12 cech linii papilarnych.pdf

Dwana ś cie cech linii

mieszczenie charakterystycznych cech indywi-

dualnych.

Opierając się na tych zasadach, moŜna w

sposób prawidłowy i rzetelny przeprowadzić

stosowne badania i wydać właściwą opinię.

Konieczne jest jednak prawidłowe zabez-

pieczenie śladów linii papilarnych na miejscu

zdarzenia oraz pobranie odpowiedniego mate-

riału porównawczego zarówno pod względem

technicznym, jak i procesowym. Wadliwe, nie-

staranne lub nieprofesjonalne wykonywanie

zadań związanych z czynnościami kryminali-

stycznymi moŜe w konsekwencji spowodować

niewykrycie sprawcy przestępstwa.

Wykonujący badania bierze pod uwagę wy-

stępujące wzory linii, tzw minucje, czyli ce-

chy charakterystyczne budowy listewek skór-

nych oraz odległości między nimi. Zakwalifi-

kowany do badań ślad powinien cechować się

przynajmniej minimalną liczbą cech charakte-

rystycznych.

Obecnie brak jest mi ę dzynarodowych ustale ń

co do, koniecznych do wydania kategorycznej

opinii liczby cech. W róŜnych krajach przyjęte

zostały róŜne kryteria liczby minucji. W Polsce

kryterium to wynosi 12 minucji. Reguła 12

cech jest wynikiem sporu z antropometryczną

identyfikacją człowieka metodą Bertil-lona, która

określa 11 wymiarów ciała. W daktyloskopii,

będącej metodą bezwzględnie doskonalszą,

przyjęto zatem o jedną cechę więcej. W ramach

wykonywania badań biegły w swojej opinii

moŜe posługiwać się tylko i wyłącznie trzema

rodzajami kategorycznych stwierdzeń:

- ślad linii papilarnych pochodzi od

osoby

- ślad linii papilarnych nie pochodzi od

osoby

- ślad linii papilarnych nie nadaje się

do badań identyfikacyjnych.

Przeprowadzający badania ekspert

daktyloskopii jest zobowiązany takŜe do

zawarcia w swojej opinii m. in.: imienia

i nazwiska, stopnia, specjalności, spra-

wozdania i podsumowujących badania

wnioski, co określa art 200 kp.k

NaleŜy w związku z tym mieć na uwa-

dze, Ŝe opinia z przeprowadzonych badań

zawsze moŜe stanowić samoistny dowód

w procesie karnym, dlatego - wydając

opinię w pozytywnej ekspertyzie daktylo-

skopijnej - przeprowadzający badania

musi być pewien swoich wniosków. Tak

wykonana ekspertyza pozwala rzeczowo

wyjaśnić sposób i metody badań oraz

wskazać cechy wspólne śladu dowodo-

wego z odbitką porównawczą. Dlatego

teŜ wydaje się rzeczą niezbędną wykony-

wanie tablic poglądowych przy eksperty-

zach identyfikacyjnych, czyli w takich,

w których dopasowano ślad linii papilar-

nych sprawcy przestępstwa do odbitki na

karcie daktyloskopijnej.

Na śladzie dowodowym i odbitce po-

równawczej ekspert wyznacza charakte-

rystyczne cechy indywidualne w liczby co

najmniej 12 punktów, które następnie

numeruje. Wyznaczone cechy wspólne li-

nii papilarnych muszą wspólnie pokry-

wać się zarówno pod względem budowy,

jak i rozmieszczenia. Materiał poglądowy

jest dla samego eksperta potwierdzeniem

trafności wydanej opinii.

Samo słowo „daktyloskopia” jest pochodzenia

greckiego i oznacza „obserwację palców”. W

interesującym nas znaczeniu jest to śledzenie

przebiegu listewek skórnych (czyli linii pa-

pilarnych) występujących na palcach rąk, dło-

niach i stopach człowieka, a następnie porów-

nywanie ich z innymi, nadesłanymi do badań.

Ciekawostkę stanowi fakt, Ŝe juŜ w epoce

neolitu człowiek zwracał uwagę na rysunki linii

na swoich dłoniach, co potwierdzają malowidła

z tamtego okresu, odnalezione w jaskiniach

i grobowcach.

O wadze, jaką ówcześni przykładali do

własnych, indywidualnych linii papilarnych,

świadczą historyczne znaleziska w Chinach

(5000 lat p. n. e.), Iraku (2500 lat p. n. e.) czy

w Indiach (VII wiek n. e.). Są to róŜnego ro-

dzaju przedmioty i umowy pisane, na któ-

rych pozostawiano odciski palców, potwier-

dzające własność rzeczy i mające zarazem

cechy aktu prawnego. Mimo tak długiego

stosowania odbitek linii papilarnych nikt do

końca XIX wieku nie zainteresował się wy-

korzystaniem tej wiedzy do indywidualnej

identyfikacji osób.

Odbitka porównawcza

Prace naukowe dotycz ą ce budowy linii papilar-

nych podjęli na przełomie XIX i XX wieku

Henry Faulds, William Herschel i Francis

Galton, stając się prekursorami podstaw dak-

tyloskopii. W okresie tym powstały następu-

jące zasady:

- niepowtarzalności linii papilarnych - nie

ma dwóch osób z identycznym układem linii

papilarnych, dzięki czemu ekspert daktylo

skopii, porównując ślady dowodowe i mate

riał porównawczy, moŜe z całym przekona

niem i odpowiedzialnością stwierdzić, Ŝe

przykładowy ślad linii papilarnych pochodzi

od jednej i tej samej osoby.

- nieusuwalności linii papilarnych -

zmiany w wyglądzie linii papilarnych mo

gą być spowodowane tylko i wyłącznie

przez głębokie rany, oparzenia lub choro

by organizmu, które takŜe stanowią dodat

kowe cechy charakterystyczne, pomocne

w badaniach.

- niezmienność linii papilarnych - ukształ-

towane w okresie płodu linie papilarne pozo

stają niezmienne aŜ do śmierci i gnilnego roz

kładu ciała. Wraz z rozwojem człowieka wy

miary linii co prawda zmieniają się, lecz za

chowują proporcje, układ i wzajemne roz-

Ś lad dowodowy

Daktyloskopia, stanowiąca dziś

jeden z podstawowych działów

techniki kryminalistycznej, poja-

wiła się w praktyce śledczej do-

piero pod koniec XIX wieku.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: