Przeciwwskazania w leczeniu ciepłem
• Ostre okresy choroby,
• Nadciśnienie tętnicze, niewydolność krążenia,
• Zawał serca, miażdżycowe zapalenie naczyń,
• Skłonności do krwawień,
• Cukrzycy,
• Gruźlicy,
• Chorobie nowotworowej,
• Chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy,
• Chorobach ośrodkowego układu nerwowego,
• Zaburzeniach czucia powierzchownego,
• Wyniszczenia organizmu- np. w wieku starczym.
Metody „wilgotne” w termoterapii cieplnej:
• Stosowanie pary wodnej:
• Łaźnia parowa całkowita,
• Łaźnia parowa szafkowa.
• Kocowanie wg metody Kenny,
• Kąpiele przegrzewające,
• Leczenie parafiną.
Łaźnia parowa całkowita
• Zabieg wykonywany w komorach z systemem rur, którymi doprowadzana jest para wodna.
• Temperatura w wyższej części ok. 50 stopni C, w dolnej ok. 30.
• Ławy sytuowane schodkowo.
• Czas zabiegu- 15 minut, kolejne 20-30 minut, dwa razy w tygodniu.
Łaźnia parowa szafkowa
• Chory umieszczony jest w szafce, do której rurami doprowadzona jest para wodna.
• Głowa chorego pozostaje na zewnątrz szafki.
• Temperatura wzrasta stopniowo z 40 do 50 stopni Celsjusza.
• Gdy u chorego występują silne potu należy wyłączyć dopływ pary i pozostawić chorego na około 15 min.
• Po zabiegu wykonuje się kocowanie lub lekki natrysk zimny.
Kocowanie wg metody Kenny.
• Kocowanie wykonuje się przy użyciu wilgotnej dzianiny wełnianej. Koc ogrzewa się za pomocą pary w specjalnych kotłach.
• Zawijania mogą być wykonywane jako zabiegi miejscowe lub całkowite.
• Chory jest owinięty w wilgotny koc, następnie ceratę i suchy koc, w czasie zabiegu koc ogrzany zmienia się dwukrotnie.
• Czas trwania zabiegu- 30- 50 minut, 2-3 razy dziennie.
• W zabiegach miejscowych okład jest zawijany na określoną część ciała.
• Okłady zalecane są we wczesnym etapie porażen mięśni oddechowych w chorobie Heinego- Medina.
Kąpiele przegrzewające
• Kąpiele wykonuje się w wodzie o temperaturze początkowej 36- 38 stopni Celsjusza, zwiększając ją do 40- 42 stopni.
• Czas zabiegu 30- 60 min, 2-3 razy w tygodniu w serii 5- 10 kąpieli.
• W czasie pierwszego zabiegu uważać, aby nie przegrzać ciała pacjenta do 39 stopni Celsjusza.
• Co 3-5 minut ochładzamy twarz, głowę i ramiona chorego, kontrolować temperaturę ciała, tętno i ciśnienie krwi.
• Po kąpieli wykonanie kocowania, następnie natrysk ochładzający lub kąpiel ochładzająca.
• Kąpiele mają na celu wywołać hipertermię. Zaletą tych sposobów jest możliwość podwyższania lub obniżania temperatury, w dowolnym czasie bez konieczności przerywania zabiegu i ochłodzenie.
Okłady parafinowe częściowe
• Parafinę o temp. 60 stopni C nakładamy płaskim pędzlem na miejsce zabiegu, do momentu uzyskania warstwy 1-2 cm.
• Owijamy chore miejsce folią plastykową lub ceratką i ciepłym kocem.
• Czas zabiegu 30-60 minut.
• Okłady można wykonywać zanurzając kilkakrotnie dłoń lub stopę w roztopionej parafinie. Tworzy się wówczas rękawica lub skarpetka parafinowa.
• Maseczka parafinowa wykonana powinna być na cienkiej warstwie gazy (chroniąc oczy i uszy). Temperatura nie powinna przekraczać 52 stopni Celsjusza.
Inne zabiegi parafinowe
• Miejscowe zawijania parafinowe za pomocą bandaży, nasyconych parafiną (zabieg trwa kilkanaście godzin).
• Miejscowe kąpiele w specjalnych wanienkach dostosowanych do kończyn górnych lub dolnych, które mają specjalną instalację pozwalająca utrzymać stałą temperaturę parafiny w wanience.
• Pomieszczenia, w których dokonuje się zabiegów parafinowych powinny mieć sprawną wentylację.
• Pracownicy powinni otrzymywać płyny uzupełniające elektrolity, z uwagi na warunki termiczne panujące w pomieszczeniach.
• Ze względu na stały kontakt z parafiną pracownicy powinni mieć odpowiednią odzież ochronną i osobisty sprzęt ochronny.
• Bardzo ważne jest, aby pracownicy zatrudnieni przy tego rodzaju zabiegach byli zatrudniani okresowo w innych działach fizjoterapii. Przy stałym zatrudnieniu, czas pracy w tym dziale nie powinien przekraczać 2-3 lat.
agnieszkawilk28