METODY WYCHOWANIA- sposób postępowania wybrany przez wychowawce (subiektywny->indywidualny).
4 części sytuacji wychowania:
*osoba wychowawcy
*aktualny układ warunków zewnętrznych
*społeczne ocenianie wychowanka
*osoba wychowanka
I.METODY WPYWU OSOBISTEGO:
-metoda wysuwania sugestii- poinformowanie wychowanka czego się od niego oczekuje
FORMY: zachęcania
ocenianiezanie
przestrzeganie
-metoda perswazji- polega na doborze argumentów które spowodują zmianę postępowania
*słowna- wychowawca szuka argumentów by zmienić postępowania wychowanka.
-działanie przykładem osobistym- wychowawca musi być wiarygodny!!! (to jest podstawa)
-wyrażanie aprobaty(uśmiech,zadowolenie,przytulanie w rodzinie itp.),i dezaprobarty(kiwanie głową,gesty,słowa).
II.METODY WPŁYWU SYTUACYJNEGO:
-nagradzanie wychowawcze- natychmiastowe, skuteczny rezultat jest adekwatny do czynu, wieku, oraz indywidualnych możliwości.
-karanie wychowawcze- zrekompensowanie, natychmiastowe, adekwatne do czynu, wieku, uciążliwe, sprawiedliwe
powinno wywołać dyskomfort.
Nagroda- atrakcyjny czynnik dla człowieka, odczuwany przez niego subiektywnie, który powoduje odczuwanie
komfortu psychicznego (uczucia na plus)
Kara- każdy czynnik odczuwany subiektywnie, który wywołuje odczucie dyskomfortu psychicznego (uczucia na minus)
-instruowanie- wychowawca uświadamia wychowankowi sytuację, podaje sposób postępowania np. film, teatr...
-organizowanie doświadczeń wychowanka- polega na uświadomieniu wychowankom, że ich dobre zachowanie
przynosi pozytywne skutki, natomiast złe zachowanie naraża ich na sprzeczne konsekwencje z ich potrzebami.
-wywoływanie antycypacji następstw zachowań społeczno- moralnych- przedstawienie wychowankom
ewentualnych konsekwencji, które mogą być wywołane ich postępowaniem.
-ćwiczenie- celowe powtarzanie z góry ustalonych czynności prowadzące do ugruntowania określonych postaw
i przekonań.
III.METODY WPŁYWU SPOŁECZNEGO:
-modyfikacja celów zespołu- zabiegi sprzyjają bądź podnoszą atrakcyjności życia w zespole bądź wprowadzenie
nowych rodzajów aktywności zespołu.
-kształtowanie norm postępowania obowiązujących w zespole- można wprowadzić nowe kryteria oceny
zachowań jego członków. Inne obowiązujące normy postępowania.
-przekształcenie struktury wewnętrznej zespołu- wychowawca powinien umocnić pozycję jednostek
posiadający dodatni wpływ na cały zespół.
-nadawanie właściwego kierunku działania kontroli społecznej w zespole- wychowawca wpływa na poglądy
członków zespołu nadając odpowiedni: tok, kierunek tym relacjom.
IV.METODY KIEROWANIA SAMOWYCHOWANIEM:
*ETAPY PROCESU SAMOWYCHOWANIA:
-idealizacja- akceptacja i przyswojenie przez wychowanka określonego ideału lub wzoru osobowego. Tworzenie
motywacji do realizowania go we własnej osobowości.
-samopoznanie- kształtowanie obrazu własnej osoby.
-samoocena wstępna- rozbieżności wychowanka między tym jaki chciałby być a jaki jest w rzeczywistości.
-aspiracje perfekcjonistyczne- przeżycie przez wychowanka silnej motywacji. Dokonanie zmian własnej osobowości.
-decyzje samorealizacyjne- określenie zadań i wymagań wychowanka do własnego siebie.
-działania samowychowawcze- podjęcie przez wychowanka systematycznej i kontrolowanej aktywności.
-samoocena końcowa- wychowanek wartościuje osiągnięty stan w wyniku działań samowychowawczych.
GRUPY METOD KIERUJĄCE SAMOWYCHOWANIEM:
*metody przybliżania wychowankowi celów i ideałów pracy nad sobą
*metody stymulowania wychowanka, realizacji określonego programu pracy nad sobą
*metody przyswajania wychowankowi określonych technik pracy nad sobą.
pedagogika.koszalin