_DZIECIĄTKO NIESIE MIŁOŚĆ.pdf

SCENARIUSZ PRZEDSTAWIENIA JASEŁKOWEGO

„DZIECIĄTKO NIESIE MIŁOŚĆ”

Przedstawienie jasełkowe, którego scenariusz chciałabym przedstawić

otrzymało w styczniu 2002 roku wiele nagród. Najcenniejsze z nich to

I miejsce w Przeglądzie „Jasełka po polsku” w Bytomiu (gdzie jako jedyni

reprezentowaliśmy szkolnictwo specjalne) i I-sza nagroda w kategorii szkół

specjalnych na Przeglądzie Widowisk Bożonarodzeniowych „Radlińskie

betlejki”.

ł ównym atutem naszego spektaklu było współdziałanie światła

(ultrafiolet), muzyki (dzieła literatury poważnej) i ruchu z jednoczesnym

ograniczeniem do minimum tekstu słownego. „Dzieciątko niesie miłość” to

przedstawienie tradycyjnych scen biblijnych opartych na muzyce barokowej,

przeplatanych ważnymi dla nas wydarzeniami historycznymi. Ponieważ ma

cechy pantomimy, gesty powinny być plastyczne, czytelne, dopasowane do

charakteru muzyki i rozplanowane w czasie.

Użycie światła ultrafioletowego wymagało specyficznych dekoracji,

wyeksponowanych za pomocą bieli i barw fluoroscencyjnych. Ważne jest to,

by pozostałe elementy, łącznie z osobami poruszającymi się na scenie były

całkowicie czarne – wówczas będą niewidoczne. Wydaje mi się jednak, że

równie dobrze można pominąć użycie ultrafioletu (tym bardziej, że nie

zawsze mamy do dyspozycji salę, którą można zaciemnić) i dostosować

odpowiednio scenografię wykorzystując kostiumy i oświetlenie tradycyjne.

Jasełka „Dzieciątko niesie miłość”.

Scenografia (dostosowana do ultrafioletu):

Elementem stałym jest wiszące w centralnym punkcie „Oko

Opatrzności”. Pod nim kula ziemska (na początku zasłonięta czarnym

materiałem lub tekturą trzymaną przez dwie ubrane na czarno i w czarnych

maskach osoby). Na środku sceny stoi żłóbek z Dzieciątkiem w bieli, zakryty

czarnym suknem. Przed nim klęczy Maryja w białym stroju, również zakryta.

Z boku stoi zakryte ognisko (wykonane np. z tektury oklejonej papierem

fluorescencyjnym w barwach ognia). Za żłóbkiem schowane duże serce

(różowy papier) z przywiązanymi do niego od tyłu białymi wstążkami, które

symbolizować będą promienie. W tyle stoi osoba ubrana całkowicie na

czarno, a więc niewidoczna i trzyma wysoko gwiazdę betlejemską (z białego

brystolu, na czarnym kijku).

Czas

nagrania

Sposób realizacji

Wstęp

PDF created with pdfFactory trial version www.pdffactory.com

0’00’’

W zupełnej ciszy i ciemności (widoczne jest tylko „Oko

Opatrzności”) narrator wygłasza cytat z Pisma Świętego: „Na

początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono

było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego

nic się nie stało, co się stało.” Podczas recytacji powoli odsłaniana

jest kula ziemska,

a następnie Maryja. W tym momencie włączamy muzykę .

0’14’’

Scena I – „Zwiastowanie, narodzenie” – muz. A.Corelli:

Vivace - Grave z Concerto grosso g-moll op. 6 nr 8 oraz Sarabanda:

Largo z Concerto grosso B-dur op.6 nr11 (1’08” + 1’48”)

Po krótkim charakterystycznym wstępie

zza kulis z lewej strony sceny wychodzi Anioł (biała suknia,

skrzydła, gwiazda na czole) i stając przed Maryją wyraźnymi

gestami wyraża treść: „Nie bój się Maryjo (jedna ręka wyciągnięta

do przodu nad Maryją dłonią w dół), znalazłaś bowiem łaskę u Boga

(obie ręce uniesione wysoko w górę). Oto poczniesz i porodzisz

Syna (obie ręce skierowane ku Maryi dłońmi do góry), któremu

nadasz imię Jezus (ręce skrzyżowane na piersiach). Będzie On

wielki (ręce zataczają koło) i będzie nazwany Synem Najwyższego

(jedna ręka wskazuje „Oko Opatrzności).” Maryja skłania głowę,

przyjmując wolę Boga.

Anioł kłania się i wychodzi, Maryja wstaje.

Równocześnie z początkiem „Sarabandy” z przeciwnej strony sceny

wychodzi Józef (białe: tunika, chusta na głowie, laska), wita Maryję

i gestem wskazuje drogę, w którą mają wyruszyć. Maryja potakuje.

Wolnym krokiem idą wokół sceny do miejsca, gdzie stoi żłóbek.

Maryja odsłania go, bierze Dzieciątko na ręce,

podnosi wysoko oznajmiając narodzenie Jezusa

i kładzie do żłóbka.

Klękają po obu stronach. Pozostają na scenie do końca

przedstawienia.

1’08’’

1’30’’

2’14’’

2’27’’

2’36’’

Scena II – „Krzyżacy”– muz. G. Farnaby: „A Toye” z Suity na

kwintet dęty blaszany (1’15”)

2’59’’

Na scenę z przeciwnych stron wchodzi kolejno czterech

rycerzy Zakonu Krzyżackiego – 2’59’’ – 3’11’’ – 3’22’’ – 3’33’’ (białe

tylko „płaszcze” z czarnym krzyżem i miecze) i ustawiają się na

scenie tyłem do publiczności, po dwóch z każdej strony żłóbka.

Ostatni z wchodzących niesie na wyciągniętych rękach dwa miecze.

Odwracają się, gdy z tej strony co ostatni z rycerzy wchodzi król

3’3’39’’

PDF created with pdfFactory trial version www.pdffactory.com

3’45’’

3’50’’

3’56’’

4’08’’

(biały płaszcz i korona ozdobione barwami fluoroscencyjnymi).

Staje on również tyłem do publiczności.

Podchodzi do niego rycerz z dwoma mieczami i podaje je królowi.

Ten odwraca się

i podnosi miecze do góry na znak zwycięstwa.

Krzyżacy padają na kolana.

Zaraz potem opuszczają scenę.

Scena III – „Pasterze u żłóbka” – muz. A. Corelli: Allegro z

Concerto grosso g-moll op.6 nr 8 (2’30”)

4’17’’

Na scenę wchodzi kolejno z różnych stron trzech pasterzy –

4’17’’ – 4’30’’ – 4’38’’ (ubrani na czarno, białe czapki, szaliki,

rękawiczki, skarpety). Każdy trzyma pod ręką białą owieczkę, w

drugiej ręce biały kij.

Siadają wokół ogniska (po lewej stronie sceny) i odkrywają je.

Z prawej strony sceny wchodzi Anioł i kieruje się w stronę pasterzy.

Jeden z nich zauważa zbliżającego się Anioła. Budzi dwóch

pozostałych, klękają.

Anioł zatrzymuje się i „oznajmia” im gestami dostosowanymi do

muzyki nowinę o narodzeniu Jezusa:

„Nie bójcie się (jedna ręka wyciągnięta nad pasterzami)! Oto

zwiastuję wam radość wielką (ręce szeroko rozłożone na boki): Dziś

w mieście Dawida (wskazuje w kierunku żłóbka), narodził się wam

Zbawiciel (wykonuje gest kołysania dziecka). Chwała Bogu na

wysokościach (ręce uniesione wysoko do góry), a na ziemi pokój

ludziom jego upodobania (krzyżuje ręce na piersiach)”.

Składa ręce, odwraca się i wychodzi.

Pasterze zabierają swoje owce i idą pokłonić się Jezusowi .

Stają przed żłóbkiem, klękają (Maryja z Józefem wstają na

powitanie i klękają dopiero na koniec tej części).

Kolejno podchodzą składając w darze owieczki, kłaniają się i

odchodzą na prawą stronę sceny.

Tam klęcząc pozostają do końca przedstawienia.

4’53’’

5’07’’

5’15’’

5’28’’

5’30’’

6’07’’

6’20’’

Scena IV – „Wojny”– muz. W. A. Mozart: Lacrimosa z

Requiem d-moll (ze względu na proporcjonalność czasu trwania

poszczególnych scen skrócona do 2’30”)

6’50’’

Podobnie jak w scenie II wchodzą kolejno z przeciwnych stron

cztery osoby ubrane całkowicie na czarno - mają być niewidoczne –

7’05’’ – 7’12’’ –7’20’’ – 7’27’’ - (jeśli oświetlenie jest tradycyjne

mogą to być np. żołnierze w mundurach różnych wojsk). Trzymają

w obu rękach różnej długości szarfy (lub paski białej bibuły

pokolorowanej markerami fluorescencyjnymi w kolorach ognia -

PDF created with pdfFactory trial version www.pdffactory.com

7’35’’

7’49’’

8’04’’

biały, czerwony, różowy, pomarańczowy, żółty) przywiązane do

kijków. Wchodząc poruszają nimi w różnym tempie i w różne strony

co sprawia wrażenie pożaru. (Aby uzyskać najlepszy efekt,

dynamika ruchu powinna być dostosowana do muzyki.)

Ruch narasta,

maleje.

Kolejne osoby naśladują wybuchy (wyrzuty rąk z szarfami do góry)

– 8’04’’ – 8’11’’ – 8’18’’ – 8’25’’.

Przez scenę w głębi przechodzą bardzo wolnym krokiem trzy osoby

ubrane w „pasiaki” – symbolizują ofiary Oświęcimia. Szarfy

poruszają się zgodnie z muzyką.

„Ognie” stopniowo gasną i znikają za kulisami.

8’33’’

9’04’’

Scena V – „Mędrcy ze Wschodu” – muz. A. Corelli: Sarabanda

d-moll ( skrócona do 2’40”)

9’24’’

Równocześnie z początkiem utworu osoba trzymająca gwiazdę

powoli przechodzi na prawą stronę sceny, z której pojawią się Trzej

Królowie. Zatrzymuje się na chwilę.

Wraca w kierunku żłóbka obchodząc scenę dokoła. Za nią podążają

Mędrcy (ubrani na czarno z kolorowymi dodatkami symbolizującymi

bogactwo: pasy, naszyjniki, brosze, korony, turbany oraz w białych

skarpetach i rękawiczkach). Niosą dary: złoto, kadzidło i mirrę (np.

wycięte z białego brystolu i ozdobione kolorowym papierem

fluorescencyjnym).

Stają przed żłóbkiem (Maryja i Józef wstają na powitanie), składają

pokłon

i rozchodzą się na dwie strony.

Kolejno podchodzą zostawiając dary i ustawiają się po przeciwnej

stronie od pasterzy.

Gdy są już w trójkę pochylają głowy

i klękają.

Po nich klękają Maryja i Józef.

10’00’’

10’30’’

10’46’’

11’01’’

11’45’’

11’48’’

12’02’’

Scena VI – „Terroryzm” – muz. K. Penderecki: Tren „Ofiarom

Hiroszimy” (wybrany charakterystyczny środkowy fragment -

1’50”). Fabułę tej części można wymienić na inne, aktualnie ważne

wydarzenie.

12’11’’

Dwie niewidoczne osoby wnoszą na scenę dwa wieżowce

(duże, białe prostokąty z ciemnymi „oknami”) i ustawiają się w

głębi za królami.

W chwili, gdy muzyka naśladuje lot samolotów, wieżowce kolejno

szybko zostają odwrócone tyłem (po drugiej stronie ten sam

12’52’’

13’12’’

PDF created with pdfFactory trial version www.pdffactory.com

13’28’’

13’40’’

prostokąt z „oknami” w większej części zakryty jest płomieniami

wyciętymi z kolorowych papierów fluorescencyjnych, a w górnej

części zamalowany na czarno).

Stopniowo zakrywana jest kula ziemska, aż znika zupełnie.

Wieżowce powoli przewracają się.

Zakończenie – „Dzieciątko niesie miłość” – muz. A. Corelli:

Vivace - Grave z Concerto grosso g-moll op.6 nr 8 (1’08”)

14’06’’

Na pierwsze dźwięki odsłonięta zostaje kula ziemska.

Jednocześnie Maryja wstaje i bierze na ręce Jezusa, a Józef podnosi

duże serce. Stają obok siebie przed żłóbkiem. Dzieciątko trzymane

jest pośrodku, nad nim serce.

Sześć niewidocznych osób chwyta białe szerokie wstążki

przyczepione z tyłu do serca i nawinięte na kijki (jeśli nie mamy

ultrafioletu tymi osobami mogą być pasterze i mędrcy, w

przeciwnym wypadku klęczą oni na swoich miejscach do końca

przedstawienia). Rozwijają je po trzy w każdą stronę. Od serca

rozchodzą się promienie. Jest to obraz końcowy, który należy

wytrzymać do końca utworu, pozostając potem jeszcze chwilę w

ciszy.

14’19’’

Narrator zaczyna recytować po charakterystycznym wstępie:

„Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy

na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez

Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi

Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało

moc.”

Scenariusz, opracowanie muzyczno – ruchowe,

pomysł scenografii i kostiumów –

Henryka Frankowska.

Wykonanie dekoracji, kostiumów: E. Janoszka, E. Piontek, D. Gondek, M.

Osadnik, L. Rejdak, H. Frankowska

Czas trwania całości 15’30”.

(Dla ułatwienia utwory zostały zgrane na jedną płytę CD. Czas trwania

całości: 15’13’’. Nagranie dostępne w ZSS w Radzionkowie).

PDF created with pdfFactory trial version www.pdffactory.com

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: