poszukiwania 13.pdf

Redaktor naczelny:

Rafał Kruk

r.kruk@poszukiwania.com.pl

Zespół redakcyjny:

Weteryna

Jarosław „Jaro” Ciemiński

Mariusz Bąk

Marek Kulig

Współpraca:

Yedyny

Andrzej Szutowicz

Robert Winkler

Jakub Jagiełło

Ciekawemiejsca.net

Śnieg nareszcie znika, tak więc już

niebawem wyruszymy na kolejne

wyprawy odkrywając kolejne tajemnice

historii, zarazem przeżywając nowe,

ekscytujące przygody.

Tradycyjnie już Portal Poszukiwania.pl

ma zaszczyt zaprosić wszystkich

poszukiwaczy na organizowany w dniach

30.IV – 3.V. 2010 r. XXVII

Międzynarodowy Zlot Miłośników

Eksploracji. O miejscu tegorocznej edycji

zlotu poinformujemy już niebawem,

dostarczając zarazem wszystkich

cennych informacji dla przyjeżdżających.

Ze strony organizatorów mogę jedynie

zapewnić, że jak co roku tak i tym

razem pobyt Wasz na zlocie będzie pełen

niespodzianek, ciekawych historii,

zabytków, a dodatkowo będziecie

bombardowani zmasowanym atakiem

wiedzy.

Szykujemy wiele ciekawych tematów

oraz nowości, które z całą pewnością

mile Was zaskoczą.

Zdjęcie na okładce

i zdjęcia w artykułach,

o ile nie zaznaczono inaczej:

archiwum Portalu

Poszukiwania.pl

Reklama i Marketing:

reklama@poszukiwania.com.pl

Redakcja:

redakcja@poszukiwania.com.pl

tel. 0 694 839 871

Reprodukcja i przedruk

wyłącznie za zgodą autora.

Gazeta działa na zasadach

dziennikarstwa obywatel–

skiego otwierając swoje łamy

dla każdego autora.

Redakcja zastrzega sobie

prawo do redagowania

i skracania dostarczonych

tekstów.

Rafał Kruk

r.kruk@poszukiwania.com.pl

Redakcja nie ponosi

odpowiedzialności za

treść reklam i artykułów

sponsorowanych.

Dystrybucja inna niż poprzez podanie

linku do WWW gazety wyłącznie za

pisemną zgodą redakcji.

POSZUKIWANIA

SPIS TREŚCI

4 Zapomniane ślady

7 Zamek Kapitanowo

10 Krótki sen o powstaniu

13 Bolszewika goń

18 Łyk piwa

23 Identyfikacja browarów 19451969

27 Łuski niemieckie 19231939

33 Znakowanie amunicji 7,92x57 w latach 193944 w fabryce w Skarżysku

Kamiennej

35 Poszukiwania w mieście

39 Prawda

46 Tajemnica skarbu

50 Wyniki konkursu fotograficznego

52 Tropem Walończyków i ich wodza. Wyprawa na Lidenberg

60 Dukat II i Dukat III

65 Jeden dzień z życia odkrywcy czyli o wyprawie eksploratorskiej

67 Zaginione kosztowności

70 Ptasi wędrownik

72 Jaskinia Mamutowa i Jaskinia Dzika

74 Chodel. Ruiny kościoła na wyspie

75 Polskie Towarzystwo Badań Historycznych w Będzinie

POSZUKIWANIA 3

POSZUKIWANIA

Zapomniane ślady

Krzysztof Szczęsny

Z biegiem lat zacierają się ślady naszej

przeszłości. Z każdym mijającym dniem

odchodzą świadkowie tamtych burzliwych dni.

A bogata jest przeszłość naszych okolic

pomorskich, doświadczonych przez prawie

każdą zawieruchę wojenną. Ziemia nasza

doświadczyła ekspansji Zakonu Krzyżackiego,

Potopu Szwedzkiego okres rozbiorów,

kampanii Napoleońskiej oraz okupacji z okresu

drugiej wojny światowej. Na temat tego

ostatniego okresu powstało wiele artykułów

i napisano mnóstwo książek, lecz temat ten

tak do końca nie zostanie chyba nigdy

zgłębiony i na zawsze zostanie tajemnicą. Co

jakiś czas w mediach ukazują się artykuły lub

wiadomości o odnalezieniu szczątków

poległych żołnierzy niemieckich lub radzieckich

czy też ludności cywilnej. Znaleziska te są

dokonywane najczęściej podczas rozbudowy

dróg oraz przy pracach budowlanych. Staje się

to naszą codziennością i przechodzimy do tego

jako normalność naszych dni. Każde takie

znalezisko związane jest z tragedią danej

osoby i jej rodziny, która jeżeli przeżyła ten

okres wciąż myśli o osobach, które zaginęły

i nie ma po nich śladu. Te przypadkowe

odkrycia dają im iskierkę wiary, że tak

naprawdę nic nie jest do końca stracone.

Szczecin, część wschodnia Zatoka Gdańska

i całe Prusy Wschodnie.

Zwrot II Frontu Białoruskiego w kierunku

Zatoki Gdańskiej spowodował duże

zamieszanie w szeregach niemieckich i fiasko

Operacji „Sonnenwende”. Ludność cywilna

została powstrzymana w swoim marszu na

zachód i zmuszona do powrotu na wschód

w kierunku portów Gdyni i Gdańska licząc na

szybką ewakuację droga morską na teren

Rzeszy.

Szybkie postępy sił Radzieckich doprowadziły

do dużego skupienia cywilów i wojska

Niemieckiego na stosunkowo małym terenie.

Zagęszczenie ludności w okolicach samej

Gdyni jest szacowane na około milion osób

narodowości niemieckiej.

Początkową panikę i exodus zatrzymało na

pewien czas ustanie działań wojennych na

terenach północnych, lecz to była tylko cisza

przed burza.

W styczniu 1945r. Poruszenie ofensywy

obydwu Frontów Białoruskich powoli, ale

nieubłaganie mimo restrykcji administracji

niemieckiej oraz rozkazowi Fuhrera rozpoczęła

się wędrówka masy ludzkiej na tereny

„bardziej bezpieczne”. Na początku jeszcze

bez pośpiechu, ale w miarę upływu czasu

ewakuacja przeistoczyła się w ślepą, paniczną

ucieczkę we wszystkich kierunkach. Działania

Rosjan mające na celu rozbicie większych

ugrupowań pomimo olbrzymich strat

osobowych i w sprzęcie przynosiła rezultaty.

Ostatnio ukazały się wzmianki o takich

znaleziskach na Helu i w Malborku. Ile jeszcze

jest takich miejsc nie odkrytych,

a skrywających tragedię pewnie znowu wskaże

przypadek. Miejscem takiego nowego

niesprawdzonego odkrycia może być rów

przeciwpancerny, który znajdował się

w okolicach Urzędu Miasta Gdyni. Według

opowiadań Pani Janiny mieszkanki Gdyni po

zakończeniu działań wojennych do w/w rowu

wrzucono poległych żołnierzy niemieckich.

Zdobycie Elbląga i dojście wojsk radzieckich do

Zalewu Wiślanego jeszcze bardziej pogłębiła

i tak już trudną sytuację. Obrona Niemiecka

została podzielona w kilku miejscach

i zmuszona do obrony okrężnej. Rozkazem

Stalina dla Marszałka Rokossowskiego było

uderzenie na teren Prus Wschodnich celem

likwidacji obrony niemieckiej, zdobyciem

portów nad Zatoką Gdańską, a zarazem

Na Pomorzu była specyficzna sytuacja w chwili

ofensywy styczniowej Armii Radzieckiej

w wyniku przerwania linii frontu w okolicach

Koszalina, niemiecka armia „Weshel” (Wisła)

została podzielona na dwie części: część

zachodnią – Wał Pomorski, Kołobrzeg,

POSZUKIWANIA

eliminacji drogi ewakuacji i dostarczania

zaopatrzenia dla broniących się jeszcze

oddziałów niemieckich.

Za obronę Kępy Oksywskiej był

odpowiedzialny Gen. Por. Boeks–Behrens,

który dowodził resztkami 2 Armii Polowej

w skład, której wchodził:

7 i 46 korpus pancerny SSPolizei, częściowo

rozbity pod Rumią,

227 dywizja piechoty,

215 dywizja piechoty,

32 dywizja pomorska,

226 brygada dział samobieżnych,

6 batalionów piechoty morskiej i elewi Szkoły

Łodzi Podwodnych Kriegsmarine oraz liczne

okręty cumujące w obrębie Zatoki Gdańskiej.

Aby opóźnić ten moment większość miast

rozkazem naczelnego dowództwa niemieckiego

została zamieniona w twierdzę albo

odosobnione punkty obronne, które miały się

bronić do ostatniego żołnierza. O ile

w miastach nad chaosem i rozprężeniem

czuwała żandarmeria i oddziały SS to na

wsiach robiła to tradycja. Mieszkańcy tych

osad byli tak przywiązani do swej ziemi, że nie

przyjmowali do wiadomości okropności jakie

wisiały nad ich głowami co w konsekwencji

później się zemściło i gdy już na bezpieczną

ewakuację było już za późno.

Do ataku przystąpił 13 i 40 korpus

z wydzielonej 19 Armii Polowej pod

dowództwem Andrieja Romanowskiego. Po

zaciętych walkach i zdobywaniu nieraz po kilka

razy jednej miejscowości wojska radzieckie

zmusiły Niemców do kapitulacji. Ostatnim

aktem wojsk Niemieckich stacjonujących na

Kępie Oksywskiej była ewakuacja kilku tysięcy

żołnierzy i cywili na Hel.

Jak już wspomniałem na wstępie portów Gdyni

i Gdańska broniło rozbite ugrupowania 11

Armii Niemieckiej składającej się z:

10 dywizji pancernych,

4 dywizji SS pancernych i kilku dywizji

piechoty.

Teren był dogodny dla obrońców,

a przygotowania do obrony rozpoczęto na

kilka miesięcy przed dotarciem wojsk

radzieckich. O zaciętości walk może

zaświadczyć ogrom strat po obu stronach. Na

przykładzie samej Polskiej Brygady Pancernej

im. Westerplatte, która rozpoczynała bój

o Pomorze z 56 czołgami a zakończyła na

Kępie Oksywskiej z 4 sprawnymi maszynami.

Taki sam stan przedstawiał się i po stronie

Radzieckiej, lecz dokładnych statystyk raczej

chyba nigdy nie poznamy.

Hasłem akcji było „WALPURGISNACHT ”, która

miała miejsce w nocy 4 kwietnia 1945 roku.

Odziały te, które przedostały się na Hel

doczekały się tam końca działań wojennych

i w zasadzie zostały poświęcone, gdyż nie

miały już możliwości dalszej ucieczki. Rosjanie

nie atakowali oddziałów na półwyspie, gdyż

nie chcieli przysparzać sobie strat, a wiedzieli,

że i tak nikt się nie wydostanie.

Wędrując po okolicznych lasach można

dostrzec ślady walk niestety już coraz bardziej

zatarte. Żyje już też coraz mniej światków

tamtych chwil i wydarzeń, którzy, mogliby

przekazać swą wiedze dla potomnych. Jak to

pokolenie wymrze to bezcenne informacje o II

Wojny Światowej bezpowrotnie zaginą. Także

autentyczna i rzeczywista liczba ofiar raczej

nigdy nie zostanie poznana. Jedyne, co można

w tej chwili zrobić to zachować pamięć

o tamtych wydarzeniach i przekazać je

następnym pokoleniom.

Obrona Niemiecka składała się w większości

z oddziałów SS i im pokrewnych, które swoim

postępowaniem na podbitych terenach nie

zjednywały sobie sympatii. Dlatego też bronili

oni się w desperacji do samego końca nie

licząc na łaskę przeciwnika w przypadku

trafienia do niewoli.

POSZUKIWANIA 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: