propozycje_repertuarowe._dla_naszej_pani.pdf

WÊród ksià˝ek

Na ka˝dà por´

Propozycje repertuarowe do pracy z dzieçmi

■

WIRGINIA BORODZICZ (Warszawa)

DLA NASZEJ PANI

gdy nasionka na zagonkach

posiejemy wiosnà!

Nasza Pani

Spad∏y z drzewa dwa kasztany,

toczà si´ po trawie.

Zrobi´ sobie z nich konika,

w kàciku postawi´!

Prosz´ pani, prosz´ pani!

Jak to zrobiç mam?

Nasza pani, nasza pani

wszystko powie nam!

Wiera Badalska

Prosz´ pani, prosz´ pani!

Jak to zrobiç mam?

Nasza pani, nasza pani

wszystko powie nam!

NIEZWYK¸Y PEJZA˚

Malowanie

Mam w pude∏ku ∏adne kredki,

˝ó∏te i czerwone.

Wezm´ papier i kredkami

narysuj´ domek!

Co b´dzie na tym obrazie?

Na razie

k∏ad´ kolory i linie.

Niebieska rzeka p∏ynie zwinnie,

wtem ˝ó∏te s∏oƒce wpada do rzeki

i zaraz las wyrasta zielony, wielki.

Czerwony mak ma niebo b∏´kitne nad

g∏owà.

Spojrz´ –

i s∏oƒce zachodzi z∏oto i fioletowo,

a kiedy ˝ó∏ty kolor z czerwonym po∏àcz´,

pomaraƒczowe kule rozsypi´ po ∏àce.

Prosz´ pani, prosz´ pani!

Jak to zrobiç mam?

Nasza pani, nasza pani

wszystko powie nam!

Sà w ogródku dwa zagonki,

kwiaty tam wyrosnà,

8/2003

WYCHOWANIE W PRZEDSZKOLU

505

WÊród ksià˝ek

Pomaraƒcze na ∏àce? I gdzie˝ to byç mo˝e?

– Na obrazku.

Gdy jestem w ró˝owym kolorze.

Joanna Polakówna

Babie lato

– Patrz! S∏oƒce.

A pod s∏oƒcem

nitka przez niebo p∏ynie.

Niezwyk∏y pejza˝

Mam w domu pejza˝

w okiennej ramie.

Pejza˝ si´ zmienia

na zawo∏anie.

Szpak wo∏a dzieci – pejza˝ zielony,

dzwonkami lila przyozdobiony.

Kuku∏ka kuka – pejza˝ bogaty

w s∏odkie czereÊnie, w lipowe kwiaty.

Jaskó∏ka ˝egna – do zobaczenia!

Pejza˝ w bogactwo z∏ote si´ zmienia.

Ba˝ant mi mówi – tutaj zostaj´.

Pejza˝ bielutki – jak w zimnych krajach.

Rama ta sama. Rama okienna.

Gdzie jest ten malarz, co zmienia pejza˝?

Jadwiga Ja∏owiec

Kto schwyci babie lato,

na palcu sobie owinie?

Z babiego lata na zim´

zrobi cieplutkie swetrzysko?

˚e niemo˝liwe?

Koƒcz´. O babim lecie

to wszystko.

El˝bieta Szeptyƒska

Muzyka

Czy to Êpiewanie czajnika

to te˝ muzyka?

A mruczenia kota,

a granie na p∏otach?

A p∏acz dzieci?

A szelest Êmieci?

Nie dowiesz si´ z wierszyka,

gdzie si´ chowa muzyka...

Mo˝e w tobie jest w∏aÊnie?

Zanuç, zanim zaÊniesz...

Trzej malarze

Jeszcze wsz´dzie zielono,

s∏oƒce grzeje wrzeÊniowe,

a ju˝ na polanach

kwitnà wrzosy liliowe.

Kto to tak malowa∏

wrzosowe polany?

To wrzesieƒ, weso∏y malarz,

wszystkim dobrze znany.

W czerwonych koralach

jarz´bina stoi.

W kolorowe liÊcie

ca∏y las si´ stroi.

Kto tyle kolorów

w swej palecie ma?

To malarz paêdziernik

pomalowa∏ Êwiat.

Stojà nagie drzewa,

czarne majà pnie.

Szara mg∏a doko∏a,

szary pada deszcz.

Kto to namalowa∏

taki smutny Êwiat?

To malarz listopad

tu pracowa∏ tak.

Ewa ˚yliƒska

BAJKI Z RÓ˚NYCH KRAJÓW EUROPY

Pró˝ny król. BaÊƒ w´gierska

By∏o czy nie by∏o, ale tak si´ zdarzy∏o, ˝e za

siedmioma górami i siedmioma rzekami miesz-

ka∏ pewien biedny cz∏owiek. Mia∏ on trzech sy-

nów.

KiedyÊ król og∏osi∏, ˝e odda swà córk´ te-

mu, kto potrafi opowiedzieç coÊ, w co nie b´-

dzie móg∏ uwierzyç.

Dowiedzia∏ si´ o tym najstarszy syn bieda-

ka, który mia∏ na imi´ Peter. Zabra∏ si´ zaraz

i poszed∏ do króla. S∏udze powiedzia∏, ˝e chce

z królem porozmawiaç. Król od razu si´ domy-

Êli∏, o co m∏odzieƒcowi chodzi, ale nie powie-

dzia∏ tego g∏oÊno. Kaza∏ natomiast go wprowa-

dziç. Ju˝ przedtem przed obliczem królewskim

stawa∏o wielu ksià˝àt i ró˝nych magnatów, by∏o

Irena Wowk

506

WYCHOWANIE W PRZEDSZKOLU

8/2003

WÊród ksià˝ek

ich tylu, co gwiazd na niebie albo êdêbe∏ trawy

na ∏àce, i wszyscy chcieli dostaç królewn´ za ˝o-

n´. Có˝, kiedy ˝adnemu nie uda∏o si´ powie-

dzieç czegokolwiek, w co król by∏by nie uwie-

rzy∏.

Wszed∏ wi´c Peter do króla i pok∏oni∏ si´:

– Witam ci´, panie mój i królu i dobrego

dnia ˝ycz´!

– Witam ci´, ch∏opcze. Co ci´ do mnie spro-

wadza?

– Bardzo bym chcia∏ si´ o˝eniç, najjaÊniej-

szy panie!

– Rozumiem to, a czy staç si´ na ˝eniaczk´?

– Bóg to wie! JakoÊ bym sobie da∏ rad´. Oj-

ciec ma cha∏up´ i kawa∏ek gruntu.

– Wierz´, synu – odpowiedzia∏ król.

– No i mamy trzy sztuki byd∏a.

– W to tak˝e wierz´.

– Teraz niedawno tyle si´ gnoju uzbiera∏o

na podwórzu, ˝e nie by∏o si´ gdzie ruszyç.

– Wierz´.

– KtóregoÊ dnia ojciec powiada: „Ch∏opaki,

przewieêcie ten nawóz na pole, mo˝e ziemia

b´dzie od tego lepsza”.

– Wierz´.

– No to woziliÊmy przez trzy tygodnie, dwo-

ma wozami.

– Wierz´.

– Tylko, ˝e przez pomy∏k´ wszystko zawieê-

liÊmy na pole sàsiada.

– Wierz´.

– Gdy to spostrzeg∏em, poszed∏em do do-

mu i powiedzia∏em ojcu.

– Wierz´.

– Wtedy ojciec, ja i dwaj m∏odsi bracia po-

szliÊmy we czterech na pole.

– Wierz´.

– PodnieÊliÊmy pole sàsiada za cztery rogi

jak serwet´ i zsypaliÊmy nawóz na nasze pole.

– Wierz´.

– Potem obsialiÊmy pole nasieniem trawy.

– Wierz´.

– Z tego na polu wyrós∏ tak g´sty las, ˝e mo-

˝e ktoÊ taki widzia∏, a mo˝e i nie.

– Wierz´.

– Ojcu ˝al si´ zrobi∏o wycinaç takie pi´kne

drzewa, wi´c kupi∏ stado Êwiƒ.

– Wierz´.

– Potem na Êwiniarza przyjà∏ ojca waszej

królewskiej moÊci.

– K∏amiesz! Na szubienic´ z nim!

Dopiero gdy to krzyknà∏, przypomnia∏ so-

bie w∏asnà obietnic´. Có˝ mia∏ zrobiç? Natych-

miast kaza∏ wezwaç ksi´dza i notariusza i wyda∏

córk´ za syna biednego ch∏opa. Urzàdzono we-

sele, o którym za siódmà granicà rozesz∏a si´

wieÊç. Nawet sierotom rozdawano ko∏acze tak

wielkie, jak ca∏e moje rami´. By∏o jad∏a i napit-

ku w bród, nikt nie odszed∏ g∏odny od wrót!

Gyula Illyés

(BaÊƒ w´gierska ze zbioru Latajàcy pa∏ac ,

Warszawa 1973, Wyd. Nasza Ksi´garnia.)

ODWIEDZIMY BLISKICH GROBY

Zaduszki

W dniu Zaduszek, w czas jesieni,

odwiedzamy bliskich groby,

zapalamy zasmuceni,

ma∏e lampki – znak ˝a∏oby.

Âwiat∏a cmentarz rozjaÊni∏y,.

˝e a˝ ∏una bije w dali,

lecz i takie sà mogi∏y,

gdzie nikt lampki nie zapali.

W∏adys∏aw Broniewski

List Ani do babci

Kochana Babciu,

chcia∏abym, ˝ebyÊ przeczyta∏a ten list, cho-

cia˝ nie wiem, gdzie teraz jesteÊ. Mama po

przyjeêdzie z Jaros∏awia powiedzia∏a mi, ˝e wy-

jecha∏aÊ bardzo daleko i nie wiadomo, kiedy

wrócisz. Kiedy to mówi∏a, patrzy∏a przez okno,

jakby przed domem zobaczy∏a coÊ interesujàce-

go. Kiedy ja pyta∏am, co to znaczy „bardzo da-

leko” i dokàd mog∏abyÊ si´ wybraç, bo przecie˝

masz tylko nas i ju˝ od dawna nie wyje˝d˝asz

nad morze, mama powiedzia∏a, ˝e póêniej

wszystko mi wyt∏umaczy. Dlatego myÊl´, ˝e coÊ

przede mnà ukrywa. Daniel, z którym bawi´ si´

na podwórku, mówi, ˝e jego babcia podobno

te˝ gdzieÊ wyjecha∏a. Ale on wie, ˝e nigdy nie

wróci, bo umar∏a. WyjaÊni∏ mu to starszy brat.

I chocia˝ wyjaÊnia∏ doÊç d∏ugo, Daniel do dzisiaj

nie rozumie, jak to mo˝liwe, ˝e ju˝ nigdy nie

przyjdzie do niej na szarlotk´. Ta szarlotka to

by∏o coÊ pysznego – z rodzynkami, orzechami

i bità Êmietanà na wierzchu. Tak si´ rozmarzy∏,

8/2003

WYCHOWANIE W PRZEDSZKOLU

507

WÊród ksià˝ek

opowiadajàc o tym, ˝e a˝ b∏yszcza∏y mu oczy.

Wi´c byç mo˝e, z tobà te˝ tak jest, jak z babcià

Daniela... Ale przecie˝ musisz gdzieÊ byç, nie

mog∏aÊ tak sobie po prostu zniknàç. Pami´tasz,

jak razem oglàda∏yÊmy album o Nowej Zelan-

dii? By∏y tam takie pi´kne góry, jeziora i rzeki!

I tyle kwiatów na ∏àkach! B´d´ sobie wyobra-

˝aç, ˝e jesteÊ gdzieÊ, gdzie jest jeszcze pi´kniej

ni˝ tam i ˝e jesteÊ bardzo szcz´Êliwa, chocia˝

bez nas. Ale jak to wszystko wyjaÊni´ Burasowi,

którego przywioz∏a mama i który teraz mieszka

u nas i jest chyba z tego bardzo niezadowolo-

ny? Miauczy ca∏ymi dniami, stojàc przy

drzwiach, jakby chcia∏ wyjÊç i ruszyç na poszu-

kiwanie Ciebie. Musz´ ju˝ koƒczyç, bo zaraz

wraca mama, a ten list to nasza wspólna tajem-

nica. Zostawi´ go w ogrodzie na ∏awce, bo nie

wiem, jaki masz teraz adres. Ale ty pewnie

znajdziesz sposób, ˝eby go zabraç.

Ca∏uj´ Ci´ mocno

Ania

P. S. O Burasa si´ nie martw, b´dzie mu

u nas dobrze.

Dla tych, którzy odeszli

Dla tych,

którzy odeszli

w nieznany Êwiat,

p∏omieƒ na wietrze

ko∏ysze wiatr.

Dla nich tyle kwiatów

pod cmentarnym murem

i niebo jesienne

u góry.

Dla nich

harcerskie warty

i choràgiewek gromada,

i dla nich ten dzieƒ –

pierwszy dzieƒ

listopada.

Danuta Gellnerowa

W Zagadkowie

W twoim oknie

czysta, przezroczysta.

Kiedy zmoknie,

p∏ynà po niej ∏zy rz´siste. (szyba)

Ma drzwi jak do mieszkania,

ale mieszkajà w niej ubrania. (szafa)

Jadwiga A. Hockuba

Przysz∏a do mnie babcia

ze starej fotografii,

a za nià jej kredens

i krzes∏o, i dwie szafy.

Przysiad∏a obok

na chwil´ jak ptak,

a u stóp mia∏a

swój ogród i sad.

I wtedy tak spojrza∏a

∏agodnie i s∏onecznie,

˝e znów jak dawniej

sta∏em si´ dzieckiem.

Cztery nogi,

jeden blat.

Gdyby nie on,

gdzie byÊ jad∏? (stó∏)

Zrywa orzech na leszczynie

i do dziupli niesie.

– Trzeba zbieraç ju˝ zapasy

na zimowe, ci´˝kie czasy. (wiewiórka)

Przyby∏o ich z pola krocie!

– Nie drzem na piecu, kocie! (myszy)

Kiedy roÊnie – to si´ zieleni,

kiedy leci – z∏otem si´ mieni. (liÊç)

– Co powiesz, wnusiu? –

pyta∏a mnie przez sen,

a ja nagle tak g∏oÊno,

aby wszyscy s∏yszeli,

zawo∏a∏em: – babciu, kocham Ci´.

Tadeusz Chudy

508

WYCHOWANIE W PRZEDSZKOLU

8/2003

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: