex & Michael Story.

Rozdzia ł 10

Zostawmy to w ich óku

łż

Czekaliśmy z boku, aż zostaniemy poproszeni o wejście. Joe zachowywał się jak jakiś wampir.

– Mmm, ta twoja szminka jest całkiem dobra... - wymruczał, znów mnie całując.

– JOE, NIE!! - wrzasnęła Jessica, wizażystka. Oboje wybuchnęliśmy śmiechem. - Nie

możesz się opanować?! Nakładam jej tę pomadkę piąty raz!! - była niska, mimo butów

na koturnach, więc pociągnęła mnie za rękaw w dół, by umalować mi usta.

– Nie jadł obiaduxD – zaśmiałam się.

– To po co malowałaś ją tak szybko? Nie mogłaś poczekać?

– Nie, nie mogłam!! Gdybyś nie był taki niewyżyty, wszystko byłoby w porządku!! Nie

wnikam, co wy robicie po nocach!!

Znów zaśmialiśmy się. Chłopak automatycznie chciał mnie znów pocałować, ale usłyszeliśmy

wrzask:

– JOE, BŁAGAM, NIE!!! NIE ZNÓW!!!

– Wrr:x – burknął niezadowolony, krzyżując ręce. - Do czego to doszło, nie mogę całować

własnej dziewczyny:x!

– Twojej własnej? Sorry, ja jestem swoja własna, a nie twoja na własność:P...

– Cześć, Alex. Witaj, synu. - ukazał nam się Kevin, ojciec Joe'ego i manager zespołu.

– Witaj, Kevin – uśmiechnęłam się.

– Cześć, tato. Widziałeś takie akcje? Własnej dziewczyny nie mogę całować! Absurd! Co

się dzieje z tym stanem?!

– I co, mówiłam ci, że to Ameryka jest bardziej dziwaczna:D – wybuchnęłam śmiechem.

– Narzeczoną na pewno możesz całować, synu – zapewnił go ojciec, a ja na słowo

„narzeczona” przygryzłam mocno wargę. Jessica z bezsilnym westchnieniem podbiegła

do mnie, wysuwając kosmetyk ze sztyftu.

– Och, daj spokój, możesz to zrobić chwilę przed wejściem na antenę – burknęłam,

opierając się o ścianę.

– Jak chcesz, złociutka, ale jeśli będziesz rozmazana, mnie o to nie wiń.

– Nie śmiałabym.

Kevin rozmawiał z Josephem, który miał na sobie czarne jeansy, prostą, białą koszulkę i

wytartą, czarną skórzaną kurtkę. No i swoje wypastowane (pastą do zębów, takxD!)

nieśmiertelne białe Converse'y. Poprawiłam biały berecik, który był na czubku mojej głowy.

Miałam na sobie czarne, obcisłe jeansy, koszulkę w czarno-białe paski z wielkimi ustamixD i

jasnozieloną skórzaną kurtkę, a na nogach czerwone trampki – nie tylko z powodu kontraktu z

Converse'em;) - miałam nastrój, by je założyć, a poza tym jestem niewiele niższa od Joe'ego.

„Narzeczona”... Podniosłam głowę, by podsłuchać, czy pan Jersey nie rozmawia z synem o

tym... O nie. Nie. Nie. Małżeństwo?! Ile my mamy lat?! Wcale nie jesteśmy ze sobą tak bardzo

długo, a na pewno nie tyle, żeby stwierdzić, żeby powinniśmy być ze sobą na zawsze!

Oczywiście Joe jest dla mnie bardzo ważny, kocham go najbardziej na świecie... Ale nie

wyobrażałam sobie nas jako nudne, stateczne małżeństwo. Ja zajmująca się garami i

wychowująca dzieci... O nie. Petra naprawdę mi to obrzydziła.

– Zaraz wchodzimy na antenę!! Panie Jersey, proszą pana na widownię! Alex, chodźże tu

wreszcie! – zawołała Jessica. Pociągnęła mnie znów za rękaw, dokładnie pomalowała

moje wargi i zacmokała zadowolona.

– I Michael krzywił się, gdy ja wrzeszczałam;/ – mruknęłam z przekąsem. Joe posłał mi

wielki uśmiech i przytulił mocno, całując w skroń.

– Nie martw się, kochanie. Wszystko będzie OK. - zapewnił mnie. Musiałam mieć

naprawdę nietęgą minę; ciągle myślałam o słowach jego ojca.

– WCHODZIMY!

Weszliśmy pod ramię przez tunel, prowadzący na środek. Uśmiechnęłam się automatycznie,

gdy usłyszałam aplauz publiczności, choć wiedziałam, że tylko wykonują instrukcje.

– A ze mną oczywiście Alex Rock i Joe Jersey. Witam. Cieszę się z waszej obecności.

– Witaj, Helen.

– Witaj.

– Dobrze. Odkąd przyznaliście się do waszego związku, nikt nie rozmawiał z wami

obojgiem. Może zapytam, jak to się stało, że zostaliście parą? I dlaczego nie

przyznawaliście się do tego? - zapytała dziennikarka.

– Poznaliśmy się przed tym koncertem, na którym zaśpiewaliśmy razem. Joe wiercił mi

dziurę w brzuchu, żebym z nim zaśpiewała... Zgodziłam się więc. Powiem po raz

kolejny, że pocałunku nie było w planach!

– No co, nie podobało ci się? - zaśmiał się Joseph.

– La la la la la la laj... - zignorowałam go, wpatrując się w kinkiety.

– Tak, tego nie było w planach... I później po koncercie porozmawialiśmy i Ola zgodziła

się uczynić mi ten honor i być moją dziewczyną. - powiedział z czułością.

– A nie przyznawaliśmy się przede wszystkim dlatego, że nie chciałam być znana w USA

jako „panienka z koncertu Blue Bench”. Osiągnęłam w Polsce i Czechach dużo tylko

ciężką pracą i chciałam, by tu też tak było. A poza tym, gdy ktoś o mnie wspomina,

czułabym się wiele lepiej, jak ktoś powie: Ach, słyszałem ją na AMA, widziałem jej

teledysk. Nie odwalam ściemy ze śpiewaniem, więc chcę być znana jako piosenkarka.

– W porządku, czyli to mamy wyjaśnione. Ale nie baliście się, czy to wytrzymacie?

Przecież ty, Joe jesteś w Stanach, a ty, Alex we Wschodniej Europie...

– Oczywiście, że się baliśmy. Bardzo. - przyznałam. - Jednak pomyślałam, że przecież

pojedziemy w trasę, zacznę karierę tutaj i jakoś to będzie.

– Prawdziwa miłość przetrwa wszystko - dodał chłopak i zrobiło mi się trochę gorąco.

– Właśnie, wasza trasa... Czy pamiętacie, co powiedziała Taylor Swift, gdy z nią

rozmawiałam? Może pokażmy wideo.

– Tak, niestety, pamiętam - powiedziałam zjadliwym, słodziutkim głosikiem. Na ekranie

ukazała się buźka blondynki.

– Taylor, czy wiesz może coś o związku Alex i Joe'ego?

– Oni? - prychnęła z pogardą. - Oszukiwali was! Są ze sobą od tego koncertu, na którym

się całowali!

Helen była nieco zszokowana. Dziewczyna kontynuowała:

– I wiesz co? Podczas trasy sypiali ze sobą!! - jej ton jednoznacznie sugerował, że nie

tylko sypialiśmy.

– Spali ze sobą?! - wydusiła z siebie dziennikarka.

– Tak, oczywiście!

– A czy ty... Czy ty nie lubiłaś Joe'ego? Podobno bardzo ci się podobał...

– On? - pisnęła cieniutkim głosem. - Daj spokój, on jest beznadziejny! Są siebie warci,

jak najbardziej!

Film się skończył. Rozmówczyni patrzyła na nas wyczekująco.

– Och, jaka szkoda, że Taylor zapomniała wspomnieć, kto się przyczynił do tego, że

musieliśmy być w jednym łóżku! - nie zamierzałam jej oszczędzać.

– Co masz na myśli?

– Taylor potwierdziła swój udział w trasie w ostatniej chwili. Okazało się, że mamy za

mało łóżek dla wszystkich. Zaoferowałem więc, że Alex będzie spać w moim łóżku.

– Ale ja pożałowałam go i spaliśmy razem.

Specjalnie czekaliśmy, aż zapyta, czy uprawialiśmy seks.

– No, a co ze słowami Taylor?...

Wybuchnęliśmy śmiechem.

– Daj spokój, zobacz na filmach, jak tam jest ciasno! Niemal co noc spadałam z łóżka! -

naprawdę strasznie się śmiałam. - A ze strony Taylor to było bardzo chamskie.

– Nie myślcie, że jestem głupią dziennikarką, ja po prostu pytam o to, co ludzie chcieliby

wiedzieć...

– Czyli mamy przyrzec, że nigdy nie uprawialiśmy seksu? - zapytał Joe.

– Eee...

– Co, co, co? Ja nic nie rozumiem. - zażartowałam. - Joe...?

– Ja nic nie słyszę, słońce. La la la la la la laj...

Wybuchnęłam śmiechemxD.

– Czyli wy nigdy...

– La la la la la laj... Po cichu...

– Przykro mi, Helen, ale ja naprawdę nie rozumiem, co mówisz:D – trzęsłam się ze

śmiechu, nucąc z chłopakiem moją piosenkę.

– OK, zostawmy to w ich łóżku. - poddała się Helen, a my wybuchnęliśmy śmiechem, już

wszystko doskonale rozumiejącxD. - Mieszkacie razem?

– Przecież to nie twoja sprawa - odkryłam AmerykęxD. Wszyscy wybuchnęli śmiechem, a

prowadząca zamilkła.

– Tak, ale wiesz, na czym polegają wywiady...

– Tak, jasne, nie musisz mi tłumaczyć! - zaśmiałam się. - Ale co z tego, czy mieszkamy

razem, czy nie? Jesteśmy razem, po prostu. Naprawdę, bez ściemy.

– Po co mielibyśmy oszukiwać? Bez sensu. Jesteśmy ze sobą, bo się kochamy. Tyle.

– Tyle? - spojrzałam na niego groźnie.

– Prowokacja... - zaśmiał się.

– Policzymy się potem – obiecałam.

– Mamy pierwszą kłótnię o tej godzinie. Więc wiemy już, że jesteście razem „bez

śmiemy”, wiemy, dlaczego się nie przyznawaliście, nie wiemy, czy ze sobą sypiacie i czy

mieszkacie razem.

Zachichotaliśmy.

– Jest pewna ciekawa kwestia... Joe, jesteś współautorem tekstu piosenki La la laj,

czeskiej. Jak to możliwe? Mówiłeś niedawno, że nie znasz czeskiego.

– Bo nie znam. Napisaliśmy ten tekst w Los Angeles, wtedy, gdy się poznaliśmy.

Siedzieliśmy w stołówce, Alex zawsze tam przesiadywała. Więc ja też zacząłem tam

chodzić, w nadziei, że ją spotkam:) - zachichotał – zawsze się udawało. Pamiętam,

wtedy nie miała zbytniej weny, napisała zwrotkę i pół refrenu, więc zaoferowałem jej

swoją pomoc. Przetłumaczyła mi to, co napisała, ja podpowiadałem jej i tak to

powstało. Jedliśmy żelki i pisaliśmy:D.

– Uwielbiam tę piosenkę, jest o moim dzieciństwie:D. Napisałam ją z facetami mojego

życia:D – zaśmiałam się. - Joe i Marcinem.

– A zamierzacie zaśpiewać razem?

– Na moim poprzednim albumie jest duet z Blue Bench. - przypomniałam.

– Tak, ale to właściwie ich piosenka, którą wykonywaliście podczas trasy. Miałam na myśli

taką waszą piosenkę.

– Chodzi ci o osobistą? Jeśli wena dopisze:). - wyjaśnił chłopak.

– Aha. Powrócę okrężnie do tematu... Zamierzacie się pobrać?

– SŁUCHAM???!!! - wrzasnęłam.

– Zapytałam, czy zamierzacie się pobrać – powtórzyła zaskoczona moim wybuchem.

– Pobrać się?! Przecież ja mam tylko 19 lat! A on 20!

– Twoja siostra wyszła młodo za mąż i urodziła dzieci. I jest szczęśliwa - wtrącił Joke,

biorąc moją rękę, bym się uspokoiła.

– Ale też ciągle sama. Powtarzała mi stale: pamiętaj, zastanów się 10 razy, niż się

ożenisz, a 20, nim postanowisz mieć dziecko. Jeśli kiedyś wyjdę za mąż, to się nie

rozwiodę. A wiesz, jak to jest w dzisiejszych czasach. Zapomnieliście, że Britney ożeniła

się z facetem po kilku godzinach znajomości? Rozwód też był szybko - nadal byłam

roztrzęsiona.

– Ja nie zapomniałem – zaśmiał się chłopak, ale już nie tak radośnie i szczerze.

– A poza tym dziwnie by było, gdyby mężatka śpiewała o byciu singlem, więc z pół

repertuaru by mi odpadło – spróbowałam łagodniej.

– OK, czyli to będzie dobrze przemyślana decyzja.

– Och, przestań, zapytaj nas o muzykę albo coś... - przewróciłam oczyma.

– Więc jaki jest waszym zdaniem najlepszy utwór? - zapytała szybko.

– We Are The World - odpowiedzieliśmy równie prędko, przybijając sobie piątkę.

– To po prostu hymn świata. - dodałam. - Kocham to grać na pianinie...

Helen zajęła się bardziej Josephem i zadała parę nudnych pytań, aż wymyśliła:

– Alex, kiedy postanowiłaś być piosenkarką?

– Nigdy o tym nie myślałam. Moja rodzina jest muzykalna, więc śpiewałam tak sobie...

Gdyby chciała być piosenkarką, to nie darłabym się tak:D – rozciągnęłam usta

pomalowane na perłowy kolor w uśmiechu. - Brałam udział w konkursach, babcia i

siostra zawsze mnie do tego namawiały... Kiedyś w jury był mój obecny producent i

zaproponował mi współpracę. Ja nie myślałam o śpiewaniu, co wy, chciałam być

księżniczką.

– Dlatego tak dziś do ciebie mówię – zaśmiał się brunet z czułością.

– Ta, księżniczką... Pierwszą Zagubioną Dziewczynką. Zamierzałam odrąbać Hakowi całe

ramię. Ale nigdy nie znalazłam żadnej wróżki. Szkoda, przecież Wędrynia jest naprawdę

fantastyczna. Na pewno trochę podobna do Nibylandii.

Wszyscy wybuchnęli śmiechem, ale największy był na moich ustach.

– Co cię w niej denerwuje, Joe?

– Denerwuje? Hmm, czasem jest zbyt uparta. Ale przede wszystkim ją kocham.

– A mnie wkurza jego przewrażliwienie. Ale i tak go kocham. - uśmiechnęłam się.

– Alex, kiedy twój nowy album?

– Naprawdę niedługo. Lada dzień będzie nowy singiel, z następnego albumu.

– Aha. Mamy w planach, żebyś zaśpiewała ostatni singiel z Bez Ciebie... Jak to się czyta?

– Něco nám přejte. Napisałam ją na pożegnanie z moją klasą, ze szkołą...

– Dobrze. Więc prosimy, zaśpiewaj.

Podeszłam do statywu z boku pomieszczenia. Niestety, był półplayback:x.

– Dřív než vymyslím, kam své knížky uklidím, / Before I'll find out, where I'll put my

books,

možná, co já vím, / maybe, what I know,

prý to zvládnem. / we'll get by supposedly.

Náhle jsme si blíž, / We're nearer each others suddenly,

píseň slábne... / song weakens...

Křídou nakreslím, cestu kam až dovidím, / I'll draw with chalk journey so far, how my sight

reaches,

zas o kousek líp / again little better

své sny známe. / we know our dreams.

Pár dnů posledních / A few last days

počítáme... / we deduct...

Rok se s rokem neloučí, / Year with year doesn't join,

jen zpívá zvon. / only bell rings.

Slunce svítí do očí / The sun shines to eyes

s něhou! / with tenderness!

To be continued...

Thank You for download this file! Check out my deviantART for more stories, lyrics of

songs, graphic and other stuff!

♥ Enjoy! ♥

Please don't copy this file! If U download this file from other site than my web site , dA or

Chomikuj , let me know !

L.O.V.E.,

Zuz@nka

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: