Cartland Barbara - Cud w Meksyku.pdf - Cartland Barbara @ - grelma

CARTLAND BARBARA

CUD W MEKSYKU

Od Autorki

Pod względem geograficznym Meksyk należy do wyjątkowych

krajów. Posiada niebotyczne góry, rozległe, wysoko położone

płaskowyże i zielone, porośnięte lasami doliny. Temperatura w

Meksyku jak i krajobraz są bardzo zróżnicowane. Opady w niektórych

regionach kraju ograniczają się zaledwie do kilku kropli w ciągu roku,

dochodząc jednocześnie na południu w rejonie doliny rzeki Grijawa

aż do szesnastu stóp.

Historia Meksyku to dwadzieścia wieków najazdów, okupacji i

rewolucji. Po inwazji Hiszpanów język hiszpański stał się w Meksyku

językiem urzędowym, chociaż angielski jest tu również popularny. W

niektórych bardziej odległych rejonach kraju tubylcy posługują się

językami dawnych Indian.

Quetzalcóatl — bóg życia, deszczu i gwiazdy porannej — zawsze

odgrywał wielką rolę w życiu mieszkańców Meksyku. Ku jego czci

wznoszono miasta, a ceremonia ślubna opisywana przeze mnie w tej

powieści wciąż jest żywa wśród jego wyznawców.

Benito Juarez — Indianin z plemienia Zapoteków, ukończył

szkołę przyklasztorną i dostąpił najwyższych zaszczytów w państwie.

Dwukrotnie był prezydentem Meksyku; przez pewien czas przebywał

na emigracji w Nowym Orleanie; ku jego czci wzniesiono wiele

pomników. Był wielkim człowiekiem znanym z ogromnej prawości,

wzniosłych ideałów i dążenia do przeobrażania Meksyku w kraj

bogaty i niezależny. Zainicjowany przez niego ruch reformatorski

doprowadził do konfiskaty dóbr kościelnych, ustanowienia

państwowego nadzoru nad oświatą i wychowaniem oraz

proklamowania swobód religijnych, co w praktyce oznaczało rozdział

Kościoła od państwa.

Proces wprowadzania wszystkich tych zmian trwał wiele lat, ale

zapoczątkował go Juarez, ów wykształcony w szkole przyklasztornej

indiański intelektualista, który przyczynił się do rozbudzenia i

utrwalenia świadomości narodowej mieszkańców Meksyku.

Rozdział 1

ROK 1889

— Jeśli mnie nie poślubisz, zabiję się! — dramatycznie zawołał

młody mężczyzna, po czym przeszedłszy przez pokój, zatrzymał się

przy oknie wychodzącym na Piątą Aleję.

Siedząca na sofie Orina Vandeholt zesztywniała.

— Zlituj się, Clint. Jak możesz mówić takie bzdury! — odezwała

się.

— To wcale nie są bzdury — z uporem powtórzył mężczyzna. —

Od miesięcy kocham się w tobie i nie ma dnia, żebym setki razy nie

błagał cię, abyś wyszła za mnie. Jednak dłużej tego nie zniosę.

Zabrzmiało to tak patetycznie, że Orina gwałtownie wstała.

— Nie mam zamiaru tego słuchać — oświadczyła.

— Błagam, zostań! Kocham cię! Kocham! Nie mogę żyć bez

ciebie!

Spojrzała na niego uważnie. Musiała przyznać, że prezentował się

znakomicie. Było w nim jednak coś, czego nie cierpiała — jakaś

słabość, jakiś zastanawiający brak równowagi. Prawdę mówiąc nie

znosiła większości mężczyzn. W ciągu ostatnich dwóch lat, kiedy

bezustannie narzucali się jej ze swoimi względami, Orina nabrała do

nich ogromnego dystansu i bardzo krytycznie się do nich odnosiła.

Gdy rzucali swe serca do jej stóp, podświadomie wyczuwała coś

fałszywego, chociaż tak do końca nie potrafiła wyjaśnić dlaczego. Na

samo wspomnienie ich umizgów wzdrygała się z obrzydzenia.

Niedawno opuściła mury szkolne, otrzymawszy staranne

wychowanie, o które dbały całe zastępy angielskich guwernantek i

nauczycieli. Jej wiedza o mężczyznach była więc praktycznie żadna, a

o życiu wielkich sfer niewiele większa.

Jej matka, lady Muriel Loth — córka hrabiego Kinloth —

zakochała się w pewnym Amerykaninie już podczas swego

pierwszego londyńskiego sezonu. Ani ojcu, ani matce lady Muriel

nigdy by nie przyszło do głowy, że któraś z ich córek mogłaby uznać

przybysza zza oceanu za właściwego kandydata na męża.

W rzeczywistości Dale Vandeholt tolerowany był w Anglii z

prostego powodu: posiadał ogromny majątek, a do tego wyjątkową

inteligencję. Swoich rozmówców, których bez problemu znajdował

również wśród arystokracji, intrygował oryginalnymi rozwiązaniami

technicznymi na statkach i kolei. Nawet książę Walii nie krył swego

zainteresowania jego pomysłami.

Tak więc Vandeholt uważany był w Londynie za ciekawego i

bardzo przystojnego młodego człowieka. Mimo to angielskim

rodzicom nawet przez myśl nie przeszło, że ten cudzoziemiec mógłby

sięgnąć po rękę którejś z ich córek. Natomiast lady Muriel od

pierwszej chwili, gdy tylko ujrzała młodego Vandeholta, stwierdziła,

iż w niczym nie przypomina on mężczyzn, którzy zostali jej

przedstawieni.

Ojciec Muriel z okazji prezentacji córki na dworze królewskim

wydał wielki bal. Od tego czasu dziewczyna miewała same sukcesy i

nie było domu, do którego by jej nie zapraszano. Kiedy więc ta bardzo

piękna, delikatna młoda kobieta nieoczekiwanie poinformowała, że

pragnie poślubić Dale'a Vandeholta, cała jej rodzina wprost osłupiała

ze zdumienia. Niezrażona tym Muriel nie dopuszczała nawet myśli o

wyrzeczeniu się ukochanego.

Ojciec Muriel na wiadomość o decyzji córki rzucał na nią gromy,

a matka wylała sporo łez. Wszyscy starali się wyperswadować

dziewczynie niefortunny związek, czyniąc przy tym złośliwe uwagi

pod adresem jej wybrańca. Jednak Muriel nie zamierzała ustąpić.

Oświadczyła nawet, iż ucieknie z domu, jeśli ojciec nie wyrazi zgody

na jej małżeństwo. Groźba ta w tym przypadku oznaczała coś więcej

niż tylko wyprawę do Gretna Green* czy innego zakątka na wyspach

brytyjskich. To byłaby ucieczka przez Atlantyk!

W końcu hrabia skapitulował, chociaż jeszcze w drodze do

kościoła Św. Jerzego przy Hannover Square, w którym miała się

odbyć ceremonia zaślubin, usiłował wpłynąć na zmianę decyzji córki.

Wkrótce po ślubie młoda para wyjechała do Nowego Jorku. Jakby na

przekór wyrażanym przez rodzinę Muriel obawom, związek okazał się

wyjątkowo szczęśliwy.

Dale Vandeholt był człowiekiem o wiele bardziej cywilizowanym, niż

Anglicy mogli przypuszczać. Jego dziad wyemigrował kiedyś z

Holandii i osiadł na stałe w Ameryce. Matka była Węgierką o wielkiej

urodzie i znakomitym wychowaniu, ojciec ambasadorem Węgier w

Stanach Zjednoczonych.

* Gretna Green — miejscowość, gdzie bez zwykłych formalności

udzielano ślubu (przyp. tłum.).

Cartland Barbara - Cud w Meksyku.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: