BUDOWA APARATU
Jak zbudować własny aparat: chłodnica
Chłodnica, jak sama nazwa wskazuje, służy do chłodzenia ;-). W naszym przypadku oziębianiu poddawana jest gorąca para etanolu. W wyniku działania czynnika chłodzącego na ściankach urządzenia następuje wykraplanie się ciekłego etanolu, który następnie spływa grawitacyjnie w dół.
Chłodnica może być zbudowana jako wymiennik płaszczowo rurowy lub posiadać wypełnienie w postaci zwiniętej w spiralę rurki. Pierwszy przypadek przedstawia poniższy schemat.
Zasiląjąca urządzenie woda przepływa kilka razy w górę i w dół, przez poszczególne rury, stopniowo odbierając ciepło od przestrzeni parowej. Wykonanie takiej chłodnic jest dość kłopotliwe z uwagi na dużą ilość spawania związaną z wykonaniem przyłączy i konieczności posiadania rur o różnych średnicach. Przestrzeń parowa musi mieć ponadto kontakt z powietrzem atmosferycznym, np. za pomocą dodatkowej rurki, wspawanej lub odpowiednio uszczelnionej.
Góra
O wiele prostsze jest wykonanie chłodnicy według drugiego sposobu. Zawija się po prostu miedzianą rurkę o przekroju 6-10 mm w pionową spiralę o średnicy nieco mniejszej jak główna rura chłodnicy. Długość zwiniętej spirali powinna wynosić co najmniej 25-30 cm, w zasadzie im więcej tym lepiej. Generalnie chodzi o to, aby cały etanol wykroplił się w chłodnicy, nie przedostając się przy tym, przez otwartą na górze przestrzeń, do otoczenia. Zwiniętą rurkę umieszcza się w chłodnicy, a do wolnych końców podłącza wodę. Tak to wygląda w praktyce.
Konstrukcja wykorzystująca spiralną rurkę jest bardziej wydajna od wymiennika płaszczowo rurowego. Sądzę, że czynnikiem który ujemnie wpływa na wydajność chłodnicy płaszczowo rurowej jest zbyt duża grubość użytych do jej konstrukcji rur.
Połączenie chłodnicy z resztą urządzenia...
bladydzik