§ Zakowski_Jacek_-_Rozmowy_z_lekarzami.pdf

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

Jacek Żakowski

Rozmowy z lekarzami

Tower Press 2000

Spis treści

Od autora

Mróz ujarzmiony

Rozmowa z profesorem Tadeuszem Krwawiczem

Koń stoi całe życie

Rozmowa z profesorem Janem Mollem

Lekarz wobec zagłady

Rozmowa z profesorem Julianem Aleksandrowiczem

Jeden z milionów małych kroków

Rozmowa z profesorem Wiktorem Degą

Nerka i sprawa polska

Rozmowa z profesorem Tadeuszem Orłowskim

Od Autora

Ta książka jest efektem mojej prywatnej ciekawości. Nikt jej u mnie nie zamawiał, w mo-

ich wcześniejszych doświadczeniach nie było niczego, co mogłoby w jakiś szczególny sposób

predestynować mnie do zainteresowania się najnowszą historią polskiej medycyny.

Sądzę jednak, że czytelnikom należy się wyjaśnienie zasady, na jakiej dokonałem akurat

takiego wyboru rozmówców. Otóż kiedy rozpoczynałem prace przygotowawcze, stanąłem

wobec konieczności wybrania zaledwie kilku spośród kilkudziesięciu najwybitniejszych żyją-

cych i mieszkających w Polsce profesorów medycyny. Ponieważ chodziło mi o ukazanie

ogromnego skoku, jakiego medycyna praktyczna dokonała w ciągu ostatniego półwiecza, nie

brałem pod uwagę tych, którzy pracę zawodową rozpoczęli po 1944 roku. W końcu, po trwa-

jącym kilka miesięcy gromadzeniu dokumentacji, na mojej liście pozostało siedmiu kandy-

datów: Julian Aleksandrowicz, Wiktor Dega, Adam Gruca, Tadeusz Koszarowski, Tadeusz

Krwawicz, Jan Moll i Tadeusz Orłowski.

Wszyscy oni dokonali w swoim życiu zawodowym czegoś, co nie tylko zwróciło na nich

uwagę opinii publicznej, ale też zapewniło im trwałe miejsce w historii polskiej medycyny.

Nie było to jednak jedyne ani może nawet główne kryterium, jakie stosowałem. Najważ-

niejsze było na pewno wrażenie, jakie wyniosłem z lektury opublikowanych wcześniej wy-

wiadów, reportaży, polemik z moimi rozmówcami. Wybierałem więc przede wszystkim tych,

którzy wydawali mi się być ciekawymi i odważnymi rozmówcami, którzy (co nie jest w Pol-

sce zbyt częste) nie zawahają się przed odsłonięciem swojej osobowości i nie zechcą ukrywać

się za parawanem nic nie mówiących formułek. Szukałem więc ludzi, którzy mają własne

zdanie i dość odwagi, aby się z nim nie kryć. Niemniej ważne było kryterium osobistej sym-

patii lub antypatii, które wynosiłem z moich siłą rzeczy dość pobieżnych lektur. Choć selek-

cjonując kandydatów starałem się uwzględniać takie dowody uznania środowisk medycznych,

jak doktoraty honorowe, członkostwa akademii i stowarzyszeń, nagrody międzynarodowe, ani

przez chwilę nie miałem zamiaru tworzyć czegoś w rodzaju „złotej księgi polskiej medycy-

ny”. Po pierwsze, nie znajdowałem w sobie dość kompetencji. Po drugie, nie miałem na to

najmniejszej ochoty. Rozmawiałem więc z ludźmi, z którymi miałem ochotę rozmawiać i

którzy – to nie mniej ważne zastrzeżenie – mieli ochotę rozmawiać ze mną oraz skłonni byli

nie tylko poświęcić mi swój czas (od pięciu do dwunastu godzin), ale też zdobyć się na pewną

otwartość i szczerość. Bardzo żałuję, że nie miał na to ochoty profesor Koszarowski – nie-

wątpliwie kluczowa obecnie postać polskiej onkologii. Za swój wielki błąd uważam to, że nie

zdążyłem przeprowadzić wywiadu z prof. Adamem Grucą, z którym odbyliśmy dwie wielce

obiecujące rozmowy wstępne, a którego bezsprzecznie uznać należy za najwybitniejszego

polskiego ortopedę ostatnich kilkudziesięciu lat. Ostatecznie, niejednokrotnie po długim prze-

konywaniu, namowach i prośbach, udało mi się więc uzyskać wywiady od pięciu spośród

siedmiu osób, które znalazły się na mojej liście. Choć w dalszej części książki zapis tych

spotkań został sprowadzony (z jednym wyjątkiem) do formy czystego, przeważnie pozbawio-

nego nawet didaskaliów dialogu, każde z nich miało oczywiście swoją własną historię, pozo-

stającą nie bez znaczenia dla ostatecznego kształtu rozmowy.

Z profesorem Aleksandrowiczem spędziliśmy dwa urocze dni, dzieląc je między pracę,

odpoczynek, posiłki i swobodną wymianę poglądów na tematy daleko wykraczające poza

zakres tej książki. Z profesorem Orłowskim odbyliśmy w jego instytucie kilkanaście półgo-

dzinnych – godzinnych rozmów, na które w przerwach między swymi licznymi zajęciami z

trudem znajdował czas. Profesor Dega przyjął mnie dwukrotnie w swoim gabinecie, za każ-

dym razem poświęcając mi tyle czasu, ile było niezbędnie konieczne. Z kolei profesor Moll

poświęcił mi dwa długie wieczory, profesor Krwawicz zaś przez półtora dnia podejmował

Bogusława Biegańskiego, autora zdjęć, i mnie w swoim pięknym domu w centrum Lublina.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: