Jaczewski Piotr - Huna a Pieniądze cz I-III.pdf - HUNA - wiktorow5

Piotr "Śpiący Niedźwiedź" Jaczewski

Huna a Pieniądze

część I. Korzenie Biedy

Chyba dojrzałem juŜ wystarczająco, by zająć się tym tematem. PoniewaŜ zagadnienie jest popularne (a więc na

tekst ten wpadną nie tylko polskie KAHUNKI ), w skrócie przypomnę czym jest huna. W olbrzymim uproszczeniu jest

to wywodząca się z szamanizmu polinezyjskiego filozofia szczęśliwego Ŝycia. Huna bazująca na przekonaniu, Ŝe

zarówno nasze działania jak i odczucia oraz myśli mają wpływ na wydarzenia w naszym Ŝyciu zarówno na

sposób ich doświadczania, jak i na kształt przyszłości. MoŜna by ją ująć jako kolejną szkołę "pozytywnego

myślenia" ale byłoby to zbytnie spłycenie. W hunie myśli, wierzenia, przekonania oraz co za tym idzie

wyobraŜenia i uczucia, są narzędziem uŜywanym do kształtowania swoich zachowań (a przez to efektów działań)

oraz świata (uznaje się Ŝe świat zewnętrzny współgra z wewnętrznym). A skoro świat wewnętrzny jest sprzęgnięty

z zewnętrznym (tak na marginesie: huna zakłada Ŝe świat jest z gruntu dobrym miejscem), to naturalnym stanem

jest DOBROBYT, czyli taki stan, w którym stać nas na zaspokojenie potrzeb (dach nad głową, dobre ubranie,

dobre jedzenie + dobre rozrywki), inwestowanie (w siebie, w swoją przyszłość, np. przez naukę) oraz dzielenie się

z innymi. Ile pieniędzy i co to "dobre" oznacza dla Ciebie, nie wiem, ale tutaj zajmiemy się tworzeniem takiego

stanu a raczej spróbuję ci podsunąć kilka niecodziennych pomysłów, jak to zrobić.

Dobrze, a więc jakie są przyczyny biedy i problemów finansowych? Nie wiem. PowaŜnie mówię. Huna świetnie

się nadaje na filozofię radzenia sobie z problemami, rozwijania aktywnej postawy. Kiepsko natomiast na mapę p.t.

"jedynie słuszny opis całego świata". Powiedzenie, Ŝe ludzie są biedni bo źle myślą, ma równy sens jak ten, Ŝe

ludzie nie mają pieniędzy, bo gospodarka kiepsko działa, albo... Ŝe motyle w Chinach źle układają skrzydła.

Uwarunkowań oraz interpretacji siły wpływu tych uwarunkowań jest cała masa, a rozwaŜanie tego w większości

nic nie zmienia.

Jednak przyglądając się własnej historii z finansami, lub pracując z ludźmi w tym temacie, trudno nie zauwaŜyć

motywów wspólnych dla tych osób. Oczywiście to, co za chwilę przeczytasz, jest subiektywne, ale... działa, tzn.

rozbrajanie tego przynosi skutki. A jedną z zasad huny moŜna sparafrazować: Jeśli to działa, to jest to huna. A

zatem do dzieła!

Sam myśląc o tej sprawie nazywam to "korzeniami biedy" lub korzeniem nieszczęść. (Nie tylko finansowych, bo

ten sam wzór uderza nas w róŜne najczulsze miejsca.) Dlaczego korzeń? bo jest czymś, co mocno wrasta, w nas,

w otoczenie, trzymając nas w miejscu, zasilając "statyczność", w dodatku wyrasta na tym całe drzewko "cięŜkiej

sytuacji" oraz owoce o smaku nieszczęścia i poraŜki. Choć równie dobrze moŜna by to nazwać siecią: im bardziej

się szamoczemy, tym silniej się zaplątujemy i drepczemy w miejscu.

To coś moŜna określić energią, procesem, kompleksem wzorem, duchem jak chcesz. To coś, co działa na

półświadomej/nieświadomej/energetycznej płaszczyźnie a rezultatów doświadczasz w widocznej postaci. Do

rzeczy, tak najbardziej zewnętrznie, moŜna przedstawić te "korzenie biedy" jako połączenie trzech aspektów:

1. Upatrywanie źródeł szczęścia i pomyślności na zewnątrz : w ludziach, zdarzeniach czy ideach, a w

szczególności lokowanie tam własnej zdolności do zarabiania, przy jednoczesnym narzekaniu, krytykowaniu tego

źródła wywołującym specyficzne poczucie bezsilności. To najbardziej widoczne. W myśl tego podejścia, to ile

zarobisz, zaleŜy od Boga (tak, nie bez powodu go tu umieszczam), od polityki, gospodarki, kursu walut, poziomu

bezrobocia, miejsca pracy i miejsca zamieszkania, firmy, pracodawcy (szefa), towaru (usługi, pracy), kolegów i

koleŜanek z pracy, klientów, Ŝony (męŜa, dziecka), stanu zdrowia, zaangaŜowania, atmosfery w pracy, koncentracji

etc. To normalne i oczywiste. Tylko jaka jest twoja odpowiedź na pytanie: od czego zaleŜy, ile zarabiasz?

Oczywiście, od CIEBIE. Ale co jawi ci się jako właściwsza odpowiedź? O którym z tych tematów mówisz

najczęściej? Na który narzekasz? A którego uŜywasz jako wymówki? Czy przypadkiem nie przeplatasz w swoim

myśleniu raz uzaleŜniając skutki finansowe ze swojej aktywności od któregoś z czynników, a raz na niego

narzekając? Ten aspekt "korzeni biedy" to przesunięcie EMOCJONALNEGO środka "sprawczości" własnej osoby,

efektywności działań i odpowiedzialności za nie na zewnątrz w dodatku w rejon (temat) powiązany (mniej lub

bardziej) z zagroŜeniem lub w ogóle z czymś negatywnym. To moŜna określić mianem utraty pewności siebie,

utraty wiary w zdolność zarabiania, ale to pół prawdy jest... tylko lokowane gdzie indziej.

Z innej strony: Tu nie chodzi o słowa czy myśli (to tylko jedna z form wyrazu/kształtowania) chodzi o

ODCZUWANIE związku, pozytywnego związku przyczynowego między twoimi działaniami (wysiłkiem, pracą

etc.), a ich efektami (zarobkami, tym na co cię stać etc.). Jeśli to masz, to wydaje się oczywiste i wtedy

najczęściej nie zwracamy na to uwagi. Jednak utrata tego poczucia powoduje stopniowe staczanie się w kierunku

bezsilności i nicnierobienia, by poprawić ten stan (coraz cięŜej robić coraz mniejsze rzeczy) to innymi słowy

mechanizm wyuczonej bezradności. Łatwo to zauwaŜyć patrząc wstecz, najczęściej więcej wywodzi się to z

irracjonalnego karania lub nagradzania dziecka przez rodziców irracjonalne nie mające związku z zachowaniem.

(Towarzyszyło ci takie poczucie w dzieciństwie?)

Paradoksalnie, odczucie tego nie zajmuje wiele o ile wiemy o co chodzi (zawsze jest jakaś aktywność, w której

dostrzegamy i odczuwamy przyczynę i skutek). To drobna zamiana "szklanki do połowy pustej" na "szklankę do

połowy pełną" i czynienie tego, aŜ stanie się nawykiem.

Jeszcze większy paradoks: ten punkt staje się często "kurkiem spustowym" u osób zaczynających zajmować się

huną czy jakąś formą magii, a nawet religii. "Magia"/Haipule/kreacja wydarzeń działa raz, drugi... a w pewnym

momencie bum, krach finansowy czy inne zamieszanie. (I kolejny powód do straszenia ludzi demonicznym

zagroŜeniem :) ). A co się stało? Ktoś metodą doświadczalną przekonał się, Ŝe zarobki/finanse zaleŜne są od

zewnętrznej siły... i to dopełniło mechanizm: popłynęła nowo otwartą drogą stłumiona energia rzeka napięć.

2. śycie cudzym Ŝyciem lub antyŜyciem. ZamroŜony stan wewnętrznego konfliktu. To trudniejsze do

zauwaŜenia, ale dość dobrze widoczne w sytuacji... długów. JuŜ wyjaśniam, chodzi o wewnętrzne poczucie, Ŝe

nasza postawa i Ŝycie są kształtowane przez zewnętrzną siłę (społeczeństwo, religia, rodzic, partner) lub teŜ

kształtowanie tegoŜ w opozycji do czegoś lub kogoś. Mówiąc "cudze Ŝycie" mam na myśli utoŜsamienie się z

ODRZUCANĄ jednocześnie ROLĄ (rodzica, kochanka, dorosłego, dziecka, synka tatusia, córki mamusi, ofiary,

kata, szefa, kury domowej, człowieka sukcesu). Poczucie, Ŝe taka rola jest nam narzucana przez sytuację, osoby

bliskie, społeczeństwo (klasę społeczną). AntyŜycie to próba kreacji takiej postawy, roli granej w sprzeciwie

przeciwko komuś lub czemuś. ROLE mają to do siebie, Ŝe są... "płytkie", jednostronne i zawsze w relacji z czymś

lub kimś. "Płytkie" tzn. przewidywalne, oparte na widocznym motywie. (Zastanów się: jakim aktywnościom

poświęcasz czas.) Jednostronność to trzymanie się czarnej lub białej wizji, bieguna bycia bardzo dobrym

(najczęściej lubimy to) lub skrajnie "złym" (teŜ się zdarza). Rola (aktor) zawsze musi mieć widownię (wobec

kogo zmieniasz swoje zachowania? Komu opowiadasz, co się z tobą dzieje?) i scenę (za co czujesz się

odpowiedzialny? Zobowiązany? Praca, dom, spotkania towarzyskie...). Wewnętrznie rolę przyjmowaną, bardzo

świadomie graną postrzegasz jako swoją postawę. Za to... kiedy jakąś rolę odrzucasz, postrzegasz ją jako STAN

(emocjonalny, ale nie tylko, takŜe psychofizyczny), coś pojawiającego się w tobie, "trzymające cię" uczucie, przez

swoją obecność wymuszające twoje zachowania. Im mocniej to odrzucasz... tym mocniej wpędza cię to w

STANY... przygnębienia, gniewu, złości, obojętności, depresji lub z drugiej strony przesadnej euforii, beztroski,

wyluzowania. Im większą dziedzinę Ŝycia jakaś rola obejmuje tym bardziej ZMNIEJSZA SIĘ LICZBA

STANÓW WEWNĘTRZNYCH, które przyjmujesz. Kojarzysz termin "zuboŜenie Ŝycia"?

Z drugiej strony jest to KUMULACJA ENERGII, napięć, pragnień etc. Tyle, Ŝe w zbyt statycznej formie.

3. Rozmyte poczucie niezadowolenia, ale silny "wróg". Rozmyte poczucie niezadowolenia (coś jak poczucie

winy, rozdraŜnienie, "złośliwość") z Ŝycia, zdarzeń, siebie etc., całkiem normalne w sytuacjach problemowych,

oraz "wróg" czyli osoba, której poświęcamy duŜo czasu, a mamy negatywne lub mieszane uczucia do niej, lub teŜ

przeplatamy te uczucia. Piszę "wróg", ale osoba obsadzana w tej ROLI jest najczęściej bardzo BLISKĄ

(emocjonalnie niekoniecznie fizycznie) osobą: chodzi o Ŝonę, męŜa, partnera, kochankę/a, rodziców, rodzeństwo

lub kogoś, komu poświęcamy duŜo uwagi, czasu, a do których mamy niejasny emocjonalny stosunek, jakieś ALE...

(Kocham cię, ALE... Lubię cię, ALE... Fajnie mi się z tobą pracuje, ALE...) Czasami nawet to "ALE..." jest

większe niŜ pozytywy. Czasami jest to osoba, która spotkana raz lub dwa wyzwoliła silną falę emocji, odświeŜaną

wspomnieniami i ich interpretacją. Kojarzysz moŜe wiarę ludową w "uroki", klątwę, czy "złe oko"? To dobry

przykład.

Te trzy aspekty występują ZAWSZE razem, to jeden mechanizm, wzór o wielu splotach. Utrata poczucia wpływu

na efekty własnych działań wpycha cię w płytkie role. Twoja własna rola i rola postaci "wroga" są powiązane,

często teŜ uzaleŜniasz swój STAN, samopoczucie i emocje od zachowania tej osoby, co powoduje, Ŝe pojawia się

jeszcze większa bezsilność w zupełnie innych "klimatach"; czasami "wróg" wprost utwierdza cię w tym poczuciu. I

znów nazywam bliską ci osobę "wrogiem" nie bez przyczyny. To nie musi być otwarty konflikt, coś postrzega ją

w tobie jako "wroga" (przyczyny i okoliczności znasz najpewniej). Wróg uderza w czułe punkty... Z czysto

psychologicznego punktu widzenia jest to spirala, po której wpadasz w pogłębiające się poczucie frustracji (brak

efektów działań), bezsilności (poczucie braku wpływu), gniewu (poczucie zranienia/odrzucenia) i strachu (efekt

działań jest niepewny, nie wiadomo nawet jak przetrwać kolejny dzień). Coraz mniej chce się działać...

Patrząc pod kątem działania "magii" w świecie, moŜna metaforycznie powiedzieć:1) Zewnętrzne czynniki, którym

poświęcasz uwagę to ekran. Emocjonalne odczucie utraty wpływu to kierunek w jakim wyświetlasz film. 2)

Napięcie związane z twoim stanem wewnętrznym to moc Ŝarówki. Tempo rozładowywania to intensywność

światła. Treść filmu twoja walka z rolą. 3) Poczucie niezadowolenia to czynnik czyniący film realnym. "Wróg"

to punkt podparcia, statyw i projektor umoŜliwiający ci obserwację filmu.

Z obserwacji: kiedy to dzieje się poprzez punkt 1 (uzupełnia wzór do całości), to sprawy "powoli się sypią" są tu

problemy, które nawarstwiły się w okresie dłuŜszym niŜ 3 miesiące, rok, a nawet kilka lat. Kiedy dzieje się poprzez

punkt 2 to od 3 miesięcy do roku; a kiedy znajdujemy sobie "wroga" problemy narastały przez dzień, tydzień,

lub dwa, aŜ do trzech miesięcy.

Podobnie czasowo rzecz ma się z rozbrajaniem, czyli nie ma tragedii, ale o tym... opowiem w części II., a temat

jest jak rzeka, więc w dalszych częściach będzie jak ściąć resztę drzewa, porąbać, urządzić piknik z ogniskiem i

zasadzić drzewko szczęścia.

Huna a Pieniądze cz. II – podcinamy korzonki

Przypominam, Ŝe pracujemy z sytuacją irracjonalnego problemu, który odczuwamy jak niewidzialną barierę wokół

nas, a racjonalne próby przebrnięcia przez to zawodzą z przyczyn zdających się być poza naszym wpływem

wewnętrznych (brak sił do starań, kiedy juŜ zaczynamy się wydobywać) lub zewnętrznych („opór materii”, wciąŜ

nawracające sytuacje, Ŝe „o mały włos” a by się udało, ale...nie udało się). Przyznaję, Ŝe pomoc przyjaciela, a

czasami psychologa czy psychoterapeuty byłaby jak najbardziej wskazana i zachęcałbym cię do tego. Przy czym

najczęściej, kiedy chodzi o kwestie finansowe, nie stać na taką pomoc w rozsądnym wydaniu (to troszkę złudzenie:

spora część terapeutów, jakich znam, pracuje równieŜ z ludźmi, których nie stać w danym momencie na

zapłacenie). Ale nie mieliśmy tutaj, w tym artykule szukać zewnętrznych podpórek, tylko wziąć się za to, co

moŜemy zrobić sami Sposób postępowania będzie trochę niekonwencjonalny, ale skuteczny.

Nie zakładam przy tym jakiś specjalnych długotrwałych ćwiczeń – w takich warunkach, to z reguły nie wychodzi

znajdujemy sobie całe mnóstwo wymówek. Więc brak tego trzeba będzie nadrobić refleksją, samodzielnym

myśleniem i „sprytem” w podejściu do sprawy. Skończyliśmy na tym, Ŝe korzeń problemu składa się z trzech

aspektów: a) przekonania, poczucia bezsilności w dziedzinie zarabiania i efektywności naszych działań w tym

względzie b) napięcia wewnętrznego zbudowanego na podłoŜu swojej roli w relacji c) niejasnego poczucia

niezadowolenia w Ŝyciu oraz „wroga” bliskiej fizycznej, materialnej osoby, na której zaczepiona jest nasza

psychiczna i duchowa energia, aktywność psychiczna. Nie szukamy jedynie słusznego rozwiązania – raczej

sposobu „nakłucia balonika” i przekierowania energii w nową jakość.

Zacznijmy od postaci „wroga”. To najsilniej i najszybciej oddziałujący element. Najczęściej nie jest to „wróg”

dosłowny, tylko część nas, i to jak gdyby wbrew nam tak uwaŜa: Rodzice, Partner. Oczywiście, czasami „wróg”

jest dosłowny: wykorzystujący szef, podkładający świnie kolega etc. Chodzi o osobę, której poświęcamy najwięcej

czasu w myślach czy przebywaniu z nią. Zastanów się:

Przy kim najbardziej i najczęściej zmieniasz swoje zachowanie?

Do kogo masz największe Ŝale, największe ALE..?

W związku z kim pojawiło się jakieś emocjonujące wydarzenie po którym „zaczęło się sypać”?

Tymczasem rozwiązanie: Przełam się i z pełnym zaangaŜowaniem zrób w relacji z tą osobą coś niezwykłego.

Najlepiej pozytywnego w twojej ocenie, czy ogólnie, ale teŜ niekoniecznie, przełamanie swojego stereotypu

myślenia o konsekwencjach teŜ się liczy. To moŜe być: dzika kłótnia, jeśli zazwyczaj jesteś ustępliwy. Milczenie w

obecności kogoś, jeśli jesteś gadatliwy. Opowiadanie kawałów, jeśli jesteś powaŜny i zazwyczaj tego nie robisz.

Fantastyczny wieczór, podczas cichych dni z partnerem. Zasypanie kogoś telefonami, gdy z wyboru jesteście w

duŜej odległości. Specjalne spotkanie z rodzicami, w którym traktujesz ich cały czas jak dzieci. Kupienie kwiatów i

prezentów dla tegoŜ kolegi z pracy. Zaplanowanie przebiegu serii spotkań z kalendarzem, jeśli jesteś spontanicznie

roztrzepany etc. Chodzi o intensywną, emocjonalnie krótkotrwałą zmianę zachowania, odczuwania i przekonań

względem tej osoby. Czyli zrobienie tego z pełnym zaangaŜowaniem, całym sobą, a jednocześnie wbrew sobie,

wbrew granicom, które zwyczajowo ustalamy. Sam musisz ustalić to działanie: na co nie mógłbyś sobie zezwolić

w obecnej sytuacji? Wybrać to, co uwaŜasz za najniezwyklejsze i „w miarę” bezpieczne. I zrobić to z PASJĄ i

jednoznacznym załoŜeniem, Ŝe rezultaty będą pomyślne, niezaleŜnie od tego, co by się chwilowo zdawało. To

trudne, wiem, ale nikt nie mówił, Ŝe będzie łatwo. Być moŜe trzeba będzie to zrobić 23 razy róŜne rzeczy zanim

się uda Ale jeśli zrobisz to w ten sposób, to zniknie uczucie niezadowolenia (przynajmniej chwilowo), a „czar”

zamykający sytuację pryśnie. To działanie to impuls przekłuwający „balon energetyczny”, zamknięty krąg twoich

działań. Jeśli chodzi o intensywniejsze działania, mają one o teŜ tę zaletę, Ŝe w potrafią zniwelować poczucie

bezsilności.

Jeśli nie potrafisz się przełamać w działaniu, z dowolnej przyczyny, spróbujmy chociaŜ wizualizacji. Skoro w

wyobraźni moŜemy sobie pozwolić na więcej wykorzystajmy ją do „puszczenia energii tam gdzie chcemy”.

WyobraŜenie moŜe być następujące: duŜa i uśmiechnięta postać tej osoby tuŜ przed tobą, ty mówisz „Jestem ci

głęboko wdzięczny za to, Ŝe dzięki tobie wszystko idzie gładko, zarabiam x, znajduję lepszą pracę” i podarowanie

kwiatów czy uśmiechnięcie się do niej.

I znów, nie chodzi o podleganie jakiejś teorii (Ŝe ktoś jest sprawcą czegoś ), ale o chwilowe przełamanie wzoru

postrzegania/myślenia/funkcjonowania psychicznej energii, by dać impuls do zmiany swemu wnętrzu. UŜyj

takiego wyobraŜenia (i dialogu), które przemówi do ciebie tworząc odczucie, Ŝe to dzięki tej osobie i właśnie w

tej chwili rozwiązują się twoje problemy. Nie liczy się dokładność wyobraŜeń (moŜesz posłuŜyć się zdjęciem czy

innym przedmiotem), ale o głębokie uczucie, Ŝe tak jest, dostrzeŜenie tego uczucia i wręcz rozkoszowanie się nim.

Czy to się uda w jednej sesji, w kilku czy kilkunastu – nie wiem, to zaleŜy od twojego zaangaŜowania i

kreatywności. Jeśli kiepsko z tym wyczuciem, spróbuj przeznaczyć na to kilka dni wyobraŜając to kilkadziesiąt czy

kilkaset razy, od czasu do czasu w trakcie jednego oddechu.

Rozładowywanie napięcia (rolą w relacji składowymi tego napięcia zajmiemy się za chwilę). Wszyscy na to

mamy własne sposoby, własne miejsca i czynności, dzięki którym dystansujemy się i odzyskujemy siły . Niestety,

kiedy pojawiają się wielkie kłopoty lub te małe w nas bardzo wrosły, nie dość Ŝe nie wystarczają one, ale

niejednokrotnie pogarszają sytuację – zabieramy te sprawy tam, gdzie nie powinny się znaleźć, zamykając się w

klatce, a często jeszcze mając wraŜenie, Ŝe cały świat wali w pręty i ściany tego więzienia. Ten proces ma prostą

przyczynę: nasz mózg działa jak komputer odświeŜający swoje stany wg bodźców. Jeśli wdrukujemy

(zakotwiczymy językiem NLP mówiąc) naszą postawę, schemat myślenia w te ulubione czynności (widok miejsca)

poprzez oddawanie się myśleniu o nich, odczuwanie ich w tym momencie – zostają zapamiętane i mamy wraŜenie,

Ŝe te problemy są aŜ tak wielkie, Ŝe dosięgają tam gdzie nie było do tej pory na nie miejsca. Ale nie ma tego złego,

co by na dobre nie wyszło: jest dobry sposób na korzystanie z tego mechanizmu: Zmiana Bodźców. Chodzi o łatwe

i podstawowe rzeczy (inne dźwięki, obrazy, ruchy). Znów sam musisz zdecydować: do czego jesteś

przyzwyczajony, co najczęściej cię otacza i jakie zmiany wprowadzić: Wysprzątaj mieszkanie, przeprowadź

drobny remont (odmaluj ściany, opróŜnij szafy), zawieś na ścianie pocztówkę z wakacji (najlepiej codziennie inną),

zacznij chodzić na spacery, jeśli jesteś domatorem, stawiaj większe kroki, zmień tematy rozmów ze znajomymi,

zamiast telewizji czytaj gazety czy na odwrót, wypoŜycz czy kup jakiś film odbiegający od tego, co znasz, i oglądaj

go codziennie (to samo z ksiąŜką), chodź do pracy róŜnymi trasami, zapisz się na kurs językowy. Dieta i czynności,

które podejmujemy, teŜ są bodźcami zmieniającymi stan ciała. Dla leniwych myślę, Ŝe optymalnie byłoby spędzać

2 godziny dziennie w odmiennnych warunkach od tego, co znamy oraz w inny niŜ nawykowy sposób. Ten czas to

nie przypadek, co ok. 90 min nasze ciało wchodzi w odmienny stan – przestrajając się na inny rodzaj

funkcjonowania. W ciągu dwóch godzin mamy szansę, by wystąpiło to przynajmniej raz.

Jaki jest sens w takich zmianach? OtóŜ nasze ciało (oraz umysł) ma swoje mechanizmy autoregulacji, a kiedy

bodźce na nie wpływające zmieniają się, zaczyna ono porzucać dotychczasowe stany (czyli napięcie) zastępując je

przyjemniejszymi i bardziej dopasowanymi do sytuacji. Z prostej przyczyny: jeśli nasz stan wewnętrzny zmienia

się, inaczej myślimy oraz inaczej zachowujemy się, a więc zmieniają się rezultaty naszych działań. Dodatkowo np.

z perspektywy huny moŜna powiedzieć, Ŝe „energia zdarzeń” właśnie dziejących się i tych, które mają się

wydarzyć, jest zaczepiona w naszym ciele wręcz fizjologicznie (na zasadzie w jakiej przeszłe wydarzenia

powiązane są poprzez wspomnienia i odtwarzane przy tym wspominaniu stany)

Wizualizacyjnym odpowiednikiem tego jest „wędrówka szamańska” – podróŜowanie poprzez wizje lub wkraczanie

w wizualizację lub sny, zaangaŜowane ciągłe ich przekształcanie. W świecie wewnętrznym moŜesz robić

cokolwiek: przewędrować cały świat, pozmieniać krajobrazy włącznie z kolorem nieba i ziemi, ludzi zamieniać w

zwierzęta i na odwrót. Liczy się tylko zaangaŜowanie w zmianę.

Zacząć Ŝyć po swojemu. Najpierw mały psychologiczny truizm: w rolach wytyczanych nam przez relacje

grzęźniemy głównie dlatego, Ŝe się przed nimi bronimy (aŜ po wyznaczenie sobie ANTYroli opierającej się na

sprzeciwie). Droga wyjścia jest prosta: uznać ją, pobyć w niej przez chwilę odkrywając ich pozytywną stronę i

swoje wartości i wyjść w swoją stronę. Oh, brzmi strasznie. Tym bardziej, Ŝe nie ma jedynie słusznego sposobu na

zrobienie tego. Tu potrzeba zarówno przyjrzenia się temu, co się robi, czego unika, i przemyśleniu tego, włącznie z

tym, co nas jeszcze nie spotkało (co takiego konstruktywnego jest w tej niewygodnej sytuacji? Jaką lekcję z tego

mogę wynieść? Co ona zawiera takiego, co chciałbym? Co stanie się później?) oraz PRZEśYĆ to wewnętrznie –

znów po to, by dać impuls zmianom. MoŜe dla przykładu: jeśli z samoobserwacji wynika mi, Ŝe np. poprzez

wchodzenie w konflikt unikam partnerstwa – to rozwijam wątek i zaczynam fantazjować na temat bycia ojcem

duŜej rodziny. Jeśli w kontakcie z rodzicami złoszczę się, Ŝe traktują mnie jak dziecko – to zaczynam fantazje pt.

idealne dzieciństwo i przytulanie się do nich. Jeśli czuję się skrzywdzony to „pozytywnym” jest potencjalne

zadośćuczynienie czy zemsta (poczucie własnej siły w odwecie), to wyobraŜać sobie będę otrzymywanie

prezentów lub fantazjować na temat bycia supermenem. I znów – to wymyślone przykłady, to co się dzieje chyba

nigdy nie jest ani oczywiste, ani nie musi być interpretowane w ten sposób (karkołomne i zupełnie odleciane

równieŜ wchodzą w grę). I nie chodzi o wizualizację – tylko o ODCZUCIE ŁĄCZNOŚCI z dobrem w tym, co się

dzieje, wydarzyło się lub mogłoby się wydarzyć. To „karmienie duszy” poprzez trawienie zdarzeńprzyswajanie

ich pozytywnej energii. Za to obserwacja i zastanawianie się (rzadko spotykana czynność zwana myśleniem

(autorefleksja to podstawa higieny psychicznej i kontaktu z rzeczywistością a zatem i skutecznego działania.

PrzezwycięŜyć bezradność. To ostatni czynnik – najbardziej ograniczający, bo bezradność wyuczona to silne

uwarunkowanie. Ale nie jest źle. Nie musimy wszystkiego robić od razu, wystarczy (Aś!) sprawić, by sytuacja

nam pomogła (pojawiła się jakaś sprzyjająca okoliczność lub wykorzystać istniejącą). Za to impuls

„psychoenergetycznej zmiany” w tej dziedzinie idzie najłatwiej: Opowiedz historię rozwoju problemu i

potencjalnego rozwiązania z pozycji sprawcy, odpowiedzialnego (Ale nie winnego ). I to nie przejmując się

REALIAMI, czy to było związane z Tobą, czy nie. „Sprawiłem spadek cen ropy na giełdzie” i „Pogoniłem

wszystkich klientów” „Sprowokowałem swoje zwolnienie, by móc leniuchować”. Nie obwiniaj baw się tym

opowiadaniem kreatywnie – dbając o odczucie SKUTECZNOŚĆI, SPRAWSTWA, wizji tego, co się działo jako

swojej KREACJI. Nie zatrzymuj się na chwili obecnej, ale idź w przyszłość. I poświęć na to chwilę czasu (ile

czasu spędzasz na bezowocnym szukaniu rozwiązań czy myśleniu o swoim problemie?). Niech to będzie 10 min,

pół godziny. PoniewaŜ cięŜko znaleźć słuchacza – przemawiaj do siebie lub napisz kilkudziesięciozdaniowy list i

odczytaj go 23 razy.

Metodą pomocniczą tu moŜe być „Odgrywanie reŜysera”: Zwracanie uwagi na rzeczy, sytuacje i zachowania ludzi

i wewnętrzne nakazywanie im, by właśnie tak się działo: „Niech ściany podtrzymują sufit, a niebo będzie

niebieskie”...Takie ćwiczonko praktykowane przez chwilę wzmacnia wewnętrzny autorytet na tyle, Ŝeby z

łatwością przezwycięŜyć uczucie bezsilności.

To wszystko. Oprócz zmiany bodźców (co warto robić, aŜ do rozwiązania sytuacji) całość tego to kilka rzeczy,

które jesteś w stanie wykonać w ciągu tygodnia, ba, w ciągu kilku godzin, a nawet godziny. MoŜesz to robić

częściej, jeśli chcesz czy czujesz, Ŝe potrzebujesz. Nie czas się liczy i nie ilość, tylko jakość – zmiana emocji w

trakcie, co pozwala na wychwycenie oraz wewnętrzne uznanie „nowej jakości”, jaka się po tych aktywnościach

pojawia. To moŜe przynieść wręcz natychmiastowe rezultaty w połączeniu ze wznowieniem racjonalnych

wysiłków rozwiązania sytuacji typu: nabywanie umiejętności, zmiana sposobu zachowywania się w pracy,

wyraŜenie chęci podwyŜki, zmiana pracy, wysyłanie ofert, ogłaszanie promocji czy innych znanych ci środków

mogących pomóc, a leŜących w twoim zasięgu.

W kolejnej części o przezwycięŜaniu usztywnionej pod wpływem „cięŜaru nieszczęść” postawy i nawyku „Ŝycia ze

swoim problemami”.

Huna a Pieniądze cz. III – pień problemów

Na korzeniach nieszczęść niestety szybko wyrasta całe drzewko. Pod naporem sytuacji i presją własnych

oczekiwań część naszego umysłu (i ciała najczęściej teŜ) sztywnieje. Problemy stają się realnością, za to nasze

zdolności radzenia sobie z nimi gdzieś się ulatniają. Nie dość, Ŝe wokół nas rozpostarła się „bariera

Jaczewski Piotr - Huna a Pieniądze cz I-III.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: