Niemęskie łzy.pdf

Niemęskie łzy

Autor: Roksana AKA HollyBells

Prolog

- Bella, nie możesz mi tego zrobić. – poczułam, jak zaciska na mnie swoje

pięści. Pomimo, że moja skóra była twarda, poczułam lekki uścisk, bardziej

przez moją podświadomość, jednocześnie patrząc na minę Jacoba.

Sama nie wiem co tak naprawdę wyrażała. Smutek, zdenerwowanie, strach,

miłość…

- Przykro mi, ale nie możemy dłużej tutaj zostać. – rzuciłam smutno.

- Nie możesz jej ode mnie zabrać! Do cholery! – krzyknął. – Pamiętasz co

opowiadałem ci o Claire i Quilu? Ja opiekowałbym się nią tak samo…

- Jacob… - ujęłam jego potężne dłonie w moje drobne, po czym lekko

uścisnęłam je. – Żyjemy tu za długo.

Odkąd Volturi odeszli, wszystko ucichło. Mieszkaliśmy już tutaj dobry

miesiąc, a Reneesme z niemowlaka powoli stawała się nastolatką.

Wiedziałam, że Jacob jako mój przyjaciel na pewno jej nie skrzywdzi, jednak

kiedyś musieliśmy się wyprowadzić, w końcu ludzie by zauważyli. Podjęłam

z Edwardem tą rozmowę, ten zgodził się pojechać do rodziny Denali na

Alasce, w końcu znaliśmy się z nimi bardzo dobrze. Zafrina postanowiła

nam towarzyszyć, wręcz ubóstwiała moją córkę.

- Im szybciej wyjedziemy, tym będzie ci łatwiej.

- Bella, zabijasz mnie. – wycedził przez zęby, zamykając oczy. – Wiesz

dobrze, jak to się skończy. Nie dam rady bez niej, nie wytrzymam po

prostu… - po jego policzku zaczęła skapywać drobna łza.

Wzięłam ją w moją chłodną, marmurową dłoń i lekko przetarłam.

Spojrzałam jeszcze raz na niego, po czym spuściłam wzrok.

- Musimy się zbierać. – rzuciłam w jego stronę. – Tylko nie waż się

nachodzić Charliego, jest z Sue bardzo szczęśliwy. Poza tym ma już dość

wilczych opowieści. – mruknęłam na wspomnienie jednego z moich

pierwszych dni jako wampir, kiedy musiałam rozmawiać z moim ojcem.

- Bello, jedźmy już. – Edward podszedł do mnie i przytulił mnie od tyłu, nie

spuszczając oczu z Jacoba.

- Wiem, jak bardzo cierpisz. – powiedział. – Ale tak musi być.