Triage.doc

Segregacia - proces ciągły, od mieisca wypadku

do zakończenia leczenia

Triage oznacza badanie i klasyfikację rannych pod kątem konieczności leczenia i ewakuacji. Opiera się na założeniu zapewnienia maksymalnych korzy­ści dla jak największej ilości osób w danych warun­kach. Podejmowane decyzje dotyczą konieczności re­suscytacji, zabiegów ze wskazań nagłych oraz zanie­chania leczenia w przypadkach zbyt ciężkich. Segre­gacja obejmuje również ustalenie priorytetów lecze­nia i ewakuacji.

Jednostki szpitalne powinny być przygotowane na przyjęcie w nagłych przypadkach dużej ilości cho­rych w krótkim czasie i zapewnienie im pomocy. W takich sytuacjach niemożliwe jest zapewnienie standardowego leczenia wszystkim chorym. Osoby z bardzo poważnymi urazami nie otrzymają opieki, która byłaby zapewniona w przypadku mniejszej liczby ofiar. W niektórych przypadkach w ogóle nie otrzymają pomocy medycznej, a jedynie środki po­wodujące złagodzenie bólu.

We wszystkich wypadkach masowych ustalone są logiczne kategorie klasyfikowania ofiar. Niektórzy poszkodowani doznają poważnego urazu, ale natych­miastowe proste zabiegi dają im duże szanse przeży­cia. Takie ofiary powinny być ewakuowane w pierw­szej kolejności. Osoby ze śmiertelnymi obrażeniami umrą niezależnie od zaangażowanych sił i środków. Natomiast inne ofiary nie wymagają zastosowania zabiegów ratujących życie i przeżyją do czasu, gdy zostanie udzielona pomoc bardziej potrzebującym. Osóby te przeżyją pomagając sobie nawzajem lub też w ogóle bez iadnej pomocy.

W przypadku dużej ilości ofiar, należy na każdym etapie ewakuacji i leczenia stosować zrozumiały, po­wszechnie akceptowany i rutynowo stosowany spo­sób segregacji ofiar. Takie postępowanie pozwala na zapewnienie EFEKTYWNEJ pomocy maksymalnej ilości poszkodowanych. Ostatecznym celem jest przywrócenie sprawności maksymalnej ilości osób, a w przypadkach ciężkich - uratowanie życia.

Ofiara z wieloma urazami i złym rokowaniem, która wymaga długich zabiegów reanimacyjnych może "zabrać" pomoc osobom z łagodniejszymi, możliwymi do wyleczenia urazami, których rokowa­nia są lepsze. W trakcie akcji ratunkowej może się zdarzyć, że naj ciężej ranni będą ewakuowani w pierwszej kolejności do szpitali pierwszego rzędu. Wówczas osoba dokonująca segregacji w szpitalu musi w takich przypadkach decydować o ogranicze­niu leczenia, jeśli istnieje możliwość uratowania tym samym nakładem sił i środków większej ilości osób. Bardzo istotna jest szybka i precyzyjna ocena odnie­sionych urazów - w związku z tym triage powinien być dokonywany przez najbardziej doświadczoną~ osobę w zespole.

Jeśli wstępna segregacja na miejscu zdarzenia jest przeprowadzona w odpowiedni sposób, wtedy do szpitala w pierwszej kolejności dostarczone będą osoby z ciężkimi urazami, rokujące szansę wylecze­nia przy zastosowaniu właściwego leczenia. Niekie­dy czas transportu spełnia rolę dodatkowego czyn­nika segregacji, zawężając grupę osób możliwych do uratowania. W przypadku większości katastrof znaczna ilość osób, które pr?;,eżyły doznaje drob­nych obrażeń. Tylko niewielki odsetek poszkodo­wanych wymaga stosoWania zabiegów ratujących życie na miejscu zdarzenia. Zastosowanie kryte­riów segregacji pozwala na uporządkowanie proce­su ewakuacji i leczenia, a także ograniczenie za­mieszania i o chaosu, które są rzeczą naturalną na miejscu wypadku.

NACZELNA ZASADA: ZA WSZELKĄ CENĘ NALEŻY DĄ­ŻYĆ DO UDZIELENIA POMOCY MAKSYMALNIE DUŻEJ LICZBIE OSÓB PRZY UŻYCIU DOSTĘPNYCH ŚRODKÓW.

Proste zabiegi ratujące życie, które są możliwe do zastosowania na miejscu wypadku mają pierwszeń­stwo przed innymi metodami leczenia. Uratowanie życia jest istotniejsze od uratowania kończyny, a za­pewnienie funkcji od wyników kosmetycznych.

...