886. Jameson Bronwyn - W poszukiwaniu wspomnień.pdf - J - gosiunia1979

Bronwyn Jameson

W poszukiwaniu wspomnień

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Przyjechała. I to wcześniej, niż Donovan Keane się spodziewał, biorąc

pod uwagę pogodę i odległość. A poza tym przyjechała sama. To dobrze.

Cień uśmiechu pojawił się na jego ustach, gdy obserwował, jak odesłała

chłopca hotelowego z olbrzymim parasolem i wbiegła po schodach do recepcji.

Coś w falowaniu jej rudozłotych włosów i ruchu ręki wywołało w nim uczucie

déjà vu. Na ułamek sekundy czas cofnął się z teraźniejszości do przeszłości,

między snem a jawą.

Zaraz jednak dziewczyna znikła wewnątrz budynku. Mignęły długie nogi

i płaszcz od projektanta mody i Van pozostał sam, a z jego twarzy ulotnił się

uśmiech zadowolenia. Uderzył się pięścią w dłoń, szukając czegoś w pamięci,

ale napotkał pustkę.

- Co za niespodzianka - odezwał się do publiczności, którą stanowił

sprzęt w siłowni.

Rozpoznał Susannę Horton natychmiast, nawet przez zalane deszczem

okno, ale to z powodu licznych zdjęć w prasie, a nie wspólnie spędzonego

weekendu. Przyleciał z San Francisco poprzedniego ranka, jednak dwadzieścia

cztery godziny w Palisades nad zatoką Stranger's Bay w kurorcie na Tasmanii,

gdzie podobno spędzili jakiś czas temu weekend, nie pomogły zapełnić luki w

jego pamięci. Nic, nawet lot na australijską wyspę ani przelot helikopterem do

samotnej posiadłości. Nawet zapierający dech w piersiach widok pięknych

willi rozrzuconych na skalistym południowym wybrzeżu oceanu. Nic. Zero.

Van jeszcze kilka razy uderzył w worek treningowy, żeby wyładować

swoje frustracje, ale niewiele to pomogło. Najbardziej gnębiło go nie to, że nie

pamięta tamtego weekendu ani że stracił okazję do zakupu wspaniałej

posiadłości, bo ubiegła go firma hotelarska z Australii, ale to, w jaki sposób

stracił tę okazję.

Cios poniżej pasa nastąpił, gdy leżał nieprzytomny na oddziale

intensywnej terapii, nie mogąc się bronić. Nokaut precyzyjnie wymierzony w

czasie, a wszystko z powodu fałszywej rudej Susanny Horton.

Mimo zawoalowanej groźby, którą nagrał w poczcie głosowej

poprzedniego wieczoru, nie spodziewał się, że pojawi się tak szybko. W

najlepszym wypadku oczekiwał telefonu od niej, w najgorszym od jej matki ze

słowami: „Niech pan nie śmie więcej dzwonić". Fakt, że Susanna przyjechała

tu osobiście, bez uprzedzenia i obstawy, dowodził, że uderzył we właściwy

ton. W dodatku natychmiast odnalazła go w nowoczesnej siłowni kompleksu

wypoczynkowego.

Nie słyszał, jak weszła, ale zobaczył cień przez olbrzymią szybę. Jego

ręka uderzająca w worek ześlizgnęła się z wrażenia, ale natychmiast się

zreflektował i zasunął taką serię celnych ciosów, że się zasapał i jego

wewnętrzny trener powiedział „dość".

Zdjął rękawice, włożył koszulkę i ruszył do recepcji, pochłaniając wodę z

butelki, a wzrokiem - kobietę. Uroda Susanny nie rzucała się natychmiast w

oczy, chodziło raczej o jej klasę. Była wysoka, wiotka, kobieca. Miała wydatne

usta, prosty nos, rudozłote włosy i cerę wrażliwą na słońce. Zielone oczy,

leciutko skośne, patrzyły z pewną nieufnością.

Aż do tej chwili miał pewne wątpliwości co do tego, jak spędzili te dni i

noce w lipcowy weekend. Nie mógł sobie przypomnieć najmniejszego

szczegółu. Mógł polegać tylko na słowach Miriam Horton, a rozmowa

telefoniczna z nią nie była miła, i na własnym instynkcie. Jemu ufał. Kiedy

napotkał spojrzenie tych zielonych oczu, jego ciało drgnęło. Rozpoznało ją. O,

tak, spała z nim, nie ma wątpliwości. A potem go załatwiła.

Susanna sądziła, że jest gotowa na tę chwilę. Od wczorajszego wieczoru,

gdy usłyszała nagraną przez niego wiadomość, miała dość czasu, żeby się

przygotować na to spotkanie. Przeklinała swoją impulsywną reakcję i już kilka

razy myślała o tym, żeby obrócić się na pięcie i polecieć z powrotem do domu.

Ale co by to dało? Nie pomyliła się, wyczuwając groźbę w tonie jego

głosu. Może decyzja o natychmiastowym locie tutaj nie była podyktowana jej

zwykłym rozsądnym podejściem, ale widocznie spontaniczność była wpisana

w jej działania związane z Donovanem Keane'em. Podjęła jednak słuszną

decyzję. Po pięciu godzinach podróży i analizowania sytuacji jej początkowe

zaniepokojenie zmieniło się w oburzenie. Przez wiele tygodni ignorował jej

telefony, a teraz nagle się objawił z groźbami, na granicy szantażu. Owszem,

żałowała tego weekendu i jego następstw, ale wina leżała nie po jej stronie. A

im bardziej rozmyślała na temat jego nagranej wiadomości, tym więcej rodziło

się pytań.

W takim stanie ducha wkroczyła do siłowni w Palisades i natknęła się na

Donovana w spodniach dresowych, prezentującego mięśnie przy boksowaniu

worka. Kiedy się obrócił i ich spojrzenia się spotkały, wrażenie, jakie wywarł

na jej zmysły, było silniejsze niż jego uderzenia w skórzany wór. Było tak

samo jak wtedy, gdy się poznali, gdy po raz pierwszy stała się obiektem

zainteresowania tych srebrnoszarych oczu. Była jednocześnie urzeczona i

zagubiona. Dopiero gdy podszedł i zatrzymał się, zrozumiała, co jej nie

pasowało w tym obrazie. Za bardzo przypominał pierwsze spotkanie. Donovan

wpatrywał się w nią w milczeniu nie jak kochanek, nawet nie jak znajomy, ale

ktoś zupełnie obcy.

Co się dzieje? Czy jej nie pamięta? Czy to ten sam mężczyzna, któremu

uległa z nietypowym dla siebie pośpiechem w tamten lipcowy weekend?

- Donovan? - spytała po chwili wahania.

886. Jameson Bronwyn - W poszukiwaniu wspomnień.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: