USUWANIE PRZEBARWIEŃ

Przebarwienia, ostuda są to brązowe plamy pojawiające się na twarzy u osób dorosłych, najczęściej występują na czole, policzkach, nosie i nad górną wargą.

U kogo najczęściej pojawiają się przebarwienia?
Przebarwienia najczęściej pojawiają się u kobiet, tylko 10% mężczyzn cierpi
z powodu tej przypadłości, również ciemniejszy kolor skóry jest czynnikiem sprzyjającym ich powstawaniu.

Co powoduje przebarwienia ?

Dokładna przyczyna powstawania przebarwień jest nie znana.

Najczęściej brązowe plamy pojawiają się u usób które intensywnie korzystały ze słońca . Warto pamętać ,że absorbowana ilość energi słonecznej kumuluje się w skórze z biegiem lat. Oparzenie słoneczne w dzieciństwie wpływa na wygląd skóry
w wieku dojrzałym.

Innym czynnikiem sprzyjąjącym powstawaniu przebarwień sa zmiany hormonalne ,zarówno te fizjologiczne (ciąża) jak również spowodowane przyjmowaniem tabletek antykoncepcyjnych.
Przebarwienia pod oczami i nad górną wargą mogą być związane z chorobami nadnerczy.

Jakie są metody leczenia przebarwień?
Część przebarwień znika samoistnie np po ciąży, inne pozostają na wiele lat.
Jeżeli zaczynamy leczyć przebarwienia to pierwszym elementem strategii leczniczej powinno byc uzywanie kremów z wysokim filtrem (miń SPF 30,50).dodatkowo można stosować w warunkach domowych kremy wybielajace dostępne w aptekach..
Jeżeli nadal przebarwienia nie znikają to mamy do dyspozycji kilka mozliwości dostępnych w naszym gabinecie.

Najszybszą i najskuteczniejszą metodą usuwania przebarwień jest zastosowanie lasera IPL. W wyniku zadziałania światła urządzenia przebarwienia ciemnieją
w czasie kilku godzin po zabiegu. Należy być przygotowanym.że mogą nabrać koloru gorzkiej czekolady. Od następnego dnia rozpoczyna się proces łagodnego
złuszczania i trwa to do 2 tygodni.
Od razu po zabiegu laserowym mozna nakładać makijąż i maskować przebarwione miejsca.
Po około 2 tygodniach skóra ma piękny kolor, jest odświerzona i ujednolicona.
W przypadku bardzo głębokich przebarwień może być zalecane powtórzenie zabiegu
za około 4 tygodnie.

Inną metodą nie mniej skuteczną są peelingi chemiczne.W celu uzuskania zadowalającego rezultatu zaleca się zaplanowanie 3 zabiegów w odstępach 10-14dni. Po zabiegu skóra złuszcza sie na ogół od 3 -4 dnia i cały proces kończy się po około tygodniu.

Oprócz powyższych metod można do usuwania przebarwień zalecać
Dermabrazją, w celu spotęgowania efektu można ją łączyć z peelingiem.

ZŁUSZCZENIE SKÓRY

Większość zmian zachodzących na twarzy wraz z wiekiem może być usuwana przy zastosowaniu różnych metod powierzchownego złuszczania warstw skóry. Wyróżniamy kilka podstawowych metod złuszczania naskórka:

  mechaniczną (dermabrazja)
  fizyczną (laserową)
  chemiczną (kwasy, substancje chem)

Wymienione metody działają powierzchownie i w przeciwieństwie do standardowych zabiegów chirurgii plastycznej (korekcja zmarszczek) nie napinają powłok skórnych, które utraciły swoją elastyczność. Nadają się do usuwania powierzchownych nierówności skóry, przebarwień i zmniejszania pojawiających się efektów starzenia.

Szczególne zastosowanie mają w przypadku:

  suchej skóry z licznymi drobnymi zmarszczkami i uszkodzeniami posłonecznymi
  drobnych i powierzchownych blizn po trądziku, ospie i innych skaleczeniach
  powierzchownych, drobnych i cienkich zmarszczek w okolicach oczu, na powiekach i nad górną wargą
  wielorakich przebarwień

Mechaniczne metody złuszczania naskórka

Dermabrazja
polega na mechanicznym ścieraniu lub złuszczaniu powierzchownych warstw skóry przy pomocy

wirującego z dużą prędkością walca ściernego. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym w zależności od powierzchni.

Wskazania do zabiegu:

  blizny potrądzikowych
  głębszych przebarwień skórnych
  zmian pozapalnych (np. po ospie wietrznej)
  powierzchownych zmarszczek twarzy
  blizn po operacjach

Zabieg dermabrazji daje duże możliwości usunięcia głębokich zmian.
Uwaga: Po zabiegu wymagana jest rekonwalescencja gdyż długotrwale utrzymuje się zaczerwienienie, a następnie zaróżowienie skóry poddanej zabiegowi ( okres 2-6 miesięcy). Bezpośrednio po zabiegu zakładany jest specjalny opatrunek z preparatami przeciwbakteryjnymi i przeciwwirusowymi.

Fizyczne metody złuszczania naskórka

Laser
Popularna metoda wygładzania skóry, stosowana prawie w każdym wieku. Polega na oddzieleniu wierzchnich warstw skóry od głębszych jej warstw. Odbywa się to przy użyciu lasera. Najczęściej do złuszczania naskórka stosuje się lasery:

  CO2 ( z wykorzystaniem dwutlenku węgla )
  Erb – Yag

Laser pulsacyjny oparty o dwutlenek węgla działa na drobne zmarszczki. Usuwa wierzchnie warstwy skóry prawie do warstwy brodawkowej. Pod wpływem światła lasera uwalnia się ciepło, które rozgrzewa skórę do 60-80 stopni Celsjusza. Pod wpływem temperatury ścina się kolagen i inne białka

skóry, dochodzi do zmiany ich struktury. Następnie skóra zaczyna wytwarzać nowy kolagen i elastynę. Laser CO2 sprawia, że skóra staje się bardziej napięta.

Wskazania do zabiegu:

  usuwanie skutków posłonecznego uszkodzenia

skóry
  przebarwienia skóry
  pajączki naczyniowe
  drobne zmarszczki

Przebarwienia skóry

Przebarwienia skóry to problem z pogranicza kosmetologii i dermatologii.

Problem dermatologiczny pojawia się wówczas, gdy zmiany ogniskowe kolorytu skóry są genetycznie uwarunkowane (zwiększona liczba melanocytów w skórze) lub są następstwem zaburzeń hormonalnych, lub też konsekwencją zażywania leków.

O problemie kosmetycznym mówimy wtedy, gdy pojawiające się przebarwiania są słabo nasilone, a dążenia pacjenta do likwidacji zmian wynikają z jego potrzeby poprawy własnego wyglądu i samopoczucia.

Kolor skóry zawdzięczamy gromadzącej się w naskórku melaninie, a także hemoglobinie (w postaci utlenionej i zredukowanej) oraz barwnikom karotenoidowym. Karnacja jest tym ciemniejsza, im więcej barwnika zgromadzi się w naskórku. O aktywności komórek barwnikowych wytwarzających melaninę decyduje wiele czynników. Największe znaczenie ma intensywność oddziaływania słońca. Ważną rolę odgrywają także czynniki hormonalne m.in. estrogeny, progesteron i hormon melanotropowy (MSH), a pośrednio także testosteron i hormony tarczycy.

Przebarwienia skóry to ograniczone lub uogólnione zmiany kolorytu skóry. Powstają głównie w wyniku zaburzeń wytwarzania barwnika i nierównomiernego, nadmiernego gromadzenia się melaniny, wynikają ze znacznego rozrostu komórek barwnikowych lub powodowane są nadmiernym wpływem czynników pobudzających aktywność melanocytów. Na powstawanie plam barwnikowych duży wpływ mają także nasze indywidualne predyspozycje i skłonności.

www.stres.o7.pl

Rodzaje przebarwień

Ostudy

Następną grupą zmian barwnikowych, które są przyczyną szukania porady

kosmetyczno-lekarskiej są przebarwienia typu ostudy (chloasma, melasma). Powstają w wyniku nagromadzenia się barwnika dość płytko w naskórku. Ten rodzaj przebarwień powstaje prawie wyłącznie u kobiet.

Lokalizują się w obrębie czoła, policzków, nosa, górnej wargi, niekiedy w okolicy żuchwy. Najprawdopodobniej główną przyczyną powstawania plam są żeńskie hormony. Czasem plamy prowokowane są przyjmowaniem środków antykoncepcyjnych lub mogą pojawić się w pierwszych miesiącach ciąży.

Nie należy również zapominać o przebarwieniach słonecznych. Słońce jest podstawowym czynnikiem wywołującym plamy. Są one zwykle większe, ale mniej liczne od wcześniej wymienionych piegów. Nierównomiernie rozłożony barwnik lokalizuje się głównie w naskórku. W przypadku silniejszych poparzeń słonecznych, może dojść do nagromadzenia się melaniny głębiej, w skórze właściwej. Plamy słoneczne łatwiej powstają w miejscach uszkodzonego i podrażnionego naskórka np. po depilacji.

Różnorodny pod względem etiopatogenezy charakter przebarwień wymaga uważnego i różnego leczenia. Odpowiednią metodę stosuje się w zależności od głębokości (warstwy skóry), na jakiej znajduje się pigment. Im płytsze jest przebarwienie (barwnik znajduje się tylko w powierzchownych warstwach naskórka), tym łatwiejsze bywa leczenie.

W przypadku zmian znajdujących się głębiej w skórze właściwej, leczenie trwa zwykle dłużej i zwykłe kosmetyki rozjaśniające, wcierane w skórę nie sprawdzają się. Podstawę w takim postępowaniu stanowi także stwierdzenie, a następnie wyeliminowanie czynnika przyczynowego. Rozpoczynanie leczenia nie ma sensu, jeżeli sam zainteresowany nadal opala się i nie chroni właściwie skóry przed nasłonecznieniem.

Lekarze w celu wybielania plam przebarwieniowych wykorzystują różne zewnętrznie stosowane leki i zabiegi. Leczenie rozpoczyna się od używania preparatów silnie złuszczających i likwidujących nagromadzony nieprawidłowo barwnik. Preparaty te zawierają

  hydrokinon
  kwas witaminy A
  kwas glikolowy
  kwas kojowy i azelainowy

Przygotowują skórę do planowanych, dalszych zabiegów, choć zdarza się, że są na tyle skuteczne, że można na nich zakończyć leczenie. Takie postępowanie sprawdza się w przypadku dość jasnych, świeżych plam posłonecznych i hormonalnych.

Gdy wymienione sposoby zawodzą, lekarz proponuje zabiegi polegające przede wszystkim na głębokim złuszczaniu (kwas retynowy, trójchlorooctowy, kwasy owocowe). Niektóre z zabiegów złuszczających są tak bolesne, że wykonuje się je w znieczuleniu ogólnym. W przypadku plam soczewicowatych na rękach lub twarzy najlepiej sprawdza się metoda krioterapii czyli miejscowego mrożenia. Po zakończonym zabiegu na skórze tworzą się ciemne strupki, które goją się po upływie 2-3 tygodni. W leczeniu przebarwień stosuje się także lasery (barwnikowe, CO2, argonowe), które złuszczają konkretne przebarwienie bez ingerencji w zdrową skórę, dając bardzo dobre efekty końcowe.

Leczenie plam przebarwieniowych nie jest procesem prostym. W przypadku większości wymienionych zabiegów mogą wystąpić powikłania. Jednym z efektów ubocznych po zastosowaniu np. metod laserowych są blizny. Lekarz rozpoczynając leczenie musi uprzedzić pacjenta o konieczności wielomiesięcznego, regularnego stosowania preparatów odbarwiających a także o jednoczesnym stosowaniu silnych środków chroniących przed światłem.

Piegi
Do najczęstszych zmian skórnych związanych z nierówną pigmentacją należą piegi (ephelides). Na niewielkiej przestrzeni obserwuje się zwiększenie zawartości barwnika w warstwach żywych naskórka i w skórze właściwej. Szczególną skłonność do tego rodzaju przebarwień mają osoby o naturalnie blond i rudych włosach. Najczęściej powstają one na skórze twarzy, dekoltu i rąk. Są bardzo drobne i zwykle układają się symetrycznie po obu stronach twarzy i na rękach. W okresie jesiennym i zimowym piegi stopniowo bledną a wraz z pierwszymi, wiosennymi promieniami słońca na nowo się uwidaczniają.

Plamy soczewicowate

Kolejną często występującą formą przebarwień są plamy soczewicowate (lentigines). W przypadku tych zmian stwierdza się zwiększenie liczby melanocytów w obrębie warstwy podstawnej naskórka, co jednocześnie łączy się ze zwiększeniem zawartości barwnika w naskórku. Zmiany mogą sięgać również skóry właściwej (obecność chromatoforów z barwinkiem). Plamy soczewicowate zwane popularnie "wątrobowymi" powstają na twarzy, głównie skroniach i grzbietach rąk. Najczęściej tworzą się u osób starszych, z jasną karnacją pod wpływem słońca. Powstają w wyniku długoletniego działania promieni słonecznych na nie osłoniętą skórę. Błędem jest powszechne twierdzenie, że powstawanie plam soczewicowatych jest związane z działaniem czynników wewnętrznych.

www.stres.o7.pl

www.eksiegarnia.webnode.com