STRATEGIA EURODYSTRYBUCJI

Strategia eurodystrybucji

obejmuje:wszystkie decyzje i działania dotyczące dostarczania eurokonsumentom towarów we właściwym miejscu i czasie na obszarze europejskim. Są to przede wszystkim:

·         tworzenie i wybór odpowiednich kanałów zbytu,

·         fizyczny przepływ towarów.

Strategię eurodystrybucji

charakteryzuje duża dynamika rozwoju, zmierzająca do coraz większego stopnia standaryzacji dystrybucji w Europie. Wynika to z:

·         rozwoju nowych systemów eurologistycznych,

·         europeizacji handlu,

·         koncentracji handlu w Europie,

·         przyjmowania do UE krajów Europy Środkowo-Wschodniej.

W ramach eurorynku występują zdyferencjonowane struktury dystrybucji między poszczególnymi rynkami lokalnymi i krajowymi.

Celem eurodystrybucji jest wybór optymalnych kanałów zbytu.

Formy dystrybucji możliwe do zastosowania na eurorynku:

·         bezpośredni i pośredni eksport lub import,

·         bezpośredni i pośredni zbyt,

·         długość szczebli zbytu,

·         jedna i wiele dróg zbytu,

·         własne i obce organy dystrybucji,

·         indywidualna i kooperacyjna droga dystrybucji.

EUROLOGISTYKA – WZROST ZNACZENIA

Eurologistyka obejmuje tę działalność przedsiębiorstw, która dotyczy transferu towarów przedsiębiorstwa od miejsca produkcji do ostatecznych odbiorców w optymalnym czasie, właściwej ilości i do odpowiedniego miejsca zbytu.

Szacuje się, ze wprowadzenie Europejskiego Rynku Wewnętrznego UE oznacza spadek wydatków przedsiębiorstw związanych z formalnościami granicznymi (opracowanie formularzy związanych ze zróżnicowaniem podatków oraz przepisami weterynaryjnymi i higienicznymi) średnio o 1,5% wartości towaru; biorąc pod uwagę czas oczekiwania na granicy, koszty firm spadają o około 2% wartości towaru.

Wraz ze zniesieniem granic wewnętrznych Unii Europejskiej profitują głównie małe i średnie firmy, których średnie koszty związane z formalnościami granicznymi były z reguły dużo wyższe niż koszty wielkich koncernów.

Obserwuje się nowe tendencje zmian w systemie eurologistyki, z formy zwanej „siatką” do formy „piasty i szprychy”, które umożliwiają scentralizowane kierowanie procesami logistycznymi w wymiarze krajowym i lokalnym. Forma ta prowadzi do lepszego wykorzystania zasobów, umożliwia eurosourcing, oszczędność kosztów, optymalizacje procesów logistycznych oraz zintegrowanie łańcucha dostaw na obszarze eurorynku.

Możliwe jest wykorzystanie przewagi konkurencyjnej poprzez dostosowanie przemieszczeń w łańcuchu dostaw nie tylko produkcji, ale i eurologistyki, głównie w eurosourcingu, euroskładaniu produktów, systemach just-in-time, poprzez usługi serwisowe w ramach euromarketingu.

EURORYNEK