Kardynalny znak ziemski – Koziorożec podobnie jak znak Strzelca wskazuje na jasno określoną pozycję w świecie, ale nie w znaczeniu silnego dążenia do niej, jak to było w przypadku znaku Skorpiona czy Lwa, które zagarniają dla siebie przestrzeń życiową i uważają się za jej króla. W przypadku Koziorożca chodzi o zbudowanie autorytetu opartego na silnych podstawach. Tu wymagana jest umiejętność, która bazuje na zdobytym przez siebie doświadczeniu (znak ziemski). Tak wypracowana pozycja musi być oddana w ręce innych ludzi, którzy jej nie potrafili zdobyć.
W znaku Koziorożca mamy do czynienia z prawdziwym władcą, który opierając się na prawdziwym autorytecie, długo budowanym, ma predyspozycje do przewodzenia innym. To za Koziorożcem podążają – masy (w znaku przeciwległym jest Rak jako symbol zbiorowości).
Koziorożec stoi samotnie na szczycie, jest pociągany do odpowiedzialności i musi swój autorytet i wszystko, na czym jest oparty dzielić z otoczeniem. Tutaj aktualne staje się powiedzenie, którego Lew nie musiał jeszcze brać poważnie: „król jest pierwszym sługą swojego ludu”. Koziorożec zatem nie jest królem dla siebie samego, jak to miało miejsce w przypadku Lwa, ale sprawuje królewską funkcję dla dobra tych, którymi włada. Nie może tu chodzić o autorytet jako cel sam w sobie, lecz autorytet jako owoc wysiłku i pracy.
Węzeł księżycowy w znaku Koziorożca wymaga zatem kompetencji, umiejętności, zdolności i wiedzy Dzięki temu osiąga się prawdziwy, szczery autorytet. Podobnie jak w przypadku Strzelca ważną rolę odgrywa tu odpowiedzialność.
Przy czerwono aspektowanym węźle księżycowym, a czasami także przy czerwono – niebieskich aspektach, pojawiają się jakieś zakulisowe manipulacje, wyrasta jakaś szara eminencja pociągająca za sznurki pozostając sama w cieniu. Istnieje wtedy skłonność do oddziaływania na innych, ale bez jakiejkolwiek za to odpowiedzialności.
Bruno i Louise Huber „Astrologia Węzłów księżycowych”
proteusz