Hardy Kate - Lekarz z Katalonii.pdf - Nieposegregowane - akinorew12

Kate Hardy

Lekarz z Katalonii

Tytuł oryginału: The Spanish Doctor's Love-Child

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Rod Hawes, lat pięćdziesiąt cztery. Był z rodziną

na kręglach, kiedy chwycił go ból za mostkiem - recy-

tował ratownik Ed, wjeżdżając z pacjentem do sali re-

animacyjnej.

Becky zdecydowanie nie podobał się kolor policzków

mężczyzny oraz krople potu na jego czole.

- Powiada - ciągnął Ed - że czuje się, jakby słoń

usiadł mu na klatce piersiowej.

Klasyczne objawy, pomyślała.

- Nitrogliceryna nie złagodziła bólu - kontynuował

ratownik. - Obraz na monitorze sugeruje zawał mięśnia

sercowego. Podaliśmy tlen, ale nie aspirynę, bo pacjent

ma wrzody żołądka.

Nim odezwał się lekarz, już sięgała po strzykawkę.

- Badanie krwi? - upewniła się.

David przytaknął.

- Dostał środek przeciwwymiotny? - zapytał ratownika.

- Nie.

- Zaraz to zrobię. - Gdy David słuchał dalszego ciągu

raportu ratownika, Becky pobrała krew do badania, poda-

ła pacjentowi środek przeciwwymiotny i podłączyła go

do elektrokardiografu.

W sali panowała głucha cisza. Toczyła się gra o ludz-

kie życie, ale członkowie zespołu pracowali ze sobą od

dawna i każdy na pamięć znał swoją rolę.

Szkoda, że to ostatni dzień w tym składzie. Niemal

zaraz po dyżurze David wylatuje do Afryki, gdzie przez

pół roku będzie pracował w ramach programu organizacji

Lekarze bez Granic.

Becky modliła się w duchu, by następca Davida oka-

zał się tak dociekliwy i sympatyczny, tak samo serdeczny

i pełen szacunku dla personelu oraz pacjentów. Od dziew-

czyn z działu zasobów ludzkich dowiedziała się niewie-

le, tyle tylko, że to mężczyzna.

Już mieli podać pacjentowi środek przeciwzakrzepo-

wy, gdy obraz na monitorze uległ zmianie.

- Częstoskurcz komorowy - rzuciła Becky.

Z doświadczenia wiedziała, że po ataku serca u wielu

pacjentów występuje częstoskurcz, kiedy jedna z komór

pracuje zbyt szybko - może to doprowadzić do sytuacji,

gdy pracujące serce nie pompuje krwi, a to już jest istotne

zagrożenie życia.

- Do roboty - mruknął David, po czym zwrócił się do

stażystki: - Mina, rozbierz go od pasa w górę.

- Częstoskurcz bez tętna - poinformowała Becky.

David westchnął. Przyłożył łyżkę defibrylatora w oko-

licy koniuszka serca, drugą poniżej obojczyka.

- Dwieście. - Wszyscy odstąpili od łóżka. - Uwa-

ga. - Odczekał dziesięć sekund, wpatrując się w moni-

tor. - Dwieście po raz drugi.

Żadnej reakcji.

- Trzysta sześćdziesiąt.

Gdy powrócił rytm zatokowy, zespół odetchnął z ulgą.

- Aktywność bez tętna, bez przepływowy - ostrzeg-

ła go Becky. Znaczyło to tyle, że serce nie pompuje

krwi.

Pacjent był intubowany, pod tlenem, nie krwawił. Sam

ich wcześniej poinformował, że nie zażywa żadnych le-

ków. Zatem przyczyna problemu jest jedna.

- To na pewno zakrzepica - rzucił David posępnie.

- Rozległy zawał.

Szansa pacjenta na przeżycie gwałtownie się zmniej-

szyła. Jeśli szybko nie znajdą przyczyny, należy potrak-

tować to jak klasyczny przypadek zatrzymania akcji ser-

ca. Nie wyglądało to dobrze, ale mimo to Becky napełniła

strzykawkę epinefryną i podała ją Davidowi.

- Mam się zająć wentylacją, jak. ty będziesz reani-

mował? - zapytała.

Przytaknął.

- Jesteś pewna, że nie dasz się namówić na wyjazd do

Afryki? Przydałaby się w naszym zespole taka doświad-

czona pielęgniarka.

- Dzięki, wolę Manchester. - Rok albo półtora wcze-

śniej być może skorzystałaby z takiej propozycji, żeby

uciec od przeżyć związanych z rozwodem i jeszcze przy-

krzejszych komplikaeji, w które nie wtajemniczyła nawet

najbliższych przyjaciółek, ale wytrwała i już odzyskała

wewnętrzną równowagę.

David wpatrywał się w monitor.

- Hm. Mamy rzadkoskurcz... Atropina.

Człowieku, zareaguj, prosiła w myślach. Jedzie do cie-

bie rodzina, musisz się obudzić!

Pan Hawes wybrał się z rodziną na kręgle. Dlaczego

właśnie jemu to się przytrafiło? Dlaczego nie komuś,

kto dręczył swoich bliskich i nikt by za nim nie tęsknił?

Nie trzeba tak myśleć. Nie tu i nie teraz. Należy za-

chować dystans.

- Brak tętna - powtórzyła po raz kolejny po dziesięciu

sekwencjach sztucznego oddychania w ciągu trzech minut.

- Brak zmian w zapisie EKG.

Następny miligram epinefryny i znowu ten sam rytm:

piętnaście kompresji, dwa oddechy.

W dalszym ciągu zero reakcji.

Błagam, wróć. Chociażby do migotania komór, żebyś-

my znowu mogli użyć defibrylatora, rozruszać twoje serce.

Do sali weszła pielęgniarka Irene.

- Przyjechała rodzina.

David ponuro pokiwał głową.

- Nie powinni go teraz oglądać. Zaproś ich do pokoju

dla krewnych i zajmij się nimi. Przyjdę do nich, jak to

tylko będzie możliwe. Jak go pobudzimy.

Irene wyszła.

Po pewnym czasie David opuścił ramiona.

- Nic z tego - rzekł półgłosem. - Od dwudziestu

minut mózg nie otrzymuje tlenu. On już odszedł. Jesteś-

cie tego samego zdania?

Jedno po drugim przytaknęli.

- No cóż, czas zgonu - zerknął na zegar - czwarta

czterdzieści siedem. Dziękuję wam. Przykro mi, że się nie

udało. - Przegarnął włosy palcami. - Koszmar. - Wes-

tchnął. - Pójdę do jego rodziny.

- Chcesz, żebym cię wyręczyła? - zapytała Becky.

Położył jej rękę na ramieniu.

- Jesteś kochana... ale to mój obowiązek.

- Zawiadomię koronera. I wypełnię wszystkie doku-

menty.

- Dobrze by było, żebym w Afryce wypadł nieco lepiej.

- Widać było, że David wyrzuca sobie zgon pacjenta.

- David, nie obwiniaj się. Wiemy wszyscy, że elekt-

ryczna aktywność bez tętna źle rokuje. Zrobiłeś, co było

w twojej mocy. Cały zespół się starał.

Hardy Kate - Lekarz z Katalonii.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: