Swami Vivekananda - Joga Przez Poznanie.pdf - Yoga - Spiryt3

JOGA PRZEZ POZNANIE

Vivekananda

/Narendra Nath Datta/ + 12. I. 1863 - + 4. VII. 1902

Przekład z wydania francuskiego dokonany przez T. G.

Prawo wydania w Polsce - red. Jan Hadyna w Krakowie.

Warszawa 1969

Słowo JOGA w tytule oznacza "zjednoczenie z Bogiem".

Zbiór z wyjątków z przemówień Vivekanandy, zamieszczony na stronach

następnych, włączony był w wydaniach angielskich i innych do serii

Dżniana-Jogi. Jest to Joga Poznania albo - ściślej -Joga przez Poznanie.

Zamiast wstępu przytaczamy słowa Autora z innej pracy.

"W krajach Zachodu słowo Joga zostało zbezczeszczone najrozmaitszymi

absurdami. Przykro mi, że muszę najpierw ostrzec was, że Joga nie ma

nic wspólnego z tymi nadzwyczajnościami. Żadna z dróg Jogi nie

wyrzeka się rozsądku, żadna nie żąda, abyście dali się oszukiwać albo

zrzekli się wolności sumienia i powierzali przewodnictwu kapłanów

jakiegokolwiek pokroju. Żadna, z dróg Jogi nie wymaga też, abyście

zrzekali się swej miłości, oddania i wierności czczonemu przez nas

wysłannikowi Mocy nieziemskiej. Każda Joga doradza wam, abyście

trzymali się zawsze mocno rozsądku i zdrowego, logicznego myślenia".

JOGA PRZEZ POZNANIE

Rozdział ten jest zestawieniem wyjątków z szeregu przemówień i

rozmów Vivekanandy, notowanych przez wierną interpretatorkę jego

myśli, S. E. WALDO.

OM tat sat! Poznając OM poznaje się tajemnice wszechświata.

Cel Dżniana-Jogi - Jogi przez poznanie - jest taki sam jak Bhakti-Jogi i

Radża-Jogi, tylko metoda inna. Jest to Joga śmiałych, którzy poznają

Rzeczywistość nie przez mistykę ani oddanie dewocyjne, lecz przez

czysty rozum.

Podobnie jak Bhakti-Jogin osiąga pełnię zjednoczenia a Najwyższym

przez oddanie się Mu w miłości, tak samo dżniana-jogin urzeczywistnia w

sobie zjednoczenie z Boskością przez zastosowanie czystego rozumu.

Powinien mieć odwagę odrzucenia wszystkich starych bożków,

wszystkich starych wierzeń, wszystkich przesądów, nadziei, pojęć i

wyobrażeń, narzuconych przez pożądanie tego świata i wszelkich innych.

Musi mieć odwagę dążenia wyłącznie i jedynie do wolności.

Bez poznania, bez "dżniana", nie osiągniemy wyzwolenia. Polega ono na

przekonaniu się, czym jesteśmy w rzeczywistości, co jest z nami z

tamtej strony lęku i przerażenia, narodzin i śmierci. Dobrem najwyższym

jest urzeczywistnienie w sobie Boga. Jest to ponad zasięgiem zmysłów i

poza, zasięgiem myśli.

Nie możemy ująć pojmowaniem swym prawdziwego JA, ponieważ ono

jest przedwiecznym podmiotem i nigdy nie zdołamy uczynić z niego

przedmiotu poznawania, którym objąć możemy tylko to, co jest

względne, a nie to, co jest absolutne.

Wszelkie poznawanie pojęciowe jest ograniczeniem, jest to niekończący

się łańcuch przyczyn i skutków. Świat, na którym żyjemy jest względny,

jest cieniem rzeczywistości. Jednakże sfera równowagi, w której dobro i

zło stają się niemal przeciwwagami, jest jedyną sferą w której człowiek

może osiągnąć poznanie własnej rzeczywistej Jaźni, przekonać się, że

jest to Brahman.

Świat nasz jest "ewolucją przyrody i przejawieniem Boga". Jest to nasza

interpretacja Brahmana, Absolutu, dojrzanego przez zasłonę Maji, czyli

pozorów. Świat nie jest nicością, świat ma pewną rzeczywistość; on ma

być złudny jako odbicie tego, co jest Brahmanem.

Jak możemy poznać "Poznającego"? Wedanta mówi: "My jesteśmy TO,

ale nigdy nie zdołamy poznać Tego, ponieważ ONO nie może nigdy stać

się przedmiotem poznania". To samo mówi również nauka współczesna.

TO nie może być poznane. Mimo wszystko możemy mieć od czasu do

czasu przebłyski TEGO.

Kiedy już raz rozerwie się dla naszej świadomości zasłona ułudy, miraż

tego świata, może się ona ponownie zamknąć dokoła nas, ale nie będzie

dla nas wcale rzeczywistością. Będziemy już wiedzieli, że jest to złuda.

Otóż celem wszystkich religii jest dotarcie do tego, co nam przesłania

złuda tego świata. Wedy pouczają nas ciągle, że człowiek i Bóg są

jednią; lecz niewielu spośród nas ma siłę - aby przedostać się poza

zasłonę i osiągnąć urzeczywistnienie tej prawdy.

Kto pragnie wejść na drogę Dżniana-Jogi, ten musi najpierw

wyswobodzić się z lęku. Strach jest najgroźniejszym naszym

nieprzyjacielem.

Po drugie: nie przyjmujcie niczego na wiarę, lecz starajcie się poznawać.

Powtarzajcie sobie nieustannie: - Nie jestem ciałem, nie jestem

umysłem, nie jestem myślą, nie jestem nawet świadomością: Ja jest to

Atman.

Kiedy zdołacie tak odczepić się od wszystkiego, pozostanie samo

rzeczywiste JA.

Medytacja Dżniana-jogina jest dwojaka:

- przeczenie i odsuwanie myślą wszystkiego, czym nie jestem;

- utwierdzanie istoty rzeczywistości w sobie:

- Atman, Jaźń, Jednia, Sat-Cit-Ananda (Byt-Świadomość-Szczęśliwość).

Prawdziwy racjonalista powinien sięgać swymi dociekaniami wytrwale i

nieustannie aż do najdalszego krańca dostępności dla myśli. Niczego się

nie osiąga przy zatrzymywaniu się na trasie badań.

Kiedy używa się jako narzędzia przeczenia, wszystko powinno być

poddawane tej próbie, dopóki nie natrafi się na to, czego nie uda się

odrzucić, ani temu zaprzeczyć; - i to właśnie, co się ostoi, będzie

prawdziwym JA. To JA jest świadkiem wszechświata, jest niezmienne,

wieczne, nieskończone. Wiele nawarstwień przesądów i ciemnoty

zakrywa je przed naszym wzrokiem, ale ONO jest zawsze jednakie.

Znamy przypowieść o dwóch ptakach na jednym drzewie.

Człowiek podobny jest do ptaka na dole; jeżeli dąży wytrwale do ideału

najwyższego, jaki sobie stawia, spostrzeże wreszcie, że był zawsze JA,

ptak zaś dolny istniał jako obraz z widzeń sennych. Oddzielić się

całkowicie od materii i pozbyć się wiary w jej rzeczywistość - jest to

prawdziwa Dźniana. Dżniana-jogin powinien ciągle odczuwać "OM tat

sat" czyli "OM - jedyne istnienie rzeczywiste". Jednia abstrakcyjna jest

podstawą Dżniana-Jogi. Jest to właśnie to, co nazywane jest

adweityzmem. Jest to kamień węgielny filozofii Wedanty, jej alfa i

omega. "Brahman sam jest rzeczywisty, wszystko inne jest

nierzeczywiste, a JA jest Brahmanem". Tylko przez powtarzanie tego aż

stanie się częścią naszej istoty dojdziemy do wzniesienia się ponad

wszelkie dwójnie, ponad dobro i zło, ponad rozkosz i cierpienie, ponad

radość i smutek, i poznamy prawdę, że jesteśmy Jedynem, wiecznem,

niezmiennem, nieskończonem - "Jedynem bez wtórego". (Celowo użyte

tu są końcówki "em" dla zaznaczenia rodzaju nijakiego).

Dżniana-jogin powinien być tak żarliwy jak najbardziej zaślepiony

sekciarz, ale zarazem tak szeroko otwarty, jak przestwór nieba.

Powinien posiąść całkowicie, absolutne opanowanie swego umysłu,

powinien umieć być buddystą lub chrześcijaninem i wnikać świadomie w

te odmienne nastawienia bez tracenia przy tym łączności z harmonią

wieczną. Tylko wysiłek metodyczny i stały umożliwi nam osiągnięcie

takiego opanowania.

Całe bogactwo przemian i odmienności zawarte jest w Jedni, ale my

powinniśmy nauczyć się nieutożsamiania się z tym, co czynimy,

powinniśmy nie słyszeć, nie widzieć niczego innego, ani nie mówić o

czym innym poza tym, czego się podjęliśmy.

Powinniśmy oddać się temu żarliwie całą duszą. Powtarzajmy we dnie i w

nocy: - Ja jestem TO, ja jestem TO.

II.

Największym mistrzem filozofii Wedanty był Śankaraczaria. Doskonale

powiązanymi rozumowaniami wydobył z Wed prawdy Wedanty i

zbudował na nich wspaniały system Dżniana-Jogi, który wyłożył w swych

komentarzach. Zjednoczył wszystkie rozbieżne ujmowania Brahmana

intelektem i wykazał, że istnieje jedna Rzeczywistość nieskończona i

jedyna. Nauczał również, że człowiek, wspinający się z trudem i powoli

po ścieżce poznania, powinien wybierać spośród , różnych ujęć te, które

mu najwięcej odpowiadają.

Podobne wskazania znajdujemy w ewangeliach: Jezus wyraźnie

przystosowuje się do zdolności pojmowania swych słuchaczy. Najpierw

mówi im o Ojcu, który jest w niebie i uczy ich modlitwy; potem - z nieco

wyższego poziomu - daje pouczenie: "jestem winoroślą, a wy jej

pędami"; wreszcie odkrywa im prawdę najwyższą: "Ojciec mój i ja

jesteśmy jedno" oraz "Królestwo niebieskie jest w was".

Śankaraczaria pouczał, że trzy największe dary boskie są to: ciało,

pożądanie Boga i mistrz, który może nam ukazać światło. Jeżeli mamy te

trzy dary, możemy być pewni zbawienia. Tylko przez poznanie możemy

osiągnąć zbawienie i wyzwolenie, ale musi mu towarzyszyć cnota.

Treścią najgłębszą pouczeń Wedanty jest twierdzenie, że istnieje tylko

Jeden Jedyny Byt, a każda, dusza oddzielna jest to cały ten Byt, a nie

jego cząstka. Słońce odzwierciedla się całe w każdej kropelce rosy. Kiedy

Byt ten przejawia się w warunkach przestrzeni, czasu i przyczynowości,

jest wtedy człowiekiem takim, jakiego znamy, ale poza tymi wszystkimi

warunkami przejawienia jest to wciąż jedyna Rzeczywistość.

Altruizm jest zaprzeczeniem (nie przyznawaniem rzeczywistego bytu)

osobowości zewnętrznej czyli jaźni pozornej. Musimy wytrzeźwieć z

koszmarnego majaczenia jako byśmy byli ciałami widzialnymi.

Powinniśmy poznać prawdę: "Ja jestem TO". <Nie jesteśmy kroplami

wody tracącymi swój byt w oceanie. Każdy z nas jest oceanem

całkowitym, nieskończonym i stanie się tym (pozna to), kiedy wyzwoli

się z więzów złudzeń.>

Nieskończoność nie może być podzielona. Jednia, która "nie ma

wtórego" nie może go mieć - wszystko jest tą jedyną Jednią. Wszyscy

osiągniemy poznanie tego, ale powinniśmy starać się od dzisiaj o dojście

do tego, ponieważ dopóki nie zdobędziemy tego, nie możemy służyć

ludzkości swą największą pomocą, do której będziemy zdolni.

Dopiero "dżiwanmukta" - wyzwolony za życia, wiedzący - zdolny jest

obdarzyć miłością prawdziwą, miłosierdziem szczerym, prawdą

Swami Vivekananda - Joga Przez Poznanie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: