Action Mag~129.pdf

numer 129

Publicystyka:

Literatura:

Tęcza grawitacji

Humanisty z ewolucją

spotkanie pierwsze

Siedzę 2

Film:

Natalie Portman

Wybory A.D. 2010

Muzyka:

Gry:

Opeth

My Arms, Your Hearse

Rig’n’Roll: Tirowiec

Bioshock 2

kontrowersje

Nie-Graczowska Komedia

Twórczość:

Spadkobiercy kryształu

ActionmAg

Cześć!

Po cichu, małymi krokami ActionMagowi stuknęło 10 lat. W sumie to nikt by nie zauważył,

gdyby nie Donald i jego niezawodna pamięć. Jak by nie patrzeć – dekada to kupa czasu. Ów-

czesne dzieciaki zdążyły wyrosnąć, skończyć studia, a nawet powiązać się węzłami ślubny-

mi – w niektórych skrajnych wypadkach. Zmieniło się dużo – również w samym magazynie. W

zasadzie to już zupełnie inny ActionMag: świeższa forma, wykształcone na początku dziejów

kąciki odeszły stapiając się w integralny magazyn. Inni są też ludzie: starsi rozeszli się po świe-

cie, na ogół nie piszą i narzekają, że AM stracił klimat, młodzi mimo wszystko piszą – co praw-

da nie tak jak w szczytowym okresie HTML-owego AM, ale jednak. Cieszy to i dobrze rokuje.

W tym miesiącu jeszcze więcej do czytania niż poprzednio – 76 stron. Spora w tym zasługa

kolejnych rozdziałów Spadkobierców kryształu, debiutującej u nas powieści s-f, oraz Nie-Gra-

czowskiej Komedii – dramatu (?) traktującego o grach i ich ograniczeniach wiekowych. Ilość

tekstu może przerazić, ale polecam – naprawdę warto przeczytać!

Z krótszych form ponownie mamy teksty traktujące o ilmie (Natalie Portman!), muzyce (re-

cenzja zacnej płyty Opeth i kilka słów o black metalu) i książce (coś o literaturze współcze-

snej). W publicystyce odezwał się narzekający po swojemu Donald oraz Goldy – ten z ko-

lei ma coś do powiedzenia nt. wyborów prezydenckich. Bardzo miłym w czytaniu debiutem

jest Galene, jej teksty powinny przypaść do gustu przede wszystkim starszym czytelnikom.

Na pochwały zasługuje także Kretu, czyli mierzący się z Darwinem humanista, co zresztą wi-

dać po piórze.

Nie zabrakło również gier – w końcu AM to magazyn czytelników CD-Action. Otton debiutu-

je tekstem o kontrowersjach w Bioshocku 2, zaś dobrze znani Blackwolf i AQA11 wtrącają coś

od siebie na temat nowości i klasyki. Polecam!

Miłej lektury!

Gregorius

Również Twój tekst może traić do ActionMaga!

Jeśli chcesz spróbować sił w pisaniu - AM jest świetnym miejscem! Wyślij swój artykuł na

adres actionmag.online@gmail.com . Możesz pisać o czym tylko chcesz: publicystyka, ilm,

książka, muzyka, opowiadania - zakres tematyczny jest w zasadzie nieograniczony. Jeśli twój

artykuł będzie wystarczająco dobry, trai tutaj. Jeśli nie - nic straconego! Tekst trai na stronę

www.actionmag.pl. Tam możesz liczyć na pomoc, co poprawić, na co zwrócić uwagę w na-

stępnym tekście.

Kontakt:

actionmag.online@gmail.com

www.actionmag.pl

ActionmAg

Spis treści

Publicystyka:

Kalendarz Popularny 2010 [Galene]

Czym jest dla mnie książka? [Arag]

Wybory A.D. 2010 [Goldy]

Humanisty z ewolucją spotkanie pierwsze [Kretu]

Kto nie ma kobiety, nie ma duszy [Galene]

Siedzę 2 [Donald]

Gry:

Rig’n’Roll: Tirowiec [Blackwolf ]

Hitman: Krwawa Forsa [AQA11]

Bioshock 2 - kontrowersje [otton]

Literatura:

„Tęcza grawitacji”, Thomas Pynchon [Galene]

„Boża klepsydra” Jack McDevitt [Fenrir]

Film:

Natalie Portman [Aris]

Muzyka:

Black metal [videocompiler]

Opeth - My Arms, Your Hearse [MarchewaSoler]

Twórczość:

Nie-Graczowska Komedia, W. Sokalski

Spadkobiercy kryształu, Ł. Staniszewski - rozdział 2 i 3

Inne:

Na luzie [McArena]

publicystykA

Kalendarz Popularny

2010

Felieton

Galene

“Żeby pisać, trzeba mieć w sobie wielkie

elementarne prawdy, kierować swoje dzie-

ło ku jednej z nich albo ku wszystkim naraz”

- William Faulkner

tymi z własnej podświadomości. Okazuje się,

że to naprawdę ważne. Nie lubię terminu “sa-

mopomoc” czy “autoterapia”, o ile w ogóle ist-

nieją, ale zapisywanie działa na tej zasadzie.

Przy czym nie jest to zwykłe notowanie. Ra-

czej rzecz z rodzaju rozpoznawania poprzez

słowa swoich głębokich motywacji. Myślę o

tym jako o czymś symbolicznym. I jak to zwy-

kle w przypadku symboli bywa, stanowią one

krainę dziwności.

To tylko jedno ze zdań, które mogłoby być

mottem jakiejkolwiek mojej powieści, a znaj-

duję je wszystkie w każdej możliwej chwili w

zwykłym kalendarzu służącym jako notatnik

szkolny. Przeze mnie do niego wpisane, oczy-

wiście.

Ostatnio aż sięgnęłam do strony skupiającej

motta książkowe i doznałam swego rodzaju

szoku. Bardziej pobudzają mnie intelektual-

nie tylko wypowiedziane przed śmiercią sło-

wa sławnych ludzi. Zdaje się jednak, że wagę

do tego przykładają jedynie osoby albo bardzo

zainteresowane teoretyczną stroną życia, albo

bardzo sentymentalne.

Zwykłe zdania o tym, że sztuka to “krzyk

udręki tych, którzy przeczuwają w sobie

los rodzaju ludzkiego” albo że bez posiada-

nia ducha swojej epoki, posiada się wszyst-

kie jej defekty - nadawanie jakiejkolwiek for-

my uczuciom związanym z tym ciągłym ob-

cowaniem z samą sobą przekonuje mnie

o tym, że mogłabym mieć wiele do powie-

dzenia, jeśli tylko zrobiłabym krok ku temu.

Co z tego, że pierwsze zostało powiedziane

przez muzyka-ekspresjonistę, a drugie wy-

rzekł Wolter. Gdzieś w głębi duszy we mnie

też mieszkają brzmienia muzyki współcze-

snej, jak i obawa przed popełnieniem życio-

wego błędu, jakim na pewno jest minięcie

się ze swoimi czasami.

To samo ma się z moim “notatnikiem”. Jednak

jego waga ma inną wartość.

Jakoś tak się stało, że zaczęłam tam wypisy-

wać same mądre słowa. Jakbym za chwilę

miała się rozsypać jak płatki róży, która prze-

staje kwitnąć albo jakby mojemu życiu grozi-

ło rozprucie, jak snutemu dywanowi. Od da

Vinci, przez Tarantino po fragmenty z książek

naukowych. Poprzetykane słowami wydoby-

Mądrość objawia się różnie, ale zazwyczaj do

pełnego wypowiedzenia dojrzewa głęboko w

cieniu. By w końcu wyjść na światło dzienne i

publicystykA

pokierować ludzkim losem. Nie wiem, czy każ-

dy jest w stanie tego nie przeoczyć, mnie się na

pewno to udało. Dobrze pamiętam, gdy wypo-

wiedziałam pewne słowa i właśnie dzięki sło-

wom, co było niesamowite, dokonałam pierw-

szej życiowej decyzji.

marzenie o ciągłym zmienianiu punktów sie-

dzenia, skoro sama praktyka potwierdziła tego

zasadność. Podróżowanie, a więc języki, a więc

kultury; a więc czas, a więc przestrzeń.

***

“Punkty widzenia można zmieniać w nieskoń-

czoność, czasem po prostu trzeba zmienić

punkt siedzenia”

Może jest w tym notatniku jakieś teraz dalekie

zdanie, które w przyszłości coś w moim życiu

odmieni? Albo wszystkie do tego dążą?

Zmieniłam punkt siedzenia i nie pożałowałam

tego. Dziwne, bo tym razem najpierw dosłow-

nie, a to automatycznie pociągnęło za sobą

przenośnię. Co więcej, wysnułam z tej wielkiej

dla mnie idei, zwłaszcza, że własnej i szczegól-

nie, że tak życiowej, kilka innych. Mieć tylko w

sobie wystarczająco dużo woli i wcielić w życie

Kilkadziesiąt słów zamkniętych w idee i żadna

nie chce być ostatnia.

“Żeby pisać, trzeba mieć w sobie wielkie ele-

mentarne prawdy, kierować swoje dzieło ku

jednej z nich albo ku wszystkim naraz” - Wil-

liam Faulkner

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: