Anne Rice - Śpiąca Królewna 3 - Wyzwolenie Spiącej Królewny.pdf - 03.Wyzwolenie Śpiącej Królewny - goraw2

Anne Rice

WYZWOLENIE ĺ PI ġ CEJ KRÓLEWNY

Tytuł oryginału BEAUTY'S RELEASE

CO SI Ħ DZIAŁO DO TEJ PORY...

W PRZEBUDZENIU ĺ PI ġ CEJ KRÓLEWNY

Po stuletnim Ļ nie, pod wpływem pocałunku królewicza, ĺ pi Ģ ca Królewna otworzyła oczy i

przekonała si ħ ... Ň e jej szaty znikły, ciało za Ļ i serce znalazły si ħ we władaniu człowieka,

który przywrócił j Ģ do Ň ycia. Jednocze Ļ nie uczynił z niej swoj Ģ osobist Ģ niewolnic ħ , która

miała z nim dzieli ę uciechy cielesne, i postanowił zabra ę j Ģ do swojego królestwa.

Zach ħ cona przez rodziców, wdzi ħ cznych za jej ocalenie, a tak Ň e zafrapowana nie znanym

dot Ģ d uczuciem po ŇĢ dania, królewna Ró Ň yczka poddała si ħ woli ksi ħ cia i niebawem znalazła

si ħ na dworze jego matki, królowej Eleanory. Tam powi ħ kszyła grono nagich ksi ĢŇĢ t i

ksi ħŇ niczek, którzy mieli dawa ę rozkosz tutejszym władcom i dostojnikom do czasu, gdy ich

niewola dobiegnie ko ı ca i w nagrod ħ za dobr Ģ słu Ň b ħ zostan Ģ odesłani do swoich królestw.

Oszołomiona trudami pobytu w Sali Treningu, Sali Egzekucji oraz na ĺ cie Ň ce Konnej, a tak Ň e

odczuwan Ģ coraz usilniej potrzeb Ģ dawania rozkoszy, Ró Ň yczka pozostawała

niekwestionowan Ģ faworyt Ģ nast ħ pcy tronu i Ņ ródłem zmysłowych uciech swojej

tymczasowej pani, prze Ļ licznej młodej lady Juliany.

Jednocze Ļ nie nie potrafiła si ħ oprze ę nami ħ tnemu, cho ę tajemnemu i zakazanemu uczuciu do

osobistego niewolnika królowej, ksi ħ cia Aleksego, a potem równie Ň do buntowniczego

niewolnika, ksi ħ cia Tristana.

Kiedy ujrzała go w gronie usuni ħ tych z dworu, pod wpływem niewytłumaczalnego, jak si ħ

mogło zdawa ę , impulsu, zdobyła

si ħ na krok, który oznaczał dla niej t ħ sam Ģ kar ħ , jak Ģ przeznaczono dla Tristana: wygnanie z

pełnego przepychu zamku do pobliskiej wioski, gdzie miała pracowa ę w znoju i trudzie.

W KARZE DLA ĺ PI ġ CEJ KRÓLEWNY

Tristan, sprzedany w wiosce na aukcji niewolników, niebawem zrozumiał, jaki czeka go los:

został sp ħ tany i zaprz ħŇ ony do powozu swojego nowego pana, młodego i przystojnego Ni-

colasa, Królewskiego Kronikarza. Ró Ň yczka, sprzedana do pracy w gospodzie pani Lockley,

miała te Ň dostarcza ę rozkoszy Kapitanowi Stra Ň y, głównemu lokatorowi w gospodzie.

Po kilku dniach Ró Ň yczka i Tristan pogodzili si ħ w pełni z surow Ģ dyscyplin Ģ panuj Ģ c Ģ w

wiosce. Słodki dreszcz trwogi, jaki odczuwali w Miejscu Publicznej Ka Ņ ni, w Zakładzie Kar,

na farmie i w stajni lub noc Ģ , gdy Ň ołnierze sp ħ dzali czas wolny w gospodzie, rozpalał ich

oboje i jednocze Ļ nie przejmował l ħ kiem; sprawiał, Ň e zapominali o tym, kim byli dawniej.

Nawet surowy wyrok wydany na zbiegłego niewolnika, ksi ħ cia Laurenta, z czego uczyniono

widowisko, przywi Ģ zuj Ģ c ksi ħ cia do Krzy Ň a Ka Ņ ni, urzekł ich do reszty.

I podczas gdy Ró Ň yczka delektowała si ħ wymierzanymi jej karami, Tristan zakochał si ħ

beznadziejnie w swoim nowym panu i władcy.

Ale ledwo owa para spotkała si ħ i zwierzyła sobie z tego nieobyczajnego szcz ħĻ cia, gro Ņ na

banda zbrojnych zaatakowała wiosk ħ , po czym uprowadziła Ró Ň yczk ħ i Tristana wraz z

innymi wybranymi niewolnikami, aby przewie Ņę ich pod pokładem statku do krainy ich

nowego pana, Sułtana.

W ci Ģ gu paru godzin od chwili ataku porwani dowiedzieli si ħ , Ň e nikt za nich nie zapłaci

okupu. Na mocy porozumienia mi ħ dzy monarchami do czasu zwrócenia ich królowej czekała

ich dwuletnia słu Ň ba w pałacu Sułtana.

Zamkni ħ ci w długich złotych klatkach, niewolnicy poddali si ħ losowi.

Z bohaterami naszej opowie Ļ ci po Ň egnali Ļ my si ħ u kresu nocy i długiego rejsu.

Ksi ĢŇħ Laurent pozostał sam na sam z my Ļ lami o swojej niewoli...

LAURENT: POJMANI NA MORZU

Nadal głucha noc.

Co Ļ si ħ jednak zmieniło. Gdy tylko otworzyłem oczy, zorientowałem si ħ , Ň e niebawem

dobijemy do brzegu. Nawet w bezgło Ļ nym półmroku kajuty czułem zapach Ň ycia na l Ģ dzie.

Zatem nasz rejs ma dobiec ko ı ca, pomy Ļ lałem. I dowiemy si ħ nareszcie, co nas czeka w tej

niewoli, gdzie wyznaczono dla nas jeszcze ni Ň sz Ģ pozycj ħ ni Ň dotychczas.

Czułem ulg ħ i jednocze Ļ nie l ħ k, przepełniała mnie w tym samym stopniu ciekawo Ļę , co i

trwoga.

W blasku jednej z latarni ujrzałem Tristana. Zamiast spa ę , wpatrywał si ħ z napi ħ ciem w mrok.

On te Ň ju Ň wiedział, Ň e niedługo b ħ dziemy na miejscu.

Spały natomiast smacznie nagie ksi ħŇ niczki; w swoich złotych klatkach wygl Ģ dały jak

egzotyczne zwierz Ģ tka. Podniecaj Ģ ca mała Ró Ň yczka niczym Ň ółta smuga w mroku. Rosalynd

— z czarnymi puklami włosów osłaniaj Ģ cymi biel pleców a Ň po wypukło Ļ ci pulchnych

zgrabnych po Ļ ladków. A w górze smukła, filigranowa Elena le ŇĢ ca na wznak, z prostymi

kasztanowymi włosami rozrzuconymi na poduszce.

Pi ħ kne ciała, my Ļ lałem, patrz Ģ c na nasze trzy pojmane niewolnice: na Ró Ň yczk ħ i jej pon ħ tne

ramiona i nogi, tak kusz Ģ ce, Ň e zach ħ cały do uszczypni ħ cia; na Elen ħ pogr ĢŇ on Ģ we Ļ nie, z

głow Ģ odrzucon Ģ do tyłu i szeroko rozsuni ħ tymi długimi smukłymi nogami, z kolanem

wspartym o pr ħ ty klatki; na Rosalynd, która akurat, gdy przeniosłem na ni Ģ wzrok, obróciła

si ħ na bok, a jej dorodne piersi o ciemnoró Ň owych stercz Ģ cych sutkach nieznacznie

przesun ħ ły si ħ do przodu.

W pewnej odległo Ļ ci ode mnie po prawej stronie le Ň ał czarnowłosy Dmitri, z równie pi ħ knie

umi ħĻ nionym torsem jak jasnowłosy Tristan. Jego twarz wydawała si ħ we Ļ nie dziwnie zimna

i odpychaj Ģ ca, chocia Ň za dnia sprawiał wra Ň enie najsympatyczniejszego i

najprzyst ħ pniejszego z nas wszystkich. Osadzeni w klatkach tak samo bezwzgl ħ dnie jak tamte

niewiasty my, ksi ĢŇħ ta, wygl Ģ dali Ļ my z pewno Ļ ci Ģ nie mniej egzotycznie ni Ň one.

Mi ħ dzy nogami mieli Ļ my sk Ģ pe okrycie ze złotej metalowej siatki, która nie pozwalała na

lekkie cho ę by mu Ļ ni ħ cie spragnionego narz Ģ du.

W ci Ģ gu tych długich nocy na morzu wykorzystywali Ļ my ka Ň d Ģ chwil ħ , kiedy stra Ň nicy

oddalali si ħ od nas na tyle, Ň e nie słyszeli naszych szeptów, by lepiej pozna ę si ħ wzajemnie. A

gdy oddawali Ļ my si ħ rozmy Ļ laniom lub marzeniom, poznawali Ļ my lepiej samych siebie.

— Czujesz to, Laurent? — szepn Ģ ł Tristan. — Jeste Ļ my bli

sko brzegu.

Najwyra Ņ niej był rozdra Ň niony, bolał nad utrat Ģ swojego pana, Nicolasa, ale bacznie

obserwował wszystko, co si ħ działo wokół niego.

— Tak — mrukn Ģ łem cicho. Zerkn Ģ łem na niego ukradkiem

i dostrzegłem błysk w jego niebieskich oczach. — To ju Ň nie

długo.

— Mam tylko nadziej ħ ...

— Tak? — powtórzyłem. — Jak Ģ tu mo Ň na mie ę nadziej ħ ,

Tristanie?

— ... Ň e nas nie rozdziel Ģ .

Nie odpowiedziałem. Poło Ň yłem si ħ z powrotem i zamkn Ģ łem oczy. Czy warto rozmy Ļ la ę

teraz o sprawach, które niebawem same si ħ wyja Ļ ni Ģ ? Tym bardziej Ň e i tak nie mamy

Ň adnego wpływu na ich bieg.

— Cokolwiek si ħ zdarzy — szepn Ģ łem sennie — dobrze,

Ň e rejs si ħ ko ı czy. To oznacza, Ň e nasza bezczynno Ļę nie potrwa

ju Ň długo. Nareszcie b ħ dzie z nas znowu jaki Ļ po Ň ytek.

Po wst ħ pnym sprawdzeniu naszej kondycji porywacze zostawili nas w spokoju i przez

nast ħ pne dwa tygodnie dr ħ czyły nas tylko nasze własne ŇĢ dze. Młodzie ı cy, którzy nas

dogl Ģ dali, u Ļ miechali si ħ łagodnie i natychmiast wi Ģ zali nam r ħ ce, kiedy o Ļ mielali Ļ my si ħ

opuszcza ę dłonie na metalowy siatkowy trój-k Ģ cik okrywaj Ģ cy nasze intymne miejsca.

Tu, pod pokładem statku, gdzie widzieli Ļ my tylko nagich współwi ħŅ niów, wszyscy, jak

s Ģ dz ħ , prze Ň ywali Ļ my tak Ģ sam Ģ udr ħ k ħ .

Zastanawiałem si ħ , czy opiekuj Ģ cy si ħ nami młodzie ı cy, tak troskliwi pod ka Ň dym wzgl ħ dem,

s Ģ Ļ wiadomi, jak bezwzgl ħ dnie szkolono nas w oddawaniu si ħ rozkoszom cielesnym i w jaki

sposób panowie i damy na dworze królowej doprowadzili do tego, Ň e Ļ my łakn ħ li nawet

smagni ħ cia rzemieniem, w nadziei, Ň e to ugasi dr ħ cz Ģ ce nas po ŇĢ danie.

W dotychczasowej słu Ň bie nigdy, nawet przez pół dnia, nie odst ħ powano od uciech

cielesnych, przy czym nawet tych najbardziej posłusznych spo Ļ ród nas nie omijały regularne

surowe napominania i kary. Wygna ı cy, zesłani z zamku królewskiego do wioski, te Ň nie

mogli marzy ę o wypoczynku.

Ale to, jak stwierdzili Ļ my z Tristanem podczas nocnych cichych pogaduszek, był ju Ň inny

Ļ wiat. W wiosce i na dworze mogli Ļ my mówi ę — je Ļ li w ogóle — jedynie: „Tak, panie" albo:

„Tak, pani". Wyj Ģ tki od tej reguły były mo Ň liwe po uzyskaniu wyra Ņ nego zezwolenia. Tristan

spotykał si ħ i rozmawiał do woli ze swoim ukochanym panem, Nicolasem.

Zanim jednak opu Ļ cili Ļ my krain ħ królowej, ostrze Ň ono nas, Ň e słudzy Sułtana b ħ d Ģ nas

traktowali jak głuchonieme zwierz ħ ta. Nie podejm Ģ z nami rozmowy, nawet gdyby Ļ my znali

ich j ħ zyk. Na miejscu za Ļ , w pa ı stwie Sułtana, niewolnik przeznaczony do dawania rozkoszy

musiał si ħ spodziewa ę natychmiastowej i surowej kary za najmniejsz Ģ prób ħ odezwania si ħ

bez zgody pana.

Jak si ħ okazało, ostrze Ň enia nie były bezpodstawne. Podczas rejsu cały czas głaskano nas,

pieszczono, poszczypywano i poniewierano w pobła Ň liwym, protekcjonalnym milczeniu.

Kiedy zrozpaczona i znudzona ksi ħŇ niczka Elena odezwała si ħ w pewnej chwili, prosz Ģ c o

wypuszczenie jej z klatki, natychmiast zakneblowano j Ģ i szamocz Ģ c Ģ si ħ , z r ħ kami i nogami

sp ħ tanymi na plecach, zawieszono na ła ı cuchu przymocowanym do sufitu. W tej pozycji j Ģ

zostawiono, karc Ģ c gniewnymi okrzykami, dopóki nie dała za wygran Ģ i zaprzestała swych

daremnych, tłumionych bowiem przez knebel protestów.

Zdj ħ to j Ģ potem ostro Ň nie i jak Ň e czule! Pocałunek zło Ň ony * jej milcz Ģ cych ustach oraz

olejek wcierany w obolałe miejsca na dłoniach i nogach tak długo, dopóki nie znikły

czerwone Ļ lady po skórzanych ciasnych p ħ tach, miały wynagrodzi ę ból.

Młodzie ı cy w jedwabnych szatach wyszczotkowali nawet jej l Ļ ni Ģ ce kasztanowe włosy, a

potem silnymi dło ı mi wytrwale masowali po Ļ ladki i plecy, jakby uznali, Ň e impulsywne

istoty naszego pokroju nale Ň y poskramia ę w taki wła Ļ nie sposób. Oczywi Ļ cie przerwali swoje

zabiegi, gdy tylko delikatny ciemny k ħ dzierzawy meszek mi ħ dzy nogami Eleny zwilgotniał, a

ona sama pod wpływem rosn Ģ cego podniecenia mimo woli j ħ ła pociera ę łonem o jedwab

materaca.

Oszcz ħ dnymi, lecz zdecydowanymi gestami dali jej do zrozumienia, Ň e ma teraz ukl ħ kn Ģę , po

czym — przytrzymuj Ģ c j Ģ za r ħ ce — osłonili jej ciasn Ģ szpark ħ sztywn Ģ metalow Ģ siateczk Ģ ,

któr Ģ umocowali na łonie, tak Ň e ła ı cuch owin Ģ ł si ħ wokół ud. Nast ħ pnie uło Ň yli j Ģ w klatce,

przywi Ģ zuj Ģ c r ħ ce i nogi grubymi satynowymi wst ĢŇ kami do pr ħ tów.

Elena czuła jednak, Ň e okazuj Ģ c swoje podniecenie, wcale ich nie rozgniewała. Wprost

przeciwnie: przed osłoni ħ ciem jej wilgotnego krocza siateczk Ģ pogłaskali je z wymownym

u Ļ miechem, jakby pochwalali t ħ jej nami ħ tno Ļę , jej pragnienie. Pozostali przy tym

nieubłagani i wida ę było, Ň e tej postawy nie zmi ħ kczyłyby nawet najbardziej rozpaczliwe

j ħ ki.

Reszta naszej gromadki, trawiona ŇĢ dz Ģ , przygl Ģ dała si ħ im w milczeniu, a spragnione organy

pulsowały daremnie. Nagle zapragn Ģ łem dosta ę si ħ jako Ļ do klatki Eleny, zedrze ę z jej łona

złot Ģ siatk ħ i wtargn Ģę członkiem w ciasn Ģ wilgotn Ģ nork ħ , stworzon Ģ do dawania rozkoszy.

Chciałem wedrze ę si ħ j ħ zykiem do

jej ust, Ļ cisn Ģę w dłoniach obfite piersi, possa ę te drobne koralowe sutki, a potem uje Ň d Ň a ę j Ģ ,

patrz Ģ c na jej ciemniej Ģ c Ģ od nabiegłej krwi twarz. Ale były to tylko marzenia nie do

spełnienia. Elena i ja mogli Ļ my jedynie spogl Ģ da ę na siebie z nadziej Ģ , Ň e wcze Ļ niej czy

pó Ņ niej zakosztujemy wspólnej ekstazy. Poci Ģ gała mnie te Ň , nawet bardzo, filigranowa

Ró Ň yczka, pon ħ tna była tak Ň e Rosalynd o bujnym ciele i du Ň ych smutnych oczach, ale to

wła Ļ nie Elena okazała si ħ na tyle rozs Ģ dna, by nie przejmowa ę si ħ tym, co nas spotkało.

Kiedy szeptali Ļ my w ukryciu, Ļ miała si ħ z moich obaw, odgarniaj Ģ c na rami ħ kaskad ħ

ciemnych włosów.

— Powiedz, Laurent, czy kto Ļ kiedykolwiek miał do wyboru

trzy tak wspaniałe mo Ň liwo Ļ ci? — zapytała. — Pałac Sułtana,

wioska lub zamek. Zapewniam ci ħ , w ka Ň dym z tych miejsc

mog ħ znale Ņę dla siebie Ņ ródło przyjemno Ļ ci.

— Moja droga, nie wiesz nawet, jakie ci ħ czeka Ň ycie w pa

łacu Sułtana — odparłem. — Królowa miała setki nagich nie

wolników. Równie Ň w wiosce było ich wielu. A je Ļ li Sułtan

posiada znacznie wi ħ cej niewolników ze wszystkich królestw

Wschodu i Zachodu? Tak wielu, Ň e mo Ň e ich u Ň ywa ę jako pod

nó Ň ki?

— S Ģ dzisz, Ň e to mo Ň liwe? — zapytała wyra Ņ nie podekscy

towana. Jej u Ļ miech miał w sobie co Ļ uroczo zuchwałego. Te

wilgotne usta, te nieskazitelne z ħ by... — W takim razie musimy

si ħ jako Ļ wyró Ň ni ę . — Oparła podbródek na dłoni zwini ħ tej

w pi Ģ stk ħ . — Nie chc ħ by ę jedn Ģ z tysi ħ cy ciemi ħŇ onych ksi ħŇ

niczek: Zróbmy co Ļ , aby w naszym wypadku Sułtan wiedział,

z kim ma do czynienia.

— Masz niebezpieczne my Ļ li, moja droga — zaoponowa

łem. — Zwłaszcza Ň e nie wolno si ħ nam odzywa ę , a stra Ň nicy

odnosz Ģ si ħ do nas tak, jakby Ļ my byli małymi prymitywnymi

stworzonkami.

— Znajdziemy jaki Ļ sposób, Laurent. — Elena mrugn ħ ła fi

glarnie, próbuj Ģ c doda ę mi otuchy. — Jak dot Ģ d, nie l ħ kałe Ļ si ħ

niczego, czy Ň nie? Zdecydowałe Ļ si ħ na ucieczk ħ tylko po to, aby

przekona ę si ħ , jakie to uczucie by ę pojmanym, nieprawda Ň ?

— Jeste Ļ zbyt bystra, Eleno — mrukn Ģ łem. — Dlaczego

uwa Ň asz, Ň e nie uciekłem ze strachu?

— Ja to wiem. Jeszcze nikt nie uciekł z pałacu królowej ze

strachu. Motywem ucieczki jest zazwyczaj ŇĢ dza przygód. Sama

te Ň tak post Ģ piłam. Wła Ļ nie za to wysłano mnie do wioski.

— I warto było? — zapytałem. Och, gdybym mógł j Ģ chocia Ň

pocałowa ę , by cho ę cz ħĻę jej dobrego nastroju przeszła na mnie,

gdybym mógł poczu ę mi ħ dzy palcami jej drobne sutki! Jakie Ň

to okrutne, Ň e w zamku nigdy nie mogłem by ę blisko niej!

—

Owszem, było warto — wyszeptała z namysłem. Kiedy

doszło do porwania, przebywała w wiosce ju Ň od roku jako

niewolnica na farmie Dostojnego Burmistrza; w jego wiejskiej

posiadło Ļ ci obchodziła cały ogród na czworakach i wyrywała

chwasty z traw samymi z ħ bami na oczach ogrodnika, korpulen

tnego i surowego m ħŇ czyzny, nie rozstaj Ģ cego si ħ ani na chwil ħ

z rzemieniem.

— Ale zacz ħ łam ju Ň pragn Ģę jakiej Ļ odmiany — dodała,

obracaj Ģ c si ħ na wznak, i zgodnie ze swoim zwyczajem rozsu

n ħ ła szeroko nogi. Ciemny g ħ sty gaik wokół płci, osłoni ħ tej

przez złot Ģ metalow Ģ siatk ħ , niczym magnes przyci Ģ gn Ģ ł mój

wzrok. — Marzyłam o niej. I wtedy, jak na zawołanie, zjawili

si ħ Ň ołnierze Sułtana. Pami ħ taj, Laurent, musimy si ħ czym Ļ wy

ró Ň ni ę .

Mimo woli roze Ļ miałem si ħ w duchu. Podobała mi si ħ jej pogoda ducha.

Lubiłem te Ň innych: Tristana, który stanowił czaruj Ģ ce poł Ģ czenie siły i ŇĢ dzy, a swoje

cierpienie znosił w milczeniu, Dmi-trija i Rosalynd ħ , pełnych uni Ň ono Ļ ci i pokory, jakby byli

urodzonymi niewolnikami, nie za Ļ potomkami koronowanych głów.

Tylko Ň e Dmitri nie panował nad podnieceniem czy ŇĢ dz Ģ , nie potrafił czeka ę w spokoju na

kar ħ lub moment, gdy inni b ħ d Ģ korzysta ę z jego ciała. A przy tym jego umysł wypełniały

jedynie wzniosłe my Ļ li o miło Ļ ci i uległo Ļ ci. Krótki okres odbywania kary w wiosce sp ħ dził

pod pr ħ gierzem w Miejscu Publicznej Ka Ņ ni, gdzie oczekiwał na chłost ħ na Obrotowym

Talerzu. Równie Ň dla Rosalynd zakucie w kajdany stanowiło

razu.

— Nie, raczej nie. Czasem tyJko, w tym lub innym niewol

niku... — Nieoczekiwanie zerkn ħ ła na mnie prowokuj Ģ co, co

sprawiło, Ň e mój dr Ģ g w jednej chwili poderwał si ħ w gór ħ .

W tej dziewczynie, pozornie tak kruchej, było co Ļ dzikiego

i twardego.

A jednak bywały chwile, kiedy zdawała si ħ rozpami ħ tywa ę swój opór przed miło Ļ ci Ģ .

— Co by to oznaczało, kocha ę ich? — zapytała kiedy Ļ , jakby

siebie sam Ģ . — Co by to oznaczało, ulec całym sercem? Lubi ħ ,

gdy wymierzaj Ģ mi kar ħ . Ale kocha ę którego Ļ z moich panów

lub któr ĢĻ z pa ı ... — Na jej twarzy nagle pojawił si ħ l ħ k.

— Widz ħ , Ň e to ci ħ niepokoi — szepn Ģ łem współczuj Ģ

co. Noce sp ħ dzone na morzu odcisn ħ ły na nas swoje pi ħ tno.

Wszystko przez to niezno Ļ ne odosobnienie.

— Tak. Łakn ħ czego Ļ , czego jeszcze nie zaznałam — od

parła cicho. — Wypieram si ħ takich pragnie ı , ale tego wła Ļ nie

chc ħ . Mo Ň e po prostu nie natrafiłam jeszcze na wła Ļ ciwego pana

A ty si ħ nigdy nie zakochała Ļ ? — zapytałem pewnego

jedynie oznak ħ sprawowania kontroli. Oboje mieli nadziej ħ , Ň e wioska zdoła rozwia ę ich

obawy i pozwoli im odby ę słu Ň b ħ ze stosown Ģ finezj Ģ .

A Ró Ň yczka... No có Ň , obok Eleny była to najbardziej niezwykła, obdarzona najwi ħ kszym

wdzi ħ kiem niewolnica. Pozornie zimna, okazała si ħ istot Ģ niezaprzeczalnie słodk Ģ i

tolerancyjn Ģ , a jednocze Ļ nie buntownicz Ģ . W ciemne noce na morzu widziałem nieraz, jak

wpatruje si ħ we mnie przez pr ħ ty klatki ' z nieodgadnionym wyrazem na drobnej twarzyczce,

któr Ģ natychmiast rozja Ļ niał u Ļ miech, gdy odwzajemniłem spojrzenie.

Kiedy Tristan szlochał, ona zaczynała go tłumaczy ę .

— Kochał swego pana — szeptała, po czym wzruszała ra

mionami, jakby ta sytuacja, cho ę zasługiwała na współczucie,

była dla niej zupełnie niezrozumiała.

—

Anne Rice - Śpiąca Królewna 3 - Wyzwolenie Spiącej Królewny.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: