szkocja.pdf

(326 KB) Pobierz
SKRÓTOWE OPISY SYSTEMÓW EDUKACJI I AKTUALNYCH REFORM W EUROPIE
SYSTEMY EDUKACJI W EUROPIE – STAN
OBECNY I PLANOWANE REFORMY
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO – Szkocja
1. Populacja uczących się i język nauczania
Szkocja ma 5,07 miliona ludności. We wrześniu 2005 r. 390 260 uczniów uczęszczało do 2 194 szkół
podstawowych, 315 840 uczniów do 385 szkół średnich i 7 140 uczniów do 190 szkół specjalnych.
Wprawdzie głównym językiem nauczania jest język angielski, w niektórych szkockich szkołach
podstawowych i średnich prowadzi się także kształcenie w języku celtyckim ( Gaelic ).
2. Administracja i finansowanie edukacji
Za ogólny nadzór nad edukacją i rozwój usług edukacyjnych odpowiada Pierwszy Minister ds.
Szkocji. W jego imieniu obowiązki te wykonują Minister ds. Edukacji i Młodzieży (przedszkola i szkoły)
i Minister ds. Przedsiębiorczości i Kształcenia Ustawicznego (edukacja poza systemem szkolnym).
Obsługę tych ministrów zapewnia Ministerstwo Edukacji Rządu Szkockiego ( Scottish Executive
Education Department, SEED ) i Ministerstwo ds. Przedsiębiorczości, Transportu i Kształcenia
Ustawicznego Rządu Szkockiego ( Scottish Executive Enterprise, Transport and Lifelong Learning
Department, SEETLLD ). Pierwszemu Ministrowi doradza Inspektorat Jej Wysokości ds. Edukacji ( Her
Majesty’s Inspectorate of Education, HMIE ) oraz instytucje państwowe zajmujące się
opracowywaniem programu nauczania (Szkockie Biuro ds. Uczenia się i Nauczania – Learning &
Teaching Scotland ) i ogólnokrajowymi egzaminami (Szkocki Urząd ds. Kwalifikacji – Scottish
Qualifications Authority ).
Organizacją kształcenia finansowanego ze środków publicznych zajmują się 32 rady terytorialne, tzw.
szkockie władze lokalne ( Scottish Local Authorities, SLAs ). Ustawa o standardach w szkołach Szkocji
( Standards in Scotland’s Schools etc. Act ) z 2000 r. zobowiązuje lokalne władze edukacyjne do
„podejmowania starań o podniesienie jakości kształcenia prowadzonego w szkołach, którymi
zarządzają”. Ustawa wyznacza ramy działań służących podnoszeniu efektywności funkcjonowania
szkół i określa pięć narodowych priorytetów w dziedzinie edukacji ( www.nationalpriorities.org.uk ) .
Przepisy tej ustawy zobowiązują władze lokalne do publikowania planów przedstawiających cele w
zakresie poprawy jakości dla szkół na swym terenie. Z kolei same szkoły obowiązkowo publikują plany
rozwoju uwzględniające cele w zakresie poprawy jakości wytyczone przez władze lokalne. Zarówno
władze, jak i szkoły mają także obowiązek publikowania rocznych raportów z postępów w działaniach.
Szkoły niezależne ( independent schools ) kształcą ok. 4% ogółu uczniów w wieku szkolnym. Placówki
prowadzące tzw. further education (kształcenie na poziomie poniżej szkolnictwa wyższego dla osób,
które przekroczyły wiek obowiązku szkolnego) i uczelnie są instytucjami autonomicznymi,
finansowanymi przez rząd szkocki ( Scottish Executive ) za pośrednictwem Szkockiej Rady ds.
Finansowania ( Scottish Funding Council ).
3. Edukacja przedszkolna
Zgodnie z wspomnianą wyżej Ustawą o standardach w szkołach Szkocji z 2000 r. władze lokalne są
zobowiązane zapewnić edukację przedszkolną wszystkim 3-latkom i 4-latkom, których rodzice tego
sobie życzą. Edukację przedszkolną prowadzi się na ogół w formie pięciu sesji zajęć w tygodniu,
trwających po ok. 2,5 godziny, przez cały rok szkolny. Z najnowszych danych (opublikowanych w
styczniu 2005 r.) wynika, że na zajęcia przedszkolne uczęszcza 81 % 3-latków i 97.8 % 4-latków.
Edukację przedszkolną w Szkocji prowadzi 2 836 ośrodków, wśród których 40% stanowią klasy
przedszkolne, a 60% samodzielne przedszkola. Liczba dzieci korzystających z edukacji przedszkolnej
zmniejszyła się o 6 % od stycznia 2004, proporcjonalnie do całej populacji w wieku 3 i 4 lata.
1
52879601.008.png 52879601.009.png 52879601.010.png
W roku 2004/05 władze centralne i lokalne wydały na edukację przedszkolną 258 869 mln funtów.
Większość tych wydatków stanowiły koszty wynagrodzenia pracowników. W obszarach, w których
kształcenie przedszkolne organizują wydziały ds. edukacji władz lokalnych, zajęcia przedszkolne
prowadzi się w przedszkolach lub klasach przedszkolnych działających głównie przy szkołach
podstawowych. Oprócz tego, w ramach umów o współpracy w zakresie opieki nad dziećmi ( Childcare
Partnerships ), wszystkie władze lokalne „zamawiają” miejsca przedszkolne w ośrodkach prywatnych i
społecznych, jeśli ułatwia to zaspokojenie potrzeb rodziców i dzieci oraz jest racjonalne z finansowego
punktu widzenia.
4. Kształcenie obowiązkowe
(i) Etapy
Primary school (szkoła podstawowa)
Wiek: 5-11 lat
Secondary school (szkoła średnia I stopnia)
Wiek: 12-16 lat
Kształcenie jest obowiązkowe dla dzieci i młodzieży w wieku od 5 do 16 lat.
(ii) Kryteria przyjęć
Dzieci przyjmuje się na ogół do szkoły na początku roku szkolnego w połowie sierpnia; w związku z
tym, co roku ustala się „datę graniczną” (przypadającą zwykle 1 marca), aby dzieci mające urodziny
przed tą datą były przyjmowane do szkoły w wieku 4 lat w sierpniu poprzedniego roku, a dzieci mające
urodziny po tej dacie na początku następnego roku szkolnego. Władze zapewniają dzieciom miejsca
w szkole poprzez określenie dla każdej szkoły jej rejonu. Ustawa o Szkolnictwie z 1980 i jej
nowelizacja z 1981 i 2000 roku pozwoliła rodzicom zgłaszać preferencje wyboru szkoły ich dziecka,
nawet jeśli szkoła jest usytuowana poza przydzielonym rejonem. Jeśli jest to możliwe - władze
edukacyjne mają obowiązek przychylić się do wniosku rodziców. Przepisy gwarantują rodzicom prawo
odwołania się do władz, a potem do sądu w przypadku, gdy władze lokalne odrzucą wniosek o
przyjęcie dziecka do danej szkoły.
Uczniowie przechodzą ze szkoły podstawowej do średniej I stopnia po ukończeniu siedmiu klas szkoły
podstawowej (w wieku 12 lat). Nie ma ograniczeń dotyczących przyjęć, np. egzaminów wstępnych, i
uczniowie nie powtarzają klas.
(iii) Dzienny/tygodniowy/roczny wymiar zajęć
Szkoły są czynne 190 dni w roku, natomiast dokładne terminy semestrów ustalają władze lokalne. Rok
szkolny rozpoczyna się na ogół w połowie sierpnia, a kończy w ostatnich dniach czerwca. Władze
lokalne dość ściśle przestrzegają standardowych norm dotyczących tygodniowego wymiaru zajęć
dydaktycznych: 25 godzin dla szkół podstawowych (z mniejszą liczbą godzin dla najmłodszych dzieci)
i 27,5 godziny dla szkół średnich I stopnia.
(Lekcje trwają 40 lub 45 minut – decyduje o tym dyrektor szkoły).
(iv) Wielkość klas/podział uczniów na klasy
Klasy mogą liczyć maksymalnie 33 uczniów, ale w zróżnicowanych wiekowo (lub „mieszanych”)
klasach władze lokalne starają się przestrzegać limitu 25 uczniów. Na zajęcia praktyczne może
uczęszczać maksymalnie 20 uczniów. Od sierpnia 2001 r. pierwsze trzy klasy szkoły podstawowej
liczą maksymalnie 30 uczniów. W roku 2005 średnia liczba uczniów w klasie w szkole podstawowej
wyniosła 23,6 uczniów (mniej niż w 2004 r. : 23,9). Klasy mieszane miały średnio 19,9 uczniów (w
2004 r. 20,2). W klasach P1 (pierwsze klasy szkoły podstawowej) było średnio najmniej uczniów: 23,1
(spadek z 23,2 w 2004 roku).
W 2004 r. stosunek liczby uczniów do liczby nauczycieli wynosił 17,6:1 w szkołach podstawowych i
12,7:1 w szkołach średnich, a w szkołach specjalnych 3,7:1.
W szkołach podstawowych klasy składają się na ogół z uczniów o zróżnicowanym poziomie
umiejętności, ale w przypadku przedmiotów dodatkowych szkoły i władze lokalne mogą same podjąć
decyzję o utworzeniu części klas o zróżnicowanym poziomie umiejętności i części według poziomu
umiejętności.
2
52879601.011.png 52879601.001.png
Wszystkie szkoły średnie prowadzą na wszystkich etapach zbliżony zestaw przedmiotów zgodnie ze
wskazaniami centralnymi. Przedmioty podstawowe na każdym etapie są takie same, ale o
przedmiotach i treściach wykraczających poza podstawę programową decydują poszczególne szkoły i
władze lokalne. Każdego przedmiotu uczy inny nauczyciel. Lekcje prowadzi się dla całych klas lub w
grupach tworzonych w danej klasie w celu indywidualizacji nauczania. Klasy niższe liczą maksymalnie
30 uczniów, a klasy wyższe maksymalnie 25 uczniów. Liczba uczniów na lekcjach niektórych
przedmiotów praktycznych, np. przyrodniczych, jest ograniczona do 20.
(v) Programy i treści nauczania
Program nauczania nie jest określany w formie ustawy czy rozporządzenia, lecz wytycznych i
wskazówek publikowanych przez Szkockie Ministerstwo Edukacji i Szkockie Biuro ds. Uczenia się i
Nauczania w różnych dokumentach programowych. W programie nauczania szkoły podstawowej
wyodrębnia się następujące dziedziny: język, matematyka, nauka o środowisku, wychowanie
plastyczne oraz religia i etyka wraz z rozwojem indywidualnym, przygotowaniem do życia w
społeczeństwie i edukacją zdrowotną. W szkole średniej I stopnia program nauczania jest podzielony
na dwa etapy. W pierwszych dwóch klasach (S1 i S2) prowadzi się kształcenie ogólne zgodnie z
narodowym programem 5-14 (National 5-14 Programme), natomiast w trzeciej i czwartej klasie (S3 i
S4) wprowadza się elementy specjalizacji i kształcenia zawodowego dla wszystkich uczniów.
Aktualnie trwają prace nad poprawą programu 3-18, zapoczątkowane opublikowaniem w listopadzie
2004 dokumentu: Program dla Doskonałości (A Curricula for Excellence)
(vi) Ocena, promocja i kwalifikacje
W szkole podstawowej nauczyciele oceniają postępy uczniów w różny sposób; stosuje się m.in.
następujące metody: obserwacja pracy uczniów w klasie, omawianie z uczniami ich pracy,
wyznaczanie uczniom specjalnych zadań, podczas których nauczyciel może ocenić ich wiedzę i
umiejętności, oraz przeprowadzanie sprawdzianów, z których część jest sprawdzianami szkolnymi, a
część sprawdzianami zewnętrznymi. Ogólne wskazówki dla nauczycieli dotyczące prowadzenia oceny
publikuje się w dokumencie „Ogólnokrajowe wytyczne: ocena 5-14” ( National Guidelines: Assessment
5-14 ). Nauczyciele mogą także weryfikować swą fachową ocenę poziomu osiągnięć uczniów w nauce
języka angielskiego (czytania i pisania) i matematyki, korzystając z materiałów do oceny
opracowanych na szczeblu krajowym.
W szkole średniej uczniowie są oceniani w sposób ciągły zgodnie z procedurami obowiązującymi w
poszczególnych szkołach i przechodzą automatycznie do następnej klasy. W pierwszych dwóch
klasach szkoły średniej I stopnia (S1/S2) ocenę prowadzi się zgodnie z ogólnokrajowymi wytycznymi
5-14. W wieku 15 lat uczniowie zaczynają przystępować do egzaminów pozwalających uzyskać
kwalifikacje państwowe, potwierdzone szkockim świadectwem kwalifikacji ( Scottish Qualification
Certificate ), które wydaje Szkocki Urząd ds. Kwalifikacji ( Scottish Qualifications Authority, SQA ).
Świadectwo dotyczy poszczególnych przedmiotów (matematyki, angielskiego, geografii itp.) oraz
podstawowych umiejętności (komunikacji, rozwiązywania problemów, pracy w grupie) i z założenia
wszyscy uczniowie powinni być w stanie je uzyskać. Świadectwo wydaje się na podstawie egzaminu
zewnętrznego wraz z elementem oceny dokonywanej przez samą szkołę i weryfikowanej przez
Szkocki Urząd ds. Kwalifikacji.
Aktualnie trwają prace w zakresie oceny, testowania oraz przekazywania informacji o wynikach na
poziomie edukacji uczniów 3 – 14 letnich: powstaje system oceny, w którym uczeń znajduje się w
centrum procesu oceniania, a sama ocena jest częścią uczenia się i nauczania. Taką koncepcję
promuje program: Ocena jest po, by się uczyć ( Assessment is for Learning ). Informacje o nowym
systemie oceniania znajdują się w dokumencie: Ocena, Testowanie i Przekazywanie Informacji o
wynikach 3-14, nasza odpowiedź ( Assessment, Testing and Reporting 3-14: our response ):
5. Szkolnictwo średnie II stopnia i policealne
(i) Rodzajekształcenia
Kształcenie na tym poziomie prowadzi się w szkołach średnich II stopnia i 46 further education
colleges . Kształcenie zawodowe prowadzą również niezależne ośrodki szkoleniowe oraz pracodawcy
w zakładach pracy.
3
52879601.002.png 52879601.003.png
(ii) Kryteria przyjęć
Na poziomie szkolnictwa średniego II stopnia, po ukończeniu obowiązku szkolnego, nie wymaga się
od kandydatów posiadania formalnych kwalifikacji, ale szkoły i placówki prowadzące further education
mogą określać specjalne warunki przyjęć dotyczące poszczególnych cykli lub dziedzin kształcenia.
Uczniowie/słuchacze mogą ubiegać się o przyjęcie do wybranej placówki i na wybrany cykl
kształcenia.
(iii) Programy i treści nauczania
Z oferty dydaktycznej szkoły lub placówki further education uczniowie/słuchacze wybierają cykl
kształcenia kończący się uzyskaniem oficjalnie uznawanych kwalifikacji. W sierpniu 1999 r.
wprowadzono program kwalifikacji państwowych przewidzianych dla wszystkich uczniów/słuchaczy
szkół, further education colleges i innych ośrodków, których kształcenie wykracza poza poziom
standardowy ( Standard Grade ).
(iv) Ocena, promocja i kwalifikacje
Formy oceny zależą od kwalifikacji, ale mogą obejmować jeden lub kilka egzaminów pisemnych,
ustnych i praktycznych lub ocenę ciągłą. Szkockich kwalifikacji zawodowych ( Scottish Vocational
Qualifications ) nie przyznaje się na podstawie egzaminów, natomiast kandydaci muszą wykazać się
kompetencją w wykonywaniu określonych zadań. Przyznaje się następujące rodzaje kwalifikacji:
Scottish Qualification Certificate at Higher Grade (Highers) – szkockie świadectwo kwalifikacji na
wyższym poziomie, Scottish Qualifications Certificate at Advanced Higher Grade – szkockie
świadectwo kwalifikacji na wyższym zaawansowanym poziomie, oraz Scottish Vocational
Qualifications ( SVQs ) – szkockie kwalifikacje zawodowe.
6. Szkolnictwo wyższe
(i) Rodzajeuczelni
W Szkocji istnieje 21 uczelni: 14 uniwersytetów i 7 innych szkół wyższych, które prowadzą studia
akademickie i zawodowe (kończące się uzyskaniem pełnych tytułów, degrees , i „tytułów cząstkowych”,
sub-degrees ). Kształcenie na poziomie wyższym (kończące się przeważnie uzyskaniem świadectwa
Higher National Certificate lub dyplomu Higher National Diploma bądź obydwu tych kwalifikacji)
prowadzą również wszystkie further education colleges , a sektory szkolnictwa wyższego i further
education ściśle ze sobą współpracują.
(ii) Warunki wstępu
Wszystkie najważniejsze uczelnie są instytucjami autonomicznymi i każda z nich samodzielnie określa
swą politykę i warunki przyjęć na studia. Na poszczególnych kierunkach/rodzajach studiów i w
poszczególnych uczelniach obowiązują inne specyficzne wymogi. W większości przypadków
kandydaci muszą posiadać świadectwo Scottish Highers , szkockie kwalifikacje zawodowe SVQ lub
równorzędne kwalifikacje. W ostatnich latach, w ramach rozszerzania oferty dla osób dorosłych,
wprowadzono specjalne programy przygotowawcze, gwarantując równocześnie miejsce na studiach
tym uczestnikom, którzy je ukończą.
Jesienią 2000 r. zniesiono czesne dla studentów zamieszkałych w Szkocji oraz studentów UE, którzy
podejmują studia I cyklu w pełnym wymiarze. Uczelnie mogą także odstąpić od pobierania czesnego
w przypadku studentów studiów w niepełnym wymiarze, którzy otrzymują stypendia państwowe.
(iii) Kwalifikacje
Na ogół studenci uzyskują ordinary degree (tytuł niższej rangi, bez wyróżnienia) po 3 latach studiów, a
honours degree (tytuł z wyróżnieniem) po 4 latach studiów. Uniwersytety mają prawo przyznawać
tytuły studentom, którzy ukończyli program studiów i samodzielnie określają indywidualny tok studiów
prowadzących do tych tytułów oraz własne standardy.
7. Kształcenie specjalne
Dzieci mające specjalne potrzeby edukacyjne lub wymagające dodatkowej pomocy kształcą się, w
miarę możliwości, w szkołach ogólnodostępnych, jeżeli ta formuła najlepiej służy interesom dziecka.
Decyzje dotyczące rodzaju kształcenia specjalnego, jakie należy zapewnić uczniom w szkołach na
danym terenie, podejmują władze lokalne, ale przeważnie uczniom pomaga w nauce pedagog
specjalny.
4
52879601.004.png 52879601.005.png
8. Nauczyciele
Sektor finansowany ze środków publicznych zatrudniał we wrześniu 2004 r. 22 577 nauczycieli w
szkołach podstawowych, z czego 93 % to kobiety, a 12 % - osoby zatrudnione w niepełnym wymiarze.
W szkołach średnich pracowało 24 984 nauczycieli (58 % kobiet i 7 % zatrudnionych w niepełnym
wymiarze). W szkołach specjalnych pracowało 1 993 nauczycieli.
Nauczyciele szkolni w sektorze publicznym w Szkocji są mianowani i zatrudniani przez władze lokalne,
nie mają jednak statusu pracowników służby cywilnej. Ich warunki pracy są jednak negocjowane na
szczeblu krajowym przez Szkocki Komitet Negocjacyjny ds. Nauczycieli ( Scottish Negotiating Committee
for Teachers, SNCT ), trójstronną komisję składającą się z przedstawicieli władz lokalnych jako
pracodawców oraz organizacji nauczycielskich i rządu szkockiego. Wszystkie osoby, które zamierzają
uczyć w finansowanych ze środków publicznych szkołach podstawowych i średnich, muszą ukończyć
odpowiednie studia i posiadać kwalifikacje pedagogiczne ( Teaching Qualification, TQ ), a następnie
zarejestrować się jako nauczyciele w Naczelnej Radzie Nauczycielstwa dla Szkocji ( General Teaching
Council for Scotland, GTCS ). Nauczyciele, którzy zdobyli kwalifikacje pedagogiczne TQ , są wstępnie
rejestrowani w GTCS , natomiast pełnoprawny status zarejestrowanego nauczyciela uzyskują dopiero po
próbnym okresie pracy i ocenie (zwykle po roku).
Większość nauczycieli szkół średnich rozpoczyna pracę w zawodzie nauczycielskim po studiach I cyklu
prowadzących do tytułu zawodowego i pedagogicznych studiach II cyklu kończących się świadectwem
Post-Graduate Certificate in Education ( PGCE ). Znaczna część nauczycieli posiada tytuł Bachelor of
Education , BEd (licencjata z pedagogiki), który przyznaje się po studiach przygotowujących do
nauczania ograniczonej liczby przedmiotów, lub „łączone tytuły” uzyskiwane po studiach, które obejmują
przygotowanie do nauczania danego przedmiotu, przygotowanie pedagogiczne i praktykę w szkole. Od
sierpnia 2002 r. wszyscy nauczyciele, którzy dopiero uzyskali kwalifikacje zawodowe, mogą pracować
przez jeden rok szkolny na stanowisku nauczyciela-stażysty w ramach Programu wprowadzania
nauczycieli do zawodu ( Teacher Induction Scheme ). Warunkiem zarejestrowania się jako pełnoprawny
nauczyciel jest spełnienie przez stażystów standardów określonych w dokumencie Standard for Full
Registration, SFR .
9. Aktualne reformy i priorytety w dziedzinie edukacji
Edukacja przedszkolna
Coraz większą popularność zdobywa koncepcja nauki przedszkolnej powiązanej z opieką nad
dzieckiem. W związku z tym, ośrodki tradycyjnie zajmujące się opieką nad dziećmi postrzegane są
teraz jako ośrodki ważne również z punktu widzenia edukacji dzieci przedszkolnych. Dzięki Childcare
Partnerships , zmieniła się też rola władz lokalnych oraz prywatnych i społecznych ośrodków
przedszkolnych. Rząd szkocki zachęca władze lokalne do ,,zamawiania” miejsc w przedszkolach
prywatnych i społecznych, jeśli ułatwia to zaspokojenie potrzeb rodziców i dzieci oraz jest racjonalne z
finansowego punktu widzenia. Aktualnie wszystkie władze lokalne współpracują w ten sposób z
partnerami.
Od 31 lipca 2003 r. władze lokalne nie mają już obowiązku zatrudniania wykwalifikowanego
nauczyciela w placówkach lub klasach przedszkolnych, dzięki czemu nauczycieli można wykorzystać
tam, gdzie są najbardziej potrzebni. Różne sposoby optymalnego wykorzystania nauczycieli
przedstawiono w „Wytycznych dotyczących angażowania nauczycieli” ( Guidance on Teacher
Involvement ), opublikowanych przez szkocki rząd w styczniu 2002 r. W ciągu najbliższych kilku lat
wszyscy pracownicy sektora opieki społecznej będą musieli zarejestrować się w Szkockiej Radzie ds.
Opieki Społecznej ( Scottish Social Services Council ). Pracownicy zajmujący się najmłodszymi dziećmi
i opieką nad dziećmi mają być rejestrowani w 2005 r. Warunkiem rejestracji jest posiadanie lub
podjęcie kształcenia kończącego się uzyskaniem uznawanego dyplomu.
Organizacja szkoły i zarządzanie szkołą
Ambitne, Doskonałe Szkoły ( Ambitious, Excellent Schools )
W listopadzie 2004 roku rząd szkocki opublikował dokument: Ambitne, Doskonałe Szkoły ( Ambitious,
Excellent Schools ) ( http://www.scotland.gov.uk/library5/education/aesaa-00.asp ), który wyznacza
kompleksowy program modernizacji szkockiej edukacji. Wraz z Programem dla Doskonałości ( A
Curriculum for Excellence ) i Oceną, Testowaniem i Przekazywaniem Informacji o wynikach 3-14,
nasza odpowiedź ( Assessment, Testing and Reporting 3-14: our response ) powyższe dokumenty
stanowią podstawę działań takich, jak zwiększanie oczekiwań, zapewnianie nauczycielom i szkołom
5
52879601.006.png 52879601.007.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin