Psychologia_ogólna_-_Biologiczne_Mechanizmy_Człowieka_-_Móżg.doc

www.student.e-tools.pl

Mózg (mózgowie) – największe skupienie tkanki nerwowej , wypełniające jamę czaszkową. Zbudowany jest z komórek nerwowych połączonych synapsami. Połączeń w mózgu jest bardzo wiele, a komórek więcej  niż ludzi na ziemi. Mózg człowieka waży: u mężczyzny –1400 g co stanowi 2 % masy ciała / u kobiety – 1250g co stanowi 2,5% masy ciała. Pofałdowanie mózgu decyduje o inteligencji człowieka. Wygląd zewnętrzny mózgu nie sugeruje jego możliwości i nic nie wskazuje na to, że kryje on w sobie tyle tajemnic . Badania mózgu rozpoczęły się później niż innych narządów. Pionierzy nauki nie zainteresowali się nim wcześniej ponieważ był ukryty po pokrywą czaszki. Niewielki uraz mózgu może doprowadzić do trwałego inwalidztwa .

Mózg składa się:

1.      Półkula prawa – odbiera informacje z lewej strony (podporządkowana , odpowiada za zadania percepcyjne, orintacje w przestrzeni, rozpoznawanie kształtów, oraz powierzchni o różnej strukturze; reprezentuje ona aspekty intuicyjne, artystyczne , symboliczne, emocjonalne, jest ona nastawiona na całość obrazów i kształtów

2.      Półkula lewa – odbiera informacje z prawa strony(odpowiada za sterownie mową, czytanie, pisanie, obliczanie matematyczne, logiczne myślenie; reprezentuje aspekt racjonalny, analityczny intelektualny; nastawiona jest na szczegóły liczby , wyrazy)

Półkule łączą się wiązką włókien nerwowych, które nazywają się ciałem modzelowym zwanym również spoidłem wielkim mózgu.

3.      istota szara (kora mózgowa) - pokrywa z zewnątrz mózg

4.      istota biała – wewnętrzna warstwa półkul

5.      półkula składa się z 4 płatów

·         czołowy – ruchowy ośrodek mowy. W 1861 r Pol Brock(francuski chirurg)zauważył że uszkodzenie tylniej części płata czołowego powoduje zaburzenia w  mówieniu przy względnie zachowanym rozumieniu: pacjent rozumie co się do niego mówi ale sam nie może mówić) uszkodzenie takie występuje np. po wylewie i może być wyleczone przez prace włożoną w ponowną naukę mówienia

·         ciemieniowy – odbiera się w nim  wrażenia dotykowe

·         skroniowy – ośrodek słuchu. W lewym płacie skroniowym odkryto punkt wernickiego, który odpowiada za rozumienie mowy. Uszkodzenie tej części mózgu powoduje problem w różnicowaniu brzemienia słyszanych słów. Kontakt z taką osoba jest zaburzony.

·         Potyliczny – jest ośrodkiem wzroku.

6.      Móżdżek – koordynuje ruchy mięśni , reguluje ich napięcie, kieruje odruchami równowagi,

7.      pień mózgu- łączna nazwa wszystkich części mózgu poza kreso mózgiem i móżdżkiem

Do prawidłowego funkcjonowania człowieka ośrodki te muszą współgrać

Techniki i metody badania aktywności nerwowej mózgu(3 techniki):

1.      Uszkodzenia wybranych struktur mózgu – lezje – zniszczenie  komórek nerwowych mózgu na pewnym obszarze ; powstają w sposób naturalny i celowy. Naturalne lezje – powstają w wyniku różnego rodzaju chorób, ran , guzów, wypadków. Początkowe badania polegały na znalezieniu związku między umiejscowieniem lezji a towarzyszącymi im zaburzeniami w zachowaniu. Tej  techniki nie można było porównać. Celowe lezje – Karol Loshley (1929r)- niszczył różne tkanki mózgu; obserwował zachowania człowieka po dokonanej lezji; celem dokonywanych eksperymentów było poznanie uszkodzeń odpowiadających za zmiany w zachowaniu. Wnioski z badań: 1. Po dokonaniu lezji obserwowano utrate funkcji zachowania człowieka czasowo lub na stałe. 2. Utrata funkcji jest mniej uzależniona od lokalizacji a bardziej od ogólnej wielkości usuniętej tkanki

2.      Elektryczne rejestrowanie aktywności tkanki nerwowej – polega na oglądaniu impulsów nerwowych na ekranie zwanym oscyloskopem rejestruje się zmiany zachodzące w neuronach. Wyładowanie  neuronów – przekazywanie impulsu nerwowego.

3.      Bezpośrednie, elektryczne lub dreniczne drażnienie różnych okolic mózgu  słabym prądem- była techniką przeprowadzaną na zwierzętach. Rozpowszechnił ją James Olds, stwierdził że w mózgu istnieją ośrodki przyjemności, dzięki ich drażnieniu osiąga się przyjemność. U człowieka stosuje się metodę kliniczna czyli opis zaburzeń czynności występujący w procesie patologicznego uszkodzenie mózgu (powstałego w wyniku schorzenia :guzy, udary....). Do zdiagnozowania lokalizacji uszkodzenia mózgu służą następujące badania: EEG, rentgen, tomograf komputerowy.

Badaczy interesowało czy mózg jest całością czy jest podzielony na okolice –

odpowiedzialne za dane czynności.

Koncepcja wyjaśniające lokalizacje funkcji w mózgu:

1.      Koncepcja lokalizacyjna –istnieje funkcjonalne zróżnicowanie struktur nerwowych. Poszczególne procesy i czynności psychiczne można odnieść do mniej lub bardziej określonych części mózgu. Wg . Tej teorii złożone formy zachowania się są wynikiem działania wyodrębnionych struktur mózgowych – ośrodków, nie są powiązane z określonymi elementami struktur nerwowych. Mózg nie jest zespołem odrębnych ośrodków lecz organizują stałe ze sobą współpracujących elementów czynnościowo zróżnicowanych .

2.      Koncepcje antylokalizacyjne –przyjmują ze zachowanie zależy od całości mózgu. Mózg jest jednolita masą.

Nauka pisania : aby człowiek umiał pisać musi być dobrze rozwiniemy – wzrok, pamięć kształtu i dźwięku, zapamiętywania obrazu (kształt liter), zapamiętywanie dźwięku głosek, słuch ,koordynacje słuchowo-ruchową / zaangażowanie wielu ośrodków mózgowych.

1